Morgunblaðið - 07.07.1996, Blaðsíða 33

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
SUNNUDAGUR 7. JÚLÍ 1996 33
!
I
1
I
I
I
]
I
í
I
í
i
I
i
i
i
i
3
i
i
i
i
<
dagskvöldið þegar þú varst að fara
í háttinn eftir mjög vel heppnað
kvöld. Þú varst svo hress og kát,
syngjandi og hlæjandi að skemmti-
atriðunum hjá yngstu barnabörnun-
um þínum. En við megum vera
þakklát fyrir að hafa átt með þér
þetta síðasta kvöld þitt, og vera í
návist þinni.
Elsku amma mín, ég á svo marg-
ar minningar um þig. Ég man fyrst
eftir þér þegar þið afi áttuð heima
í Ásgarðinum og þú varst að kenna
mér faðir vorið. Og allar lopapeys-
urnar sem þú ptjónaðir á okkur í
fjölskyldunni.
En ég þakka þér fyrir þessi ár
sem ég hef fengið að lifa með þér
og allt sem þú hefður gefið mér.
Ég mun ávallt minnast þín.
Elsku afi, pabbi, Árni, Dóri, ívar,
Guðni og ijölskyldur, söknuðurinn
hverfur aldrei, en sorgin dofnar,
því lífið verður að halda áfram.
Þín
Linda Rós.
Elsku amma mín.
Að skrifa minningargrein um þig
hafði ég ekki átt von á að þurfa
að gera svona fljótt, alltof fljótt.
Kvöldið áður en kallið þitt kom
varstu svo ánægð og glöð með okk-
ur öllum á ættarmótinu á Laugar-
bakka. Þú og afi voruð bæði uppá-
klædd og fín svo það geislaði af
ykkur. En hlutirnir eru fljótir að
gerast. Þú kvaddir okkur á laugar-
dagskvöldið og fórst upp á herberg-
ið til þín að sofa en á sunnudags-
morgni varstu dáin. Eftir sitjum við
með tárin í augunum og sorg í
hjarta, en þó einnig gleði yfir því
að hafa þekkt og átt að eins yndils-
lega konu og þú varst.
Elsku amma, ég á margar falleg-
ar minningar um þig sem alltaf
munu skipa stóran sess í hjarta
mínu, minningar sem ég mun varð-
veita alla mína ævi.
Ég var ekki orðin margra ára
þegar ég fékk að gista hjá ykkur
afa í Ásgarðinum, að eigin ósk, því
þú varst alltaf svo góð við mig. Ég
fékk alltaf lánaðan hjá þér fínasta
náttkjólinn þinn og fallegt sjal yfir
mig svo að mér yrði ekki kalt. Svo
hitaðir þú handa mér kakó eða
gafst mér Sinalco að drekka. Svo
dundaði ég mér við það að setja í
þig rúllur og greiða þér fallega. Á
kvöldin bjóstu svo um mig fyrir
neðan rúmið þitt með öllum þeim
dýmnum og teppum sem þú áttir
til. Svo hélstu í hendina á mér og
við fórum með bænirnar okkar sam-
an, bænirnar sem þú kenndir mér.
Elsku amma mín, ég kveð þig
með miklum söknuði, en ég veit að
þú ert í góðum höndum hjá guði
og sem hefur ætlað þér stærra hlut-
verk annars staðar og að þú vakir
yfir afa og okkur öllum. Ég mun
halda áfram að fara með bænirnar
mínar sem þú kenndir mér og ég
mun hugsa til þín alla dag.
Góði Guð, ég bið þig að gefa afa,
pabba og bræðrum hans og öðrum
ástvinum sem eiga um sárt að binda,
styrk á þessum erfiðu tímum.
Elsku amma mín, ég kveð þig í
bili.
Þín
Hanna Dísa Magnúsdóttir.
Elsku amma mín, nú ertu komin
á góðan stað.
Þegar ég heyrði á sunnudags-
morgunn að þú værir farin í sjúkra-
bíl, óraði mig ekki fyrir því að þú
myndir fara til Guðs þennan sama
dag. Ég reyni að hugsa um það
þegar ég verð sorgmædd að þú
hafir farið ánægð frá okkur og þín
hafi verið beðið uppi.
í bílnum á leiðini heim frá ættar-
mótinu fór ég að hugsa um góðu
dagana í Ásgarðinum. Alltaf þegar
ég kom í heimsókn áttirðu góðu
flatkökurnar handa mér og síðan
þegar ég gisti hjá ykkur afa leyfð-
irðu mér alltaf að dútla við hárið á
þér, greiða þér og setja krullur í það.
Góður guð, megir þú hjálpa afa,
pabba og bræðum hans í gegnum
þessar sorgarstundir.
