Morgunblaðið - 08.06.1996, Side 37

MORGUNBLAÐIÐ
LAUGARDAGUR 8. JÚNÍ1996 37
MINNINGAR
SIGURJÓN
STEINGRÍMSSON
+ Sigurjón Stein-
grímsson fædd-
ist í Vestmannaeyj-
um 18. nóvember
1978. Hann lést af
slysförum 30. maí
síðastliðinn. For-
eldrar hans eru
Þóranna Margrét
Sigurbergsdóttir, f.
12. nóvember 1955
í Kópavogi, og
Steingrímur Ágúst
Jónsson, f. 15. maí
1954 í Reykjavík.
Þau eru búsett í
Vestmannaeyjum.
Foreldrar Þórönnu eru Jónína Tónlistarskóla Vestmannaeyja
María Baldursdóttir og Sigur- í nokkur ár.
berg Magnús Sigurðsson, bú- Útför Sigurjóns fer fram frá
sett í Kópavogi. Foreldrar Hvítasunnukirkjunni í Vest-
Steingríms *eru Sesselja Stein- mannaeyjum i dag og hefst at-
grímsdóttir og Jón Hjörtur höfnin klukkan 14.
Gunnarsson, búsett
í Reykjavík. Sigur-
jón var næstelstur
sex systkina. Hin
eru: Ríkharður Orn,
f, 23. april 1976,
Björk, f. 27. ágúst
1980, Daníel, f. 13.
janúar 1986,
Kristný, f. 15. jan-
úar 1988 og Gunn-
ar, f. 15. ágúst 1993.
Siguijón var
nemandi í Fram-
haldsskólanum í
Vestmannaeyjum.
Hann var við nám í
„Áður en ég myndaði þig í móð-
urlífi, útvaldi ég þig, og áður en
þú komst af móðurkviði, helgaði ég
þig.“ (Jerimía 1:5.)
Í dag verður Sigurjón bróðurson-
ur minn og frændi borinn til hinstu
hvíldar í Vestmannaeyjum. Það
verður undarlegt að hitta hann
ekki þegar maður kemur til Eyja,
en við munum hitta hina úr fjöl-
skyldunni. Siguijón var annar í
röðinni af sex systkinum. Hann
hafði ávallt gaman af bókum, og
allt frá unga aldri gat maður fund-
ið hann þar sem bækur og blöð
voru ef hann var týndur. Það er
hægt að segja að Siguijón hafi
drukkið í sig Orð Drottins með
móðurmjólkinni, því hann elskaði
Jesú meira en nokkuð annað. Ég
minnist enn þess dags er hann kom
til mín og sagði mér að nú ætti
hann líka Biblíu eins og pabbi sinn
og mamma. Biblían var honum
mjög dýrmæt eins ög allri fjöl-
skyldu hans.
Siguijón var alltaf glaður og allt-
af var stutt í hlátur hjá honum.
Hvar sem hann kom, þar sem ég
var staddur, þá bar hann alltaf með
sér gleði og frið. Ég og fjölskylda
mín urðum þeirrar blessunar að-
njótandi að hýsa hann tvisvar er
hann dvaldi hér í Reykjavík, og er
það okkur ómetanlegt.
Við kveðjum þig nú, elsku Sigur-
jón, og við þökkum þér fyrir allar
þær stundir er við áttum saman.
Við biðjum Drottin Guð að styrkja
ykkur, elsku Steini, Þóranna, Rikki,
Björk, Daníel, Kristný og Gunnar.
Megi kraftur Drottins hvíla í hjört-
um ykkar því eins og Jesú sagði á
krossinum: „í dag ert þú með mér
í Paradís.“ Þar er Siguijón í hendi
Drottins.
Einar, Sigurlín og Jósúa.
Mig langar í örfáum línum að
minnast míns elskaða vinar, frænda
og bróður í Kristi. Ég kynntist hon-
um þegar við byijuðum í grunn-
skóla Vestmannaeyja og þar með
eignaðist ég traustan, heiðarlegan
og skilningsríkan vin. Vorum við
saman í skóla upp í 8. bekk en þá
flutti ég til Reykjavíkur. Þegar ég
tala um bróður í Kristi þá meina
ég dreng sem var laugaður í blóði
Lambsins og var svo sannarlega
frelsaður einstaklingur, sem heiðr-
aði föður sinn og móður og var
góður við systkini sín. Elskan til
þeirra sást svo sannarlega á honum.
