Morgunblaðið - 16.12.1995, Blaðsíða 58

58 LAUGARDAGUR 16. DESEMBER 1995
MORGUNBLAÐIÐ
(Supergliss Actif, Tefal einkaleyfi).
ViSloSunarfrír, einstakir eiginleikar
rennur létt ó taui. Leikur einn að þrífa.
Stillanlegtgufumagn, 5-30g/mín.
Uounarmöguleiki
Fallegt útlit fer vel í hendi.
VERÐ: =
Gufustrauiárn TE 1600
EmeleraSur botn
(Supergliss Actif, Tefal einkaleyfi).
ViSloSunarfrír, einstakir eiginleikar
rennur létt á taui. Leikur einn aS þrífa.
Stillanlegt gufumagn, 5-30g/min.
Úounarmöguleiki
Fallegt útlit fer vel í hendi.
-eldd bara straujám!
BRÆÐURNIR
mcmémmm
Lágmúla 8, Sími 553 8820
Umbodsmenn um land allt
Reykjavík.
Byggt og BúiS, BYKO Skemmuvegi og Hringbraut,
Hagkaup. Magasín.
Reykjanes
BYKO HafnarfirSi, Rafmætti Hafnarfirði, Stapafell
Keflavík, Rafborg Grindavík.
Vesturland
Málningarþjónustan Akranesi, KF Borgfirðinga
Borgarnesi, Blómsturvellir Hellissandi,
Guðni E. Hallgrímsson Grundarfirði,
Ásbúð Búðardal.
Vestfiráir
Geirseyrarbúðin Patreksfirði, Straumur Isafirði,
Rafveríc Bolungarvík.
Norðurland
KF Steingrímsfjarðar Hólmavík, KF V Húnvefninga
Hvamsstanga, KF Húnvetninga Blönduósi,
Skagfirðingabúð Sauðárkróki,
KEA Byggingavörur Lónsbakka Akureyri,
KEA Dalvík, KEA Siglufirði, KF Þingeyinga
Húsavík, Urð Raufamöfn.
Austurland
Sveinn Guðmundsson Eailsstöðum,
KF Vopnfirðinga Vopnanrði, Stál Seyðisfirði,
Verslunin Vík Neskaupsstað, KF Fáskrúðsfjarðar
Fáskrúðsfirði, KASK Höfn
Suðurland
Jón Þorberasson Kirkjubæjarklaustri,
Mosfell Helíu, Brimnes Vestmannaeyjum,
Árvirkinn Selfossi, Rá*s Þorlákshöfn.

- kjarni málsins!
MINNINGAR
GUNNAR
JÓNSSON
+ Gunnar Jónsson
fæddist á Nesi í
Norðfirði 12. mars
1904. Hann andað-
ist á dvalarheimil-
inu Lundi á Hellu
6. desember síðast-
iiðinn. Foreldrar
hans voru Jón bóndi
á Skorrastað
Bjarnason í Viðfirði
Sveinssonar og
Halldóra Bjarna-
dóttir bónda í
Neðra-Skálateigi
Péturssonar. Systk-
ini hans samfeðra
voru Bjarni, f. 1889, d. 1957,
bóndi á Skorrastað, og Guðrún,
f. 1891, d. 1989, verslunarmað-
ur í Reykjavík. Systkini sam-
mæðra eru Sigurbjörg Bjarna-
dóttir, f. 1909, húsfr. í Neskaup-
stað, og Ármann Bjarnason, f.
1910, sjómaður í Vestmanna-
eyjum. Gunnar kvæntist 7. maí
1931 Guðrúnu Jónsdóttur, f. 23.
júlí 1904, frá Bjóluhjáleigu. Þau
bjuggu fyrst í Gunnarsholti á
Rangárvöllum, síðan á Selalæk,
en byggðu árið 1938 nýbýlið
Nes úr landi Helluvaðs í sömu
sveit. Þar átti hann heima til
dauðadags. Synir Gunnars og
Guðrúnar eru: 1) Jóhann, deild-
arstjóri í Reykja-
vík, f. 20.9. 1935,
maki Edda Þorkels-
dóttir. Þau eiga
fjögur börn. 2) Jón
Bragi, trésmíða-
meistari á Hellu, f.
26.3. 1937, maki
Stefanía Unnur
Þórðardóttir. Þau
eiga fjögur börn.
