Morgunblaðið - 03.11.1996, Síða 33

r
4
0
J
I
I
1
J
j
)
i
I
.-3
í
4
A
\
i
I
i
i
i
i
i
i
I
<
<
I
<
<
<
<
MORGUNBLAÐIÐ
ella. Sá dagur kemur í lífi margra
að þeir spyija um tilganginn með
þessu öllu saman, sumir eru svo lán-
samur að þeir reyna að skilja kjarna
tilveru sinnar. Leita. Ef sú leit er
byggð á einlægni getur hún leitt til
sannleika sem kæfir sjálfselskuna
og upphefur óttaleysið. Guðmundur
velti lífinu og tilverunni mikið fyrir
sér, hans leit var ekki fólgin í afneit-
un á lystisemdum, heldur í sann-
leika, öllu heldur kærleika. Ég þakka
þér, Gummi minn, fyrir gjafmildina
í minn garð og einlægni þína.
Stærsta gjöfin sem þú gafst mér er
drengurinn okkar sem okkur er svo
kær. Þér var svo umhugað um að
hann fengi að njóta sín, vera sjálf-
stæður með sitt eigið gildi. Þið feðg-
arnir áttuð ykkar dýrmætu góðu
stundir hvort sem var hér heima eða
í faðmi afa og ömmu á Fornhagan-
um. Ég veit að um alla framtíð mun
drengurinn okkar búa að þessum
samverustundum. Ég bið algóðan
guð að vaka yfir þér og varðveita
þig.
Jesús, láttu mig eipast þinn frið.
Unn þú mér í þínum friði að sofa,
í þínum friði að deyja, í þínum friði
upp að risa og í þínum friði eilíflega
að gleðjast. - Amen.
(Hallgr. Pét.)
Elsku Hrólfur minn, Guðríður,
Magnús, Reynir og Bogi og fjöl-
skyldur, minning um góðan dreng
mun lifa.
Hallfríður Hrólfsdóttir.
Guðmundur vinur minn er horfinn
úr þessu jarðlífi, óvænt og fyrir ald-
ur fram. Ég kynntist Guðmundi
Magnússyni þegar ég hóf störf sem
kennari við Heiðarskóla í Leirársveit
haustið 1987. Við Guðmundur deild-
um saman íbúð næstu þijá veturna
og þess vegna kynntist ég honum
nokkuð vel. Guðmundur var fræði-
maður í fyllstu merkingu þess orðs,
hann var vel lesinn og hafði fastmót-
aðar skoðanir á því sem var að ger-
ast í þjóðfélaginu og heiminum öll-
um. Þær voru ófáar stundirnar sem
við Guðmundur ræddum saman á
kvöldin í stað þess að horfa á sjón-
varpið og þá bar margt á góma.
Guðmundur var sérstaklega vel
að sér í sögu og landafræði og voru
það þær námsgreinar sem hann
hafði hvað mesta unun af því að
kenna. Enginn nemandi var svikinn
af því að sitja í kennslustundum hjá
Guðmundi í þeim námsgreinum.
Guðmundur var góður kennari, sér-
staklega þeim nemendum sem áttu
á einn eða annan hátt erfitt.
Eitt af áhugamálum Guðmundar
var það að horfa á kvikmyndir, þar
var ekki komið að tómum kofunum
hjá honum og vissi hann bókstaflega
allt sem tengdist kvikmyndum.
Einnig hlustaði Guðmundur töluvert
á alls konar tónlist og tottaði þá
gjarnan reykjarpípu sína í stóískri
ró og lét hugann reika. Guðmundur
var þægilegur i umgengni og ekki
man ég eftir því að okkur yrði sund-
urorða á neinn hátt þótt við værum
ekki alltaf sammála.
Mér finnst það eiginlega eðlilegt
að Guðmundur Magnússon skyldi
lifa sín síðustu augnablik í fjarlægu
landi því í hugsunum sínum flakkaði
Guðmundur til fjarlægustu staða
heimskringlunnar og kannski var
hann alla ævina að leita þeirrar fót-
festu sem hann ekki fann í sínu lífí.