Bless elsku amma mín.
Þóra Kolbrún Magnúsdóttir.
SVEININA
HALLDÓRA
MAGNÚSDÓTTIR
+ Sveinína Hall-
dóra Magnús-
dóttir var fædd í
Vatnshorni við
Steingrímsfjörð 23.
júlí 1905. Hún lést
á hjúkrunarheimil-
inu Sunnuhlíð í
Kópavogi 2. júlí síð-
astliðinn. Foreldrar
hennar voru Ingi-
björg Magnúsdóttir
og Magnús Júlíus
Jónsson sem bjuggu
í Feigsdal við Arn-
arfjörð. Systkini
hennar voru: Magn-
ús, f. 25.11. 1891, d. 27.5. 1959;
Jón, f. 22.4. 1895, d. 29.4. 1957;
Guðrún, f. 13.11. 1896, d. 14.7.
1976; Ragnheiður, f. 14.8. 1901;
og Ingunn, f. 26.10. 1913, d.
7.2. 1996.
Sveinína verður jarðsungin frá
Kópavogskirkju á morgun,
mánudaginn 8. júlí og hefst
athöfnin klukkan 10.30.
Elsku frænka, það var fallegur
morgunn þegar þú kvaddir. Nú ert
þú farin á fund feðra þinna og vina.
Ég veit að þar hafa orðið fagnaðar-
fundir, því það voru svo margir
farnir á undan sem þér þótti vænt
um og þú saknaðir svo sárt.
Sveina var fædd í Vatnshorni við
Steingrímsfjörð. Þaðan flutti hún
sem barn með foreldrum sínum og
fjórum systkinum að Feigsdal í
Árnarfirði. Þar fæddist yngsta syst-
irin. Eftir að faðir þeirra lést tóku
systurnar þijár Ranka, Sveina og
Ingunn við búinu ásamt móður
sinni. 1942 fluttu þær allar suður
og settust að í Kópavoginum en
hann var þá nánast eins og sveit,
fáir og lélegir vegir og allt varð að
sækja til Reykjavíkur. Sveina mín,
það er svo margt sem kemur upp
í hugann þegar ég lít til baka og
skoða í hugskoti mínu allar stund-
irnar sem við áttum saman og þú
varst mér eins og önnur móðir.
Oft var glatt á hjalla á Digranes-
veginum. Þar var oft þröngt og
margt um manninn bæði skyldir
og óskyldir komu til
ömmu og systranna og
dvöldu ýmist um lengri
eða skemmri tíma.
Sumir áttu þar sitt
annað heimili.
Eftir að ég fór sjálf
að búa og eignast börn
varst þú eins og amma
þeirra.' Ingvar tókst þú
sem lítinn dreng með
þér í sveit norður í land
því honum þótti svo
gaman að vera innan
um dýrin. Seinna voru
Hulda og Hafdís líka
með þér vestur í Döl-
um. Það voru líka ófá skiptin sem
þið systurnar og amma komuð til
okkar og voruð yfir helgi þegar við
bjuggum austur í Þorlákshöfn og
allfaf var sama tilhlökkunin hjá
krökkunum. Ég minnist líka margra
kvölda sem þú komst hlaupandi upp
í Melaheiði til okkar, þá sagðist þú
vera á kvöldgöngu, en þannig varst
þú, alltaf á sprettinum. Stundum
komst þú líka á bílnum og þurftir
að láta Baldvin og strákana líta á
hann fyrir þig, gera við það sem
bilaði eða skipta um dekkin. Öll
höfðum við gaman af glettninni og
húmornum sem þú áttir í svo miklum
mæli og sem þú hélst vel fram á
seinustu stund þó þú ruglaðir okkur
mæðgunum jafnveí saman en mund-
ir alltaf eftir Baldvini og Einari.
Vertu sæl, elsku Sveina mín.
Þakka þér fyrir allt. Megi góður
Guð geyma þig.
Unnur og Baldvin.
Elsku Sveina mín, nú ertu komin
í þann stað sem þú þráðir að kom-
ast í. Þó þú værir ekki veik varst
þú búin að lifa þitt blómaskeið og
orðin södd lífdaga fyrir þó nokkru.
Þú varst orðin fangi í líkama sem
komst ekki lengur yfir með þeim
hraða sem hafði ætíð einkennt þig
alla þína bestu tíð. Utivera og
„göngur“ eins og þú kallaðir hlaup-
in þín voru daglegur þáttur í þínu
lífi og skipuðu þar háan sess, svo
það var erfitt fyrir þig að verða
SIGRÍÐUR
SIG URÐARDÓTTIR
+ Sigríður Sig-
urðardóttir var
fædd á Þiðriksvöll-
um í Hrófbergs-
hreppi 7. október
1924. Hún lést á
Landspítalanum 30.
júní síðastliðinn.