3) Kristinn, tré-
smíðameistari á
Hellu, f. 25.1. 1942,
maki Unnur Einars-
dóttir. Þau eiga
fimm börn. Dóttir
Gunnars með Ingibjörgu Stef-
ánsdóttur frá Seldal: Hulda
Long, f. 18.1. 1918, d. 7.10.
1980. Maki 1) Sigurður Þórar-
insson (1916-1941). 2) Guðjón
Bjarnason (1898-1983). Hulda
eignaðist fjögur börn. Með bú-
skapnum vann Gunnar fyrstu
árin við Kaupfélagið Þór á
Hellu en frá 1947 til 1975 hjá
Rafmagnsveitum ríkisins við
mælaálestur, innheimtu, við-
gerðir og eftirlit í Rangárvaila-
sýslu. Eftir það fékkst hann við
rennismíði á meðan heilsan
leyfði. Hafa til dæmis líkön
hans af íslenska rokknum farið
víða.
GUNNAR Jónsson í Nesi, hann
elsku afi minn er allur.
Sorginni og söknuði yfir að fá
ekki að sjá hann aftur fylgir gleði
yfir að hafa þekkt hann og Ijúfsárt
þakklæti yfir því láni að hafa haft
fólk eins og hann og ömmu til fyrir-
myndar í lífi mínu.
Þegar ég man fyrst eftir mér var
afi kominn yfir miðjan aldur og þau
amma búin að minnka við sig bú-
skapinn. Afi vann þá hlutastarf hjá
Rafmagnsveitunni við að lesa á
mæla á bæjunum í sýslunni. Þau
sumur æsku minnar þegar ég var
send með Suðurlandsrútunni austur
að Hellu til þess að dvelja nokkrar
vikur hjá ömmu og afa í Nesi lifa
í minningunni sem ógleymanlegur
fjársjóður. Þegar rútan silaðist yfir
Rangárbrú og þorpið handan við
ána færðist nær man ég hvernig
spenna í maga og tilhlökkun gagn-
tóku mig. Afi sótti mig alltaf í rút-
una og heilsaði með sínu kröftuga
faðmlagi og rembingskossi: Ertu
þá komin frænka! Síðan ókum við
í rólegheitum upp að Nesi þar sem
amma beið með bæinn fullan af
hlýju og yl, heimabökuðum flatkök-
um og nýstrokkuðu smjöri. Þegar
ég hugsa til þess þá er eins og
þessi tími hafi tilheyrt annarri ver-
öld. Að hafa setið sem bam á skemli
Sjólatré tAlaska
/‘ ^ Sérvalin jólatré, flestar geröir.^r
Barrheldinn
Normansþinur
af Kákasus-ætt „Obulau"
Sem tryggir gæöin '0-
í litla fjósinu í Nesi um kvöld og
horft á afa og ömmu við mjaltirn-
ar, sá friður og það öryggi sem
umkringdi þau er nú eins og draum-
sýn. Fjarlæg og viðkvæm en samt
alltaf með mér.
Okkur frændsystkinunum þótti
mikið varið í að skottast í kringum
afa á þessum árum. Við eltum hann
hvert sem hann fór og hann lét
okkur það eftir. Mest þótti okkur
um vert að fá að fara með honum
að lesa á. Við sátum aftan í Land-
rover Rafmagnsveitunnar og hrist-
umst um sýsluna þvera og endi-
langa og heim að öllum bæjum. Það
var auðséð að afi kunni vel við starf
sitt, því hann naut þess að ferðast
og hitta fólk. Honum var líka vel
tekið á öllum bæjum og oftar en
ekki var honum boðið inn í bæ að
drekka kaffi. Afi var líka meðhjálp-
ari í Oddakirkju á þessum árum og
fengum við krakkarnir að fylgjast
með honum í starfi þar.
Það var greinilegt á líkamsburð-
um afa að hann hafði unnið erfíðis-
vinnu alla sína ævi. Hann hafði ver-
ið vinnumaður, sjómaður og nýyrki.
Hendur hans báru því vitni, þykkar
og sigggrónar. En þessar hendur
sköpuðu líka fínlegustu listaverk.
Hann hafði skorið út listafallega
ramma og skrín á sínum yngri árum
Hjá Andrési
fásf fötin
Nýkomnar stakar buxur og jakkar.
Jakkaföt í úrvali, verö 14.900-19.900 kr.
