Morgunblaðið - 16.12.1995, Qupperneq 34

34 LAUGARDAGUR 16. DESEMBER 1995
MORGUNBLAÐIÐ
FJÖLMIÐLAR
Risi
fæðist
Toronto. Reuter.
KANADÍSKA útvarpsfyrirtækið
CanWest Global Communications
hefur boðið 636 milljónir Kanadadoll-
ara í WIC Westem International
Communications og ef fyrirtækin
sameinast verða þau stærsta sjón-
varpsnet einkaaðila í Kanada.
Tvær fjölskyldur hafa barizt um
yfirráð yfir WIC, sem er ábatasamt
og voldugt fyrirtæki í Vancouver á
vesturströndinni. CanWest hefur að-
alstöðvar í Winnipeg og verður líklega
að bjóða betur en 24 Kanadadollara
á hlutabréf eins og fyrirtækið gerði
í fyrstu, þar sem hlutabréf í WIC eru
rnetin á 25-28 Kanadadollara.
Aðrir hugsanlegir bjóðendur eru
Baton Broadcasting í Toronto og
fjarskiptarisinn BCE. Hingað til hef-
ur CTV verið stærsti einkaaðilinn í
kanadíska sjónvarpsgeiranum.
WIC, sem starfar aðallega í Vest-
ur-Kanada, á átta sjónvarpsstöðvar,
11 útvarpsstöðvar og hlut í CTV.
WIC á einnig í áskrifendasjónvarpi
og gervihnattastöð.
CanWest rekur sjö sjónvarpsstöðv-
ar í Vancouver, Saskatoon og Regina
í Saskatchewan; Winnipeg, Toronto,
Halifax í Nova Scotia; og Saint
John’s á Nýfundnalandi.
Erlendis á CanWest m.a. 20% hlut
í TV3 Network Holdings á Nýja-Sjá-
landi og 50% hlut í La Red Inversio-
nes S.A. í Santiago, Chile.
Auk- þess á CanWest 15% 57,5&
hlut í Network 10 í Ástralíu. Nýlega
var tilboði CanWest í nýja sjónvarps-
rás í Bretlandi hafnað.
CanWest verður e.t.v. að losa sig
við nokkrar eignir til að bijóta ekki
gegn kanadískum útvarps- og sam-
keppnislögum, ef WIC verður sam-
einað fyrirtækinu.
Fjölskylduerjur
Fjölskylda dr. Charles Allards og
ættingjar látins stofnanda WIC,
Frank Griffiths, hafa lengi deilt um
yfirráð yfir fyrirtækinu.
í apríl 1994 bauðst Allard-fjöl-
skyldan til að kaupa meirihluta at-
kvæða í stjóm WTC af Griffiths
þegar hann lá á banabeði. Boðinu
var hafnað og Allard-fjölskyldan fór
í mál.
Málið var látið niður falla þegar
fjölskyldurnar komust að samkomu-
iagi um að Allard-fjölskyldan fengi
fleiri atkvæði og aukin völd í stjórn
fyrirtækisins.
WOLFGANG Amadeus Mozart. Tónlist hans og fleiri gam-
alla snillinga nýtur vaxandi hylli nýs hóps hlustenda sem
sættir sig vel við fáeinar auglýsingar á milli þátta.
Hvernig
selja ber
Mozart
VIÐ fyrstu sýn virðist óralangt á
milli þess sem oft er kallað yfir-
borðsmennska auglýsingaheimsins
og sígildrar tónlistar, segir í grein
breska tímaritsins The Economist
nýlega. John Spearman, sem áður
gerði garðinn frægan hjá Collet
Dickinson Pearce, auglýsingastofu
í London, hefur sýnt að hægt er
að notfæra sér þekkingu á auglýs-
ingum til að reka með hagnaði
útvarpsstöð er flytur sígilda tónlist.
