Morgunblaðið - 07.07.1996, Blaðsíða 22

22 SUNNUDAGUR 7. JÚLÍ 1996
MORGUNBLAÐIÐ
Morgunblaðið/Ásdís
SVIFIÐ SEGL UM ÞONDUM
Eftir Guðmund Guðjónsson
Við getum kallað mig
stjórnarformann fremur
en forstjóra fyrirtækis-
ins. Annars er það satt
best að segja svo að_ ég geri ekki
neitt lengur, hann Óli Þór hefur
verið að taka þetta að sér í vax-
andi mæli og svo eru konan mín
og hin bömin þijú öll hérna í fyrir-
tækinu. Það eru allir aldir hérna
upp,“ segir Jón Barðdal, eða Addi,
eins og hann er kallaður. Það var
faðir hans, Óli S. Barðdal sem
keypti fyrirtækið árið 1952. Jón
er fæddur 18. mai 1943 og eftir
hefðbundna skólagöngu lá leiðin í
Iðnskólann þar sem hann nam
seglasaum. „Ég er eini seglasaum-
arinn sem vinn í þeim bransa. Ég
vil ekki segja að það séu ekki fleiri
seglasaumarar. Ég veit um tvo
aðra, en þeir vinna ekkert við það.
Það má eiginlega segja að ég hafi
lært seglasaum af gömlum körl-
um,“ segir Addi og heldur áfram:
„Þetta fyrirtæki byijaði í skúr
við Ægisgarð og sá aðallega um
seglasaum fyrir fiskiskipaflotann
og fiskvinnsluna. Skúrinn stóð
lengi eftir að við fluttum, en var
reyndar rifínn í fyrra. Fyrirtækið
flutti að Grandavegi 13 þegar pabbi
keypti það og árið 1976 fluttum
við enn, að þessu sinni í núverandi
húsnæði að Eyjaslóð 7 í Örfirisey.
Ég var 14-16 ára þegar ég byij-
aði að vinna í fyrirtækinu með
náminu. í þá daga var mikið fjör
og mikið að gera við að sauma
yfirbreiðslur á síldarbátana.
Smám saman dró úr þeim hasar
öllum og þá þurfti að líta yfir stöð-
una og meta hana. Þetta gerðist
ekki snögglega, heldur var miklu
fremur um þróun að ræða. Sem
betur fer, þá eru nánast óendan-
lega margir hlutir sem hægt er
að gera. Við færðumst í aukana
við tjalda- svefnpoka- og sóltjalda-
gerð. Ný og batnandi hráefni
hjálpuðu okkur að þróa nýja fram-
leiðslu. Árið sem við fluttum að
Eyjaslóð mörkuðum við með því
að hefja innflutning á garðhús-
gögnum, og vorum með allra
fyrstu fyrirtækjum á því sviði."
Nærbuxur og kerlingar
í herbergið er genginn Óli Þór
Barðdal. Hann er fæddur 20. mars
VIÐSKIPn/JflVINNUUF
Á SUNNUDEGI
►Seglagerðin Ægir er orðið roskið fyrirtæki, en þar
ráða ríkjum Jón Barðdal og fjölskylda hans. Jón segist
ekkert gera lengur, sonur hans Óli Þór Barðdal sjái um
reksturinn. Fyrirtækið hefur lagað áherslur sínar
að straumum og stefnum hvetju sinni. Mest af þeirri þróun
hefur gengið farsællega, því umsvif fyrirtækisins hafa
stóraukist á síðustu árum.

Frá vinstri, Óli Þór, Arnar, Sesselía, Addi, Björk og Björgvin.
1964 og er elstur fjögurra barna
Jóns og eiginkonu hans Bjarkar
Björgvinsdóttur. Hin börnin, sem
reyndar eru engin börn lengur, eru
Arnar, sem er sölustjóri í tjald-
vagna- og fellihýsa- og fellihjól-
hýsadeild fyrirtækisins, Björgvin,
sem er verkstjóri á verkstæði og
Sesselía sem vinnur í afgreiðslu
fyrirtækisins. Björk er fjármála-
stjóri fyrirtækisins.
Bæði Jón og Óli Þór fara fögrum
orðum um festu Bjarkar og fram-
göngu alla í peningastjóminni.
