Morgunblaðið - 10.04.1996, Blaðsíða 45

MORGUNBLAÐIÐ
MINIMIIMGAR
MIÐVIKUDAGUR 10. APRÍL 1996 45
Eftir Hjört liggja nokkrar bækur
þar á meðal árbók Ferðafélags Is-
lands um Svarfaðardal, 1973, sem
honum lét að sjálfsögðu vel að
skrifa, svo skygn sem hann var á
landið, landslag jafnt og það smáa
í náttúrunni, gróðri og dýralífi.
Hann skrifaði einnig sögu Spari-
sjóðs Svarfdæla í 100 ár og sögu
Sýslunefnda í Eyjafjarðarsýslu eftir
að punktur hafði verð settur aftan
við þeirra tilveru og hygg ég að það
hafi verið eitt af hans mestu afreks-
verkum því að þá var heilsan það
mikið farin að bila að margir í hans
spoj-um hefðu þá lagt árar í bát.
Útgáfa þeirra Hjartar og Sigríðar
á Tjörn og þess fólks skylds og
óskylds sem með þeim vann, á blað-
inu Norðurslóð er svo enn eitt afrek-
ið. Það blað hefur nú komið út sam-
fellt í tuttugu ár og á sér örugglega
engan líka bæði vegna þess að ein-
stakt það er að svo fámennt byggð-
arlag eigi sér slíkt „málgagn" og
svo þess hve menningarlegt það er
og hefur alltaf verið. I því m.a. finn
ég þeim orðum mínum hér að fram-
an stað að Hjörtur og hans fólk
hafi verulega styrkt og aukið við
íslenska bændamenningu.
Enn má við bæta því við hvað
Hjörtur var ágætur ljóðamaður,
hann kunni ógrynnin öll af ljóðum
og unni þeim mjög. Ljóðagetraunir
hans eða þeirra í Norðurslóð sem
margir kannast við bera þess m.a.
gott vitni og mættu fleiri leggja
stund á slíka samkvæmisleiki.
Og svo var anaðurinn ágætlega
hagorður, fyndinn á efni og orðaval
í besta lagi, svo að oft datt manni
í hug að hann mætti flíka því meira.
Fátt er okkur dauðlegum mönn-
um mikilvægara en að eignast góða
ferðafélaga. Það gildir jafnt í beinni
og óbeinni merkingu, og það voru
þau Hjörtur og Sigríður svo sannar-
lega. Við hjónin minnumst þess frá
ýmsum ferðum, utan lands sem inn-
an. Á fjöllum og í byggðum lands-
ins, í erindum Náttúruverndarráðs
þar sem verið var að kynnast undr-
um lands og náttúru í smáu sem
stóru - þá las Hjörtur með okkur
og þó einkum fyrir okkur söguna
og náttúrusöguna á ógleymanlegan
hátt.
Við hjónin áttum þess kost að
ferðast með þeim Tjarnarhjónum
bæði um Norðurlönd og svo eina
ferð alllanga suður um Evrópu um
allmargar sögu- og menningarborg-
ir en einnig um mið- og suðurevr-
ópskar sveitir, láglendar og í Ölpun-
um. Hjörtur var fyrir öllu jafnop-
inn, las fyrir okkur og fræddi okkur
með víðtækri þekkingu á sögu og
í málum. Mest var þó áberandi að
ekkert mátti fram hjá honum fara,
helst enginn kastali, safn eða kirkja,
hvað þá landslag, gróður eða nátt-
úrusmíðar, svo mikill var áhugi
hans og fýsn til að læra og þekkja
- að okkur sem þó vorum yngri
þótti stundum nóg um.
Hér verða menn að taka hluta
fyrir heild. Ég gæti skrifað niður
óteljandi góðar minningar um sam-
starfið við Hjört E. Þórarinsson og
það hvað það var gott að vinna
fyrir hann og undir hans stjórn,
hvað gott var ætíð með honum að
vera. Einnig gæti ég farið mörgum
orðum um það hvað mikið honum
var gefið en það er ef til vill ekki
í sjálfu sér tilgangur þessara fáu
minningarorða heldur hitt að votta
einlægt þakklæti fyrir kynnin
Við hjónin sendum Sigríði, börn-
unum þeirra og öllu vandafólki hug-
heilar samúðarkvæðjur nú þegar
Hjörtur hefur kvatt.
Jónas Jónsson.
Leiðir okkar Hjartar lágu saman
á nokkrum vígstöðvum á árunum
upp úr 1970 og á öllum sviðum
vorum við samheijar og með okkur
tókst góð vinátta og samstarf. Ég
sá hann sem frammámann í félags-
málum eyfirskra bænda, ég kynnt-
ist honum sem virkum náttúru-
verndarmanni og einnig var hann
mikill áhugamaður og frumkvöðull
í gönguferðum um dali og fjöll á
Tröllaskaganum. Mér þótti til um
lífsskoðanir þessa fróða bónda, sem
unni dalnum sínum svo mikið og
taldi starf bóndans svo göfugt, að
hann lét ekkert lokka sig til meiri
metorða. Æðra starf var ekki til.
