Morgunblaðið - 02.03.1996, Blaðsíða 45

MORGUNBLAÐIÐ
LAUGARDAGUR 2. MARZ 1996 45
MINNINGAR
MARTEINN HELGASON
GUÐLAUG GUÐMUNDSDÓTTIR
Marteinn
Helgason, skip-
stjóri, Keflavík,
fæddist 26. janúar
1909. Hann Iést 30.
janúar síðastliðinn.
Guðlaug Guð-
mundsdóttir fædd-
ist 7. apríl 1904 á
Lokinhömrum í
Arnarfirði. Hún
lést 20. janúar
síðstliðinn. Guð-
laug var jarðsungin
26. janúar, en útför
Marteins fór fram i
kyrrþey.
MATTI og Lauga áttu saman
langa ævi. Svo skammt varð á
milli þeirra að ekki einu sinni dauð-
inn skilur þau að.
Lauga og Matti komu hvort af
sínu horni lands. Lauga var ung
þegar faðir hennar, Guðmundur
Hákonarson frá Meiragarði í Dýra-
firði, lést. Hún axlaði sjálfráð stór-
an hluta ábyrgðarinnar á að koma
yngri systkinum sínum upp, ásamt
móður sinni, Valgerði Einarsdóttur
frá Arnarstöðum í Flóa. Lauga
hafði efni og upeldi til að eflast
af erfiðinu. Mannúð hennar tók á
sig mynd þeirrar óbifanlegu skyn-
semi sem við köllum alúð. Hún lif-
ir af öll veður og þarf ekki frekari
réttlætingar við, ekki frekari skýr-
inga. í verkum sínum var Laugu
gefið að sameina hið sundurleita
án þess að kreíjast neins sér til
handa, eða hreykja sér af neinu.
Sjálfsvirðing hennar fólst í auð-
mýkt fyrir mannlegum verðmæt-
um sem standa utan og ofan við
einstaklingsbundar togstreitur
hversdagsins.
Matti var sjómannssonur úr
Keflavík. Þar er á vissan hátt eins
og úti á sjó. Há fjöll sjást einung-
is við sjóndeildarhring, yfir sjóinn
eða hraunið. Hvor tveggja breiðan
er á stundum úfin, á stundum slétt.
Yfirborðið klýfur sólarljósið og
byltir af sér iðuköstum lita. Loftið
er mettað salti, jörðin er sölt.
Gróðurinn er þyrkingslegur nema
burkninn í 'skjólsælum hraunskút-
um. Matti varð sjómaður. Hann
sótti fisk þangað sem fisk var að
finna, þegar veður gaf. Hann var
áræðinn og valdist til formennsku.
Síðar varð hann vörubílsstjóri og
ók því sem aka varð þaðan og
þangað sem þurfti. Hann var sinn
eiginn maður, líka á efri árum
þegar hann hirti um skemmur
þeirra sem sýsluðu við hermennsku
í heiðinni.
Lauga var móðursystir mín og
þau Matti voru tíðir gestir á heim-
ili okkar í Mosfellssveit. Heimsókn-
um þeirra fylgdi sólskin og gleði.
Við Herdís, yngstu systkinin, gist-
úm oft hjá þeim, stundum lang-
dvölum. Það er lán okkar að hafa
kynnst þeim best sem börn. Nám-
fýsi og þróttur æskunnar hafði úr
miklu að moða í samvistum við
Matta og Laugu. Við þáðum mikið
og höfum vonandi gefið eitthvað.
Þau voru okkur verndarar, félagar
og uppalendur. Þau gáfu okkur
hlutdeild í lífi sínu í sjávarplássi.
Þau gáfu okkur hlutdeild í eigin
lífi, þar sem eiginleikar tveggja
ólíkra einstaklinga skópu lifandi
heild.
Ég held að hafið hafi heillað
Matta. Við fórum oft á fjörur. Á
mót lands og sjávar, þar sem aldan
taktfast gefur og tekur, sex smáar
og ein stór, þar sem hættan er lif-
andi og lokkar. Það var tælandi
skemmtilegt. Frænka háði ekki
+ Bjarni Halldór
Höskuldsson
fæddist á Isafirði
3. október 1957.