Vandaðar vörur á vægu ver&i
Euro-Visa
Póstkröfuþjónusta
Andrés • Skólavörbustíg 22A • Sími 551 8250.
og gefíð ömmu. Við krakkarnir dáð-
umst að þessum dýrgripum sem
amma gætti svo vel fyrir okkur. Afi
hafði líka einstaklega fallega rithönd
og bréfin frá honum hafa alltaf kom-
ið mér til að tárast, því svo kærar
eru kveðjur þeirra ömmu. Eftir að
afí brá búi notaði hann tómstundir
sínar vel og tók til við smíðar af
miklu kappi.
Hann renndi nákvæmar smækk-
aðar eftirmyndir af rokkum, snæld-
um og snældustokkum. Ásamt því
smíðaði hann ýmsa nytjamuni. Mest
af því sem hann smíðaði gaf hann
ættingjum og vinum. Mér finnst það
lýsa honum vel að oftast var efnivið-
ur hans spýtubútar og lurkar, sem
hann fann í umhverfinu, og enginn
annar hafði not fyrir. Á seinustu
árum' þegar hann gat ekki smíðað
lengur vegna sjóndepru, tók hann
til við að flétta mottur úr bagga-
böndum sem annars hefði verið
hent. Enn sem fyrr notaði hann
efni sem aðrir kasta frá sér og bjó
til úr því nytsama hluti. Þannig
ræktaði afi Gunnar garðinn sinn,
og garðurinn hans afa var nytja-
garður. Hann nam ekki aðeins nýtt
land, plantaði tijám, kartöflum og
grasi, heldur ræktaði hann líka
mannleg samskipti og bjó á margan
hátt eitthvað til úr því sem ekkert
var áður. Blessuð sé minning hans.
Elsku amma, það er svo margt
fleira sem ég vildi segja en ég verð
að láta þessi fátæklegu orð mín
duga sem kveðju til afa. Við öll sem
búum hér vestra og vildum svo
gjaman vera hjá þér á þessari erf-
iðu stund, verðum að láta okkur
nægja að vera með þér og öllum
ættingjunum í huganum.
Guðrún Jóhannsdóttir,
Kaliforníu.
Nú er Gunnar tengdafaðir minn
horfínn. Langur vegur er að baki,
hartnær öldin öll, næstum því níu-
tíu og tvö ár. Langt er um liðið
síðan lítill drengur leit fyrst dagsins
Ijós, á köldum marsdegi austur á
fjörðum. Faðirinn stórbóndi í sveit-
inni, og móðirin ung bóndadóttir
úr nágrenninu. Um hjúskap var
ekki að ræða þeirra á milli og unga
konan fór burt með drenginn og
giftist seinna öðrum manni.
Atvikin höguðu því þannig að
Gunnar fluttist til föður síns og fjöl-
skyldu hans um sjö ára aldur og
ólst þar upp fram á unglingsár.
Hann átti tvö eldri hálfsystkini, sem
hann mat mikils alla ævi og marg-
ar góðar minningar átti hann frá
Skorrastað i Norðfjarðarsveit.
Marga vornóttina vakti hann yfir
ánum ásamt öðrum ungum drengj-
um af næstu bæjum. Þá gerðust
ævintýri sem nútímabörn ættu erf-
itt með að ímynda sér. Gunnar
minntist oft þeirra stunda og vina
sinna sem hann eignaðist á þessum
árum.
Skömmu eftir fermingaraldur
hleypti hann heimdraganum og hélt
norður í Þingeyjarsýslu, í Bárðar-
dalinn, þar sem hann var í vinnu-
mennsku fram yfir tvítugt. Þar kom
í ljós áhugamál sem margir afkom-
endur hans hafa tekið í arf. Það
var tónlistin. Hann eignaðist fiðlu
og lærði að spila á hana sér til
ánægju. Seinna á ævinni eignaðist
hann orgel og spilaði oft á það þeg-
ar tími gafst frá daglegum störfum.