Hann vildi „rækta garðinn sinn“ í
þess orðs fyllstu merkingu. Og
„garðurinn" hans var Eyjafjörður-
inn, Svarfaðardalurinn og ijölskyld-
an. Hjörtur var heimilisfaðir sem
ásamt Sigríði sinní ól upp myndar-
legan barnahóp, sveitarhöfðingi
sem fáraðist ekki um búsafurðirnar
en gerði það sem honum þótti
skemmtilegt og tók þátt í þeim fé-
lagsmálum sem hann hafði áhuga
á. Hann komst nær því en flestir
aðrir að vera fijáls. Einu sinni var
ég með honum á þriggja manna
fundi náttúruverndarnefndar og þá
minnist ég þess að Hjörtur sagði
að til að ná árangri þyrfti maður
að vera „róttækur í hófi“. Þannig
var Hjörtur, hóflega róttækur.
En flestar minningar mínar
tengjast gönguferðum okkar um
Tröllaskagann. Með honum fór ég
mína fyrstu ferð á skíðum i „Yfir-
heima“, inn í hjarta þessa stór-
brotna svæðis. Eg man eftir ferð
okkar nokkurra fjallagarpa í há-
vaðaroki með vírnetsrúllur á bakinu
sem nota átti í grunn Tungna-
hryggsskálans. Ég minnist villu í
hríðarveðri umhverfis Hnjótafjallið
og Hjörtur viritst nær áhyggjulaus,
eins og mér fannst hann ætíð þegar
hann gekk á jökli og klofaði yfir
jökulsprungurnar sem ég hoppaði
lafhræddur yfir. Hjörtur fáraðist
ekki mikið um ferðaútbúnaðinn sinn
og í einni ferð man ég eftir honum
iklæddum svörtum ruslapoka í stað
dýrrar yfirhafnar úr Skátabúðinni
eins og margir minni ijallamenn
fjárfesta í. Eg minnist þess enn
fremur þegar við fyrir tíma göngu-
skálans mæltum okkur mót á
Tungnahryggsjökli, Hjörtur með
Ferðafélag Svarfdæla sem kom upp
Skriðadal og ég með Ferðafélagið
Hörg upp Barkárdal, og var hvorug-
ur hópurinn fjölmennur. Þegar við
hittumst í lélegu skyggni í víðátt-
unni á jöklinum gekk ég að Hirti,
rétti honum höndina og heilsaði
honum líkt og Stanley gerði í myrk-
viðum Afríku forðum er hann var
að leita að David Livingstone og
sagði: „Doctor Lvingstone, I
presume" (Þú munt vera Living-
stone læknir)? Ég er þess fullviss
að Hjörtur átti margt sameiginlegt
með David Livingstone, skoska
landkönnuðinum, lækninum og
kristniboðanum. Hjörtur var ís-
lenskur landkönnuður og hann var
reyndar háskólamenntaður í Skot-
landi og talaði góða ensku með
skoskum hreim, sem skoskir ferða-
menn undruðust.
Það er bjart yfir minningunum
um Hjört á Tjörn. Það sem ein-
kenndi hahn öðru fremur var ást á
sköpunarverkinu og hann tók eftir
umhverfinu betur en flestir aðrir.
Ég man enn hve ég dáðist að því
þegar hann einhverju sinni inni í
afdal lék tónverk á ílustrá. Þannig
tókst honum á mörgum sviðum að
gera einfalda og fátæklega hluti
stórfenglega. Þess vegna fannst
honum lífið ánægjulegt, þannig var
hann fijáls og þannig ræktaði hann
garðinn sinn. Á mörgum sviðum
mun verka Hjartar gæta í framtíð-
inni og hann átti hugmyndina að
„Göngunni löngu" sem ég er nú
lagður í og ætla að fara í áföngum
ásamt tveimur félögum mínum, en
hún liggur á vatnaskilunum um-
hverfis Svarfaðardalinn. Þetta er
fjallaleið umhverfis sveitina hans,
leið sem Hjörtur fór í huganum og
lýsti í rituðu máli. Hjörtur var lagð-
ur til hinstu hvíldar í svarfdælsku
moldinni sinni á Tjörn, en sál þessa
landkönnuðar leggur upp í enn
lengri ferð en „Gönguna löngu“,
ferðina til himnaríkis Drottins. Þar
hittir hann vini sína og þar mun
verða sagt (en líklega ekki bara á
ensku); „Hjörtur á Tjörn I
presume.“ Við hjónin þökkum fyrir
ánægjuleg kynni af þessum heið-
ursmanni og vottum Sigríði og
börnum þeirra samúð svo og ætt-
ingjum öllum.