Siguijón var unglingur sem þjón-
aði í Hvítasunnukirkjunni í Vest-
mannaeyjum og tók hann starf sitt
mjög alvarlega, enda trúi ég því
að þetta starf hafi verið köllun hans,
sem hann þjónaði svo dyggilega.
(Jeremía, 1,4-5.)
Við Sigurjón vorum mjög líkir,
við sátum hlið við hlið í skólanum,
við vorum saman fyrir utan skóla,
við vorum saman á kristnum ungl-
ingamótum og gengum oft í eins
fötum. Þegar ég flutti til Reykjavík-
ur hélt ég að ég hefði misst allt
samband við vini mína í Eyjum og
gerði það mig þunglyndan, en ég
mátti treysta því_ að Siguijón
gleymdi mér aldrei. í hvert sinn sem
Sigurjón kom í bæinn hafði hann
samband við mig. Ég vil þakka
Guði fyrir að hafa gefið mér hann
sem vin.
Líkja má Siguijóni við hann ís-
ak, son Abrahams. ísak heiðraði
föður sinn og móður og var fylltur
af anda Guðs. En fyrst og fremst
elskaði hann Guð og þjónaði honum
allt til seinasta dags. Ég vil þakka
Guði fyrir þann tíma sem við Sigur-
jón máttum eyða saman þar til
hann lést langt um aldur fram. Ég
vil nota tækifærið og votta Stein-
grími, Þórönnu, Ríkharði, Björk,
Daníel, Kristnýju og Gunnari mína
dýpstu samúð og bið ég Guð að
styrkja þau og hughreysta. Að lok-
um vil ég gefa ykkur þetta orð úr
Davíðssálmi 64.11: „Hinn réttláti
mun gleðjast yfir Drottni og leita
hælis hjá honum og allir hjarta-
hreinir munu sigri hrósa.“ Ég elska
ykkur, ykkar bróðir í Kristi og vin-
ur,
Þórir Rúnar Geirsson.
Elsku vinir, mig langar að minn-
ast vinar míns og bróður í Kristi
með þessum fátæklegu orðum.
Þann tíma sem ég þekkti Sigur-
jón sá ég ávallt traustan og góðan
vin. í hvert skipti sem ég hitti Sigur-
jón sá ég alltaf eitthvað nýtt í fari
hans. Ég þakka góðum guði fyrir
að ég fékk að kynnast honum og
fyrir hvað Sigurjón var góður við
alla og líka fyrir trúfesti hans við
þjónustuna sína í Hvítasunnukirkj-
unni.
Siguijón átti lifandi trú á Jesú
Krist. I Davíðssálmi 84 stendur:
„Sæll er sá maður sem treystir
Drottni.“ Siguijón treysti Drottni
og er núna með Drottni okkar Jesú
á himnunum.
Elsku vinir, ég samhryggist ykk-
ur innilega, en munið að Jesús er
einnig með okkur á dimmum dög-
um.
Ykkar bróðir i Kristi og vinur,
Árni Ásmundur Hilmarsson.
Lítill drengur. í kaðlapeysu með
húfu. Brosandi. Að moka í sandin-
um, með skóflu og fötu. Úfinn
hraunjaðarinn myndar bakgrunn-
inn. Sigutjón var á öðru ári þegar
við vinkonurnar, ég og Hólmfríður,
komum til Eyja vorið 1980 til að
vinna í fiski. Við vorum um tvítugt
og dvölin í Eyjum var hluti af ferð
okkar um heiminn, til að víkka sjón-
deildarhringinn. Á þeim tíma kynnt-
ist ég Þórönnu systur minni á ann-
an hátt en áður. Hún hafði alltaf
verið stóra systir, en nú var hún
húsmóðir, móðir tveggja lítilla
drengja og þriðja barnið á leiðinni.
Heimili þeirra stóð okkur opið,
Steini og Þóranna tóku okkur opn-
um örmum. Síðan höfum við syst-
urnar búið fjarri hvor annarri, en
við höfum haldið góðu sambandi
og fréttir berast á milli.
