Morgunblaðið - 02.08.1996, Blaðsíða 29

MORGUNBLAÐIÐ
FÖSTUDAGUR 2. ÁGÚST 1996 29
MINIMINGAR
i DANÍEL GUÐNI
GUÐMUNDSSON
+ Daníel Guðni Guðmundsson
var fæddur í Hafnarfirði
14. nóvember 1925 og ólst þar
upp fyrstu árin. Hann lést á
Borgarspítalanum 19. júlí síð-
astliðinn og fór útför hans fram
frá Aðventkirkjunni 26. júlí.
Mig langar til þess að minnast
besta vinar míns, Daníels Guð-
mundssonar, í örfáum orðum.
Vinátta okkar hófst þegar við
vorum báðir ungir að árum og má
rekja til ársins 1951 og til dauða-
dags Daníels vinar míns eða Dalla
, eins og hann var kallaður af okkur
hinum.
Frá upphafi vorum við báðir
i næmir fyrir fegurð náttúrunnar og
• nutum þess að umgangast dýr,
fylgjast með atferli þeirra og vexti.
Þar áttu úteyjarnar í Vestmanna-
eyjum hug okkar og hjarta — þar
sér maðurinn best hvílíkur snilling-
ur Guð almáttugur er.
_l_ Jóna Alla Axelsdóttir
j I fæddist á Akranesi 5. jan-
úar 1937. Hún lést á heimili
sínu 25. júní síðastliðinn og fór
útför hennar fram frá Sel-
tjarnarneskirkju 1. júlí.
Elskuleg vinkona hefur kvatt
þetta jarðlíf, eftir erfið veikindi
síðustu ár. Þar sem ég átti þess
; ekki kost að fylgja henni til grafar
I langar mig að senda • fátækleg
kveðju og þakkarorð.
Það var mér og fjölskyldu minni
ómetanlegt að verða nágranni
Jónu Öllu fyrir rúmum 25 árum.
Ég gleymi ekki okkar fyrstu kynn-
um, strax boðin velkomin í kaffi
og kræsingar, sem voru alveg í
sérfiokki, en meira þótti mér til
um elskulegheitin og hlýjuna sem
, streymdu frá henni.
Jóna Alla var einstök kona, sér-
4 stök matargerðarkona og svo
( barngóð að börnin í hverfinu
hændust að henni. Ég vann úti
Haustið 1951 keypti ég nokkrar
kindur af tengdaföður Dalla og svo
merkilegt sem það annars kann að
hljóma urðu þessi fjárkaup mín til
þess að þá kynntist ég hinum innra
manni vinar míns.
Það var alveg sama hvers ég
þurfti með eða hverrar hjálpar ég
beiddist — alltaf var Dalli boðinn
og búinn að koma mér til aðstoðar
á alla lund. Greiðasemin var honum
í blóð borin og honum eðlislæg.
Ég man aldrei til þess að styggð-
aryrði félli milli okkar í þessi 45
ár sem vinátta okkar stóð. Þetta
vinarþel var gagnkvæmt og vax-
andi og færðist yfir til barna minna
og tengdasona þegar sá tími kom.
Dalli vinur minn sýndi í verki hvem-
ig sannkristinn maður lifir. Sama
fölskvalausa hugarþelið sýndi eigin-
konan, Marta Hjartardóttir, sem
nú lifir ástkæran eiginmann.
Við leiðarlok viljum við votta
þér, Marta mín, og börnum ykkar
eins og sagt er, hún var þá heima-
vinnandi húsmóðir og bauðst fljót-
lega til að gæta barnanna okkar
Sigvalda á meðan. Það var þegið
með þökkum og stend ég ævinlega
í þakkarskuld við hana fyrir það.
Seinna gerðist hún dagmamma og
fórst henni það vel úr hendi eins
og allt annað sem hún fékkst við.
Að fylgjast með Jónu Öllu í
veikindum hennar var einstakt.
Aldrei kvartaði hún og var alltaf
að hugsa um aðra. Hún var ætíð
svo falleg og vel til höfð að undr-
un sætti.
Ég vil að lokum þakka henni
alla tryggð og vináttu í minn garð.
Börnum hennar, barnabörnum,
systrum og vinkonum, sem öll
studdu hana einstaklega vel í veik-
indunum, sendum við einlægar
samúðarkveðjur.
