Morgunblaðið - 10.04.1996, Blaðsíða 52

>2 MIÐVIKUDAGUR 10. APRÍL 1996
MORGUNBLAÐIÐ
Dýraglens
Je&v ösL£G/ti \
TÓN HÉR. / 6£eNND/NN>?(
, 01995TribuneMediaServices,Inc.
/x-ii «Righte BasMVMl.____________
Grettir
Tommi og Jenni
Ljóska
Ferdinand
Smáfólk
BREF
TEL BLAÐSINS
Kringlan 1 103 Reykjavík • Sími 5691100 • Símbréf 569 1329
• Netfang: lauga@mbl.is
Um hjólreiðar
Frá Margréti Sæmundsdóttur:
HRÖNN Gunnarsdóttir skrifar í
bréfi til blaðsins þriðjudaginn 2.
apríl og kvartar yfir því að hjól-
reiðamenn þekki ekki reglur um
hjólreiðar. Starfsfólki Umferðar-
ráðs berast alltaf öðru hvoru
kvartanir frá hjólreiðamönnum um
tillitsleysi ökumanna við þá, öku-
menn aka of nálægt þeim og oft
hefur komið fyrir að ökumenn
kyrrstæðra bíla opni hurð bíla
sinna svo ógætilega að hjólreiða-
menn seni eiga leið framhjá lenda
á þeim. Ökumenn kvarta aftur á
móti yfir því að hjólreiðamenn virði
ekki umferðarreglur og hjóli á
móti umferð með tilheyrandi
hættu fyrir þá sjálfa og aðra veg-
farendur. Gangandi vegfarendur
kvarta síðan yfir því að hjólreiða-
menn sýni þeim litla tillitssemi og
geri sér ekki grein fyrir skyldu
hjólreiðamanna að víkja fyrir
gangandi vegfarendum á gang-
stétt ef þeir eru til hættu eða
óþæginda. Þar sem ekki virðist
vanþörf á að rifja upp reglur fyrir
hjólreiðamenn sendi ég hér með
til upprifjunar sérreglur fyrir hjól-
reiðamenn í umferðarlögum, 39.
og 40. gr.
VI. sérreglur fyrir reiðhjól,
bifhjól og torfærutæki
Reiðhjól - 39. gr.
Hjólreiðamenn skulu hjóla í
einfaldri röð. Þar sem nægilegt
rými er mega tveir þó hjóla sam-
hliða, ef það er unnt án hættu
eða óþæginda. Ef gefið er merki
um framúrakstur mega hjól-
reiðamenn eigi hjóla samhliða,
nema aðstæður leyfi eða nauðsyn
krefji.
Hjólreiðamaður skal hjóla
hægra megin á akrein þeirri, sem
lengst er til hægri. Akreinina við
hlið hennar má þó nota til fram-
úraksturs, ef eigi er unnt að fara
fram úr hægra megin.
Hjólreiðamaður, sem nálgast
vegamót og ætlar að fara beint
áfram eða beygja til vinstri, má
vera áfram hægra megin á vegi.
Ætli hann til vinstri skal hann
fara beint áfram yfir vegamótin
og beygja þá fyrst, þegar það er
unnt án óþæginda fyrir aðra um-
ferð. Gildir þetta þrátt fyrir um-
ferðarmerki eða önnur merki,
nema þau séu sérstaklega ætluð
hjólreiðamönnum.
Heimilt er að hjóla á gangstétt
og gangstíg, enda valdi það ekki
gangandi vegfarendumm hættu
eða óþægindum. Hjólreiðamaður á
gangstétt eða gangstíg skal víkja
fyrir gangandi vegfarendum.
Hjólreiðamaður má ekki hanga
í öðru ökutæki á ferð eða halda
sér í ökumann eða farðþega ann-
ars ökutækis.
Læsa skal reiðhjóli, sem lagt
er, nema því sé lagt um stutta
stund, og ganga þannig frá því,
að eigi stafi hætta eða truflun af.
40. gr.
Barn yngra en 7 ára má eigi
hjóla á akbraut nema undir leið-
sögn og eftirliti manns sem náð
hefur 15 ára aldri.
Eigi má reiða farþega á reið-
hjóli. Þó má vanur hjólreiðamaður,
sem náð hefur 15 ára aldrei, reiða
barn yngra en 7 ára, enda sé barn-
inu ætlað sérstakt sæti og þannig
um búið að því stafi eigi hætta
af hjólteinunum.
Eigi má flytja á reiðhjóli þyngri
hluti eða fyrirferðarmeiri en svo
að ökumaður geti haft fullkomna
stjórn á reiðhjólinu og gefið viðeig-
andi merki. Eigi má heldur flytja
á reiðhjóli hluti, sem valdið geta
öðrum vegfarendum óþægindum.
MARGRÉT SÆMUNDSDÓTTIR,
fræðslufulltrúi Umferðarráðs.
Til umhugsunar
Frá Tryggva Hubner:
NÝLEGA kynnti landlæknir niður-
stöður rannsókna á áhrifum lang-
tíma einangrunar á fólk (langa).
Þar kom m.a. fram að skv. norsk-
um, bandrískum og dönskum
rannsóknum getur löng einangr-
unarvist orsakað „svefnleysi,
skerta hæfni til einbeitingar,
kvíða, höfuðverk, verk í bijósti,
óþægindi frá maga, truflanir á
skynjun og alvarlegt þunglyndi“,
svo eitthvað sé nefnt. (Mbl. 14.
mars sl.) Niðurstaða landlæknis
er sú að einangrun sé óráðleg leng-
ur en 3-4 vikur. En hvað er „Iöng“
einangrun?
í þeim rannsóknum sem land-
Iæknir vitnar til voru rannsakaðir
fangar sem sættu einangrun að
meðaltali 7-8 vikur, styst 2 vikur
og lengst 20 vikur. Nú er það
kunnara en frá þurfi að segja að
á íslandi hefur gæsluvarðhaldi
verið beitt um lengri tíma en þarna
er til umræðu, sér í lagi í svo-
nefndu Geirfmnsmáli. Sá sem
lengstri einangrun sætti í því máli
var einangraður á árunum 1975-
1977 í 106 (eitt hundrað og sex)
vikur samfleytt áður en yfir lauk,
aðrir sakborningar nokkru skem-
ur.
Þessar staðreyndir hljóta að
vekja upp vissar spurnignar:
1. Hvað finnst íslendingum
almennt um að þessari aðferð
skuli beitt við að „upplýsa“ saka-
mál?
2. Geta þeir sem ábyrgð bera á
þessari löngu einangrun haldið því
fram með rökum að eftir 24 mán-
aða einangrun og yfirheyrslur
haldi sakborningur enn leyndri
vitneskju?
TRYGGVI HUBNER
Kleppsvegi 6, Reykjavík.
Allt efni sem birtist í Morgunblaðinu og Lesbók verður framvegis varðveitt í
upplýsingasafni þess. Morgunblaðið áskilur sér rétt til að ráðstafa efninu það-
an, hvort sem er með endurbirtingu eða á annan hátt. Þeir sem afhenda blaðinu
efni til birtingar teljast samþykkja þetta, ef ekki fylgir fyrirvari hér að lútandi.