Hann lést af slys-
förum 25. febrúar
síðastliðinn. For-
eldrar hans eru
Ingibjörg Ólafs-
dóttir, f. 2.7. 1933,
og Höskuldur
Bjarnason, f. 8.6.
1929. Bjarni var
elstur systkina
sinna. Hin eru: El-
ías Þór, f. 25.4.
1959; Guðrún Emilía, f. 4.6.
1961; Soffía Kristín, f. 19.5.
1963; Ragnheiður Inga, f. 8.7.
1971; og Ólafur Páll, f. 31.3.
1975.
Bjarni kvæntist Elísabetu
Jóhannesdóttur 18. desember
1988. Þau skildu. Börn þeirra
eru: Steinunn, f. 16.7. 1983,
Elín Jóhanna, f. 27.3. 1986 og
Höskuldur, f. 1.2. 1989.
Útför Bjarna fer fram frá
Stærri Árskógum í dag og
hefst athöfnin klukkan 14.
I VETURINN hafði farið mildum
höndum um íbúana í litla friðsæla
sjávarþorpinu við Eyjafjörð. Lítill
snjór og ekki til trafala eins og
stundum áður. Daginn aðeins farið
að lengja, sólin heilsar nýjum degi
með því að teygja geisla sína upp
á austurhimininn þannig að úr
, verður fögur litadýrð.
En skyndilega er þögnin rofin.
| Tilkynnt er um eld í íbúðarhúsi kl.
2.30 að nóttu til. Eldurinn eirði
engu. Tók eitt mannslíf og eyði-
lagði tvær íbúðir. í brunanum fórst
Bjarni Halldór Höskuldsson, mað-
ur í blóma lífsins, sem átti mikið
starf fyrir höndum, aðeins rúmum
mánuði eftir að frændi okkar Jón
Reynir lést.
Bjarni fluttist frá^ Hátúni og
j stofnaði heimili á Árskógssandi
1983 og vann lengst af sem verk-
taki með eigin vinnuvélar og vöru-
flutningabíl sem hann notaði til
fiskflutninga milli landshluta. Það
var öllum ljóst sem til
þekktu, að þessu
starfi unni Bjarni og
hann var tilbúinn að
takast á við hlutina,
því það þurfti dugnað
og þekkingu til að
keyra einn í vetrar-
veðrum og að viðhalda
og gera við tækin sem
mest sjálfur.
Og eftir áramótin
var hann farinn að
færa bókhaldið sjálfur
í tölvu og tjáði mér
aðeins fjórum dögum
fyrir slysið hve mikill munur það
væri, því að nú fylgdist hann sjálf-
krafa betur með stöðu rekstursins
þegar hann sæi um þann þátt líka.
Minnisstætt er það mér, þegar
konan mín þurfti að komast til
Reykjavíkur til að heimsækja veika
móður sína, sem þar lá á sjúkra-
húsi fyrir réttum þremur árum.
Þá var leitað til Bjarna.
Hann þurfti ekki að velta því
lengi fyrir sér, hvort mögulegt yrði
að komast til Akureyrar í veg fyr-
ir flug, heldur var farið af stað og
það tókst að komast, þrátt fyrir
ófærð og hörkufrost sem truflaði
gang díselvélarinnar í „Rússanum“
hans. Það var oins og jafnaðargeð
og gamansögurnar hjá Bjarna léttu
ferðina.
Nú er Bjarni farinn á vit feðra
sinna. Sólargeislarnir í morgun-
skímunni verða daufari í bráð, en
minningin um bóngóðan og frænd-
rækinn dreng lifir.
Harmur aðstandenda er mikill
og á þessari sorgarstundu sendum
við þeim öllum okkar innilegustu
samúðarkveðjur. Hvíldu í friði,
kæri frændi. Guð blessi minningu
þína.
Reynir Gísli Iljaltason
og fjölskylda.
í dag, 3. mars, verður til moldar
borinn elskulegur frændi og vinur
okkar Bjarni Halldór Höskuldsson.
Okkur langar til að kveðja Bjarna
með þökkum fyrir allar góðu sam-
verustundirnar sem við áttum.
Mikið er erfitt að trúa því að þú
sért ekki lengur á meðal okkar.
