Morgunblaðið - 30.07.1995, Blaðsíða 26

26 SUNNUDAGUR 30. JÚLÍ 1995
MORGUNBLAÐIÐ
SNORRITÓMASSON
+ Snorri Tómasson var fædd-
ur í Keflavík 22. desember
1918. Hann lést á Landspítalan-
um 15. júlí sl.
Útför Snorra fór fram 25.
júlí.
HANN Snorri er horfinn á braut.
Með honum hverfur hluti af lífi
okkar síðustu árin.
Þær voru margar heimsóknirnar
sem við áttum í íbúðina á Hjarðar-
haganum, og hve oft varð það hluti
af sunnudagsbíltúmum, að bömin
báðu um að fá að heimsækja Laugu
^og Snorra.
Hjá Snorra fundu börnin mikla
hlýju. Hann var eindæma barngóð-
ur maður og undi sér vel í návist
þeirra, því hann vildi öllum vel og
aldrei mátti á neinn halla. Og hann
gat ekki afborið að segja ósatt,
ekki einu sinni þótt saklaust væri.
Við hittum Snorra seint á ævi
hans og allan þann tíma sem við
þekktum hann var hann heilsuveill.
Samt kvartaði hann aldrei. Hann
var alltaf hæglátur og æðmlaus.
Talaði ekki illa um fólk og gerði
sitt besta til að taka vel á móti öll-
um og láta þeim líða vel. Hann
hafði góð og mildandi áhrif á alla
. í kringum sig. Hann var heill og
^'góður maður.
Við kveðjum þig Snorri. Kynnin
við þig auðguðu líf okkar.
Hildur Jónasdóttir, Ægir
Breiðfjörð og fjölskylda.
Það er með djúpum söknuði að
ég og fjölskylda mín kveðjum þig
í dag, kæri frændi.
Frá því að ég fyrst man eftir
mér, varst þú mér sérlega ljúfur,
einlægur og góður frændi. Það var
alltaf svo notalegt að koma til ykk-
ar Jórunnar ömmu. Þar ríkti and-
rúmsloft hlýju og vináttu. Eg skynj-
aði snemma að oft á tíðum varst
þú veikur, jafnvel mikið veikur. Það
leyndi sér ekki, þótt þú bærir þann
kross með æðruleysi og reisn.
Oftast varst þú samt hress, kátur
og skemmtilegur. Þá varst þú uppá-
tækjasamur og ærslaðist með okkur
krakkana. Þú varst Iíka örlátur á
gjafir og eitthvað gott í munninn.
Okkur þótti öllum óskaplega vænt
um þig.
En það voru þó ekki þessar ver-
aldlegu gjafir sem heilluðu okkur
mest, heldur geislaði frá þér vin-
átta, kærleikur og glaðværð, sem
virkaði sem segull á barnssálir.
Enda varst þú umkringdur af okkur
systkinabörnum þínum í fjölskyldu-
boðum. Það er gaman að ímynda
sér þá hamingju sem fyllt hefði líf
þitt ef þér hefði hlotnast að eiga
sjálfur börn, því þú áttir mikið að
gefa.
Þú varst líka örlátur á ást og
vináttu allt þitt líf eftir fremsta
megni. Veikindi þín voru vægast
sagt mjög sorgleg og oft varstu að
sjá aðeins skugginn af sjálfum þér.
Eg trú því að núna líði þér vel.
Elsku Snorri minn, þakka þér fyrir
samfylgdina og alla vináttuna sem
þú sýndir mér og íjölskyldu minni.
Sigurlaugu, systkinum þínum og
öðru skyldfólki votta ég samúð
mína.
Tómas Jónsson.
Þegar ég stóð við líkbörur bróður
míns, Snorra Tómassonar, varð mér
hugsað til þess að fyrir einum
mannsaldri hefði það þótt afrek að
ná sjötíu og sjö ára aldri, miðað við
þau heilsufarslegu áföll er hann
varð fyrir. Lífsskilyrði voru þá allt
önnur og margfalt verri en nú.
Enda hefði Snorri ekki náð svo
háum aldri ef heilbrigðismál og
aðbúnaður allur hefði ekki tekið
stórstígum framförum á síðustu
áratugum.
Fyrstu minningar tengdar Snorra
eru þær að ég hélt að hann væri
að deyja í höndunum á móður okk-
ar, þegar hún æddi með hann út í
dyr svo að hann næði andanum, en
þá kvaldist hann mikið af kíghósta.
