Morgunblaðið - 08.06.1995, Side 38

38 FIMMTUDAGUR 8. JÚNÍ 1995
MORGUNBLAÐIÐ
ALBERTÞÓR
GUNNARSSON
+ AIbert Þór
Gunnarsson var
fæddur 7. desember
1974. Hann lést í
Borgarspítalanum
3. júní síðastliðinn.
Foreldrar hans eru
Gunnar Hafsteins-
son og Rósa Kristín
Albertsdóttir. Unn-
usta hans er Guðný
Elíasdóttir. Albert
átti tvo bræður,
Lúðvík og Hafstein.
Unnusta Hafsteins
er Kristjana Jóns-
dóttir.
Albert lauk stúdentsprófi frá
Fjölbrautaskóla Vesturlands á
Akranesi nú í vor.
Útför hans fer fram frá Akra-
neskirlgu í dag og hefst athöfn-
in klukkan 14.00.
ÁSTIN í lífi mínu, nú ert þú farinn
úr okkar heimi og yfir í annan og
betri heim þar sem þú munt bíða
mín. Ég þakka þér fyrir þennan
yndislega tíma sem ég átti með þér
héma og fyrir þá gleði og lífsfyil-
ingu sem þú veittir mér. Það verður
erfítt að lifa án þín en ég veit að
þú tekur vel á móti mér þegar minn
tími kemur.
Eitt sinn verða allir menn að deyja.
Eftir bjartan daginn kemur nótt.
Ég harma það, en samt ég verð að segja,
að sumarið, það líður allt of fljótt.
Ég gái út um gluggann minn
hvort gangir þú um hliðið inn.
Mér alltaf sýnist ég sjái þig.
Ég rýni út um rifumar
ég reyndar sé þig alls staðar,
þá napurt er,
það næðir hér
og nístir mig.
(Vilhj. Vilhj.)
Þín ást að eilífu.
Guðný.
Elsku litli bróðir
minn, nú ertu farinn.
Það er erfitt að kveðja
þegar sólin skín í heiði og allt lífið
er framundan.
Ég þakka þér fyrir þau 20 dá-
samlegu ár sem við fengum saman
og minningamar um vináttu, hlátur
og gleði verða aldrei frá okkurtekn-
ar. En án gleðinnar er engin sorg.
Ég kveð þig með sorg og söknuð
í hjarta en gleði í huga. Þakka þér
fyrir þær ánægjustundir sem við
áttum og þú veittir öðmm. Lífið er
svo hverfult að njóta skal allra sam-
verustunda með ástvinum. Rétt eins
og vel heppnaður dagur endar í
notalegum svefni deyja þeir ham-
ingjusamir sem hafa varið lífi sínu
vel.
Drottinn, blessa þú okkur öll og
veit okkur styrk.
„Við skulum reyna að laga okkur
að lífinu; það er ekki lífsins að laga
sig að okkur.“
Elsku Albert minn, þakka þér
fyrir allt og allt.
+
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir,
amma og langamma,
KRISTÍN S. SIGURBJÖRNSDÓTTIR,
Hólabraut 5,
Hafnarfirði,
verður jarðsungin frá Hafnarfjarðar-
kirkju föstudaginn 9. júní kl. 15.00.
Sigrún Þorsteinsdóttir, Sigurður Halldórsson,
Viggó Þorsteinsson, Margrét Bjarnadóttir,
Hjördís Þorsteinsdóttir, Gisli Sigurgeirsson,
Sigurbjörn Þorsteinsson, Sigríður S. Þormóðsdóttir,
Þorsteinn Þorsteinsson, Margrét Hafsteinsdóttir,
barnabörn og barnabarnabarn.
Útför dóttur minnar og systur okkar,
BJARKAR INGÓLFSDÓTTUR,
Ennisbraut 37,
Ólafsvik,
fer fram frá Ólafsvíkurkirkju föstudaginn 9. júní kl. 14.00.
Ingólfur Gunnar Gíslason,
Anton Gisli ingólfsson, Vagn Ingólfsson.
+
Innilegar þakkir til allra þeirra, sem veittu okkur aðstoð og sýndu
samúð og hlýhug við andlát og útför
ÞÓRARINS HARALDSSONAR
bónda
á Þorvaldsstöðum.