Enginn veit hvenær, en það kemur
að því að við hittumst aftur á öðr-
um stað. Það er mikill söknuður
að eiga ekki lengur von á símhring-
ingu eða heimsókn frá þér.
Þegar þú komst úr löngum og
ströngum vinnutúrum og komst til
okkar sáust engin þreytumerki á
þér og við gátum setið og rætt
málin næturlangt og oft var nú
mikið hlegið. Þá hlóst þú með svo
miklum krafti að allir smituðust
af þínum einstaka hlátri. Þegar við
skiptumst á sögum um vinnuna
og daglegt líf og eitthvað virtist
vera óframkvæmanlegt varst þú
ekki lengi að breyta því í hið fram-
kvæmanlega, sem virtist vera út
af óendanlegri orku og krafti sem
þú hafðir. Þú hreinlega gafst aldr-
ei upp.
Það fór ekki framhjá neinum
að þitt ljós í lífinu voru börnin þín
sem þér þótti svo vænt um. Kynnt-
umst við stelpunum lítið en þú
komst oft með Höskuld til Reykja-
víkur. Mikið var gaman að sjá
hvað þið feðgar voruð ánægðir.
Það er mikil sorg að vita til þess
að börnin þín fái ekki að njóta’fleiri
ánægjustunda með þér. Elsku
Bjarni, minninguna um þig geym-
um við ávallt í hjarta okkar. Guð
geymi þig. Börnum, foreldrum og
systkinum vottum við okkar dýpstu
samúð. sigurpán 0g Ellen.
Erfidrykkjur
Glæsilegt kaffihlaðborð
og hlýleg salarkynni.
Góð þjónusta.
HOTEL
REYKJAVÍK
Sigtúni 38.
Upplýsingar í símum 568 9000 og 588 3550
BJARNIHALLDÓR
HÖSKULDSSON
andartaksleikinn við kvikuna í
flæðarmálinu. Hún sat á mosa-
þembu í hraunkantinum eða á
melgresisþúfu, þar sem sendið er.
Hún horfði árvökulum augum á
leikinn í fjörunni, á báruna og á
hafið. Hjá frænku voru matföngin
og þar var gott að hvíla sig og
nærast, sýna feng sinn úr fjör-
unni, greina frá spennandi augna-
blikum og djörfum fyrirætlunum.
Ég fæ ekki gefið úr stokki minn-
inganna án þess að draga fram
spilamennsku Matta. Af henni var
ekki alltaf hægt að ráða að hann
þekkti spilin sem hann fékk. En
hann þekkti þau út í æsar. Hann
þekkti með- og mótspilara og af
síungri ákefð skoraði hann allar
skynsamlegar líkur á hólm, í spila-
mennsku sem alltaf var ærslafull
og fjörug og virtist jafnvel töfrum
gædd, þó stundum væru spilaregl-
urnar fullmargbrotnar fyrir minn
smekk.
Síðustu spil þeirra á hendi voru
tæpast glæsileg. Þeim mun áhrifa-
meira er hvernig þau spiluðu úr
þeim. Það skorar á hólm það mat
okkar á fólki, sem byggist á masi
daganna. Það brýtur upp allar
venjulegar spilareglur. Eftir sitja
töfrarnir, persónutöfrar þessara
einstaklinga. í heimsóknum að
sjúkrabeði frænku varð þáttur
hennar í spjalli um daginn og veg-
inn gjarna um löngu liðna daga
og gengnar götur. Fyrir kom að
hún fór kynslóðavillt á okkar nöfn-
unum og hélt sig tala við bróður
sinn. En það sem óbreytt var, var
friðurinn í brosi hennar, alúð og
árvekni fyrir velferð annarra;
„varstu búinn að borða Níels
minn?“
Hjá Matta var óbugaður hæfi-
leikinn til að bjóða kringumstæð-
um byrginn á góðlátlegan og jafn-
vel ærslafullan hátt. Aldrei varð
ég annars var en að þetta skemmti
frænku minni, hún var með á eig-
in forsendum í leik sem hún þekkti
og stóð sig prýðilega í. Á sinn ein-
staka hátt spilaði Matti úr því sem
þau höfðu á hendi. Þennan hátt
hafði hann við alla, líka við sjálfan
sig. Það var æðrulaus maður sem
fylgdi lífsförunaut sínum til grafar
á eigin afmælisdegi. Það var mað-
ur sem þekkti sjálfan sig og lífs-
förunaut sinn. Hann vissi hvað
hvoru um sig var eiginlegast og
best lagið og hvernig hið ólíka í ,
fari þeirra hefði skapað vaxtar-
skjól fyrir persónueiginleika hvors
um sig. Hann var þakklátur fyrir
skjólið sem staðfesta frænku hafði
veitt honum til að þroskast í, að
vera það sem honum lét best, hrók-
ur alls fagnaðar, stýrandi glað-
beittur fleyi þeirra í ölduróti andar-
taksins. Matti var sjómaður. Hann
vissi fullvel að glæsileg sigling
krefst ekki síður kjölfestu en lip-
urðar við stýrisvölinn. Hann lét þau
orð falla að gæfa sín í lífinu hefði
verið að Lauga hefði verið bæði
húsmóðir og húsbóndi á heimilinu.