Guðmundur heimsótti mig og fjöl-
skyldu mína í Heiðarskóla einu sinni
eftir að hann hætti kennslu við skól-
ann. Það var fallegt veður og notaði
hann tímann til að ganga upp að
Skarðsheiðinni og fá þannig næði
til að hugsa og vera einn með sjálf-
um sér. Hann var sáttur við sjálfan
sig að göngu lokinni og hress í
bragði. Þó Guðmundur hafi kvatt
skyndilega vona ég að hann hafi
einnig skilið við, sáttur við lífíð og
tilveruna er hann lagði upp í hina
hinstu för, þótt í lífshalupi hans
hafi skipst á skin og skúrir.
Kæri vinur, þakka þér fyrir sam-
skiptin og þá reynslu sem þú miðl-
aðir mér!
Aðstandendum votta ég mína
dýpstu samúð og bið Guð að styrkja
þá í sorginni sem fylgir óhjákvæmi-
lega miklum missi.
Jóhann G. Gunnarsson.
_________MIWWIWGAR
SVEINBJÖRG
JÓNÍNA
GUÐMUNDSDÓTTIR
+ Sveinbjörg Jón-
ína Guðmunds-
dóttir fæddist á
Seyðisfirði í Norð-
ur-Múlasýslu 25.
nóvember 1901.
Hún lést á Fjórð-
ungssjúkrahúsinu í
Neskaupstað 10.
október síðastlið-
inn. Foreldrar
Sveinbjargar voru
Guðmundur Bekk
Einarsson og Vil-
borg Jónsdóttir.
Systkini hennar
voru Anna, Einar
og Jón sem nú eru öll látin.
Minningarathöfn var í Norð-
fjarðarkirkju laugardaginn 19.
október og útför hennar fór
fram í Mjóafirði sama dag.
Langri og erfiðri lífsgöngu er
nú loks lokið. Sveinbjörg ólst upp
hjá foreldrum sínum og systkinum
á Seyðisfirði. Ekki var þó æska
hennar án erfiðleika því móðir
hennar var ætíð mjög heilsuveil
og Einar bróðir hennar veiktist
ungur af lömunarveiki og hlaut
af alvarlega fötlun.
Árið 1923 giftist Sveinbjörg
Jóhanni Benedikt Jónssyni frá
Fáskrúðsfirði og fluttist með hon-
um þangað. Eignuðust þau þrjú
börn saman.
Á þessum árum varð Sveinbjörg
fyrir mesta áfalli lífs síns er hún
missti tvö af börnum sínum úr
veikindum með stuttu millibili.
Allir geta ímyndað sér hvaða reið-
arslag það hefur verið fyrir unga
og óreynda konu, fjarri heimahög-
um og öllu sínu nánasta fólki, að
missa tvö smábörn með fárra daga
millibili og vera jafnframt ófrísk
og þessvegna enn viðkvæmari en
ella. Má ætla að enginn verði sam-
ur eftir slika lífsreynslu.
Sveinbjörg og Jóhann skildu
árið 1927 og flutti hún þá með
Unni dóttur sína í foreldrahús að
Gullsteinseyri á Þórarinsstaðaeyr-
um í Seyðisfirði.
Árið 1929 ræðst Sveinbjörg í
kaupamennsku að Brekku í Mjóa-
fírði. Þar kynntist hún seinni eigin-
manni sínum Gísla Siguijóni Vil-
hjálmssyni á Brekku. Giftu þau
sig og hófu búskap á hluta af
Brekkujörðinni árið 1931. Reistu
þau þar myndarlegt íbúðarhús á
tveimur hæðum og nefndu Brún.
íbúðarhús þetta stendur enn, enda
vel til þess vandað í upphafi.
Á Brún fæddust þeim Svein-
björgu og Gísla tvö börn, Vilhjálm-
ur, f. 1933, og Svanbjörg, f. 1939.
