Morgunblaðið - 11.06.1995, Blaðsíða 30

30 SUNNUDAGUR 11. JÚNÍ 1995
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
+ Sæmundur Sæ-
mundsson fædd-
ist í Lækjarbotnum
í Landsveit 26. nóv-
emberl908. Hann
andaðist á hjúkr-
unarheimilinu í
Kumbaravogi að-
faranótt 5. júní síð-
astliðinn á 87. ald-
ursári. Foreldrar
hans voru hjónin
Sigríður Theódóra
Pálsdóttir og Sæ-
mundur Sæmunds-
son bóndi í Lækjar-
botnum. Voru þau
bæði rangæskrar
ættar. Sigríður var dóttir Þur-
íðar Þorgilsdóttur frá Rauðnefs-
stöðum á Rangárvöllum og Páls
Guðmundssonar Brynjólfssonar
á Keldum og Sæmundur var son-
ur Sæmundar Guðbrandssonar
hreppstjóra á Lækjarbotnum og
konu hans Katrínar Brynjólfs-
dóttur ljósmóður frá Þingskál-
um. Systkini Sæmundar sem upp
komust voru Katrín (f. 1896)
húsfreyja í Austvaðsholti í Land-
sveit, Arni (f. 1897) bóndi i Bala
í Þykkvabæ, Guðrún (f. 1898)
húsfreyja í Lunansholti í Land-
sveit, Jóhanna Vigdís (f. 1899)
húsfreyja í Reykjavík, Pálína (f.
1904) húsfreyja í Reykjavík og
Guðríður (f. 1906) húsfreyja í
Reykjavík.
Hinn 9. nóvember 1930 kvænt-
SÆMUNDUR Sæmundsson, móður-
bróðir minn, var yngsta bam foreldra
sinna. Faðir hans, Sæmundur Sæ-
mundsson, bóndi á Lækjarbotnum,
andaðist langt um aldur fram sumar-
ið 1909 frá konu og sjö bömum, elsta
bamið 13 ára og það yngsta aðeins
nokkurra mánaða gamalt. Var hann
skírður við kistu föður síns. Sigríður
Theódóra, móðir hans, stóð fyrir bú-
inu næsta árið en var ekki gert kleift
að halda áfram búskap og heimilinu
saman. Þetta var löngu fyrir allar
ekknabætur eða tryggingar yfirleitt.
Hún mátti setja bömin til skyldfólks
síns í sveitinni, öll nema yngsta bam-
ið, Sæmund, sem fylgdi móður sinni.
Upp frá því má segja að þau mæðg-
inin hafí ekki skilið þar til að hún
andaðist 1942.
Sigríður Theódóra hélt til Reykja-
víkur með soninn. Hún var rúmlega
fertug og þáttaskil orðin í lífí henn-
ist Sæmundur Ilelgu
Fjólu Pálsdóttur,
dóttur hjónanna
Páls Friðrikssonar
frá Brekku í Vogum
og Margrétar Arna-
dóttur frá Innra-
Hólmi í Akranes-
hreppi. Sæmundur
og Fjóla eignuðust
þrjú börn. Þau eru:
1) Sigríður Theód-
óra (f. 1931) bóndi
og húsfreyja í
Skarði í Landsveit,
gift Guðna Kristins-
syni hreppsljóra og
eiga þau tvö börn,
Kristin, bónda í Skarði, kona
hans er Fjóla Runólfsdóttir, og
Helgu Fjólu, húsfreyju á Hvols-
velli, gifta Ingvari Ingólfssyni
vélvirkja. 2) Margrét (f. 1937),
hjúkrunarframkvæmdastjóri,
gift Jóni M. Guðmundssyni kenn-
ara. Þau eiga þijá syni, Guð-
mund vélstjóra, Sæmund verk-
fræðing og Pál Iíffræðing. 3)
Sæmundur (f. 1946), vélsljóri í
Reykjavík, kvæntur Elísabetu
Kristjánsdóttur verslunarstjóra
og eiga þau fjögur börn, Huldu
Hrönn, Sæmund, Helgu Fjólu og
Kristján Dúa.