Sviptur kjölfestunni, stýrði hann
samt eftirminnilega í hina óumflýj-
anlegu vör.
Við sem eftir lifum minnumst
með þakklæti þess sem þau voru
okkur hvort um sig, ekki síður en
þess sem þau voru okkur saman.
Níels Hermannsson.
t Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlýhug við andlát og
útför móður okkar, tengdamóður og ömmu,
KRISTJÖNU JÓHÖNNU EINARSDÓTTUR,
dvalarheimilinu Hornbrekku,
Ólafsfirði.
Árni Gestsson, Sæmundur Jónsson,
Margrét Gestsdóttir, Eyvindur Árnason,
Trausti Gestsson, Ásdis Ólafsdóttir,
Matthildur Gestsdóttir, Björgvin Kristjánsson,
Lisebet Gestsdóttir, Einar Gestsson, Haukur Sigurðsson, Jón Vilhjálmsson, Margrét Friðriksdóttir, Jónina Kristjánsdóttir
og barnabörn.
t
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð
og hlýhug við andlát og útför elskulegrar
móður minnar,
INGIBJARGAR JÓNSDÓTTUR
fyrrverandi húsvarðar
í Húsmæðraskóla
Reykjavikur.
Sérstakar þakkir til starfsfólks á hjúkr-
unardeild Droplaugarstaða fyrir góða
ummönnun og hlýju.
María Sigurðardóttir
og fjölskylda.
Birting afmælis- og
minningargreina
Morgunblaðið tekur afmælis- og minningargreinar til birtingar end-
urgjaldslaust. Greinunum er veitt viðtaka á ritstjórn blaðsins í Kringl-
unni 1, Reykjavík, og á skrifstofu blaðsins í Hafnarstræti 85, Akur-
eyri. Þá er enn fremur unnt að senda greinarnar í símbréfi í númer
5691181.
Framvegis verður við það miðað, að um látinn einstakling birtist
ein uppistöðugrein af hæfilegri lengd en lengd annarra greina um
sama einstakling er miðuð við 2.200 tölvuslög eða um 25 dálksenti-
metra í blaðinu. Tilvitnanir í sálma eða ljóð takmarkast við eitt til
þtjú erindi. Greinarhöfundar eru beðnir að hafa skírnarnöfn sín en
ekki stuttnefni undir greinunum.
Við birtingu afmælisgreina gildir sú regla, að aðeins eru birtar
greinar um fólk sem er 70 ára og eldra. Hins vegar eru birtar afmæl-
isfréttir ásamt mynd í Dagbók um fólk sem er 50 ára eða eldra.
Mikil áhersla er lögð á, að handrit séu vel frá gengin, vélrituð eða
tölvusett. Sé handrit tölvusett er æskilegt, að disklingur fylgi útprent-
uninni. Það eykur öryggi í textameðferð og kemur í veg fyrir tví-
verknað.
Auðveldust er móttaka svokallaðra ASCII-skráa sem í daglegu
tali eru nefndar DOS-textaskrár. Þá eru ritvinnslukerfin Word og
Wordperfect einnig auðveld i úrvinnslu.