Morgunblaðið - 03.05.1996, Blaðsíða 50

50 FÖSTUDAGUR 3. MAÍ 1996
MORGUNBLAÐIÐ
MINNIINIGAR
+
Ástkær eiginmaður minn,
EIRÍKUR ÓLAFSSON,
Safamýri 54,
er látinn.
Sigurlaug Straumland.
t
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir, afi og lartgafi,
GARÐAR PÉTURSSON
frá Rannveigarstöðum,
siðast til heimilis
í Grænumörk 3,
Selfossi,
lést í Landspítalanum 29. apríl.
Oddný Gisladóttir,
Ragnhildur Garðarsdóttir, Sigurður Guðjónsson,
Ágústa Garðarsdóttir, Stefán Arnórsson,
Helgi Garðarsson,
Björn Garðarsson, Sigfríður Eiriksdóttir,
Eva Garðarsdóttir, Ragnar Þorgilsson,
Guðný G. Garðarsdóttir, Sævar Sigurðsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir og amma,
ÞÓRUNN ÞORSTEINSDÓTTIR BENJAMÍNSSON,
Bollagörðum 5,
Seltjarnarnesi,
lést í Sjúkrahúsi Reykjavíkur 2. maí.
Útför hennar fer fram frá Dómkirkjunni föstudaginn 10. maí
kl. 13.30.
Edda Benjamínsson,
Gunnar Þór Benjaminsson, Jóhanna Linnet,
Ásta B. Benjamínsson, Halldór Snæland
og barnabörn.
Elskulegur eiginmaður minn, faöir okkar
og afi,
GUÐMUNDUR HALLDÓRSSON,
Suðurbraut 14,
Hafnarfirði,
lést á heimili sínu sunnudaginn 21. apríl
síðastliðinn.
Jarðarförin hefur farið fram í kyrrþey
að ósk hins látna.
Sigrún Jonný Sigurðardóttir,
Þórunn Guðmundsdóttir,
Halldór Guðmundsson,
Davið Ezra Magnússon,
Sigrún J. Óskarsdóttir.
+
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okk-
ar, tengdafaðir og afi,
EGGERT GUÐJÓNSSON,
Bugðulæk 17,
lést á heimili sínu 27. apríl.
Útförin fer fram frá Laugarneskirkju
mánudaginn 6. maí kl. 15.00.
Geirlaug Þórarinsdóttir,
börn, tengdabörn og barnabörn.
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir og
afi,
ÞÓRARINN PÉTURSSON,
Fífumóa 1 b,
Njarðvík,
er lést 27. apríl sl., verður jarðsunginn
frá Ytri-Njarðvíkurkirkju laugardaginn
4. maí kl. 13.30.
Blóm og kransar vinsamlega afþakkað-
ir. Þeim, sem vilja minnast hins látna,
er bent á Hjartavernd.
Sigrún Þórarinsdóttir, Sigurður Gústafsson,
Skúli Þórarinsson, Hrafnhildur Jónsdóttir,
Þórarinn Þórarinsson,
Hallfríður Þórarinsdóttir,
Þórunn Þórarinsdóttir,
Unnur María Þórarinsdóttir, Snorri Wium
og barnabörn.
MALFRIÐUR GUÐNY
GÍSLADÓTTIR
+ Málfríður
Guðný Gísla-
dóttir fæddist í
Krossgerði á Beru-
fjarðarströnd í Suð-
ur- Múlasýslu 18.
október 1911. Hún
lést á Sjúkrahúsi
Reykjavíkur 22.
apríl síðastliðinn og
fór útför hennar
fram frá Dómkirkj-
unni 30. apríl.
Elsku arama.
Okkur sem ekki
erum hér langar til að
kveðja þig með örfáum orðum. Þú
sem hefur alltaf haft svo mikið
yndi af ferðalögum ert að leggja
af stað í vonandi þá bestu og yndis-
legustu ferð sem þú hefur farið.
Þú varst alltaf sannfærð um áð
hitta Gunnar afa hinum megin, og
þú kveiðst því ekki fyrir þessari
ferð.
Við kveðjum þig með söknuði,
amma mín, því þó svo að þú hafir
kannski verið tilbúin að fara, hefð-
um við þegið að fá að njóta þín
lengur. Það var alltaf gaman að
ræða hlutina við þig, þú hafðir svo
mikinn áhuga á umhverfi þínu og
fylgdist vel með. Og ekki fáum við
að taka í spil með þér oftar, en
margar góðar stundir áttum við
saman við spilaborðið norður á
Akureyri.