Minningarathöfn um Sæmund
verður haldin í Laugarneskirkju
kl. 10.30 á morgun og síðar um
daginn verður hann lagður til
hinstu hvílu í Skarði í Landsveit.
ar. Áður hafði hún staðið fyrir blóm-
legu búi á Lækjarbotnum en var nú
ekkja með sjö böm og engan að
treysta á nema sjálfa sig. Það fer um
mig éinkennileg tilfínning þegar ég
hugsa um hana ömmu mína og hvaða
hugsanir hafí þá bærst innra með
henni. Hvemig henni voru allar bjarg-
ir bannaðar, þessari stoltu og dugm-
iklu konu. Eins og nærri má geta
hefur það ekki verið auðvelt að þurfa
að skilja bömin við sig. Og hún þurfti
að leggja hart að sér því að lífsbarátt-
an var óvægin. Hún sá sér og synin-
um farborða með því að vinna það
sem til féll á vetrum og í kaupavinnu
fór hún á sumrip eða í síld. Aldrei
skildi hún Sæmund við sig. Og hún
æðraðist ekki og aldrei heyrðist hún
tala af biturleika um þá menn sem
neituðu henni um hey þegar hún
þurfti á að halda. Raunar litu þeir
sömu menn upp til hennar og ekki
lét hún þá síðar á ævinni gjalda þess
sem liðið var. Hún hélt einstöku sam-
bandi við bömin sín fyrir austan. Og
víst er að sambandið milli hennar og
bamanna eftir að þau fluttust til
Reykjavíkur var slíkt að fágætt er.
Ekki leið svo dagur að dætumar hittu
ekki móður sína eða töluðu við hana.
Enga konu dáði móðir mín meir eða
virti en móður sína. Sæmundur og
systkinin tryggðu samhengið milli
kynslóðanna og ræktuðu samkennd
sem seint verður ofmetin. Með Sæ-
mundi eru þau öll gengin systkinin
frá Lækjarbotnum.
Sæmundur var góðum gáfum
gæddur og mörgum kostum. Tæki-
færin hafði hann ekki til frekara náms
eftir bamaskólann þótt hugur stæði
til þess. Engu að síður tókst honum
með sjálfsnámi að verða vel að sér í
tungumálum og á mörgum öðmm
sviðum. Ungur skipaði hann sér í
raðir KFUM og hreifst af skoðunum
séra Friðriks Friðrikssonar og var
alla tíð einlægur aðdáandi hans. Séra
Friðrik hafði mikil áhrif á hann eins
og marga aðra samtíðarmenn hans.
Sæmundur varð ungur ötull liðsmaður
Knattspymufélagsins Vals, lék fót-
bolta ámm saman og var dyggur
stuðningsmaður þess félags alla ævi.
Ung að ámm felldu þau hugi sam-
an, Sæmundur og Helga Fjóla Páls-
dóttir. Þau gengu í hjónaband Alþing-
ishátíðarárið og vantaði aðeins örfáa
daga upp á 60 ára brúðkaupsafmæli
þegar hún andaðist 3. nóvember
1990. Þau áttu bamaláni að fagna
og vom samhent í uppeldinu og eink-
ar kærleiksríkir foreldrar.
Lengi bjuggu þau í húsi sínu að
Njálsgötu 48A, í sama húsi og móðir
hans og systir og systurdóttir. Þama
var í raun miðstöð ættingja og vina
í bænum, og ekki síður ættingjanna
að austan sem komu og dvöldu um
lengri eða skemmri tíma. Ættarvitund
Sæmundar stóð á gömlum merg og
hann lagði rækt við sitt fólk og glæddi
samhug með flölskyldu sinni og ætt-
mönnum. Við frændsystkinin úr ná-
grenningu vomm þama nær daglegir
gestir. Það féll aldrei skuggi á sam-
búð þessa fólks, traust og einlæg vin-
átta ríkti og í því andrúmslofti var
gott að vera. Þetta var líka glaðvært
heimili og skemmtilegt á góðum
stundum. Ekki síst þegar tekið var
lagið og sungið margraddað. Sæ-
mundur eignaðist bíl þegar það heyrði
til undantekninga að fólk ætti einka-
bíla. Og aldrei var farið svo austur
fyrir fjall að ekki væri hvert sæti
skipað, og vel það. Ekki fómm við
systumar á Barónsstíg varhluta af
þeim forréttindum sem það taldist að
ferðast í slíkum farartækjum.
Lengst af ævinni stundaði Sæ-
mundur verslunarstörf. Hann stofnaði
Aðalbúðina við Laugaveg og rak í
mörg ár, starfaði á annan áratug í
Kiddabúð og rak verslunina Lögberg
við Holtsgötu ámm saman. En 1960
réðst hann til starfa í Jámsteypuna
og vann þar til 80 ára aldurs. I yfír
50 ár var hann félagi í Oddfellow-
reglunni og mat mikils hugsjónir þess
félagsskapar og menn sem hann hafði
þar samneyti við. Sjálfur var Sæ-
mundur fádæma hjartahlýr maður og
öllum hans gerðum stýrði jákvætt
hugarfar. Það var yfír honum bjart
glaðlyndi og honum var gefín góð
kímnigáfa. Hann lagði náunga sínum
lið.
