Morgunblaðið - 30.11.1996, Side 51

MORGUNBLAÐIÐ
LAUGARDAGUR 30. NÓVEMBER 1996 51
+ Vignir Högna-
son var fæddur
á Patreksfirði 13.2.
1964. Hann fórst
með m.s. Jonnu SF
12 frá Hornafirði
: hinn 13. október sl.
Foreidrar hans eru
Högni Halldórsson
og Rósa Hjartar-
dóttir. Systkini eru
Gunnar Hjörtur
Björgvinsson, f. 3.4
1950, búsettur í
Noregi; Elfar
Högnason, f. 17.8
1958, búsettur á
Selljarnarnesi; Helena Högna-
. dóttir, f. 4.11. 1959, búsett í
Hafnarfirði; Hugrún Högna-
dóttir, f. 22.8 1966, búsett á
Eiðum.
Sambýliskona Vignis var
Kæri bróðir, það er erfitt að
setja minningu um þig á blað, það
eru alltaf sömu atriðin sem koma
fram, nægjusemi og hjálpsemi, þó
get ég alltaf séð þig fyrir mér
Ikomandi úr vinnu upp með húsinu
á Brunnum, blístrandi og raulandi
og því fjörlegar sem vinnudagur-
inn var strembnari.
Kæri bróðir, það er svo skrýtið
að hugsa til þess að þú komir
ekki oftar í heimsókn til okkar,
eins og tilhlökkunin var alltaf mik-
il að fá þig. Dísa sat við gluggann
í tímunum saman og beið eftir þér
síspyijandi: Hvenær kemur Viggi.
Þú varst svo mikill barnavinur,
| alltaf tilbúinn að gefa þeim stund
og taka þau með þér hvert sem
þú fórst enda sögðum við alltaf
að þú ættir pínulítið í óþekktinni
í þeim. Þeim fannst gaman að
gera heimanámið þegar Viggi
frændi var hjá okkur, þú sýndir
þeim svo mikla athygli og hjálpað-
ir þeim við námið. Ég get seint
| þakkað þér fyrir hvað þú varst
| þeim góður, við höfum misst góðan
> vin, söknuður okkar er mikill.
Kæri bróðir, ég þakka að hafa
átt þig að hjálpsemina alla tíð
stundunum sem við áttum saman
mun ég aldrei gleyma. Guð veiti
þér eilífa hvíld.
Elsku Laufey og börn, pabbi,
mamma og aðrir aðstandendur
megi góður styrkja ykkur í ykkar
t miklu sorg.
Helena.
Laufey Hallgríms-
dóttir, fædd 21.2.
1966. Börn Vignis
eru Freydís Rósa,
f. 30.5. 1993 og
Rakel Sif, f. 8.11.
1995. Fósturbörn
Vignis eru Matthías
Örn, f. 9.9. 1986 og
Andrés Páll, f. 20.2.
1990.
Vignir stundaði
almennt skólanám
við barnaskóla Pat-
reksfjarðar og lauk
síðar námi frá Vél-
skóla Islands. Hann
stundaði ýmis störf til sjós og
lands til dánardags.
Minningarathöfn um Vigni
Högnason og félaga hans verð-
ur haldin i Hafnarkirkju í dag
og hefst klukkan 13.30.
Það var öllum mikil harmafregn
er það fréttist að báts væri saknað
með Vigni frænda ásamt tveimur
skipsfélögum hans, og þá hófst
löng og erfið bið meðan leit stóð
yfir. Síðan kom mikið áfall er kom
í ljós að þeir hefðu allir farist.
Þá leita á hugann endurminn-
ingar frá liðnum tímum. Það er
sama hvaða minning um Vigni
kemur upp í kollinn, alltaf sér
maður hann fyrir sér hressan og
kátan, það var eitt af einkennum
hans, hann sá oftast björtu hlið-
arnar á tilverunni, og var gott
að leita til hans ef aðstoðar var
þörf. Þá kom snemma í ljós hvað
Vignir var barngóður og hvað
hann hafði gaman af að ræða við
þau yngri og bralla eitthvað með
þeim.