Ég, sem var fjögurra ára og stoltur
af því að hafa eignast stóran og
fallegan bróður (átti tvær systur)
varð miður mín. Atti hann að fara
strax aftur til Guðs? Það gat lítill
kollur ekki skilið. Fyrir einstaka
árvekni og heitar bænir foreldra
okkar hélt hann lífi. Fárra missera
líkami hans beið þó hnekki sem
hann varð að búa við alla ævi.
Hann var byijaður að ganga, en
tapaði þeirri færni og þrótti og varð
að hefja göngunám að nýju, er hóst-
inn var yfirstiginn. Styrkur hans
og þrek náðu þó ekki þeim fyrirheit-
MINNINGAR
um sem fæðing hans og fyrstu
mánuðir gáfu til kynna. Sennilega
leiddi það til þess, þegar að því kom
að velja sér lífsstarf, að hann veigr-
aði sér við að gera sjómennsku að
ævistarfi, sem var þó eftirsóttast
af okkur strákunum sem ólumst
upp við hliðina á fengsælum fiskim-
iðum. Hann var ágætlega handlag-
inn og smekkvís og mun því hafa
fengið hvatningu til að læra handíð.
Augljóst var að lífsstefna hans
myndi verða önnur en almennt var
talið eftirsóknarverðast í sjávar-
þorpinu. Ekki varð þess þó vart að
sálarlíf hans, geðprýði og alúð við
allt líf væri lamað. Persónugerð
hans mótaðist við ástúð góðra for-
eldra og í stórum barnahópi, en
hann var 5. í röðinni af níu börnum
foreldra okkar.
Það kom brátt í ljós að hann bjó
yfir ýmsum mannkostum. Ber þá
fyrst að nefna ágæta skapgerð, sem
leiddi til vináttu og trausts allra
þeirra sem hann umgekkst og starf-
aði með, eins og síðar mun getið.
Á Jámgerðarstöðum lærði hann að
umgangast og hirða búpening. Það
gerði hann með prýði og það varð
mér nokkurt öfundarefni hve hann
var miklu fjárgleggri en ég.
Sá eiginleiki var nokkuð kunnur
í móðurættinni, t.d. hjá Guðlaugi
heitnum móðurbróður okkar, sem
þótti ljárglöggur með ágætum, sem
ég fékk staðfest er ég var sendur
í útréttir, bæði í Ölfusrétt og hjá
Mosfellingum í Hafravatnsrétt.
Ekki varð þó landbúnaður starfs-
vettvangur Snorra til frambúðar.
Móðir okkar varð þess snemma
vör að Snorri var laginn við matar-
gerð. Vinátta hennar og frændsemi
við Guðrúnu Eiríksdóttur, sem var
góðkunn matargerðar- og matsölu-
kona í Reykjavík, mun hafa leitt
til þess að hann nam matreiðslu
hjá henni og vann við það um hríð.
Stjórnaði m.a. stóru mötuneyti í
Miðbæjarskólanum í Reykjavík í
eitt sumar (líklega vegna borgar-
framkvæmda) og síðar á tveimur
stöðum vegna herstöðvarfram-
kvæmda.
Líklega hefur hann óttast umfang
og misjafna umgengni í slíkum fyrir-
tækjum — ábyrgð sem hann hefur
ekki viljað axla. Hann hóf nám hár-
skera í Reykjavík og settist í Iðnskól-
ann. Ekki lauk hann því námi. Hann
smitaðist af berklum og varð að
leggjast inn á Vífilsstaði og síðar á
Reykjalund. Vann síðan hjá Múla-
lundi sem er í eigu SÍBS. Þar er
Sumarauki í september
ísland, Danmörk og Þýskaland 04.-16.09.
Ekið verður frá Reykjavík norður um land til Mývatns þar sem gist verður fyrstu nóttina.
Þaðan er ekið til Seyðisfjarðar og siglt með viðkomu í Færeyjum til Danmerkur, ekið inn í
Þýskaland og ferðast þar um. Flogið er síðan heim frá Lúxemborg.
Verð á mann 89.440
Innifalið er sigling, flug, allur akstur, gisting í tveggja manna herbergjum með
baði og morgunverði, flugvallarskattur og íslensk fararstjórn.
Ath.: Fyrirhugaðar eru fleiri og styttri ferðir til Þýskalands í haust.