í þrjá áratugi stóð hlýlegt og
smekklegt heimili þeirra hjóna að
Kleppsvegi 30. Fjóla var mikil hús-
móðir, öll matargerð lék í höndum
hennar og hún prýddi heimili þeirra
fallegri handavinnu. Síðustu æviárin
þurfti Fjóla að þola þungbær veik-
indi. Þá var lærdómsríkt að fylgjast
með fágætri umhyggjusemi Sæmund-
ar og bamanna sem gerðu allt sem
í þeirra valdi stóð til að létta henni
svo örðugt hlutskipti.
Árið 1990 fór hann alfarinn til
dóttur sinnar og tengdasonar að
Skarði í Landsveit og átti þar heima
upp frá því. Þar leið honum vel í ör-
uggu skjóli fjölskyldunnar sem öll
naut samveru við hann. Minningin
um hann mun verða þeim öllum dýr-
mæt. Sæmundur naut góðrar heilsu
allt sitt líf þar til fyrir fáum árum
að hann tók að kenna vanheilsu.
Hann hafði verið stuttan tíma á
Hjúkrunarheimilinu að Kumbaravogi
þegar hann andaðist þar aðfaranótt
5. júní síðastliðinn.
Við systur og frændgarðurinn allur
minnumst þess nú að leiðarlokum hve
frændi okkar sýndi okkur mikla vin-
áttu og tryggð. Fyrir það þökkum við
af heilum hug og allar fallegu minn-
ingamar sem hann skilur eftir sig.
Sigríður Th. Erlendsdóttir.
Mig langar til að minnast Sæ-
mundar afa míns í nokkrum orðum.
Ég hef oft hugsað til erfíðleikanna
hjá langömmu minni, Sigríði Theo-
dóm er hún missti mann sinn frá sjö
börnum, öllum innan við fermingu.
Yngstur var afi á fyrsta ári og var
hann skírður við kistu föður síns.
Langamma reyndi af hetjulund að
halda heimilinu, en eftir ár varð hún
að koma eldri systkinum afa í fóstur.
Eftir fráfall langafa fluttu lang-
amma og afí til Reykjavíkur og
bjuggu upp frá því í austurbænum,
fyrst á Grettisgötu og síðan á Njáls-
götunni.
Þó að systkini afa hafí farið sitt í
hvora áttina svo snemma hefur það
verið sérstakt hve sterk þeirra fjöl-
SÆMUNDUR
SÆMUNDSSON
t
Innilegar þakkir til allra þeirra, sem
sýndu okkur samúð og hlýhug við and-
lát og útför móður okkar, tengdamóður
og ömmu,
ÓLAFAR KR. ÍSFELD,
Droplaugarstöðum,
Reykjavfk.
Rafn Kristjánsson, Hrafnhildur Þorgrímsdóttir,
Margrét Kristjánsdóttir, John Duncombe,
Rós Olafsdóttir, Þorbergur Pétursson
og barnabörn
t
Innilegar þakkir til allra þeirra sem
sýndu okkur samúð og vinarhug við
andlát og jarðarför ástkærs eiginmanns
míns, föður, tengdaföður, afa og lang-
afa,
EGGERTS JÓNASAR
GUÐMUNDSSONAR,
Hjarðartúni 3,
Ólafsvik,
Vilborg Jónsdóttir,
Sigríður Eggertsdóttir, Margeir Vagnsson,
Sigurdór Eggertsson, Guðrún Guðmundsdóttir,
Valmundur Eggertsson, Hildur Jónsdóttir,
Þórunn Adda Eggertsdóttir,
Jón Eggertsson, Margrét Vigfúsdóttir,
Hilmar Eggertsson, Fanný Stefnisdóttir,
Gústaf Eggertsson, Helga Tómasdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Hjartans þakkir fyrir hlýhug og samúð
við andlát og útför
GÍSLA G. BENJAMÍNSSONAR
skipstjóra,
Álfhólsvegi 88,
Kópavogi.
Kristín A. Samsonardóttir,
Örn Smári Gislason, Sigrún Gunnsteinsdóttir,
Davíð Gíslason, Inga Rún Pálmadóttir,
Benjamin Gíslason, Þóra Björk Guðmundsdóttir,
Linda Gfsladóttir
og barnabörn.
t
Innilegar þakkir til allra sem sýndu okk-
ur hlýhug og samúð og veittu okkur-
ómetanlegan styrk við andlát og útför
sonarokkar, bróður, mágs, dóttursonar
og frænda,
JÓNS SIGURÐSSONAR,
Kirkjuvegi 4,
Vík í Mýrdal.