Einnig er ofarlega í huga okkar
sá mikli kærleikur og vinátta sem
ríkti innan fjölskyldunnar hans á
Brunnum og áberandi var hversu
gott samband og mikil hlýja var
milli þeirra systkinanna. Þessi
gleði og kærleikur fylgdi Vigni
en því miður nutu Laufey og börn-
in þess ailtof stutt. Og því vitum
við að söknuðurinn er sár og sorg-
in mikil. Það var mikil samgangur
á milli fjölskyldnanna og fjöl-
skylduböndin sterk og þorpið okk-
ar Patreksfjörður var góður stað-
ur fyrir tápmikinn dreng að alast
upp á. Flestir strákarnir fóru að
stunda sjóinn ungir og sumir hafa
jafnvel ekki unað sér lengi í landi,
MIEMNINGAR
svo sterk ítök hefur hafið átt. í
fjörunni lékum við okkur og lærð-
um að þekkja lífið við sjóinn og
bera virðingu fyrir þeim er hann
stunda.
Hlíðin fyrir ofan þorpið var eins
mikið okkar leiksvæði og Eyrin.
Þar áttum við okkar bú og hin
ýmsu leyndarmál sem íjallið
geymir enn. Þar eins og í fjörunni
lærðum við að þekkja hætturnar.
Snemma fórum við að taka þátt
í atvinnulífinu, það er líklega öllum
ómetanlegt að hafa fengið að
standa jafnfætis eldra fólki, sem
miðlaði til okkar af fórnfýsi og
alúð. Það að hafa fengið að alast
upp við þessar aðstæður eru for-
réttindi sem við höfum notið góðs
af.
Eftir að ættingjarnir dreifðust
um landið og heiminn, fórum við
að halda ættarmót til að tengslin
héldust og yngri börnin fengju að
kynnast hvert öðru.
Alltaf hafa þessar stundir verið
miklar gleðistundir. En nú á haust-
dögum þegar einn af okkur var
kvaddur á brott með svo sviplegum
hætti sameinumst við aftur í hugs-
unum um þennan ljúfa dreng sem
allt of fljótt var kvaddur á brott
frá ástvinum sínum. Vignir og
Laufey byijuðu sinn búskap á
Patreksfirði en fluttu síðan til
Hornafjarðar til að búa sér og
börnum sínum heimili. Það er ekki
vafi á að Vigni hefur dreymt um
að búa sínum börnum, þá hlýju
og öryggi sem hann ólst upp við
fyrir vestan.
En skyndilega breytist allt, allt
í einu er eiginmaðurinn og heim-
ilisfaðirinn tekinn burt. Til hvers?
Það hlýtur að vera tilgangur með
þessu, enda þótt hann sé fyrir ofan
okkar skilning á þessari stundu.
Drottinn gaf og Drottinn tók.
Vignir var góður faðir og hann
mun vaka yfir börnunum og leiða
þau.
„Þegar þú ert sorgmæddur,
skoðaðu þá aftur huga þinn, og
þú munt sjá.að þú grætur vegna
þess, sem var gleði þín.“
(K.Gibran)
Elsku Laufey og börn, Högni,
Rósa, Gunnar, Elvar, Helena.Hug-
rún og fjölskyldur, megi góður
Guð styrkja ykkur öll í ykkar miklu
sorg og varðveita vel minninguna
um yndislegan dreng. Einnig send-
um við aðstandendum skipsfélaga
Vignis okkar innilegustu samúðar-
kveðjur.
Jóhannes, Guðrún, Margrét,
Þorsteinn, Nína, Bryndís,
Halldór og Heiðar.