Þorvaldsstaðasystkini
og aðrir vandamenn.
+
Þökkum auðsýnda samúð og hlýhug vegna andláts og útfarar
RICHARDS ARON.
Berglind Richardsdóttir, Jósef Þorbjörnsson,
Natalía Rós og Anfta Harpa,
Richard Runólfsson, Harpa Hauksdóttir,
Þorbjörn Einarsson, Anna María Calvente,
langömmur og frændsystkin.
MINNINGAR
Enn birtist mér í draumi
sem dýrlegt ævintýr,
hver dagur, sem ég lifði
í návist þinni.
Svo morgunbjört og fógur
í mínum huga býr
hver minning um vor
sumarstuttu kynni.
Saknaðarkveðjur, jjað er sárt að
þurfa að kveðja.
Þinn bróðir,
Hafsteinn.
Elsku Albert minn, ég get alls
ekki skilið af hveiju þetta er að
gelast. Þú sem varst allaf svo fynd-
inn og skemmtilegur. Þú varst alveg
frábær bróðir og alltaf til í að gera
eitthvað skemmtilegt með mér. Það
var alltaf svo mikið líf í kringum
þig en svo ertu allt í einu dáinn og
við sem áttum eftir að gera svo
ótal margt saman. Það er sagt að
þeir deyi ungir sem guðirnir elska
og það er alveg öruggt að það elska
þig allir. Þakka þér fyrir allt, elsku
hjartans bróðir, og Guð blessi þig
og varðveiti.
Þinn bróðir,
Lúðvík.
Þegar ég sest niður og minnist
elskulegs bróðursonar míns og vin-
ar, Alberts Þórs Gunnarssonar,
kemur margt upp í hugann en allar
eiga þær minningar það sameigin-
legt að vera ljúfar. Mér hlotnaðist
sú gæfa að fá að umgangast hann
frá því hann fæddist og fylgjast
með þessum skemmtilega og gáska-
fulla dreng alast upp í faðmi for-
eldra sinna og bræðra.
Það var oft Qör á heimilum okk-
ar Gunnars bróður míns þegar við
komum saman, hann með sína þijá
drengi og ég með mína tvo, og
auðvitað var ræddur fótbolti eða
spilaður _ í stofunni ef því var að
skipta. Ég man það svo vel enn í
dag, þegar Steina, yngri son mínum
skorti kjark, þá sex ára gamall, til
að fara á sína fyrstu fótboltaæf-
ingu, þá kom Albert og tók hann
undir sína arma og fylgdi honum á
fyrstu æfingarnar og beið eftir hon-
um allan tímann meðan á æfingum
stóð.
Það kom snemma í ljós hvaða
mann hann hafði að geyma. Ég sá
Albert breytast úr ungum dreng í
afburða glæsilegan mann, svo
glæsilegan að alls staðar var eftir
honum tekið og ekki var innri feg-
urðin minni. Það kom vel í ljós á
síðasta ári þegar eldri sonur minn,
Bjarki, átti um sárt að binda vegna
fráfalls vinar síns, þá kom Albert
til þess að aðstoða frænda sinn eft-
ir megni og mun Bjarki alltaf verða
þakklátur honum fyrir. Nú er stórt
skarð komið í hópinn okkar sem
ekki verður fyllt. En við munum
minnast hans um ókomin ár.
Elsku Albert minn, okkur langar
að þakka þér fyrir allar heimsókn-
irnar sem barn og unglingur og
síðar sem ungur maður með unn-
ustu þinni, henni Guðnýju, sem á
nú svo erfítt. Guð gefi henni styrk
til þess að komast í gegnum þessa
miklu sorg.
Elsku Guðný, Gunnar, Rósa,
Eríldrykkjur
Glæsileg kaffi-
hlaðborð, fallegir
salir og mjög
góð þjónusta
Upplýsingar
í síma 5050 925
FLUGLEIÐIR
IIÍTEL LOFTIJHllH
Lúðvík, Haddi og Krissý, við biðjum
Guð um að styrkja ykkur á þessum
erfiðu tímum.
Við sendum öllum þeim sem eiga
um sárt að binda okkar innilegustu
samúðarkveðjur.
Hvíl þú í friði, elsku Albert.
Hafdís, Ingi, Bjarki,
Steinþór og Elísabet.