Takk fyrir samfylgdina, amma
og „góða ferð“. Með þökk og virð-
ingu.
Helga, Ornólfur og Kristján
Torfí.
Elskuleg amma mín, Málfríður
Guðný Gísladóttir, hefur kvatt í
hinsta sinn. Ég vil minnast hennar
hér í þessum orðum sem og ástríks
afa míns Gunnars Jóhannessonar
er lést árið 1990. Þau voru mjög
hamingjusöm og samheldin hjón og
lifðu þau þannig öll sín ár. Þau
gerðu sér mjög fallegt heimili sem
amma mín lagði stolt sitt og gleði
í og einkenndist mjög af alúð henn-
ar og umhyggjusemi. Þar ólu þau
upp sjö börn sem þau eignuðust
saman, þijá syni og
fjórar dætur, hvert
öðru glæstara. Heima
hjá ömmu minni og afa
undi ég mínar fegurstu
stundir og var þar
ávallt eitthvað um að
vera. Glaðvær köll og
lífsglöð fótatök þögn-
uðu aldrei hjá þeim.
Þar fór um hlýr andi
sem tengdi fjölskyld-
una sterkum böndum
og gerir enn. Þau voru
bæði einstök, amma
mín og afi, og mynd
alls þess sem lýsir í
senn ijúfri dagskomu og stjörnu-
bjartri kvöldkyrrð.
Amma mín var mjög sterk og
allt í öllu og hélt fast um heimilið
enda varð ekki hjá því komist að
handagangur yrði i öskjunni. Afi
minn var einstaklega hjartahlýr og
hugumstór maður og gerði sér far
um velvild og hjálpsemi við alla.
Hann var mjög trúrækinn alla sína
tíð og lifði löngu og gæfuríku lífi
í sátt við Guð og menn. Ég á mér
margar ljúfar minningar um hann
og þakka ég Guði daglega fyrir
alla þá daga sem ég átti með hon-
um. Hann hefur verið mér leiðarljós
og haft mikil áhrif á mig og mitt
líf og mun hann ávallt lifa í hjarta
mínu. Amma var björt og góð kona
og geislaði af henni hvar sem hún
fór. Hún kappkostaði að hafa um-
hverfi sitt allt sem hlýjast og vina-
legast og gerði hún það með nær-
veru sinni einni. Ekki var amma
lengi að leggja línurnar um það sem
gott var og minna mann á það hvar
maður var staddur á lífsleiðinni og
það gerði hún alveg til hins síðasta.
Aldrei mun ég gleyma henni og
orðum hennar, hlýju og birtu, held-
ur varðveita um ókomna tíð.
Ég kveð nú ömmu mína og afa,
sem nú eru saman á ný í náð Drott-
ins.
Gunnar Jóhannesson.
Fáein þakklætisorð fyrir að hafa
fengið að kynnast Málfríði Gísla-
dóttur.
Það var í kvennadeild SLF 1966
sem við kynntumst, ég móðir fatl-
+
Ástkær eiginmaður minn, fósturfaðir,
afi og langafi,
DANÍEL JÓELSSON,
Laugavegi 132,
Reykjavík,
verður jarðsunginn frá Háteigskirkju
mánudaginn 6. maí kl. 13.30.
Þeim, sem vildu minnast hans, er bent
á heimahlynningu Krabbameinsfélags-
ins.
Kristin Þorvarðardóttir,
Sigrún Þóra Indriðadóttir, Kristín Þórsdóttir,
Rannveig Þórsdóttir, Hjörtur Skúlason,
Sigrún Halldórsdóttir, Þórður Guðmundsson,
Thelma Dögg Haraldsdóttir, Dani'el Þór Valdimarsson,
Guðmundur Vignir Þórðarson.
+
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar og
dóttir,
HREFNA JÓHANNA HAUKSDÓTTIR,
Miðtúni 19,
Höfn,
Hornafirði,
sem lést í Landspítalanum 26. apríl sl.,
verður jarðsungin frá Hafnarkirkju laug-
ardaginn 4. maí kl. 14.00.
Blóm og kransar vinsamlegast afþakk-
aðir, en þeim, sem vildu minnast hennar, er bent á Krabbameins-
félag íslands.
Ögmundur Einarsson,
Bjarni Valgeir Ögmundsson,
Anton Laxdal Ögmundsson,
Ásdís Alda Ögmundsdóttír,
Haukur Runólfsson.
aðs barns, hún til að þakka Guði
fyrir að hennar börn væru ófötluð.