Mega árin á Brún teljast þau bestu
í lífi Sveinbjargar - ár sem liðu
án mikilla áfalla. Auðvitað var líf-
ið strit og basl einsog algengast
var hjá almenningi á þessum tím-
um. Unnið var hörðum höndum
til skiptis úti og inni við erfiðar
aðstæður.
Þetta tímabil leið þó ekki án
slysa og veikinda. Sveinbjörg
þurfti að fara til Reykjavíkur til
aðgerðar á sjúkrahúsi. Varð hún
mikið veik en jafnaði sig þó aftur.
Gísli maður hennar þjáðist löngum
af gigt, sonurinn var hætt kominn
við fall niður kjallarastigann á
Brún og yngri dóttirin, Svanbjörg,
varð mikið veik af lungnabólgu.
Sjálf var Sveinbjörg veik í hné sem
háði henni mikið í erfiðinu á Brún.
Samt sem áður mátti þakka for-
sjóninni fyrir að fjölskyldan var
þó saman og á lífi, miðað við það
sem á undan var gengið.
Sveinbjörg var góð húsmóðir og
matmóðir. Sóttist fólk í Mjóafirði
eftir að koma börnum sínum í vist
á Brún þegar þau þurftu að sækja
skóla í Brekkuþorpi. Þar voru góð
húsakynni, Svein-
björg sá um líkamlegt
atlæti á heimilinu og
Gísli maður hennar
var óþreytandi við að
hjálpa börnunum við
lærdóminn. Hér skal
þess og getið að um
tveggja ára skeið var
til heimilis á Brún Jór-
unn Einarsdóttir,
systurdóttir Svein-
bjargar.
í viðbót við öll sín
skyldustörf úti og inni
með margt fólk í
heimili útvegaði
Sveinbjörg sér prjónavél og sá um
árabil flestum íbúum hreppsins
fyrir pijónafötum, jafnvel heilum
sekkjum af allskonar fatnaði.
Uppúr 1950 fór að koma los á
fólk í Mjóafirði og fór það að flytja
burtu úr hreppnum. Þröngt var
um unga fólkið, lítið jarðnæði og
engin útgerð. Þurfti því að leita
annað eftir tekjum. Eldri íbúarnir
fylgdu svo fljótlega á eftir þó það
væri þeim yfirleitt þvert um geð.
Sveinbjörg og Gísli fluttu til Nes-
kaupstaðar um haustið 1954 þar
sem hún réðst sem forstöðukona
að elliheimilinu og síðar sem ráðs-
kona hjá Hafnarsjóði.
í Neskaupstað dundi annað
reiðarslag yfir í lífi Sveinbjargar
þegar bamabarn hennar, Kristín,
þá sex ára gömul, drukknaði í
sundlauginni þar. Kristín litla var
hvers manns hugijúfi, uppáhald
ömmu sinnar og afa sem og ann-
arra sem hana þekktu.
Gísli, eiginmaður Sveinbjargar,
andaðist 23. apríl 1971 nær átt-
ræður að aldri og hafði þá verið
heilsulítill um nokkurn tíma.
Árið 1974 flutti Sveinbjörg til
Reykjavíkur og dvaldi á Elliheimil-
inu Grund næstu sextán árin. Þar
átti hún þolanlega daga, hafði sitt
eigið herbergi og var við sæmilega
heilsu, las bækur og hlustaði á
útvarp sér til afþreyingar. Einnig
fékk hún þar margar heimsóknir
ættingja og vina. Sveinbjörg vann
mjög mikla handavinnu á Grund,
pijónaði, heklaði og saumaði út
til skiptis. En 1988 var friðurinn
úti. Þá fékk hún drep í annan fót-
inn, fór í tvær stóraðgerðir sem
enduðu með því að taka varð af
henni fótinn ofan við hné. Eftir
það bar hún aldrei sitt barr eins
og geta má nærri, þá orðin háöldr-
uð.