Sigríður var dóttir
hjónanna Guðrúnar
Júlíönnu Jónatans-
dóttur og Sigurðar
Helgasonar bónda á
Hrófá í Stranda-
sýslu. Sigríður var
ein tólf systkina og
lifa níu þeirra.
Eftirlifandi maki
Kristjánsson sem hún gekk að mánudaginn 8. júlí og hefst
eiga 1961. Börn: 1) Sigmar J. athöfnin klukkan 13.30.
er Birgir fer fram
Halldórsson fram-
kvæmdastjóri, f.
1953, maki Sóley
Björgvinsdóttir,
börn þeirra Haukur
Lindberg, f. 1972;
dóttir hans Fanney
Lind; Magni Sig-
urður, f. 1975; Dav-
íð Snævar, f. 1980
og Elmar Leví, f.
1994. 2) Björn Birg-
isson bygginga-
verkfræðingur, f.
1962, maki Grace
Lai.
Útför Sigríðar
frá Fossvogskirkju
8. júlí verður tengdamóðir mín,
Sigríður Sigurðardóttir, borin til
grafar. Hún lést 30. júní eftir langa
og stranga viðureign við erfiðan
sjúkdóm. Siddu, eins og hún var
jafnan kölluð af sínum nánustu,
kynntist ég er ég hóf sambúð með
syni hennar, Sigmari, fyrir tuttugu
og fimm árum. Það var gott að eiga
Siddu fyrir tengdamóður og þó að
langt væri á milli okkar, þar sem
við höfum búið í Hrísey og þess
vegna ekki dagleg samskipti, urð-
um við góðar vinkonur. Það var
alltaf gott að leita til hennar og vel
tekið á móti okkur þegar við komum
suður. Synir okkar áttu athvarf hjá
ömmu sinni þegar þeir þurftu að
sækja skóla hér syðra og gafst þeim
þá tækifæri til að kynnast henni.
Sidda var trúuð kona og einnig ljóð-
elsk og gat gefið barnabörnum sín-
um gott veganesti fyrir lífið. Við
sem eftir lifum eigum ekki aðeins
góðar minningar heldur einnig
nokkurt safn af ljóðum sem hún
orti. Það voru góðar stundir þegar
hún las fyrir okkur það sem hún
gömul og lúin. Eftir að þú varst
komin í Sunnuhlíð vildir þú enn oft
koma með okkur í bíltúra og heim-
sóknir en um leið og við vorum loks
búnar að koma þér inn heima vildir
þú komast aftur til baka í stólinn
þínn. Það var greinilegt að þér
fannst erfitt þegar það fór að slá út
í fyrir þér, en þrátt fyrir það bjóst
þú enn að mjög svo dýrmætum eig-
inleika sem einkenndi þig alla tíð
en það var þinn hárfíni „húmor“
sem gerði það að verkum að oftast
gátum við, og ekki síst þú, hlegið
að ruglinu.
Margar mínar bestu minningar
frá því ég var barn tengjast þér og
ykkur systrum, ömmu og Rönku.
Alltaf var gott að fá að gista hjá
ykkur eða vera um lengri eða
skemmri tíma. Þá fékk ég og við
systkinin að gera nánast allt sem
okkur datt í hug innan velsæmis-
marka. Einnig voru lesnar og sagð-
ar sögur í rökkrinu og talað um
alla heima og geima oft fram eftir
nóttu. Að ég tali nú ekki um ef
jólin voru að nálgast. Þá fengum
við að heyra um jólasveina, Grýlu,
Leppalúða og svo auðvitað jólakött-
inn ógurlega og þá var kverið hans
Jóhannesar úr Kötlum í hávegum
haft.
Þegar ég var svo orðin eldri eign-
uðumst við, ég og maðurinn minn,
barn sem var ansi mikið lasið. Við
fluttum um þær mundir úr Kópa-
voginum upp í Árbæ. Þá var ég ein
með bamið alla daga og fékk fáar
heimsóknir frá vinum og vanda-
mönnum, þetta var svo langt utan
við bæinn sem við bjuggum, fannst
fólki. Nema ykkur Rönku. Þið kom-
uð á bílnum ykkar þó þið væruð
báðar þá um áttrætt. Þessar heim-
sóknir léttu mér lífið ósegjanlega
mikið. Þið gátuð alltaf stoppað góða
stund og spjallað og er ég viss um
að þið hafið oft bjargað geðheilsu
minni þessa mánuði.
Elsku Sveina mín, þakka þér
innilega allar góðu samverustund-
irnar. Megi góður Guð geyma þig
um alla framtíð.
Þín frænka,
Hafdís Erla Baldvinsdóttir
og fjölskylda.
