Morgunblaðið - 15.08.1995, Blaðsíða 49

MORGUNBLAÐIÐ
;!: ’ ’ l ' i , L ,r i 5. I) • ’ 1,5 M'
• * ÞRIÐJUDAGUR15: ÁGÚST1995 49
UNGLINGAR
s
i
i
i
i
i
I
I
Umbúðalaust
Unnur
Gylfadóttir,
starfsmaður
í Arseli
Kostir unglinga:
Eg myndi segja að þeir
væru opnir og tilbúnir til að
kynnast fólki á opnskáan
hátt. Það er gaman að kynn-
ast þeim því þeir era svo
ófeimnir og segja sína mein-
ingu á viðkvæmustu málum.
Gallar unglinga:
Það er kannski galli hvað
þau eru mörg að flýta sér
að verða fullorðin, það er al-
gengt á meðal unglinga. Þau
eru líka eins í leitinni að því
að vera þau sjálf, þau eru öll
í sömu tískunni og þar fram
eftir götunni.
Búðarkona eins og
mamma eða leik-
kom eitthvað hrottalegt skap. Ég
held að það sé algengt hjá ungl-
ingum að skapið breytist eitthvað,
enda ganga unglingar í gegnum
þvílíkar breytingar.
***
Ef ég hefði ekki fæðst inn í þetta
karma að verða leikkona þá hefði
ég sennilega stúderað miklu meira,
mér finnst ég alltaf eiga það eftir.
- Ég hefði sennilega farið í frönsku í
háskólanum og guðfræði, ég á nú
hreinlega eftir að gera það. Mér
finnst svo skemmtilegt að pæla í
hlutum trú, andlegum málefnum,
sagnfræði mér finnst ég eiga þetta
allt eftir.
***
■
Maður er stundum að hugsa um
unglinga og hvernig það er að vera
unglingur. Ég bjó einn vetur í Hafn-
arfírði og þurfti stundum að taka
strætó, og þá sér maður unglinga.
Ég glápti bara á þau því mér fínnst
þau svo falleg og eitthvað svo björt
framtíð að horfa á þetta fólk. Það
er svo mikið af skilaboðum í gangi
hvernig maður eigi að vera og það
sem mér finnst mikilvægt fyrir alla,
ekki bara unglinga, er að hlusta á
sig sem manneskju, vera trúr og
standa með sjálfum sér.
þá þurfti ég að bíða alveg
extra lengi af því ég kom
mér ekki að búðarborðinu,
þetta er einhver rolugangur
eða ég var svona utanvið mig. Ég
er svolítið klofin persónuleiki að því
leyti, pabbi er svona líka, hann dett-
ur út. Svo á ég einhverja aðra hlið
sem er hliðin eins og allir halda að
maður sé, en það fer allt eftir því í
hvernig skapi maður er og í hvernig
stemmningu maður er. Maður tekur
upp á alveg geðveikum hlutum á
unglingsárunum, ég varð voða
dramatísk og skapstór. Ég hafði allt-
af verið svo róleg og svo ellt í einu
ari eins og pabbi
STJÖRNUR G
STÓRFJSKAR
ARAMÓTASKAUP Ríkissjón-
varpsins var að vanda á
gamlárskvöld, ein leik-
kvennana í skaupinu var Helga
Braga Jónsdóttir. Hún kom einnig
fyrir augu landsmanna í sjónvarps-
leikritinu um Jörund hundadagakon-
ung og leikur leiðindapúka í Stund-
inni okkar.
Helga Braga er
líka á fjölum
leikhúsanna, I
Kirsuberja- ________________________
garðinum með
Frú Emilíu og nú síðast í Kabarett
í Borgarleikhúsinu. Það er því meira
en nóg að gera hjá þessari ungu leik-
konu sem útskrifaðist úr Leiklistar-
skóla íslands fyrir fimm árum.
Ég var einhvernvegin aldrei neinn
unglingur þannig lagað. Ég var allt-
af alveg ofsalega venjuleg og sem
barn frekar mikil rola, utan við mig
og mikið í mínum heimi. Ég er einka-
barn móður minnar og var kannski
svolítið í minni eigin draumaveröld.
Svo gerist það svona um tólf ára
aldurinn að það koma þessar líka
breytingarnar, ég hafði hvorki verið
feit eða mjó heldur svona ofurvenju-
leg, bara allt í iagi og engin vanda-
mál þar. Svo bara allt í einu gerast
þessar þvílíku hormónabreytingarn-
ar, ég bara sprakk út algjörlega. Það
hefði svakaleg andleg áhrif, ég ætl-
aði bara að drepa mig, ég bara
sprakk út í orðsins fyllstu merkingu.
Ég er í dag næstum því eins og ég
var þá. Maður hefur kannski fitnað
og farið til baka en ekkert hækkað
eða breyst að neinu ráði, þetta var
alveg svakalegt að breytast svona.
Þetta hafði í för með sér þvílíkt álag,
ég var bara hlaupandi með hnífinn
alla Brekkubrautina uppi á Skaga,
og mamma á eftir.