Einnig er hægt að hefja ofangreinda ferð með flugi til Hamborgar þann 8. september.
Fer&askrifstofa
CUÐMUNDAR JóNASSONAR HF.
Borgartúni 34, sími 511-1515
unnið að endurhæfingu þeirra er
útskrifast af Reykjalundi.
Árið 1944 fluttu foreldrar hans
og fjölskylda til Keflavíkur. Þar
gerðist Snorri verslunarmaður í
Skóbúð Keflavíkur og varð þar
meðeigandi er verslunin var gerð
að hlutafélagi. Síðan stofnaði hann
með bræðrum sínum og mági versl-
unina Hagafell hf. og var þar versl-
unarstjóri næstu árin. Þar tók hann
að sér umboð fyrir vöruhappdrætti
SÍBS, sem hann byggði upp af
dugnaði og umhyggju fyrir farsælu
starfi SÍBS, sem hann taldi sig
vera í nokkurri þakkarskuld við.
Verslunarstörf fórust honum vel
úr hendi, eins og raunar allt sem
hann tók sér fyrir hendur. Sam-
viskusemi og einbeitni við að gera
alla hluti vel, var honum í blóð bor-
in og heilagur ásetningur. Það var
ljóst að samstarfsfólki og viðskipta-
vinum féll vel við ljúfa og hógværa
skapgerð hans. Hins sama vil ég
álykta um sölumenn og heildsala
er hann skipti við, ef marka má
spurnir þeirra um Snorra og kveðj-
ur til hans þegar maður hitti þá.
Og þá gefur það Snorra góða
einkunn, hve börn, bæði kunnug
og ókunnug, hændust að honum,
það var með fádæmum. Ekki var
það þó fyrir það að hann lokkaði
þau að sér með sælgæti. Það hafði
hann aldrei á boðstólum. Það er
sagt að börn séu næmari en full-
orðnir fyrir dulmagni sálar og fögr-
um og trúverðugum svip. Enda brá
aldrei fyrir ljótu orðbragði, illmælgi
eða illum hvötum í fari hans. Hann
lagði ávallt gott til allra mála ef
álits hans var leitað. Eins og áður
mun fram komið, giftist Snorri Sig-
urlaugu Jónasdóttur, húsmæðra-
kennara og myndlistarkonu frá
Öxney á Breiðafirði og áttu þau
ágætt heimili að Hjarðarhaga 32 í
Reykjavík. Listhneigð Snorra hefur
vafalaust þroskast í sambúð við sína
ágætu listakonu, en ísaum hans
þótti ágætt og einnig fór hann lip-
urt með liti.
Fegurðarskyn þeirra hjónanna
var næmt og nutu þau þess á ferða-
lögum, bæði hérlendis og í nokkrum
ferðum til útlanda. Þau bjuggu í
nokkur misseri í Ástralíu, en þar
bjó þá systir hennar og systurdóttir
með stóra fjölskyldu. Veðurfar og
aðstæður hentuðu þeim ekki þar
og heima á íslandi var sennilega
best að eyða efri árunum og örugg-
ast fyrir þau sem bæði voru heilsu-
tæp. Að lokum þakka ég Snorra
gott samstarf og órofa vináttu. Sig-
urlaugu og öðrum vinum hans og
vandamönnum bið ég Guðsblessun-
ar.
Góður drengur er genginn. Bless-
uð sé minning hans.
Jón Tómasson.
GUÐRÚN
SIG URÐARDÓTTIR
+ Guðrún Sigurðardóttir,
handavinnukennari, fædd-
ist í Reykjavík 15. júlí 1905.
Hún lést á Droplaugarstöðum
15._júlí sl.
Útför Guðrúnar fór fram frá
Dómkirkjunni 27. júlí.
ÞAÐ var fyrir rúmum tuttugu árum
að ég sá hana Guðrúnu fyrst. Við
höfðum ruglað saman reytunum
yngsti hálfbróðir hennar og ég. Þau
voru samfeðra, böm Sigurðar Jóns-
sonar, skólastjóra Miðbæjarskólans.
Sigurður hafði eignast Steinþór og
Guðrúnu með fyrri konu sinni, Önnu
Magnúsdóttur, kennara, og þijá syni
með síðari konu sinni, Rósu Tryggva-
dóttir, þá Hróarr, Tryggva og Konr-
áð. Töluverður aldursmunur var á
þeim systkinum og enn meiri á Guð-
rúnu og mér, eða tæp hálf öld. Því
til sönnunar á ég ljósmynd tekna í
„porti“ bamaskólans í Reykajvík
(gamla Miðbæjarskólans) árið 1908
af þátttakendum námskeiðs nýstofn-
aðs Kennaraskóla íslands. Þar em
meðal margra annarra foreldrar
Guðrúnar og langafí minn.