Hún kom til að gefa krafta sína í
þágu þeirra sem minna mega sín,
þannig var Málfríður. Þetta lýsir
því hvern mann hún hafði að
geyma. Málfríður var mikill dugn-
aðarforkur, hún stóð fyrir vel flest-
um fjáröílunar kaffisamsætum
kvennadeildar SLF. Hún var ekki
vön að hlífa sér, við lærðum mikið
af henni, hún vann sín störf í hljóði,
lét lítið á sér bera, en hún var allt-
af til taks ef þurfti að taka til hendi.
Fyrir dugnað og vel unnin störf og
áhuga á öllu starfi kvennadeildar
SLF var hún sæmd heiðursfélaga-
nafnbót og var hún fyrsta konan
sem slíkan heiður hlaut í kvenna-
deild SLF. Málfríður var alltaf glöð
og jákvæð, hafði ávallt ráð undir
rifi hveiju. Ég veit að Málfríður var
vinur vina sinna, þess fékk ég að
njóta. Málfríður átti yndislegan lífs-
förunaut. Eftir að hans naut ekki
lengur við tók heilsu hennar að
hraka. Það finnst mér ekki óskiljan-
legt því Málfríður og Gunnar voru
alltaf sem einn maður.
Kæra Málfríður, nú gengur þú á
grænum grundum við hlið þíns
elskulega eiginmanns. Það er eins
og mér finnist ég heyra þinn dill-
andi og innilega hlátur og sjá stríðn-
isglampann í augum Gunnars þegar
ég sé fyrir mér endurfundi ykkar.
Góður Guð styrki afkomendur ykk-
ar, þeir eiga minninguna um góða
foreldra. Við gömlurnar í kvenna-
deild SLF þökkum Guði fyrir að
hafa fengið að kynnast þessari
mætu konu.
Björg Stefánsdóttir.
Nú þegar Málfríður Gísladóttir
er horfin á braut, stöndum við eftir
og hugsum með þakklæti til þessar-
ar greindu, tignarlegu konu, sem
alltaf tók svo vel á móti okkur á
hinu myndarlega og hlýlega heimili
sínu á Hagamel 38, þar sem hún
bjó lengst af, boðin og búin að
greiða leið okkar og veita skjól,
þegar við fyrr á árum bjuggum
fyrir austan og fórum til Reykjavík-
ur. Fyrir þá greiðasemi er ekki
hægt að þakka í orðum. Rósa mág-
kona hennar minnist sérstaklega
þegar Málfríður og eiginmaður
hennar Gunnar Jóhannesson tóku á
móti henni og hún dvaldi á heimili
þeirra, þegar hún eignaðist sitt
fyrsta barn, og einnig þegar sonur
Rósu dvaldi í nokkur ár á heimili
þeirra eins og þeirra eigin sonur.
Við minnumst þess líka sérstak-
lega, þegar okkur bárust jólapakk-
arnir frá Hagamel 38. Það fannst
okkur, a.m.k. börnunum, hápunktur
jólaundirbúningsins.
Eftir að við vorum öll sest að
fyrir sunnan, var alltaf jafn hátíð-
legt að koma í heimsókn á Haga-
melinn, hjólaborðið dregið fram og
ilmandi kaffi og meðlæti ekið inn
í stofu og samræður teknar upp sem
hæfðu hinu vandaða, glæsilega
heimili.
Málfríður lifði langa og gifturíka
ævi. Hún ólst upp undir háum
hamraveggjum við ólgandi haf í
hinni miklu náttúrufegurð Suðaust-
urlandsins og bar ætíð með sér síð-
an hina tignarlegu ró slíkrar nátt-
úrufegurðar. En þótt fegurðin hafi
verið mikil var náttúran grimm á
Berufjarðarströnd eins og annars
staðar, og varpaði dimmum skugga
á æsku hennar, þegar tveir eldri
bræður hennar drukknuðu í fjöru-
borðinu fyrir neðan bæinn.
Málfríður fór ung suður til
Reykjavíkur og kynntist Gunnari
Jóhannessyni, póstmanni, og var
það henni mikil gæfa að giftast slík-
um sómamanni sem Gunnar var,
en hann féll frá 1990. Þau eignuð-
ust sjö mannvænleg börn sem öllum
hefur farnast vel á lífsleiðinni.
Þær eru margar Ijúfu minning-
arnar sem við eigum um Málfríði,
og þær verða ekki frá okkur teknar
þótt hún sé horfin á braut. Þessi
myndarlega staðfasta kona verður
ætíð í hugum okkar táknmynd
þeirrar reisnar sem maðurinn ber
með sér í sinni æðstu mynd.
Kærar þakkir fyrir allt.
Fjölskyldan frá Krossgerði 2.