„Við borgum okkur engin for-
stjóralaun. Fyrirtækið er hreinlega
ekki rekið þannig. Við reynum að
reka það á léttum nótum og fyrir
vikið er frábær vinnuandi og afar
gott fólk sem hér vinnur. Okkur
helst vel á starfsfólki og á sumrin,
þegar allt er bijálað hjá okkur,
kemur venjulega alltaf sama sum-
arfólkið.
Óli Þór fer mörgum orðum um
þann fjölbreytileika sem fyrirtækið
getur stuðst við og það sé nánast
fátt sem ekki sé hægt að búa til
með segli og saum. „Meira að
segja nærbuxur og kerlingar,"
segir framkvæmdastjórinn. „Kerl-
ingar?“ Já, inni á gólfi verkstæðis-
ins liggur kerlingin, risastór kerl-
ing í íslenskum búningi. Gæti ver-
ið fjallkonan. Þetta höfðu þeir
saumað fyrir Rósu Ingólfsdóttur
myndlistakonu sem mun að sögn
þeirra feðga ætla að setja verkið
upg einhvers staðar á næstunni.
Óli segir fyrirtækið enn sem
fyrr leiðandi í tjöldum, svefnpok-
um og þess háttar og það nýjasta
í þeim efnum séu stór og lítil sölu-
og veitingatjöld. Sérkennileg og
óvenjuleg hönnun þeirra hefur
verið í höndum hins óhefðbundna
arkítekts Einars Þorsteins Ás-
geirssonar. „Það er vaxtarbroddur
í þessari framleiðslu. Við höfum
meira að segja reynt að selja þessi
tjöld til útlanda, eitt fór til Dan-
merkur og voru undirtektirnar
góðar, enda eru gæðin samkeppn-
ishæf við það sem erlendis fæst
og verðið að auki lægra. Hins veg-
ar er það stutt síðan að þessar
tilraunir byijuðu að ég get ekkert
sagt þér enn um hvað muni koma
út úr þeim,“ segir Óli Þór.
Nútíminn nálgast
Jón, eða Addi, skýtur hér inn
í, að fyrir svo sem áratug hafi enn
orðið verulegar breytingar á
áherslum fyrirtækisins. Án þess
að hvika frá rótgrónum skyldum
sínum, fann fjölskyldan fyrir vax-
andi viðhorfsbreytingum þjóðar-
innar til eigins lands. Ferðalög
innan lands urðu æ algengari.
Útivist öll og ferðalög urðu eitt-
hvað sem varðaði skyndilega flesta
á einn hátt eða annan.
Seglagerðin fór því að flytja inn
vörur til útivistar og þar sem ger-
legt var, var tækni og þekking
fyrirtækisins í hönnum og saum
nýtt til framleiðslu á aukabúnaði.
Óli Þór er beðinn að fara í gegn
um það vöruúrval sem á boðstólum
er í heildverslun og verslun fyrir-
tækisins og stikla á stóru. For-
sendan er sú að nafnið Seglagerð-
in Ægir leynir ákaflega vel þeirri
miklu fjölbreytni sem hér um ræð-
ir.
„Það má skipta þeirri tölu upp
í nokkra hluta og er miðað við að
bæði björgunarsveitir og almenn-
ingur geti leitað til okkar. Fyrst
vildi ég nefna ferðavörur á borð
við fellihýsi, tjaldvagna, fellihjól-
hýsi, tjöld, bakpoka, svefnpoka,
klifurbúnað, fatnað, gönguskó og
aðrar útivistarvörur. í öðru lagi
garðhúsgögnin sem við nefndum
áðan, ýmist úr furu, járni eða
plasti. í þriðja lagi margs konar
öryggisbúnað, t.d. björgunarvesti,
bjarghringi og eitt og annað af
líku tagi í skip og báta.
Loks vildi ég nefna það nýjasta,
sem er stangaveiðibúnaður. Fyrir
þremur árum áskotnaðist okkur
umboð fyrir heimssþekktar jap-
anskar veiðivörur, Daiwa. Þekkt-
ast er merkið fyrir vandaðar veiði-
stangir, framleiddar í Skotlandi,
og vöðlur og það sem á hefur vant-
að til að veiðimenn geti fengið hjá
okkur allt sem þeir þurfa höfum
við verslað við aðrar heildverslan-
ir. Ég get nefnt, að mest selda
stöngin síðustu árin er frá Daiwa,
13 feta maðkrennslisstöng. Skot-
veiðimenn eiga einnig erindi til
okkar nú orðið.“
Hvar er mesti vaxtarbroddur-
inn?