Stöðin sem Spearman stjórnar
heitir Classic FM og tók til starfa
1992. Útsendingarleyfið sem
greiða þarf er 670.000 pund á
ári, nær 70 milljónir króna. Settu
stjómvöld það skilyrði að fyrsta
einkarekna stöðin, sem næði til
alls Bretlands, myndi ekki bæta
enn við popptónlistarflóruna sem
fyrir var, klassík skyldi það vera.
Bandaríski íjölmiðlarisinn Time-
Warner studdi við bakið á fyrir-
tækinu, einnig GWR sem er bresk
útvarpssamsteypa.
Sjónvarps- og útvarpsstöðvum
sem reknar eru með auglýsinga-
tekjum hefur fjölgað hratt um
allan heim og margir hafa komist
að þeirri niðurstöðu að fljótlegasta
leiðin til að láta þær skila hagn-
aði sé að sinna því sem þeir telja
að sé smekkur fjöldans. Er þá
áherslan lögð á ofbeldi, kynlíf,
popptónlist eða æsifréttarabb.
Þrátt fyrir þetta er nú orðið ljóst
að komnir eru til sögunnar litlir,
afmarkaðir hópar neytenda á
þessum sviðum fjölmiðlunar sem
vilja annað - og stundum er um
að ræða mjög ábatasama markaði
fyrir annars konar efni.
BBC og dramb
BBC hefur tekist mæta vel að
fá milljónir áhorfenda til að horfa
á myndir sem gerðar eru eftir sí-
gildum verkum á borð við „Hroka
og hleypidóma" eftir Jane Austen
en þá er að vísu búið að stytta
sögurnar mjög. Classic FM sendir
út verk eftir Bach, Berlioz og
aðra horfna snillinga. Stöðin nýt-
ur nú mestrar hylli allra þeirra
útvarpsstöðva í Bretlandi sem
reknar eru fyrir auglýsingatekjur
og ná til landsins alls, hefur tvö-
falt fleiri áheyrendur en Radio 3
en það er rás BBC fyrir sígilda
tónlist. Það sem meira er, hagnað-
ur Classic FM var í fyrra nær 30
milljónir króna.
Spearman segist hafa alist upp
við Radio 3 en telur að stöðin
hafi yfir sér „nokkurn blæ
drambs“ í útsendingunum. Um
2,6 milljónir manna hlusta að
jafnaði á Radio 3 í hverri viku
en nær þrír af hveijum fjórum
hlustendum eru 45 ára eða eldri.
Yfirbragð hennar þykir minna á
lokaðan klúbb fyrir alvarlega
þenkjandi tónlistarunnendur.
Stjórnendur Classic FM sáu að
markaðurinn var að stækka og
sala á sígildum plötum fór vax-
andi, m.a. fyrir tilstuðlan Lucian-
os Pavarottis er kom Nessun
Dorma Puccinis á vinsældalistana
með söng sínum í tengslum við
heimsmeistarakeppnina í knatt-
spyrnu 1990.
Það er þessi nýi hlustendahópur
sem Spearman hefur einkum lagt
snörur sínar fyrir. Áður keyptu
margir aldrei vín og létu sér bjór
duga vegna þess að þeir kunnu
ekki að bera fram nöfn eins og
Chateaunéuf du Pape í vínbúðun-
um en nú er hægt að kaupa vín
í ýmiss konar umbúðum í stór-
mörkuðunum og salan eykst stöð-
ugt. Á sama hátt segist Spearman
reyna að ná til þeirra sem hafa
til að bera „skynsamlegan skort
á tilhlýðilegri lotningu“ en að
sjálfsögðu hefur hann látið gera
ítarlegar markaðsrannsóknir.
Sjónvarp og tekjumunur
í ljós hefur komið að hlustend-
ur Classic FM eru að jafnaði mjög
efnaðir og vandlátir og jafnframt
að um 60% þeirra sem auglýsa
hjá stöðinni hafa ekki reynt fyrir
sér með útvarpsauglýsingar fyrr.