#**
Ég varð ofsalega þunglynd og tók
þetta nærri mér. En ég tók þetta
svolítið snemma út, svo jafnaði ég
mig og fór að vera í Skagaleikflokkn-
um, fékk þar útrás fyrir alla orkuna.
Fyrsta stóra hlutverkið mitt var Lína
Langsokkur þegar ég var 15 ára,
það var svo gaman og ég gerði allt,
söng, hló, dansaði og fór flikk flakk
og var inni á sviðinu allan tímann.
Það að maður væri hræddur við
nokkurn skapaðan hlut, það var ekki
til, og enginn efi um eitt eða neitt.
Eins og unglingar eru þegar þeir eru
æðislegastir, þá er ekki verið að ef-
ast um hlutina
heldur er bara
heimurinn tek-
inn inn, gleypt-
ur. Ég fór svo
í Ijölbraut og
þar var leikfélag og ég var voða
mikð í því, þannig að ég tók þessa
stefnu strax. Pabbi minn er líka leik-
ari og það kom aldrei.annað til greina
en að verða búðarkona eins
og mamma eða leikari eins
og pabbi. Ég hafði reyndar
meiri áhuga á að verða leik-
ari en það kom smá tímabil
þegar ég var þriggja ára sem
ég efaðist og hugðist verða búða-
kona en svo eftir það varð ég aft
ur harðákveðin. Ég var óþolandi
nemandi ég var svo sam-
viskusöm, var látin lesa
Gunnarshólma
kennarinn sagði
hina nemenduma
„hlustiði nú á
Helgu Brögu lesa“.
Ég var rétt á mörkunum að vera
með prófessorsstimpil.
**•
Ég get varla sagt að ég hafi haft
önnur áhugamál en leiklistina, ég var
reyndar alltaf í dansi, fór í alla dansa
sem hægt var. Ég ætlaði mér líka
einhverntíman að verða ballerína, ég
þráði það svo mikið að ég laug í
systur mína og vinkonur í Reykjavík
að ég væri í ballet. Þó konan sem
ætlaði að setja upp balletskólann
hafi hætt við og ég aldrei fengið
neina ballettíma. Það voru mér slík
vonbrigði að ekkert yrði úr þessu,
ég tók það bara ekki alveg inn svo
ég tók á það ráð að ljúga að systur
minni og vinum.
Það trúir því enginn en ég var oft
svo óframfærin, ef ég fór út í búð
Hvar eru þau og hvað eru þau að gera?
co
„Sama“
Ungmenna-
samskipti
Siguröur
Steinunn
ÞAÐ er mikið um það núna að
ungmennaskipti eigi sér stað á milli
landa. Við höfum áður fjallað um
Frakka sem komu í heimsókn í fé-
lagsmiðstöðina Fjörgyn, en nú er
hópur í félagsmiðstöðinni Árseli að
taka á móti hóp af Svíum. Rebekka
Árnadóttir er 15 ára stúlka sem er
ein af gestgjöfunum, hún segir hér
frá þessum samskiptum.
Ég heiti Rebekka og er 15 ára.
Ég hef síðasta eitt og hálft árið ver-
ið ásamt tíu vinkonum mínum með-
limur í klúbb í Félagsmiðstöðinni
Árseli í Árbænum. Þegar við vorum
í 8. bekk kom upp sú hug-
mynd að stofna klúbb sem
myndi bæði ferðast héma
innan lands og til útlanda.
Fengum við síðan hjálp frá
starfsmönnum Ársels við
stofnun klúbbsins, og skírð-
um við hann ÚRANUS. Við
höfum, síðan við bytjuðum,
safnað peningum með ýms-
um aðferðum til þess að
geta boðið klúbbi frá öðru
landi í heimsókn. Svíþjóð
varð fyrir valinu og núna höfum við
sænskan hóp í heimsókn hjá okkur
í tíu daga. Við munum sýna þeim
landið og kynna fyrir þeim lifnaðar-
hætti íslenskra unglinga. Fyrsta
kvöldið þeirra hér elduðum við ís-
lenskan mat handa þeim og þau
komu með sænskan mat handa okk-
ur. Um helgina rnunurn við fara með
Rebekka
Arnadóttir
SÆNSKI hópurinn.
þau í ferðalag um landið og
sýna þeim flest það merki-
lega í íslenskri náttúru,
menningu og siðum. Á
sunnudagskvöldið verður
síðan umræðukvöld, þá
munum við ræða saman um
t.d. áfengi, útivist og önnur
mál unglinga í dag. Það
verður mjög áhugavert að
sjá hvort unglingar í svo
nálægum löndum hafa sömíP*
skoðanir og smekk fyrir ýmsum hlut-
um.
í haust munum við strax halda
áfram að safna peningum og förum
síðan til Svíþjóðar næsta sumar, í
heimsókn til hópsins sem er hjá okk-
ur núna. Það verður áreiðanlega
mjög fræðandi og skemmtileg ferj^
og hlökkum við allar mjög mikið til.