Siguijón óx upp við mikið ástríki
á samhentu heimili. Brosið fylgdi
honum alltaf og hjálpsemi og blíð-
lyndi voru hans einkenni. Hann var
lítillátur og gerði ekki kröfur fyrir
sjálfan sig.
Hann stækkaði og fór í skóla.
Skólastrákur. Áhugasamur, orðinn
læs. Kom heim úr skólanum einn
daginn þegar langt var liðið á vet-
ur, ljómaði af gleði og sagði mömmu
sinni stoltur frá því að í dag hefði
hann lært um nýjan staf, það var
S, stafurinn hans. Hann sökkti sér
í þau verkefni sem hann vann að
hveiju sinni af áhuga. Seinna kvikn-
aði áhugi á tölvum og hann sat
löngum stundum og tileinkaði sér
tæknina. Stór strákur, orðinn ungl-
ingur. Kom í bæinn að hausti með
sumarhýruna og nú átti að fjárfesta
í tölvu. Við skoðuðum bæklinga og
spáðum fram og aftur í tækniupp-
lýsingar. Hann valdi og fór glaður
heim. Tölvan var bæði notuð til
leikja og vinnu. Ósjaldan fékk Þór-
anna hjálp við að setja upp ogganga
frá verkefnum þegar hún var í
fjarnáminu. Þá kom þekking og
reynsla Siguijóns oft að góðum
notum. Hann var alltaf tilbúinn til
að hjálpa.
í jólabakstrinum, húsið okkar
ilmar af piparkökum. Faxtækið píp-
ir, það kom fax frá Eyjum. Stutt
kveðja. Þetta er bara Siguijón að
stilla faxtækið á leikskólanum og
við erum að athuga hvort það virk-
ar. Mikil vinna hefur legið á Þór-
önnu nú í vetur við opnun og rekst-
ur nýja leikskólans. Að mörgu var
að huga og oft var nafn Sigurjóns
tengt frásögnum af vinnunni. Hún
sagði frá börnunum og starfínu, og
Siguijón hjálpar með tölvuna, að
prenta út lista, gíróseðla og vinnu-
plön. Að stilla símsvarann og fax-
tækið. Alltaf boðinn og búinn. Sjálf-
sagt mál.
Nú að loknum prófum, sumarið
framundan og sólin skín. Siguijón
í Reykjavík að víkka sinn sjóndeild-
arhring, ungur maður að skoða
heiminn. Sautján ára. Þannig
streyma myndbrotin í gegnum huga
minn í dag. Skyndilega, svo hræði-
lega sárt, er hann horfínn. Fregnin
kom sem ískaldur gustur á sólríkum
degi. í einu vetfangi var hann hrif-
inn á brott. Svo óréttlátt og svo
óskiljanlegt. Við sitjum sem lömuð
og trúum ekki því sem við heyrum.
En við erum þakklát fyrir að hafa
átt hann í þennan tíma, allt of stutta
tíma. Við yljum okkur við minning-
una um yndislegan lítinn dreng,
sem átti svo bjart bros, skólastrák
og ungan mann.
Elsku Þóranna, Steini, Rikki,
Björk, Daníel, Kristný og Gunnar,
mamma og pabbi, Stella og Jón.
Við Siggi og strákarnir sendum
ykkur okkar innilegustu samúðar-
kveðjur og biðjum þess að Guð
megi hjálpa ykkur gegnum þessa
miklu sorg og að takast á við lífið
á nýjan leik. Far þú í friði, elsku
frændi.
Borghildur.
Drottinn, þú rannsakar og þekkir mig.
Hvort sem ég sit eða stend, þú veist þú
það,
þú skynjar hugrenningar mínar
álengdar.
Hvort sem ég geng eða ligg, þá athugar
þú það,
og alla vegu mína gjörþekkir þú.
Því að eigi er það orð á tungu minni,
að þú, Drottinn, þekkir það eigi til fulls.
Þú umlykur mig á bak og bijóst,
og hönd þína hefur þú lagt á mig.
Þekking þín er undursamlegri en svo,
að ég fái skilið,
of háleit, ég er henni eigi vaxinn.
Hvert get ég farið frá anda þínum
og hvert flúið frá augliti þínu?
Þótt ég stigi upp í himininn, þá ertu
þar,
þótt ég gjörði undirheima að hvílu
minni, sjá, þú ert þar.