Margir telja að auglýsingar á
stöðinni séu ódýrari og áhrifa-
meiri leið til að ná til efnafólks
en sjónvarpsauglýsingar en sjón-
varpsáhorf er í sífellt ríkara mæli
að verða einkenni hinna efna-
minni. Þess má geta að Classic
FM notar aðeins 4 og hálfa mín-
útu af hverri útsendingarstund til
auglýsinga, flestar aðrar stöðvar
hins vegar níu mínútur.
í plötusafni Classic FM eru nær
33.000 eintök og í tölvubanka er
tilgreint hve langt hvert verk er,
höfundurinn og fleiri upplýsingar.
Þetta gerir stjómendum kleift að
koma í veg fyrir að strax á eftir
verki eftir Vivaldi sé óvart leikin
mjög svipuð tónlist eftir Boccher-
ini.
Spearman er nú byijaður að
færa út kvíarnar. Classic FM á
útvarpsstöðvar í Finnlandi, Hol-
landi og Svíþjóð, þar er aðallega
leikin dagskrá bresku stöðvarinn-
ar en kynningin er innlend. Mest
er eftirvæntingin hins vegar þegar
hugað er að Bandaríkjunum en
þar hefur orðið rhikil aukning í
útvarpsauglýsingum að undan-
förnu og mörg þúsund stöðvar
keppa um markaðinn. Breska
stöðin hefur nýlega samið við
Sony Worldwide Networks (SWN)
um að selja dagskrárefni til stað-
bundinna stöðva þar í landi og
hefur þegar komið í ljós að banda-
rískir hlustendur hafa annan
smekk en evrópskir, t.d. vilja þeir
ekki hlusta á óperur fyrir hádegi.
Hvað sem því líður er Ijóst að
sígild tónlist er að því leytinu al-
þjóðlegri en poppið að sömu sí-
gildu tónskáldin njóta hylli um
allan heim og tungumálahindranir
eru engar. Fátt virðist því geta
hindrað stöðvar um allan heim í
að líkja eftir aðferðum Spearmans
og jafnvel með minni tilkostnaði.
Sendingarleyfi Classic FM
rennur út árið 2000 og Spearman
vill að gerðar verði ákveðnar
gæðakröfur þegar útboðið fer
fram. Ef söluhæfileikar hans hafa
raunverulega verið það sem skipti
máli virðist hann- þó ekki hafa
neina þörf fyrir slíka vernd.
Morgunblaðið/Sig. Jóns.
STARFSFÓLK Sunnlenska fréttablaðsins á nýju ritstjórnarskrif-
stofunni á Austurvegi 1.
Sunnlenska frétta-
blaðið í nýtt húsnæði
Selfossi. Morgnnblaðið.
SUNNLENSKA fréttablaðið flutti á
þessu hausti í nýtt leiguhúsnæði á
efri hæð stórhýsis KÁ á Austurvegi
1 á Selfossi. Starfsemi blaðsins hef-
ur vaxið ár frá ári og nú eru þar
fimm störf auk blaðburðarstarfa.
„Staða blaðsins er góð, sérstak-
lega hin huglæga staða þess meðal
Sunnlendinga, maður finnur að
blaðið er orðið ómissandi hjá fólki.
Það bíður eftir blaðinu og því finnst
vanta eitthvað í tilveruna kómi það
ekki inn um lúguna,“ sagði Bjarni
Harðarson, ritstjóri Sunnlenska
fréttablaðsins.
Bjami sagði fjárhagslega stöðu
blaðsins vera viðunandi en það hefði
verið rekið eftir þeirri gömlu kenn-
ingu að blöð þyrftu tíma til að ná
fótfestu áður en þau færu að bera
sig. Hann sagði blaðið prentað í 4.800
eintökum og það væru um 4.000
fastir áskrifendur að því. „Eftirspurn-
in eftir blaðinu er það dýrmætasta
sem við eigum og við leggjum metn-
að okkar í að vera með það til sölu
sem víðast. Það er stefna blaðsins
að vera fréttablað allra Sunnlendinga
og hún hefur gefist vel,“ sagði Bjami
Harðarson ritstjóri.