Hún Sveina mín er nú dáin. Hún
fékk yndislegt andlát. Svona vildi
ég fá að deyja þegar minn tími
kemur.
Þegar hennar var vitjað að
morgni svaf hún vært en u.þ.b.
hálfri klukkustund seinna var hún
hafði ort. Ljóðin hennar eru aðal-
lega um náttúruna og trúarlegs
eðlis. Síðast las hún fyrir mig bæn
í ljóðaformi. Það var stuttu áður
en hún lést og var það fyrirbæn
þar sem hún biður Guð að blessa
börnin sín og barnabörn og gæta
þeirra. Þar kemur glöggt fram
umhyggja hennar og væntumþykja.
Garðurinn hennar Siddu var henni
til mikils sóma og eru ótaldar stund-
irnar sem hún eyddi þar og ber
hann vitni um þá alúð og um-
hyggju sem voru einkennandi fyrir
hana. Þrotin að kröftum fór hún út
í garð til þess að halda honum í
horfinu og virtist það gefa henni
aukinn kraft. Síðastliðna sex mán-
’uði hef ég búið hér fyrir sunnan
og þess vegna getað verið nálægt
henni þegar halla fór undan fæti.
Samskipti okkar þessa síðustu mán-
uði hafa verið mér mikils virði.
Sidda er ein þeirra kvenna sem
maður er ríkari eftir að hafa kynnst
og að leiðarlokum vil ég þakka
elskulegri tengdamóður minni sam-
fylgdina.
Sóley Björgvinsdóttir.
látin. Miklir fagnaðarfundir trúi ég
að hafi orðið þegar hún hitti systur
sína, hana ömmu mína, sem alla
tíð var hennar stoð og stytta, en
hún lést 7. febrúar síðastliðinn.
Sveina var orðin 90 ára gömul
og þrátt fyrir takmarkað samband
við þessa veröld hin seinni ár þá .
tapaði hún aldrei sínum hárfína
húmor. Við héldum henni veislu á
90 ára afmælinu og þegar maðurinn
minn heilsaði henni spurði hún hann
hver hann væri og hann svaraði:
„Ég heiti Jóhannes." Þá spurði hún:
„Og ert þú karl eða kona?“ Þetta
er mun fyndnara þegar maður veit
hvernig Jóhannes lítur út. Það er I
sem sagt útilokað að líkja honum
við konu.
Á fystu árum skólagöngu
minnar, fyrir rúmum 30 árum, fór-
um yið Sveina á Skódanum hennar
til ísafjarðar. Við vorum fimm í
bílnum og í hverja smugu var troð-
ið dóti. Þá voru bara malarvegir
og maður varð sár í hálsinum af
rykinu. Þetta var skemmtileg ferð
en minnisstæðust er mér þó dvölin
í sumarbústað í Tungudal. Þarna
vorum við á sjómannadaginn í ynd-
islegu veðri. Við Sveina vöknuðum
snemma og fórum í gönguferð upp
á Ijall. Við gengum lengi og hitnuð-
um og svitnuðum og hver hjallur-
inn á fætur öðrum var að baki.
Alltaf vildi Sveina halda hærra og
skoða meira. Þegar komið var há-
degi fór hún að hafa áhyggjur af
öðrum samferðamanni _sem hún
hafði lofað að aka til ísafjarðar.
Þá neyddumst við til að snúa við.
Seinna talaði hún oft um hvað
henni þótti leiðinlegt að hafa ekki
getað gengið lengra. Þetta var
ekki í eina sinnið sem við fórum
saman í fjallgöngu. Hún var mikil
fjallageit og fannst gaman að
ganga.
Fram á áttræðisaldur gekk hún
og hljóp fram og aftur um Kópavog
í hvernig veðri sem var. Oft rak^r
hún nefið inn á æskuheimili mitt
rétt til að kasta á okkur kveðju og
var svo hlaupin út aftur. Mér eru
líka minnisstæð sumrin sem við
unnum saman og deildum saman
herbergi þegar ég var 14 og 15
ára. Það var óverulegur aldursmun-
ur á okkur þó hún væri 50 árum
eldri en ég.
Ég á eftir að sakna þín, Sveina
mín, en get þó ekki annað en sam-
glaðst þér þegar þú ert nú búin að
fá þína ósk uppfyllta. Elsku Ranka
mín. Guð styrki þig.
Hulda Björg Baldvinsdóttir.
LAUGARNES
APÓTEK
Kirkjuteigi 21
ÁRBÆJAR
APÓTEK
Hraunbæ 102 b
eru opin til kl. 22
Næturafgreiðslu
eftir kl. 22 annast
Laugarnesapótek

LEGSTEINAR
MOSAIK H.F.
Hamarshöfða 4 - sími 587 1960