Árið 1990 var Sveinbjörg flutt
á Fjórðungssjúkrahúsið í Nes-
kaupstað til að vera nálægt dætr-
um sínum og barnabörnum, sem
þá voru flest búsett þar. Var þetta
góð tilbreyting fyrir hana, dóttir
hennar, Svanbjörg og dótturdóttir,
Kristín, unnu þá báðar á sjúkra-
húsinu og höfðu því daglegt sam-
band við hana. Eldri dóttir henn-
ar, Unnur, var alltaf óþreytandi
að heimsækja móður sína þar til
yfir lauk.
Sonur Sveinbjargar, Vilhjálmur,
vill þakka tengdamóður sinni,
Ástu Ketilsdóttur og dóttur hennar
Sigríði, fyrir hlýlegt viðmót og
umhyggju sem þær sýndu móður
hans þann tíma sem hún dvaldi á
Fjórðungssjúkrahúsinu í Neskaup-
stað.
Sveinbjörg var alla tíð fríð og
glæsileg kona með mikið og sítt
hár. í raun var eftirtektarvert
hversu vel hún hélt sínu góða út-
liti þrátt fyrir mótlæti og veikindi.
Starfsfólk sjúkrahússins sá líka
um að hún væri alltaf vel klædd
og greidd. Eru því hér með færðar
þakkir fyrir góða umönnun allt til
enda.
Hvíl í friði.
Nanna Gunnarsdóttir.
SUNNUDAGUR 3. NÓVEMBER 1996 33
Okkar kæra móðir, tengdamóðir, systir,
amma og langamma,
HELGA WEISSHAPPEL FOSTER
listmálari,
lést á öldrunarheimilinu Arnarholti hinn
19. október sl.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey.
Þökkum starfsfólki öldrunarheimilisins
fyrir aðhlynningu og hlýju undanfarin ár.
Elísabet E. Weisshappel, Örn Baldursson,
Gunnar B. Weisshappel, Helga Friðriksdóttir,
Friðrik Örn Weisshappel, Ragnhildur Stefánsdóttir,
Kristín E. Waage,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Þökkum auðsýnda samúð og hlýhug við
andlát og útför
GUÐBJARGAR BERGSTEINSDÓTTUR,
Baldursgötu 15,
Sigrún Bergsteinsdóttir,
Sigriður Bergsteinsdóttir.
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð
og hlýhug við andlát og útför föður
okkar, tengdaföður, afa og langafa,
SIGURJÓNS HÁKONS HAUKDAL
ANDRÉSSONAR,
Vallargötu 29,
Þingeyri.
Sólveig Sigurjónsdóttir, Matthias Guðjónsson,
Kristján Sigurjónsson,
Ólafía Sigurjónsdóttir, Guðberg Kristján Gunnarsson,
Andrés Sigurjónsson,
Elínborg Sigurjónsdóttir, Þórður Arason,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Þökkum auðsýnda samúð og hlýhug
við andlát og útför
JÓHANNS PÉTURS PETERSEN,
Staðarhvammi 1,
Hafnarfirði.
Guðríður Petersen,
Elín Jóhannsdóttir, Tryggvi Ólafsson,
Bryndís Petersen, Leifur Jónsson,
Jóhann Petersen, Björg Haraldsdóttir,
Pétur Jakob Petersen, Auður Héðinsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Innilegar þakkir sendum við öllum þeim
" sem sýndu okkur samúð og hlýhug við
andlát og útför ástkærrar móður okkar,
tengdamóður, ömmu og langömmu,
SIGRÍÐAR ÁGÚSTSDÓTTUR,
Faxastíg 45,
Vestmannaeyjum,
Guð blessi ykkur öll.
Ágústa Einarsdóttir, Ólafur Oddsson,
Dóróthea Einarsdóttir, Magnús Sigurðsson,
Elín Brimdis Einarsdóttir, Gísli Kristinsson,
Þorbjörg Guðný Einarsdóttir, Einar Örn Arnarson,
Sveinn Einarsson, Þorleif Lúthersdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.