Það er svo sárt þegar að ungur
ástvinur sem er að hefja sín fyrstu
ár með unnustu sinni er hrifinn frá
okkur. Svo sárt að maður fyllist í
fyrstu örvæntingu og reiði. Þegar
af manni bráir þá skilst okkur að
það er einhver tilgangur með öllu
í lífí okkar.
Elsku Albert, mikið er ég þakk-
látur fyrir að þú skyldir koma inn
í mitt líf sem tengdasonur og mikil
gæfa fyrir Guðnýju mína að fá að
njóta ástar þinnar. Þið voruð svo
stórkostlegt par, náðuð að bæta
hvort annað svo upp að aðdáunar-
vert var. Uppátæki þín voru ein-
stök, gáskinn og fjörið var svo mik-
ið og rómantískur varstu, sem sann-
aðist best þegar þið Guðný hélduð
upp á trúlofun ykkar, þá var húsið
á Furugrundinni bókstaflega þakið
kertum, þar komstu elskunni þinni
rækilega á óvart.
Mikið er ég þakklátur fyrir að
þú skyldir fá að eiga svo yndislegan
dag með elskunni þinni, Hadda,
Krissý, Nonna, mér og Möggu áður
en þú varst hrifínn frá okkur.
Ég tel þig hafa verið gæfumann
þó lífshlaup þitt hafí verið allt of
stutt. Þú naust ástríkis í uppeldi
og ástarinnar með Guðnýju. Vina-
margur varstu, það sannaðist best
í veikindum þínum. Nú er þér ætlað
annað hlutverk, en þú ert ekki far-
inn frá okkur því þú ert f öllu sem
við sjáum, heyrum og gerum.
Skoðaðu hug þinn vel þegar þú ert glaður,
og þú munt sjá, að aðeins það, sem valdið
hefur hryggð þinni gerir þig glaðan.
Þegar þú ert sorgmæddur skoðaðu þá aftur
hug þinn og þú munt sjá, að þú grætur
vegna þess sem var gleði þín.
(Kaihil Gibran.)
Guð gefí Guðnýju, Rósu, Gunna,
Hadda, Krissý og Lúðvík styrk því
missir þeirra er svo mikill.
Elías.
Hann Albert vinur okkar hefur
kvatt þennan heim, kysst sinn síð-
asta koss, flautað sitt síðasta lag.
Snögglega höfum við verið
minntar á hversu stutt er milli gleði
og sorgar, lífs og dauða. Okkur
langar að segja svo ósköp margt
en setur svo undarlega hljóðar því
hvernig getum við kvatt svo kæran
vin sem fyrir okkur er enn svo lif-
andi.
Elsku Albert, þú sem alltaf komst
okkur til að hlæja, við grátum þig
nú.
Hver minning er dýrmæt perla
að liðnum Iífsins degi,
hin ljúfu og góðu kynni
af alhug þakka hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf,
sem gleymdist eigi
og gæfa var það öllum,
er fengu að kynnast þér.
(Ingibj. Sig.)
Kæru Rósa, Gunni, Lúlli, Haddi
og Krissý, Guð blessi ykkur og
styrki í sorg ykkar.
Og við þig, elsku Guðný, viljum
við segja: „Þegar þú ert sorgmædd-
ur skoðaðu þá aftur huga þinn og
þú munt sjá, að þú grætur vegna
þess sem var gleði þín.“
(Kalihl Gibran.)
Aldís, Bjarney og Gunnur.
Hann Albert vinur minn er dá-
inn. Það nístir mig sárt að hugsa
til þess, að aldrei framar mun ég
heyra glaðlega hláturinn hans,
horfa í brosmildu leiftrandi augun
hans eða nokkurn tímann njóta
fleiri ánægjulegra samverustunda
með honum.
Á stundu sem þessari skilur
maður fyrst, að við mannfólkið er-
um í raun aðeins leikendur á Ieik-
sviði örlaganna. Sumum er ætlað
annað hlutverk á æðra leiksviði en
hinu jarðneska. Það er samt sem
áður erfitt að skilja af hveiju jafn-
vel þeir, sem færastir eru á hinu
jarðneska leiksviði, eru kallaðir á
brott við upphaf ferils síns. Nú hef-
ur þú, elsku vinur minn, verið kall-
aður á brott. Þó svo að ég viti að
þér hafi verið fengið æðra hlutverk
annars staðar er söknuður minn og
sorg ólýsanleg. Við áttum eftir að
upplifa svo margt saman, deila svo
mörgu og hlæja svo mikið. Nú hef-
ur lífíð verið tekið frá þér og hlátur-
inn er þagnaður.
