Morgunblaðið - 11.06.1995, Blaðsíða 36

36 SUNNUDAGUR 11. JÚNÍ 1995
MORGUNBLAÐIÐ
BREF
TIL BLAÐSINS
Krínglunni 1103 Reykjavík • Sími 569 1100 • Símbréf 569 1329
Bangladeshbúar
á víkingahátíð?
Grettir
Tommi og Jenni
Elsku ástin
mín,
Elsku besta
ástin mín,
Frá Sigrúnu Ásu Markúsdóttur og
Jóhönnu K. Eyjólfsdóttur:
SVO HLJÓÐAÐI fyrisögn fréttar
sem birtist á baksíðu Morgunblaðs-
ins fímmtudaginn 8. júní. I fréttinni
var látið að því liggja að forsendur
tveggja Bangladeshbúa sem sýnt
hafa áhuga á að sækja víkingahá-
tíð hér á landi séu vafasamar, og
að því leitt líkum að þeir séu í raun
að fara fram á leyfí til búsetu hér.
Þessi fullyrðing virðist af frétt-
inni að dæma, einvörðungu studd
með orðum starfsmanna hátíðar-
innar sem furðaði sig á því hvaða
erindi Bangladeshbúar hefðu á vík-
ingahátíð, „þegar haft væri í huga
að slík hátíð væri einkum ætluð
Norðurlandabúum". Þessi undrun
virtist nægilegt tilefni fyrir Morg-
unblaðið til að birta ofangreinda
frétt. Starfsmönnum blaðsins virð-
ist ekki hafa þótt ástæða til að fá
nánari staðfestingu á ferðum mann-
anna frá þeim sjálfum eða upplýs-
ingar um fyrirtækið sem þeir segj-
ast starfa fyrir. Þó var annar mann-
anna nafngreindur í fréttinni sem
og fyrirtækið.
Það vekur einnig athygli okkar
að af fréttinni að dæma virðast orð
starfsmannsins einnig hafa gefið
Útlendingaeftirlitinu ástæðu til að
kanna málið frekar.
Þetta leiðir hugann að þeim kröf-
um sem gerðar eru til þátttakenda
hátíðarinnar, hvað varðar útlit og
menningarlegan bakgrunn. Er for-
krafa fyrir þátttöku að vera með
norrænt vegabréf eða jafnvel há-
vaxinn, ljóshærður og bláeygður
með „norrænt blóð í æðum“?
Forsvarsmenn víkingahátíðar-
innar hafa lagt áherslu á að fimm-
hundruð erlendir gestir sæki hátíð-
ina og hafa bent á að þetta framtak
skili töluverðum arði. Við íslending-
ar höfum á undanförnum árum lagt
gífurlega áherslu á aukinn ferða-
mannastraum til landsins. Vert er
að velta fyrir sér hvort yfírvöld og
áhrifamiklir fjölmiðlar telji ástæðu
til að gera greinarmun á milli ferða-
manna og þá á hvaða forsendum
hann sé byggður.
Árið í ár hefur verið útnefnt ár
umburðarlyndis af hálfu Sameinuðu
þjóðanna. Sameinuðu þjóðirnar
leggja áherslu á aukið upplýsinga-
streymi milli hópa og þjóða og
benda á að það sé grundvallarfor-
senda fyrir gagnkvæmum skilningi
og auknum jákvæðum samskiptum
milli fólks. Telja forsvarsmenn há-
tíðarinnar, útlendingaeftirlitið og
Morgunblaðið, útilokað að áhugi
Bangladeshbúanna á víkingahátíð-
inni grundvallist á forvitni um fram-
andi siði og menningu og þá stað-
reynd að hér á íslandi sé enn að
fínna fólk sem reynir að varðveita
uppruna sinn og styrkja forna
sjálfsmynd þjóðarinnar.
Ár hvert ferðast þúsundir íslend-
inga til annarra landa oftar en ekki
í þeirri von að kynnast annarri
menningu, við sækjum menningar-
hátíðir og aðra atburði sem tengj-
ast þeim löndum sem við ferðumst
til. Okkur er spurn hvernig íslend-
ingur tæki dylgjum eins og felast
í ofangreindri frétt ef hann væri
að sækja um þátttöku í menningar-
hátíð Bangladesh.
SIGRÚN ÁSA MARKÚ SDÓTTIR,
Ingólfsstræti 4, Reykjavík,
JÓHANNA K. EYJÓLFSDÓTTIR,
Vallarhúsum 22, Reykjavík.
Oveður í týndri
teskeið
Frá Asgeir R. Helgason:
MIKIÐ er gaman að vera búsettur
í útlöndum og lesa Moggann á
Netinu. Maður fær svo þægilega
fjarlægð á dægurþrasið heima á
Skerinu og getur velst um af hlátri
yfír morgunkaffinu án þess að taka
hlutina of nærri sér og fá vöðva-
bólgu af niðurbældri reiði. Mogginn
brást mér ekki frekar en fyrri dag-
inn þegar ég smellti á grein eftir
okkar ástsæla leikara, leikstjóra
og leikritaskáld Kjartan Ragnars-
son. Nú, nú, var nú enn einu sinni
verið að flengja Súsönnu Svavars.
Ég las og hló. Já því miður, ég
hló, Því sjaldan hef ég séð nokkurn
mann reiða jafnhátt til höggs og
hitta jafnvel. Hann bókstaflega
jarðaði Súsönnu greyið. Þetta var
bara of „gott“ til að gera verið
satt. Það hefði ég getað sagt mér
sjálfur, engu síður en Kjartan. En
ég var engu betri en hann, ég bók-
staflega velti mér upp úr skítnum
og engdist af hlátri. Ekki vegna
þess að ég hefði neitt á móti Sú-
sönnu (nema síður sé), við erum
ágætis kunningjar svo langt sem
það nær. Nei, ég hló af einberum
skepnuskap. Sjaldan eða aldrei hef
ég skammast mín jafnmikið fyrir
sjálfum mér eins og eftir að hafa
lesið svar Súsönnu. Auðvitað gat
þetta ekki verið satt. Þetta var svo
fáránlegt, hreint hallærislega aug-
ljóst. Annaðhvort hafði konan
veikst eða þetta hlutu að vera mi-
stök. Og hvort heldur sem var, þá
sagði það meira um veikleika míns
eigin siðgæðis en nokkuð annað
að ég skyldi njóta þess að velta
mér upp úr skítnum. Ég bið þig
forláts, Súsanna, um leið og ég
þakka þér frábæra lexíu í siðfræði
og mannasiðum.
ÁSGEIRR. HELGASON,
Professorsslingan 43, Stokkhólmi.
Allt efni sem birtist í Morgunblaðinu og Lesbók verður framvegis varðveitt í
Gagnasafni þess. Morgunblaðið áskilur sér rétt til að ráðstafa efninu þaðan,
hvort sem er með endurbirtingu eða á annan hátt. Þeir sem afhenda blaðinu
efni til birtingar teljast samþykkja þetta, ef ekki fylgir fyrirvari þar að lútandi.