Bjarni E. Guðleifsson.
t
Systir mín,
JÓNA STEINBORG KARVELSDÓTTIR
ANDERSEN,
lést í sjúkrahúsi í Kaupmannahöfn
29. mars.
Útförin fór fram í Gladsaxekirkju
3. apríl.
Guðrún Anna Karvelsdóttir
og fjölskylda.
t
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir og
amma,
SIGNHILD KONRÁÐSSON,
Hagaflöt 5,
Garðabæ
sem lést í Vífilsstaðaspítala 3. apríl,
verður jarðsungin frá Garðakirkju föstu-
daginn 12. apríl kl. 13.30.
Ragnheiður Björnsdóttir,
Borgþór Björnsson,
Grétar
Signhild B. Borgþórsdóttir, Stefán
og aðrir ástvinir.
t
Elskulegur sonur minn, stjúpsonur og
bróðir,
JÓNSIGURÐSSON
vélstjóri
og fyrrum ráðgjafi hjá SÁÁ,
verður jarðsunginn frá Fossvogskirkju
á morgun, fimmtudaginn 11. apríl,
kl. 13.30.
Rebekka Stella Magnúsdóttir, Haraldur Jónsson,
Ásgeir Sigurðsson, Magnús Sigurðsson
og f jölskyldur.
Karlsson,
Halldórsson
t
Elskuleg eiginkona mín, móðir, tengda-
móðir, amma og langamma,
GUÐRÚN REBEKKA
SIGURÐARDÓTTIR,
lést í Landspítalanum fimmtudaginn 11.
apríl.
Útförin fer fram frá Vídalínskirkju í
Garðabæ, fimmtudaginn 11. apríl kl.
15.00.
Þeim, sem vildu minnast hennar, er
bent á Krabbameinsfélagið.
Ólafur J. Einarsson,
Sjöfn Ólafsdóttir, Eyjólfur Sigurðsson,
Einar S. Ólafsson, Inga Jóna Andrésdóttir,
barnabörn og langömmubörn.
t
Elskulegur eiginmaður minn, faðir,
tengdafaðir og afi,
FRIÐJÓN SKARPHÉÐINSSON,
lést 31. mars.
Jarðarförin hefur farið
að ósk hins látna.
fram í kyrrþey
Sigriður Ólafsdóttir,
Þórarinn Friðjónsson, Ólöf Jónsdóttir,
María Friðjónsdóttir, Ástmundur K. Guðnason,
Ólafur Héðinn Friðjónsson, Auður Gunnarsdóttir,
Kristín Lára Friðjónsdóttir, Erlendur Helgason
og barnabörn.
t
Elskulegur ástvinur minn og faðir okkar,
SVEINN BJÖRNSSON
stórkaupmaður,
lést að morgni páskadags.
Útför hans fer fram frá Dómkirkjunni í
Reykjavíkföstudaginn 12. apríl kl. 13.30.
Blóm og kransar vinsamlega afþökkuð,
en þeim, sem vildu minnast hins látna,
er bent á Sjúkrahús Akraness.
Rannveig Böðvarsson,
Kristfn Sveinsdóttir, Björn Sveinsson,
Guðbjörg Sveinsdóttir, Ólafía Sveinsdóttir,
Ingvar Sveinsson,
tengdabörn og barnabörn.
t
Alúðarþakkir til ykkar allra sem auð-
sýnduð okkur hlýhug, vináttu og samúð
vegna andláts og útfarar eiginmanns
míns,.föður okkar, tengdaföður, afa og
langafa,
ÁSGRÍMS HELGA HALLDÓRSSONAR
fyrrv. kaupfélagsstjóra,
Hornafirði.
Guðrún Ingólfsdóttir,
Ingólfur Asgrímsson,
Haildór Ásgrímsson,
Anna Guðný Ásgrímsdóttir,
Elín Ásgrfmsdóttir,
Katrfn Asgrímsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Siggerður Aðalsteinsdóttir,
Sigurjóna Sigurðardóttir,
Þráinn Ársælsson,
Björgvin Valdimarsson,
Gísli Guðmundsson,
NY LEGSTEINASALA OPNAR
1 tilefni opnunar
SÓLSTEINA
bjóðum við 15% kynningar-
afslátt á öllum legsteinum til 25. apríl.
Verð frákr. 19.200
Opið kl. 13-18 alla virka daga og laugardaga kl. 13-17.
S Ó L S T E I N A R
Nýbýlavegur 30, Dalbrekkumegin, 200 Kópavogi.
Sími: 564 3555. FAX: 564 3556.
SOLSTEINAR
Nýbýiavegi 30, Dalbrekkumegin, Kópavogi, sími 564 3555.