Rótgróin auglýsingafyrirtæki í New York
Breytt vinnubrögð vegna
gagnvirkrar fjölmiðlunar
New York. Reuter.
VERALDARVANIR fulltrúar rót-
gróinna auglýsingafyrirtækja á Ma-
dison Avenue í New York verða oft
svolítið þreytulegir svipinn þegar
þeir eru spurðir um viðbrögð við
nýrri fjölmiðlun. Þeim finnst sumum
að þeir hafi alltaf verið að takast á
við nýja fjölmiðlun og helsta við-
fangsefnið, að ná til neytandans,
hljóti að vera óbreytt. En nýjasta
tæknin krefst nýrra vinnubragða.
Umbylting hefur orðið í atvinnu-
greininni undanfarinn áratug, kapal-
sjónvarp, sambland af auglýsingum
og upplýsingum (infomercials) og raf-
ræn skilti svo að eitthvað sé nefnt,
allt hefur þetta komið skyndilega
fram á sjónarsviðið og orðið æ mikil-
vægari hluti auglýsingagerðar. Alnet-
ið er þó sú nýjung sem mestu írafári
veldur og erfiðast er að átta sig á.
Alnetið er orðið vinsælt fréttaefni
á eigin forsendum og margir vona
að það geti orðið helsti auglýsinga-
miðill næstu aldar. Ekki eru allir í
auglýsingaheiminum yfir sig hrifnir.
„Eg þoli ekki þetta hugtak, ný
fjölmiðlun. Á hvaða hátt er það frá-
brugðið gamalli fjölmiðlun?", spyr
Frank Assumma, aðalforstjóri Wells
Rich Greene BDDP. „Árið 1982 var
það kapalsjónvarpið sem þeir kölluðu
nýju fjölmiðlunina, núna er það
gagnvirk fjölmiðlun. En mikilvægasti
þátturinn í fjölmiðlun hefur ekki
breyst; hæfileikinn til að finna mark-
hópinn”.
Það er vafalaust óþarfi að segja
mönnum að mikilvægt sé að ná tök-
um á öllum nýjungum, allir vita
hvernig þróunin hefur orðið hjá sjón-
varpsrisunum þrem í Bandaríkjun-
um. Á tveim áratugum hefur saman-
lögð markaðshlutdeild þeirra fallið
úr 95% í tæp 50%.
Þægileg ár að baki
Árin sem einkenndust af sjón-
varpsauglýsingum voru að vissu leyti
þægileg fyrir auglýsingafyrirtækin,
hagnaðurinn var öruggur og fremur
auðvelt að sjá fyrir markaðsþróun.
Þau gátu einbeitt sér að þessum
miðli, fullkomnað kunnáttu sína í að
nýta hann en nú þurfa þau að vera
stöðugt á varðbergi og huga að
óvæntum uppákomum, samkeppni
frá nýjum miðlum.
„Auglýsingafyrirtækin verða að
fara að hætta að telja það helsta
hlutverk sitt að búa til snjallar aug-
lýsingar," segir William Esrey,
stjórnarformaður Sprint Corp. „Þau
verða í staðinn að líta svo á að mark-
mið starfsins sé að nýta margvísleg-
ar aðferðir við að fá fólk á sitt band
og ýmsar tegundir fjölmiðla til að
hafa áhrif á hegðun neytenda."
Viðvaranir af þessu tagi hafa
heyrst áður og stórfyrirtækin hafa
tekið við sér. Procter & Gamble eyð-
ir 33 milljörðum Bandaríkjadollara,
um 2.000 milljörðum króna, árlega
í auglýsingar og stjómarformaður
þess, Edward Artzt, hvatti í fyrra
auglýsingafyrirtæki til að laga sig
sem fyrst að breyttum aðstæðum.
Heita má að sérhvert fyrirtæki í
greininni reyni nú að selja sína út-
færslu af gagnvirkum fjölmiðlunar-
aðferðum. Mörg þeirra koma sér upp
eigin vefsetri á Veraldarvefnum og
eiga samstarf við hugbúnaðarrisana
frá Silicon Valley.