Þótt ég lyfti mér á vængi
morgunroðans
og settist við hið ysta haf,
einnig þar mundi hönd þín ieiða mig
og hægri hönd þín halda mér.
Og þótt ég segði: „Myrkrið hylji mig
og ljósið í kringum mig verði nótt,“
þá myndi þó myrkrið eigi verða þér of
myrkt
og nóttin lýsa eins og dagur,
myrkur og ljós eru jöfn fyrir þér.
Því að þú hefir myndað nýru mín,
ofíð mig í móðurlífí.
Ég lofa þig fýrir það, að ég er
undursamlega skapaður,
undursamleg eru verk þín,
það veit ég næsta vel.
Beinin í mér voru þér eigi hulin,
þegar ég var gjörður í leyni,
myndaður í djúpum jarðar.
Augu þín sáu mig, er ég enn var
ómyndað efni,
æfídagar voru ákveðnir
og allir skráðir i bók þína,
áður en nokkur þeirra var til orðinn.
En hversu torskildar eru mér hugsanir
þínar, ó Guð,
hversu stórkostlegar eru þær allar
samanlagðar.
Ef ég vildi telja þær, væru þær fleiri en
sandkomin,
ég myndi vakna og vera enn með
hugann hjá þér.
Prófa mig, Guð, og þekktu hjartað
mitt,
rannsaka mig og þekktu hugsanir
mínar,
og sjá þú, hvort ég geng á glötunarvegi,
og leið mig þinn eilífa veg.
(Sálm. 139.)
Það var gott að fá að kynnast
Sigurjóni, hann var góður drengur.
Við kynntumst honum í Betel í
Vestmannaeyjum og frá þvi við
sáum hann fyrst var hann alltaf
glaðlyndur og broshýr. Hann var
hógvær og lítið fór fyrir honum,
en var skemmtilegur og kom með
góða punkta inn í samræður. Það
sem hann tók sér fyrir hendur gerði
hann vel.
Fréttin um þetta slys var okkur
reiðarslag, en huggun okkar er sú
að Siguijón átti frið við Guð og
menn því hann átti lifandi trú á
Jesú Krist, fyrirgefningu syndanna,
von og fyrirheit um eilíft líf með
Drottni.
Við kveðjum Siguijón með mikl-
um söknuði en eigum þó von og
fullvissu um að hitta hann aftur á
himnum hjá Jesú þegar við verðum
kölluð heim til Drottins.
Við hvetjum alla til að leita Guðs
'og eignast lífíð í honum fyrir Jesú
Krist og vera þannig tilbúin á hverri
stundu þegar kallið kemur.
Elsku Steini, Þóranna, Rikki,
Björk, Daníel, Kristný og Gunnar,
við biðjum frelsara okkar Jesú
Krist að hugga ykkur og uppörva.
Og við blessum ykkur í Jesú nafni.
Guðni og Guðbjörg.
Hann Sigurjón Steingrímsson er
látinn. Þetta var ekki það sem ég
bjóst við að heyra seinni part
fimmtudagsins 30. maí þegar sím-
inn hringdi heima hjá mér. Þetta
er svo ósanngjarnt. Hann var svo
ungur, aðeins 17 ára gamall, og
allt lífið fram undan. En svo er
klippt á lífið svo skyndilega og
óvænt og maður hefur ekki einu
sinni tækifæri til að kveðja. Eina
huggunin sem við höfum er sú að
Siguijón fylgdi Jesú Kristi og var
þjónn hans og átti því vísa vist á
himnum.
Steini, Anna, Rikki, Björk, Daní-
el, Kristný og Gunnar. Við vottum
ykkur alla okkar samúð á þessum
erfiðu tímum og við viljum kveðja
Sjonna með þeim orðum sem við
trúumT að frelsarinn hafi sagt við
hann þegar þeir mættust á himnum:
Gott þú góði og trúi þjónn, yfir Iitlu
varstu trúr, yfír mikið mun ég setja
þig. Blessuð sé minning þín.
Hrund og Gísli.
Skólanum er rétt nýlokið, nem-
endur streyma út glaðir og hreykn-
ir, með eftirvæntingu í hjarta. Sum-
arið bíður þeirra með birtu sína og
ævintýri. Þá dregur skyndilega fyr-
ir sólu, einu úr hópnum hefur
skyndilega fallið í valinn á vígvelli
umferðarinnar.