Vinur minn er dáinn, hví græt
ég ekki meir, hví er minningin svo
auðveld, er það vegna galla minna,
eða gæða vinarins, vinarins sem
börnin mín hafa séð frekar sem
vin en frænda, vinarins sem blístr-
aði þegar hann þreyttist, vinarins
sem aldrei mátti aumt sjá, er það
kannski flekkleysi vinarins sem
auðveldar mér að minnast hans
eða er guð með mér, guð sem
vakir og lifir með vini mínum.
Mági mínum ljósið lýsir
á leið sem enginn sér
góða drenginn guð minn hýsir
því gekk svo veginn hér.
Guð hjálpi Laufeyju, börnunum
og okkur öllum að takast á við
framtíðina án okkar góða vinar.
Aðstandendum skipsfélaga
Vignis bið ég guðs blessunar.
Guð veiti vini mínum eilífa hvfld,
ljósið lýsi honum að eilífu, hvíli
hann í friði.
Ólafur Torfason.
Vignir, vinur okkar og frændi,
er dáinn, við skiljum það varla
enn, en við viljum geyma minning-
una um hann sem lifir nú með
guði og sinnir starfi á nýjum stað.
Guð hjálpi Laufeyju, börnunum
og fjölskyldunni allri að heiðra
minningu hans, það tryggir veg-
semd okkar allra. Guð veri með
öllum syrgjendum í dag.
Högni, Torfi Kristinn, Þórdís
og Patrekur Isak.
Það fyrsta sem kom upp í hug-
ann er við fengum þá hræðilegu
frétt að báturinn sem Vignir var
á væri týndur var „nei ekki hann“.
Þú, Vignir, sem allir elskuðu
og virtu fyrir þína einstæðu ljúfu
og léttu lund og skiptir aldrei
skapi.
Þú sem varst svo barngóður
og mikils metinn af öllum þínum
systkinabörnum sem dáðu þig og
elskuðu enda var ávallt mikil til-
hlökkun þegar von var á þér í
heimsókn og eigum við margar
góðar minningar frá samveru-
stundum okkar og ferðalögum
saman þar sem þú hugsaðir um
og lékst við drengina okkar eins
og þú ættir þá líka. Því fannst
okkur yndislegt þegar þú eignað-
ist þína fyrstu dóttur og sögðum
að hún ásamt drengjunum tveim-
ur sem þú gekkst í föðurstað,
gætu ekki eignast betri föður.
Síðan kom önnur dóttir og þú
ákvaðst að vinna í landi til að
VIGNIR
HÖGNASON
geta verið meira heima hjá fjöl-
skyldunni.
En fjárhagurinn var erfiður og
í von um betri afkomu fórstu aftur
á sjóinn og í þessari fyrstu ferð
þinni á bátnum varstu tekinn í
burtu frá okkur og fjögur lítil börn
skilin eftir föðurlaus. Tvær litlar
dætur sem aldrei fá að kynnast
þér og njóta þinnar ástúðar, sem
drengirnir okkar og öll þín systk-
inabörn fengu í svo ríkum mæli.
Það er ekki undarlegt þó maður
spyiji um hvaða tilgangur var
göfugri en að lofa þínum eigin
börnum að njóta þinna frábæru
eiginleika og að vaxa og þroskast
með þér.
En það finnast engin svör.
Eftir stendur minningin um
góðan dreng, einstakan bróður og
frænda og ástríkan eiginmann og
föður, sem verður dýrmæt gjöf á
veginum framundan.
Elsku Laufey, Matthías, Andr-
és, Freydís Rósa og Rakel Sif,
megi guð gefa ykkur allan þann
styrk sem þið þurfið á að halda í
ykkar miklu sorg og í framtíðinni.
Hvíldu í friði, elsku Vignir.
Elfar Högnason og fjölskylda.
Okkur langar með fáum orðum
að kveðja frænda okkar Vigni
Högnason. Þó svo að ekki hafi
verið mikill samgangur okkar á
milli vegna búsetu þá fylgdumst
við alltaf hvert með öðru. En þeg-
ar við hittumst eða töluðumst við
í síma voru það alltaf miklar
ánægju stundir.