En þó að hláturinn sé þagnaður
og augu þín að eilífu lokuð, lifir
minningin um þig, vinur minn, í
bijósti mínu. Þú birtist mér ljóslif-
andi í hvert sinn er ég hugsa um
þig; lífsglaður, skemmtilegur og
ástríkur vinur. Ég fyllist gleði er
ég rifja upp þær stundir sem við
áttum saman og mér finnst ég geti
endurlifað þær allar í huganum. Það
er í raun ótrúlegt hversu margar
minningar þú skilur eftir í huga
mínum. Þú nýttir hið stutta líf, sem
þér var gefið, vel. Þannig hefur þú
sýnt mér að lífið verður ekki metið
eftir árafjölda heldur hvemig því
er lifað. Þú, vinur minn, lifðir þínu
stutta lífi svo lifandi, að þú skipar
eilífan sess í huga allra þeirra sem
urðu þeirrar gæfu aðnjótandi að
kynnast þér.
Deyr fé
deyja frændur
deyr sjálfur ið sama.
En orðstír
deyr aldregi
hveim sér góðan getur
(Hávamál)
Það sem gefur lífinu gildi er fólk-
ið sem við kynnumst á lífsleiðinni.
Þann stutta tíma sem þú dvaldir
hér auðgaðir þú líf mitt af gleði og
vináttu sem ég mun ætíð búa að.
Fyrir það þakka ég þér, vinur minn.
Þú varst hugljúfí allra sem þekktu
þig. Því er söknuður margra mikill.
Þú kvaddir sem unnusti, sonur,
bróðir, frændi og vinur. Megi góður
Guð styrkja unnustu þína, foreldra
og bræður í þeirra þungbæru sorg.
Elsku Albert, vinur minn.
Ég minnist þín sem trausts vin-
ar. Ég minnist þín sem gleðigjafa
hvar sem þú komst. Ég minnist
dugnaðar þíns. Ég minnist þess
hversu skapstór þú varst en aldrei
illlyndur. Ég minnist drengskapar
þíns og heiðarleika. Ég minnist
kærleika þíns í garð ástvina þinna
og vina. Ég minnist dásamlegra
samverustunda með þér. Ég minn-
ist þín með gleði og sárum sökn-
uði. Megi guð og góðar vættir gæta
þín á hinu æðra leiksviði.
Flýt þér, vinur, í fegra heim;
kijúptu að fótum friðarboðans
og fljúgðu á vængjum morgunroðans
meira að starfa guðs um geim.
(Jónas Hallgr.)
Borgar Þór.
Þegar allt leikur í lyndi gleymir
maður því hvað hönd dauðans er
köld viðkomu; núna höfum við ver-
ið rækilega á það minnt. Og að
þessi hönd mundi snerta okkur með
því að hafa þig á braut sannar hvað
hún getur verið miskunnarlaus.
Hugurinn leitar aftur í tímann þar
sem þú varst hjá okkur, brosandi,
hlæjandi og fáa höfum við þekkt
sem lifðu lífinu jafn lifandi og höfðu
jafn gaman af því að vera til og
þú. Minningarnar valda- núna níst-
andi söknuði, en við trúum og von-
um að með tímanum breytist sökn-
uðurinn í fallegar minningar um
þann ástkæra vin sem þú varst
okkur öllum, elsku Albert.
Þú komst fyrst á heimili okkar
þegar við vorum nýfarin að búa og
þú meira að segja ófermdur. Þessi
vinahópur hennar Krissýar var ansi
líflegur og skemmtilegur og það
leiddist örugglega engum þar sem
þið voruð nærri. Eftir því sem árin
liðu risti vinátta okkar dýpra og
þú varst áfram tíður gestur hjá
okkur. Svo tengdumst við enn frek-
ar þegar Krissý og Haddi fóru að
vera saman. Þegar þú varst í heim-
sókn þurfti maður aldrei að hafa