Siguijón Steingrímsson hafði
lokið öðru námsári sínu við Fram-
haldsskólann í Vestmannaeyjum.
Hann var hæglætispiltur, rólegur
en fór sínu fram. Traustur vinur
vina sinna og vann sín störf af
alúð og festu. Hann fór ekki mik-
inn, en glettnisblik í auga gaf til
kynna að hann var til í slaginn,
þegar það átti við. Umfram allt
var hann einn af okkur og hans
verður sárt saknað er skóli hefst
á ný,
Hníga vötn
af himinfjöllum skýa,
hjúfurregn
í grasið mjúka nýa,
allt er nýtt og ungt
á slíku kvöldi,
ekkert raunaþungt
nema sporin burt
frá bemskri jurt.
(Snorri Hjartarson)
Fyrir hönd kennara, starfsfólks
og nemenda Framhaldsskólans í
Vestmannaeyjum sendi ég foreldr-
um Siguijóns, systkinum og öðrum
aðstandendum hans, okkar innileg-
ustu samúðarkveðjur.
Ólafur H. Siguijónsson
skólameistari.
Ég var nýkomin heim fimmtu-
daginn 30. maí eftir að hafa verið
í alls konar útréttingum. Við Setta
María höfðum rétt áður verið að
hlusta á fréttina um að stórslys
hefði orðið á Keflavíkurveginum og
ég sagði við hana: „Enn eitt slysið
á þessum vegi, aumingja fólkið.“
Ég var rétt komin inn úr dyrunum
þegar síminn hringdi og mamma
sagði við mig: „Setta, hann Sigurjón
er dáinn, hann fórst i bílslysi áð-
an.“ Ég rengdi hana og sagðist
ekki trúa því. Svo áttaði ég mig á
því að svona myndi enginn segja
nema það væri satt. Mikið vildi ég
gefa fyrir það að þarna hefði verið
sagt ósatt.
Margar góðar minningar hafa
komið fram í hugann um Siguij.ón
síðan þessi hræðilegu tíðindi bár-
ust. Það er svo gott að hugga sig
við það að þær eru allar góðar.
T.d. kom Siguijón hingað í heim-
sókn með fullt af forritum í tölvuna
og þeir Kim áttu góða stund saman
langt fram á nótt. Hann taldi það
ekki eftir sér að hjálpa fjölskyld-
unni þegar kom að því að vinna í
tölvumálum, því þar lá hugur hans.
Hann stefndi að því að fara í tölvu-
nám í Háskólanum.
Svona streyma minningarnar
fram ein af annarri. Ánægðust er
ég þó að hafa skroppið í heimsókn
til mömmu sunnudaginn áður en
hann fórst því þar sat hann bros-
andi eins og alltaf og spjallaði við
okkur. Þessi síðasta minning um
hann er mér ómetanleg. Siguijón
var góður og rólegur alla tíð, hann
var líka alltaf brosandi. Þegar hann
var ungbarn grét hann svo lágt
að amma hans hélt að hann væri
heyrnarskertur. Þegar hann fór að
stækka breyttist það ekki, hann
hélt áfrám að láta lítið fyrir sér
fara og maður gleymdi því gjarnan
að hann væri nálægt. Siguijón tal-
aði sjaldan nema á hann væri yrt
að fyrra bragði. Þess vegna þekkti
maður ekki vel hans skoðanir á
hlutunum. Maður gaf sér einfald-
lega ekki tíma og nú er sá tími
útrunninn og kemur ekki aftur.
Eitt veit ég þó, hann trúði á Jesú
og gekk á hans vegum. Ég trúi
því að hann sé með Hönnu systur
sinni, sem fékk ekki að sjá heim-
inn, hjá Jesú og þau fái að halla
höfði sínu að Honum. Þau fái nú
að ganga um í ríki Guðs og það
veit ég að Sigutjón er ánægður
með.
Foreldrum sínum og systkinum
var hann góður sonur og bróðir og
við vitum öll að Siguijón dó sáttur
við Guð og alla menn.
Elsku Steini, Þóranna, Rikki,
Björk, Daníel, Kristný og Gunnar,
Guð gefi ykkur styrk til að takast
á við þessa erfiðu raun og blessi
minningu Siguijóns.
Sesselja, Kim, Sesselja
María og Jón Hjörtur.