Við samglöddumst þér yfir
hamingju þinni þegar þú eignaðist
þína eigin fjölskyldu því þú varst
mjög hjartahlýr og góður drengur
og áttir allt það besta skilið. Allir
sem þér kynntust fengu sinn skerf
•af þinni góðmennsku og tryggð.
Þó ég sé látinn, harmið mig
ekki með tárum, hugsið ekki um
dauðann með harmi og ótta. Ég
er svo nærri að hvert eitt ykkar
tár snertir mig og kvelur, þótt
látinn mig haldið. En þegar þið
hlæið og syngið með glöðum hug,
sál mín lyftist upp í mót til Ijóss.
Verið glöð og þakklát fyrir allt sem
lífið gefur og ég, þótt látinn sé,
tek þátt í gleði ykkar yfir lífinu.
Elsku Laufey og börn, Rósá,
Högni, Elvar, Helena, Hugrún,
Gunnar og fjölskyldur. Við biðjum
góðan Guð að vaka yfir ykkur og
gefa ykkur styrk á þessum erfiðu
tímum.
Svava, Sigrún Olga og
Styrmir, Vestmannaeyjum.
SIGURJON
SVEINSSON
+ Sigurjón
Sveinsson var
fæddur í Reykjavík
hinn 30. nóvember
1921. Hann lést á
' Sjúkrahúsi Reykja-
víkur hinn 14. febr-
úar og fór bálförin
fram í kyrrþey.
Foreldrar hans
voru Sveinn Jóns-
son verkamaður frá
Kirkjulækjarkoti í
Fljótshlíð, f. 18.
september 1891, d.
22. júlí 1979, og Sig-
j urlína Agústa Sig-
urðardóttir, húsfreyja frá
Junkaragerði í Höfnum, f. 23.
ágúst 1895, d. 16. febrúar
1985. Hann átti eina systur,
Pálínu Ágústu Sveinsdóttur, f.
í Reykjavík 1. mars 1920, d.
12. september 1993.
Hinn 31. marz 1956 kvæntist
Sigurjón eftirlifandi eiginkonu
sinni, Höllu Hersir, f. í Reykja-
vík 23. september 1927. Hún
I er dóttir Guðmundar Hersir
bakarameistara, f. 19. júlí
1894, d. 7. júlí
1971, og konu hans
Helgu Emilíu
Hersir, f. Pedersen
frá Thuro I Dan-
mörku, f. 16. júní
1896, d. 24. júlí
1956. Siguijón og
Halla eignuðust
fjögur börn. Þau
eru: 1) Ágústa
Edda, ljósmyndari,
f. 13. febrúar 1956,
var gift Jónasi
Matthíassyni, raf-
eindavirkja, bú-
settum í Þýska-
landi og eiga þau einn son,
Andra Orvar, f. 13. október
1983. Ágústa Edda á einnig
dótturina Eirnýju Höllu, f. 3.
ágúst 1996. 2) Viðar, vélstjóri
og rafeindavirki, f. 20.2. 1958,
búsettur í London, giftur
Selmu Abassy prinsessu. 3)
Ómar, múrari, f. 1. apríl 1960,
í sambúð með Ástu Hönnu
Kristjánsdóttur. 4) Sveinn,
húsasmiður, f. 14. apríl 1963.
Í dag hefði faðir minn orðið 75
ára, ef krabbameinið, sem sjálfsagt
hefur heijað á líkama hans um
langa hríð, hefði ekki náð yfirhönd-
inni í byijun ársins. Faðir minn var
afskaplega afkastamikill og
skemmtilegur maður, listrænn og
þolinmóður. Hann var mjög viljug-
ur að fara með okkur í fjöruferðir
og útbjó myndlistaraðstöðu fyrir
okkur í kyndiklefanum og gerði
ekkert til þó að við teiknuðum
stundum á veggina, hann málaði
þá bara öðru hveiju. Svo var allt
til alls, nóg af pappír, alls kyns
litir, sagir, borar, sandpappír og
garn. Garn? Já, þótt ótrúlegt sé,
af manni á hans aldri, þá saumaöi
hann út kynstrin öll af fallegum
munum, allt talið út og seinustu
hlutirnir hannaðir af honum frá
upphafi. Útsaumurinn var einungis
eitt af áhugamálum hans. Á yngri
árum, áður en hann slasaðist,
keppti hann á skíðum og átti með
nokkrum vinum sínum skíðaskál-
ann Himnaríki uppi í Jósepsdal.