Guðrún var ekki aðeins eldri hálf-
systir mannsins míns, heldur miklu
meira. Hún og eiginmaður hennar,
Gísli Gestsson frá Hæli, sýndu það
kærleiksbragð að taka við honum
foreldralausum 16 ára gömlum, en
hann stóð einn uppi þegar fóstri
hans og bróðir hennar, Steinþór,
Handrit afmælis- og minningargreina
skulu vera vel frá gengin, vélrituð eða
tölvusett. Sé handrit tölvusett er æski-
legt, að disklingur fylgi útprentuninni.
Auðveldust er móttaka svokallaðra
ASCII-skráa, öðru nafni DOS-texta-
skrár. Ritvinnslukerfin Word og Word-
perfect eru einnig auðveld í úrvinnslu.
Senda má greinar tii blaðsins á netfang
þess Mbl@centrum.is en nánari upplýs-
ingar þar um má lesa á heimasíðum.
Það eru vinsamleg tilmæli að lengd
greina fari ekki yfir eina og hálfa örk
A-4 miðað við meðallínubil og hæfilega
llnulengd — eða 3600-4000 slög. Höf-
undar eru beðnir að hafa skírnarnöfn
sín en ekki stuttnefni undir greinunum.
lést með sviplegum hætti við Heklu-
elda árið 1947. Konráð hafði verið
í skjóli þeirra hjóna, Steinþórs og
Auðar Jónasdóttur, frá því móðir
hans lést, hann þá rúmlega 13 ára.
Guðrún var því, þegar kynni okk-
ar hófust, komin vel af léttasta
skeiði, hafði með eiginmanni sínum
komið börnum þeirra fjórum vel til
manns. Hún var orðin amma og
ekki var langt í langömmunafnbót-
ina, átti að baki langt og heilla-
dijúgt starf sem handavinnukenn-
ari, hafði af natni og gestrisni þjón-
að gestum og gangandi á heimili
sínu í Stigahlíð 2. Nú loks, að loknu
farsælu ævistarfi, gafst tími til að
ástunda hugðarefnin. Voru ferðalög
og sígild tónlist þar efst á óskalist-
anum. Hún komst meira að segja
til Kenýa, áttræð konan, þá nýorðin
ekkja, þar sem sonur hennar, Gest-
ur, og eiginkona hans voru búsett.
Fyrir átta árum lamaðist hún og var
bundin við hjólastól eftir það. Þá
dapraðist henni að auki sjón, þannig,
að hún hætti að geta greint andlit.
Haft er fyrir satt, að mótlætið sýni
innri mann. Hún tók veikindum sín-
um af fádæmi æðruleysi, var jákvæð
og til í allt, þakklát, kvartaði ekki
yfir vanheilsu sinni, þótt æmar
ástæður virtust til, og hélt andlegri
reisn að heita má fram í andlátið.
Hún kvaddi jarðlífíð á sinn virðulega
hátt, hvíldinni fegin, á nítugasta af-
mælisdegi sínum. Daginn áður hafði
hún, starfseðli sínu trú, sett sín
svanaspor í útsaumsstranga með
hjálp dóttur sinnar, Margrétar. Verk
Guðrúnar, áþreifanleg sem óáþreif-
anleg, bera henni fagurt vitni.
Ég leyfi mér að leiðarlokum, í
nafni níu hálfbróðurbarna, að þakka
henni árvissar jólakveðjur og gjafir,
oftar en ekki heimagerðar og gefnar
af miklum kærleik. Fjölskylda henn-
ar var samhent og einhuga í að létta
henni stríðið. Henni vottum við virð-
ingu okkar og þökk. Fari þessi heið-
urskona í friði.
Anna Agnarsdóttir.
t
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
KRISTÍN EINARSDÓTTIR,
áðurtil heimilis í Yrsufelli 13,
lést á hjúkrunarheimilinu Eir 28. júlí.
Einar Guðbjartsson, Bára Guðmundsdóttir,
Ása Þorkelsdóttir, Jóhann Einarsson,
barnabörn og barnabarnabörn.