Þriðji viðkomustaður Gunnars á
lífsleiðinni og sá síðasti var Rangár-
vallasýsla, þangað fór hann í vinnu-
mennsku og eignaðist síðan vöru-
bíl, einn af þeim fyrstu á þeim slóð-
um, og var með hann í vinnu fyrir
ýmsa. Þarna hitti hann sinn lífs-
förunaut, stúlkuna á bænum við
ána, og við ána áttu þau eftir að
búa meira en hálfa öldina, en hann
og Guðrún kona hans festu kaup á
landi og stofnuðu nýbýli á eystri
bakka Rangár, rétt fyrir ofan þar
sem Hellukauptúnið byggðist
seinna. Áin gegndi alltaf miklu hlut-
verki í lífi hans, þessi fallega á, blá
og lygn sem liðast rólega milli grasi
gróinna bakka sinna. Þegar hann
seinna á ævinni hætti búskap og
seldi sveitarfélaginu hluta af jörð
sinni undir byggingarlóðir, hélt
hann eftir svæðinu meðfram ánni
þar sem hann hóf að rækta tré.
Þarna uxu synir þeirra þrír úr
grasi,og urðu mætir menn, sem
eignuðust stórar ijölskyldur, svo
ættboginn frá Nesi er orðinn stór.
Allir afkomendur þeirra áttu þar
athvarf, allra leiðir lágu heim að
Nesi, þangað var og er gott að
koma.
Þegar ég kynntist Gunnari var
hann kominn á miðjan aldur. Hann
tók mér strax af mikilli hlýju og
seinna þegar barnabörnin komu til
sögunnar var ekkert of gott fyrir
þau. Börnin sóttu mikið til hans og
ömmu sinnar, á sumrin var oft dval-
ist hjá þeim hjónum um lengri eða
skemmri tíma, og þau barnabarn-
anna, sem bjuggu í nágrenninu,
áttu þangað mörg sporin.
Gunnar hafði eignast dóttur á
yngri árum, sem nú er látin, og
hennar börn voru einnig kærkomnir
gestir í Nesi.
Þegar litið er til baka kann að
sýnast ótrúlegt, hvað maður sem
nær svo háum aldri hefur lifað mikl-
ar breytingar í þjóðfélaginu. Allt
frá sauðskinnsskóm í torfbæjum
bernskuáranna í byijun aldarinnar,
til dagsins í dag, með alla sína
tækni, sinn hávaða og hröðu um-
ferð. En Gunnar tengdapabbi var
alltaf sá sami, með sína hægð og
sitt hlýja viðmót, hver sem i hlut
átti. Á löngu ævikvöldi auðnaðist
honum að halda reisn sinni og til-
tölulega góðri heilsu. Hann og Guð-
rún kona hans voru sjálfum sér nóg
og bjuggu lengst af hjálparlaust í
húsinu sínu í Nesi.
Veikindastríð Gunnars stóð ekki
lengi, aðeins nokkrar vikur, og fyr-
ir það erum við forsjóninni þakklát
Blessuð sé minning Gunnars í Nesi.
Edda Þorkelsdóttir.
Elsku afi. Nú kveðjum við þig í
hinsta sinn. Við viljum þakka þér
allt sem þú varst okkur. Við gleym-
um aldrei umhyggju þinni og biðjum
góðan guð að styrkja elsku ömmu
okkar.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Systkinin og fjölskyldur
þeirra, Ártúni 4.
Mig langar til þess að minnast
móðurafa míns með nokkrum orð-
um.
Frá því ég man eftir mér hefur
hann afi verið partur af tilveru
minni. Hann var eini afi minn og
ég tengi hann alltaf hlýju og ástúð,
nákvæmlega eins og afar eiga að
vera. Hann var eins og fyrirmyndar
afi í sögubókum. Þegar ég var að
alast upp og fjölskyldan hafði ekki
of mikið til hnífs og skeiðar þá kom
afí árvisst með kartöflur úr Nesi
sem var vel þegin búbót. Ég veit
að mömmu þótti afskaplega vænt
um pabba sinn og mat hlýju hans
og elsku mikils.
Afi var mikill hagleiksmaður eins
og margt fólk veit sem fékk hann
til þess að gera upp gamla nytja-
hluti fyrir sig, eins og rokka. Hann
bjó líka til og renndi úr tré litla
slíka hluti, sem hann síðan gaf ást-
vinum sínum. Við eigum t.d. öll
dótturbörn hans litla rokka og fleiri
hluti gerða af afa og metum þá
afar mikils.
Afí naut mikillar umhyggju eftir-
lifandi konu sinnar og fór enda
ekki á elliheimili fyrr en fáeinum
dögum áður en hann dó. Synir hans,
og aðrir nánir ættingjar á Hellu,
voru og þeim hjónum mjög svo inn-
an handar og gerðu þeim mögulegt
að dvelja saman á heimili sínu þrátt