„Þetta er allt á góðu róli,“ seg-
ir Öli Þór, „en svarið við spurning-
unni myndi hiklaust vera í fellihýs-
um, fellihjólhýsum og tjaldvögn-
um. Við höfum lengi verið með
þessa vöru, í ein átta ár og fyrstu
árin vorum við að selja 5-10
stykki. Síðustu þijú árin hefur
hins vegar verið alger sprenging
og í ár seljum við 70 stykki.“
Hafið þið svar við því hvernig á
þessu standi
Addi ræskir sig, tekur orðið og
svarar: „Það kemur fleira til en
eitt. Margir sem kaupa t.d. felli-
hjólhýsin eru eldra fólk sem á orð-
ið einhveija peninga og er búið
að fá leið á sólarlöndum og sumar-
bústöðum. Það langar að ferðast
um landið og sér þarna sumarbú-
stað áfastan bílnum.
Þá er öll útborgun allt önnur í
dag heldur en fyrir fáum árum.
Þetta eru hlutir sem kosta einhver
hundruð þúsunda og áður þurfti
að borga þetta út á árinu. Nú
geta menn sleppt útborgun og
fengið skuldabréf til fimm ára og
mjatlað nokkur þúsund krónur á
mánuði. Nú, og eftir því sem fleiri
eignast svona gripi, þeim mun
fljótar flýgur fiskisagan um ágæti
þeirra.
Ég man þegar við vorum að
byija að selja þessa hluti og fólk
var að koma eða hringja eftir að
hafa farið í fyrstu ferðirnar. Ég
hélt fyrst að nú ætti að taka okk-
ur í bakaríið og skamma okkur
fyrir að selja eitthvað gersamlega
vonlaust. En það var á hinn veg-
inn. Undantekningalaust var fólk
að lofa þetta og prísa. Tala um
hversu vel heppnuð ferðalögin
voru og hvað tjaldvagnarnir og
fellihýsin hefðu staðist allar vonir
og væntingar. Einn talaði um að
hann hefði eytt kvöldunum í að
reikna út hvað hann væri að spara
í hótelkostnað!
Það er líka athyglisvert, að það
er hrein undantekning ef fólk
plantar þessum hlutum einhvers
staðar og notar sem sumarbú-
staði. Nær undantekningalaust
notar fólk vagnana og hýsin til
ferðalaga.“
Þið berið þá ábyrgð á öllum bíla-
röðunum um alla þjóðvegi á sumr-
inl?
„Það má eiginlega segja það,“
svarar Addi glottandi og tekur
hressilega í nefið og Óli Þór bætir
við að því megi hins vegar ekki
gleyma að Seglagerðin Ægir
ákvarði ekki hámarkshraða á þjóð-
vegum landsins.
Heiðarleg samkeppni
Það eru fleiri um hituna í úti-
vistar- ferða- og veiðibúnaði. Er
um frumskóg að ræða? Óli Þór
svarar þessu með alvörusvip:
„Það er mikil vakning hjá þjóð-
inni og því erum við að tala um
umtalsverðan markað á íslenskan
mælikvarða. Við erum með góða
vöru, t.d. held ég að ég fari rétt
með er ég segi að miðað við fjölda
útseldra gönguskóa hafi tvö pró-
sent þjóðarinnar keypt af okkur
skó á síðasta ári. Og við seldum
þúsund tjöld á sama tíma þannig
að við spjörum okkur.
En það er rétt, að það eru marg-
ir um hituna og fleiri vandaðar
vörur í umferð en þær sem við
erum með. Mín reynsla er sú, að
samkeppnin er mikil og hörð, en
um leið heiðarleg. Þannig á það
að vera. Við verðum auk þess var-
ir við að viðskiptavinirnir fara
mikið á milli verslana og gera
gæða- og verðsamanburð. Það
gleður okkur ákaflega að sjá að
sömu andlitin fara að venja til
okkar komur sínar.“
í fljótu bragði tengja menn