Hann tefldi og safnaði frímerkjum.
En eftir að hann slasaðist og
varð að hætta skíðaiðkun, tók út-
saumurinn við ásamt myndsöfnun
og garðrækt. Garðræktin var tekin
sömu heljartökum og útsaumurinn
og að endingu voru tegundirnar
orðnar 800 í þessum litla garði.
Eitt sumarið safnaðist meira að
segja meira fræ úr garðinum hans
en úr grasagarðinum í Laugardal.
Hann átti líka gott safn bóka um
garðrækt og var í Garðyrkjufélag-
inu og Dalíuklúbbnum sem og
Scottish Rock Gardens, og var si-
fellt að rækta nýjar tegundir. Enda
var sífelldur straumur fólks í garð-
inn og gestabókin í gróðurhúsinu
þéttskrifuð, og við fundum stund-
um ýmislegt góðgæti þar, sem fólk
skildi eftir í staðinn fyrir plönturn-
ar sem gaukað hafði verið að þeim.
Og þó að við hefðum verið nokk-
ur, aðallega þó Elín vinkona hans,
sem reyndum að halda garðinum
í horfinu í sumar þá var hann ekki
svipur hjá sjón, enda var hann í
garðinum alla daga.
Faðir minn var ættaður austan
úr Fljótshlíð í föðurætt og úr Höfn-
unum í móðurætt og voru farnar
margar ferðirnar á báða staði í
bernsku minni, en í seinni tíð lágu
ferðirnar í Keflavík og á Eyrar-
bakka þangað sem ættingjarnir
voru fluttir, en ættræknin var mik-
il hjá honum og finnst mér það
mikils virði í dag að þekkja ætt-
ingja mína svona vel, enda þótt
ég hafi ekki alltaf verið viljug að
fara með foreldrunum í þessar
ferðir á unglingsárunum. Og ekki
var bílakosturinn til að auka
ásælnina í langferðir, en faðir minn
var þvílíkur bjartsýnismaður að
honum hefur sjálfsagt aldrei dottið
í hug að blöðruskódinn kæmist
ekki allt, og svo var móðurafi minn
með í öllum ferðum, en hann var
ekkjumaður og allar hinar dætum-
ar búsettar í óraijarlægð, og afi
því fastagestur á heimili foreldra
minna alla sunnudaga. Þá var nú
mikið hlegið, enda báðir léttlyndir.
Faðir minn var líka góður afi,
hefur reynst syni mínum sérlega
vel og farið með hann í margar
fjöruferðir sem komið hefur sér
vel fyrir mig því starf Ijósmyndara
er mikið unnið um helgar. Ég
harma það að dóttir mín, sem
fædd er 3. ágúst, skyldi aldrei fá
að kynnast afa sínum, en við
systkinin reiknuðum ekki með að
faðir okkar og systir hans Ágústa
féllu svona snemma frá, vegna
þess að foreldrar þeirra urðu svo
gömul, en það var ekki nema rúmt
ár á milli systkinanna, og bæði
úr krabbameini. Og við vorum
ekki þau einu sem héldum að fað-
ir minn væri ódrepandi því í sum-
ar var enn að streyma í garðinn
fólk að heimsækja hann en það
minnkar nú sennilega eftir birt-
ingu minningargreinar þessarar,
en faðir minn var brenndur í kyrr-
þey að eigin ósk hinn 21. febrúar
á þessu ári.
Ágústa Edda.