Blessuð veri minning góðrar
konu.
Ragnheiður Pálsdóttir
og fjölskylda.
okkar dýpstu samúð, en við eigum
fyrirheit um endurfundi fyrir Jesúm
Krist. í huganum hljóma þessi orð
úr Opinberunarbók Biblíunnar, sem
er fyrirheit um nýjan himinn og
nýja jörð og endurfundi.og Guð
sjálfur mun vera hjá þeim, Guð
þeirra. Og hann mun þerra hvert
tár af augum þeirra. Og dauðinn
mun ekki framar til vera, hvorki
harmur né vein né kvöl er framar
til. Hið fyrra er farið. (Op. 21:3-4).
Magnús Magnússon,
Birna Rut Guðjónsdóttir,
dætur og tengdasynir.
Nýlega var til moldar borinn
mágur okkar og svili, Daníel Guðni
Guðmundsson, sem lést í Borgar-
spítalanum 19. júlí sl. eftir stutta
legu. Dalli, eins og við kölluðum
hann, kom ungur til Vestmannaeyja
og kynntist þar ungri stúlku, Mörtu
Hjartardóttur frá Hellisholti, og
eignuðust þau fimm mannvænleg
börn. Dalli var mjög góður heimilis-
faðir og góður heim að sækja.
Marta og hann voru samhent að
búa börnum sínum gott heimili.
Hann var alltaf mikill búmaður og
elskaði sveitalífið, enda alinn upp í
var haft. Það var ekki síst skelegg-
um málflutningi hans að þakka,
að árás Bakkusar á Keflavíkurbæ
var hindruð í það sinn.
Ritstjórn Jóns við blaðið Faxa í
Keflavík er þáttur, sem seint fyrn-
ist yfir og ekki gleymist. í höndum
hans varð Faxi eitt glæsilegasta
og metnaðarfyllsta mánaðarrit
landsins og þótt víðar væri leitað.
Þar fór saman fagurt útlit með
fjölbreyttu og vönduðu efni.
Ekki er það ætlun mín að ijalla
hér um öll þau björg sem Jón velti
á starfsferli sínum á Suðumesjum.
Ekki mun ég heldur gera grein
fyrir því, hvernig honum tókst að
spinna gullþræði úr margþættri og
sárri lífsreynslu, sem varð á vegi
hans. En vissulega óx honum ás-
megin í mótlætinu.
Jón fluttist til Reykjavíkur árið
1987 ásamt eiginkonu sinni, Ragn-
heiði Eiríksdóttur, þeirri mætu og
góðu konu, sem nú á kærum ást-
vini á bak að sjá.
Þótt Jón væri þá kominn á eftir-
launaaldur var honum fátt fjær
skapi en að setjast í helgan stein.
Hann var enn sem fyrr fullur lífs-
gleði og lifsorku og haslaði sér
brátt völl í félagsstarfi eldri borg-
ara í Reykjavík. Þar sem annars
staðar var hann í fararbroddi.
Hann var fyrsti formaður Söngfé-
lags eldri borgara og vann þar
feiknalega mikið og þakksamlega
þegið starf.
I Reykjavík gerðist Jón starfs-
maður hjá Stórstúku íslands um
Biskupstungum. Hann stundaði
vörubílaakstur í Eyjum og eins í
Þorlákshöfn eftir að þau flúðu Eyj:
arnar í gosinu 23. janúar 1973. í
Þorlákshöfn bjuggu þau í nokkur
ár meðan heilsa hans leyfði akstur.
Einnig var hann alltaf með kindur,
sem hann heyjaði fyrir og hugsaði
um. Frá Þorlákshöfn fluttu þau til
Reykjavíkur. Dalli var trúmaður
mikill, enda alinn upp á trúuðu
heimili og var frá unga aldri með-
limur sjöunda dags aðventista og
verður hann jarðsettur frá Aðvent-
kirkjunni.
Marta mín, við biðjum góðan Guð
að styrkja þig og fjölskylduna.
„Far þú í friði, friður Guðs þig
blessi, hafðu þökk fyrir allt og allt.“
Tengdafólk.