Helga Elsa Hermannsdóttir, Sigurður Ævar Harðarson,
Björn Sigurðsson, Natalía Björnsdóttir,
Ragnheiður Sigurðardóttir, Hlynur Örn Sigurðsson,
Sigurbjörg Ragnheiður Björnsdóttir.
skyldubönd voru og hafa haldist alla
tíð. Þau mátu móður sína mikils og
það sést kannske best á því að öll
skírðu þau eftir henni. Höfum við
ættingjamir borið mikla virðingu fyr-
ir þessu mikla og fallega nafni og eru
nú nöfnumar orðnar þrettán. Stund-
um höfum við gantast með það, að
ef einhver sleppir að skíra eitthvert
bama sinna Sigríði Theodóru, að eitt-
hvað hafí mistekist í uppeldinu eða
makavalinu, það þótti allavega honum
afa mínum.
Hann hafði ætíð mikinn áhuga á
knattspymu og gekk ungur til liðs
við íþróttafélagið Val og keppti með
því um árabil. Afí var sannkallaður
Valsari fram til hinstu stundar. Ég
hafði oft gaman af þvi að fylgjast
með honum hlusta á kappleiki, þá
rauk vel úr pípunni og jafnvel slökkt
smástund á tækinu þegar spennan
var sem mest.
Árið 1930 giftist hann Fjólu ömmu,
umhyggja þeirra fyrir hvort öðm var
einstök og ættum við sem yngri emm
að taka slíkt til fyrirmyndar, en sum-
ir myndu kalla slíkt ofdekur.
Ungur flutti hann burt úr Land-
sveitinni, en ferðir hans áttu eftir að
verða margar í sveitina eftir að
mamma flutti austur að Skarði. Mín-
ar kæmstu minningar em tengdar
afa og ömmu þegar þau komu heim
að Skarði um páskana. Þessar ferðir
vom fyrstu ferðir þeirra á árinu, veg-
ir og bílar vom ekki jafngóðir og í
dag. En aldrei gáfu þau það eftir að
koma að Skarði með blíðu sína og
hlýju og ekki spillti fyrir að páskaegg-
in vora með í för.
Margar vora ferðir þeirra að Skarði
og alltaf var sama tilhlökkunin að fá
þau í heimsókn bæði hjá mönnum og
málleysingjum. Þegar bíllinn hans afa
sást, stukku bæði böm og hundar til
að fagna komu þeirra.
Eitt af aðaláhugamálum hans var
stangveiði og vom það miklar ánæg-
justundir að skreppa niður í Viðar-
hólma, inn að Yijum og í Veiðivötn.
Það vom glaðir kappar sem komu á
vorin, afí og mágur hans Steini Jó,
til að skreppa í veiði og jafnan höfðu
þeir með sér smálögg á pela. Á með-
an vom amma og Dúa frænka heima
í Skarði, sátu við hannyrðir og biðu
karla sinna.
Árið 1990 urðu þáttaskil í lífí afa,
um sumarið veiktist hann og amma
deyr um haustið og þá flytur hann
að Skarði. Hann kunni vel við sig í
Landsveitinni og þá fékk fjölskyldan
enn frekar að njóta hlýju hans og
góðu lundar.
í febrúar sl. hrakar heilsu hans
mikið og þá fer hann á Hjúkmnar-
heimilið Kumbaravog. Fjölskyldan öll
vill þakka starfsfólkinu sérstaklega
góða og gefandi umönnun allt til
hinstu stundar.
Afí, ég vil þakka þér allt sem þú
hefur gefíð mér og mínum. Blessuð
sé minning þín.
Helga Fjóla Guðnadóttir.
Nú er hann afi okkar dáinn. Þegar
við minnumst afa Sæma sjáum við
fyrir okkur myndarlegan afskaplega
góðhjartaðan, geðgóðan og jákvæð-
an mann sem gat alltaf komið okkur
til að brosa.
Það var alltaf gaman að koma í
heimsókn á Kleppsveginn. Þar tóku
amma og afí á móti okkur og dekr-
uðu við okkur á allan hátt. Við feng-
um ætíð eitthvert góðgæti eins og
kökur og kex og Spur til að skola
því niður. Aðal leikfangið okkar á
Kleppsveginum vom allir peningam-
ir hans afa en hann var mikill mynt-
safnari.
Afí var mikið fyrir góðra vina
fundi. Hann sagði oft á sínum síð-
ustu áram að hvert afmæli sem hann
ætti væri stórafmæli. Því voru yfir-
leitt haldin mikil og góð afmæli eins
og fjölskyldunni einni er lagið.
Minningar okkar um afa eru
margar og hverfa aldrei úr hugum
og hjörtum okkar. Hvíl í friði.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,