Við hjónin vorum stödd norður í
Svarfaðardal, þegar við fengum þá
fregn að mágur minn og svili væri
dáinn. Nú, það átti svo sem ekki
að koma okkur á óvart, því hann
var búinn að liggja í mánuð þungt
haldinn. En samt sem áður kom
það okkur á óvart. Dalli, eins og
hann var alltaf kallaður af vinum
og ættingjum, hann var sérstakur
árabil. Betri, virkari og vökulli
starfsmaður var vandfundinn. Þar
sem annars staðar var hann heill
til hinstu stundar.
Fyrir starfið hjá Stórstúkunni
og öll störf að bindindismálum vil
ég í nafni Góðtemplarareglunnar
sérstaklega þakka, þau störf eru
ómetanleg. Þó er fordæmi hans,
það fordæmi lífstrúar, lífsgleði,
góðleiks og mannlegrar hlýju, e.t.v.
allra þýðingarmest. Áhrifin góðu,
sem hann hafði með sinni ljúfu og
léttu, en þó um leið einörðu fram-
komu, lifa áreiðanlega lengst.
Jón Tómasson lifði lífinu lifandi.
Ungur og æskuglaður kvaddi hann
þennan heim, þótt kominn væri á
níræðisaldur.
Innilegar samúðarkveður sendi
ég Ragnheiði, börnum þeirra og
fjölskyldum, systkinum og öðrum
ástvinum og bið þeim blessunar
Guðs.
Þegar ég í þakklátri minningu
hugsa til vinar míns, Jóns Tómas-
sonar, vakna í vitundinni þessar
persónuleiki. Hann var ákveðinn,
hispurslaus og sterkur sem steinn
og gott að leita til hans ef á hjálp
þurfti að halda. Við áttum oft marg-
ar góðar stundir með honum og
konu hans, þar sem við eigum sum-
arhús skammt frá hvort öðru. Ýmist
var komið við á leið austur fyrir
fjall eða hringt á milli úr bílum
okkar. Við ferðuðumst saman og
voru það margar góðar ferðir. Síð-
asta ferðin var hringferð um landið
sumarið 1995. Nú, svo í vor létum
við okkur detta í huga Færeyjaferð,
en eflaust fann hann að hann vant-
aði kraft til að leggja í hana, svo
ekkert varð úr. Ég vil þakka mági
mínum allar þær stundir sem við
áttum saman frá því við vorum
ungir strákar í Vestmannaeyjum.
Síðast en ekki síst samveruna í bíl-
skúrnum mínum, hann kom og
hjálpaði mér og ég honum þegar
með þurfti. Og sakna ég þess að
hann komi ekki oftar. Eins viljum
við hjónin þakka honum og systur
minni fyrir allar góðu stundirnar
sem við höfum átt saman.
Vertu sæll, Dalli.
Konu hans og börnum vottum
við dýpstu samúð.
Óskar og Ruth.
hljómþýðu hendingar eins skáld-
anna okkar.
Sumir kveðja
og síðan ekki,
söguna meir,
Aðrir með söng,
sem aldrei deyr.
í eilífum söng sem aldrei deyr
lifir minning hins mæta drengs og
góðs vinar, eldhugans Jóns Tómas-
sonar.
Björn Jónsson.
Handrit afmælis- og minningargreina
skulu vera vel frá gengin, vélrituð eða
tölvusett. Sé handrit tölvusett er æski-
legt, að disklingur fylgi útprentuninni.
Auðveldust er móttaka svokaliaðra
ASCII-skráa, öðru nafni DOS-textaskrár.
Ritvinnslukerfin Word og Wordperfect eru
einnig auðveld í úrvinnslu. Senda má
greinar til blaðsins á netfang þess
Mbl@centrum.is en nánari upplýsingar
þar um má lesa á heimasiðum. Það eru
vinsamleg tilmæli að lengd greina fari
ekki yfir eina örk A-4 miðað við meðailínu-
bil og hæfilega línuleng — eða 2.200 slög.
Höfundar eru beðnir að hafa skírnarnöfn
sín en ekki stuttnefni undir greinunum.
JON TOMASSON
+ Jón Tómasson fæddist að
Járngerðarstöðum í
Grindavík 26. ágúst 1914. Hann
lést á Borgarspítalanum 13.
júlí síðastliðinn og fór útför
hans fram frá Bústaðakirkju
22. júlí.
Jón Tómasson, fyrrverandi
stöðvarstjóri Pósts og síma í Kefla-
vík, var meðal þeirra manna sem
ég kynntist fyrst þegar ég, ungur
að árum og reynslu, gerðist sókn-
arprestur Keflvíkinga. Kynni okk-
ar leiddu til lífstíðar vináttu og
reyndi ég hann ávallt að góðu einu.
Jón var einn þeirra manna, sem
„lifði lífinu lifandi", flestum fremur
þeirra, sem ég hefi haft kynni af.
Á vettvangi starfsins kom hann
ótrúlega víða við sögu og alls stað-
ar á þann veg að um munaði og
eftir var tekið. Hann var eldhugi,
bjartsýnn og hugsjónaríkur og
gekk heill að hveiju því hlutverki,
sem hann tók að sér. Þegar ég kom
til Keflavíkur var Jón eini opinberi
ljósmyndarinn þar. Þótt hann væri
aðeins áhugamaður í faginu og
hefði enga Ijósmyndastofu, þá
hafði hann næmt auga fyrir við-
fangsefninu hveiju sinni og marg-
ar mynda hans bera listrænum
hæfileikum ótvírætt vitni. Þegar
eitthvað var að gerast í Keflavík
og nágrenni var Jón jafnan mættur
með myndavélina sína. Og saga
Keflavíkur á honum mikið að
þakka fyrir hina vökulu þjónustu
á vettvangi ljósmyndunarinnar.
Fyrir framtak hans lifir margt
andartakið, sem ella væri löngu
gleymt og grafið. í félagsmálum
er starfssaga Jóns með eindæmum,
svo víða var þar við komið. Alls
staðar markaði hann spor á veg-
ferð sinni og hafa mörg þeirra
orðið varanleg heillaspor.
Fyrstu raunverulegu kynni okk-
ar urðu þegar við unnum saman
að stofnun Karlakórs Keflavíkur
árið 1953. Þar tók Jón forystuna
og gegndi formennsku í honum
fyrstu árin. Það var ómetanlegt
að hafa slíkan eldhuga í farar-
broddi á meðan brautin til glæstrar
framtíðar var rudd. Nú, nærfellt
hálfri öld síðar, skipar karlakórinn
veglegan sess í tónlistar- og menn-
ingarsögu Keflvíkinga.
Jón var alla tíð eindreginn og
eldheitur bindindismaður og fór
um langt skeið fyrir þeim flokki
mætra manna og minnisstæðra,
sem Góðtemplarareglan hafði á að
skipa í Keflavík. Minnisstæður
verður mér borgarafundur, sem
haldinn var þegar fýrsta tilraunin
til opnunar áfengisverslunar í
Keflavík var gerð, þá var Jón Tóm-
asson meðal framsögumanna og
hélt þannig á málum, að í minnum
JONA ALLA
AXELSDÓTTIR
t
Föðursystir okkar,
ÁSTA MARSIBIL ÓLAFSDÓTTIR,
Lindargötu 42a,
Reykjavík,
lést í Landspítalanum að morgni 1. ágúst.
Bræðrabörn.
TILKYNNING UM UTBOÐ MARKAÐSVERÐBREFA
HLUTABRÉF í
íSLENSKA FJÁRSJÓÐNUM HF.
Heildarnafnverð nýs hlutafjár: 50.000.000.- kr.
Sölugengi á útgáfiidegi: 1,68
Fyrsti söludagur: 31. júlx 1996
Umsjón með útboði: Landsbréf hf.
Skráning: Sótt verður um skráningu hlutabréfa
á verðbrefaþingi Islands
Útboðs- og skráningarlýsing vegna ofangreindra hlutabréfa liggur frammi hjá Landsbréfiim hf.
og umboðsmönnum Landsbréfa hf. í útibúum Landsbanka Islands um allt land.

ÍSLENSKI FJÁRSJÓÐURINN HF.
, LANDSBRÉF HF.
Suöurlandsbraut 24, 108 Reykjavík, sími 588 9200, bréfasími 588 8598.
LÖGGILT VERÐBRÉFAFYRIRTÆKI, AÐILIAÐ VERÐBRÉFAÞINGIÍSLANDS.

: % ________________________________________________________________________________________________________________;
i—