Morgunblaðið - 30.11.1996, Blaðsíða 55

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
LAUGARDAGUR 30. NÓVEMBER 1996 55
og sungið það af alúð. Merking og
skilaboð textans birtast okkur nú
ískaldari og raunsærri en nokkru
sinni fyrr. „Viltu biðja fyrir þeim
er fórust, þeim þremur sem aldrei
skiluðu sér.“
Á meðal lifenda næst yfirleitt
sæmileg sátt við hið óijúfanlega og
óaðskilda, lífið og dauðann. Þegar
bilið er of stutt, ungt fólk í blóma
lífs síns er hrifið á brott, verður
erfiðara að ná sáttum við örlögin
og lengri tíma tekur að hleypa gleð-
inni að á ný. í minningunni eru Jón
Gunnar og Edda óijúfanleg og óað-
skilin. Samúðin og sorgin heltekur
þvi hjörtun og við finnum til mikils
vanmáttar. Edda, þessi sterka,
reista og fallega kona ásamt börn-
unum íjórum, eru nú buguð af sorg
og söknuði. Edda mín, Bryndís,
Auður, Natan og Vala, við sendum
okkar dýpstu samúðarkveðjur og
biðjum almáttugan Guð að veita
ykkur styrk og stoð til að takast á
við lífið af þeirri reisn og þeim styrk,
sem ávallt hefur einkennt tilveru
ykkar. Öllum aðstandendum og ást-
vinum skipveijanna á Jonnu SF 12
er vottuð innileg samúð.
Jenný og Grettir.
Enginn maður er eyland, einhlítur sjálfum
sér; sérhver maður
er brot meginlandsins, hluti veraldar; ef
sjávar-
bylgjur skola moldarhnefa til hafs, minnkar
Evrópa, engu síður en eitt annes væri, engu
síður en óðal vina þinna eða sjálfs þín
væri; dauði sérhvers manns smækkar
mig, af því ég er íslunginn mann-
kyninu; spyr þú því aldrei hveij-
um klukkan glymur;
hún glymur
þér.
(Þýð. Stefán Bjarman)
Kær vinur og félagi okkar, Jón
Gunnar, er farinn á vit feðra sinna
langt um aldur fram. Við sem eftir
sitjum með sorg í hjarta reynum
að sætta okkur við það sem við
fáum ekki breytt.
Okkur langar í fáeinum orðum
að minnast Jóns Gunnars, vinar
okkar og félaga til margra ára. Jón
Gunnar hafði sérstakt lag á því að
koma í heimsókn til okkar á Lindar-
brautina og falla inn í heimilislífíð
eins og hann hefði alltaf verið hluti
af fjölskyldunni. Ekki skipti máli
hvort liðu dagar eða vikur frá því
hann kom síðast. Jón Gunnar var
mikill fjölskyldumaður og stoltur
af fjölskyldu sinni. í sameiningu
bjuggu Jón Gunnar og Edda sér
hlýlegt heimili og stóðu þétt saman
í lífsbaráttunni. Þau ráku í samein-
ingu útgerð og gekk vel. Jón Gunn-
ar var alltaf jákvæður og hug-
myndaríkur og tilbúinn að takast á
við ný verkefni. Fyrir tveimur árum
fór Jón Gunnar í Háskóla íslands
til að nema sjávarútvegsfræði og
afla sér þannig aukinnar þekkingar.
Háskólanámið var vitnisburður
um víðsýni hans og kjark til að
kanna ný svið og fylgjast með. Jón
Gunnar hafði mikinn áhuga á
stangveiði og ekki ósjaldan var
hann aflasælastur í veiðifélagi okk-
ar Fonti IC. í gegnum tíðina höfum
við átt margar ógleymanlegar sam-
verustundir með Jóni Gunnari,
Eddu og börnunum og munu þær
lifa áfram í minningunni um
ókomna framtíð.
Elsku Edda og börn, Bryndís og
Helgi við sendum okkar dýpstu
samúðarkveðjur.
Jón Heiðar, Anna Jóna, Guð-
rún og Páll Heiðar.
Með nokkrum orðum viljum við
minnast Jóns Gunnars Helgasonar
sem fórst með báti sínum Jonnu
SF 12, ásamt tveimur skipsfélögum
sínum. Við kynntumst Jónsa þegar
hann hóf samband við Eddu og bjó
í Hafnarfirði hjá tengdaforeldrum
sínum við nám í tvo vetur. Hann
var einkasonur foreldra sinna,
Bryndísar og Helga. Edda og Jónsi
byijuðu sín fyrstu búskaparár
heima hjá þeim þar til þau fluttu í
sitt eigið hús. Þau eignuðust fjögur
börn, Bryndísi, Auði, Natan og
Völu.
Jónsi starfaði alla tíð til sjós og
hóf brátt sjálfur útgerðarstarf sem
þau unnu bæði við.
Okkur finnst erfitt að trúa því
að þessi mikli athafnamaður sé
horfinn á braut, hann sem átti eftir
að gera svo margt í lífinu. Hann
var hrókur alls fagnaðar hvar sem
hann kom. Ekki brást það þegar
við hittumst að hann segði
skemmtilegar sögur eða brandara
og var mikið hlegið. Börnin hænd-
ust að Jónsa enda mjög barngóður
maður. Gaman var að heimsækja
Eddu, Jónsa og krakkana austur á
Hornafjörð og var alltaf tekið mjög
vel á móti okkur, spilað á gítar,
sungið og margt sér til gamans
gert. Þau voru afar samrýnd hjón
og mikið fjölskyldufólk, ferðuðust
víða og áttu góðar stundir saman
og er eflaust erfitt að sjá á eftir
góðum eiginmanni og föður.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin strið.
(V. Briem.)
Minningin um Jónsa lifir.
Elsku Edda, Bryndís, Auður,
Natan og Vala, Bryndís, Helgi og
aðrir aðstandendur.
Megi góður Guð styrkja ykkur í
ykkar miklu sorg. Einnig viljum við
votta fjölskyldum Vignis og Guð-
jóns okkar dýpstu samúð.
Bjarni, Auður,
ívar, Gunnhildur,
Guðrún, Jóhannes,
Valgerður, Haraldur og börn.
Menntaskólaárin höfðu verið
mjög ánægjuleg og það var því með
nokkrum söknuði sem við kvöddum
gamla skólahús Menntaskólans í
Reykjavík vorið 1976. í hugum
flestra var framtíðin mjög óljós og
átti eftir að taka á sig mynd. Eitt-
hvað sem varð móta. Tvítugir telja
sér alla vegi færa. Dauðinn er ann-
arra í óljósri framtíð. Þegar gamla
útskriftarmyndin er skoðuð tuttugu
árum síðar eru þrír fallnir frá og
óljós framtíð orðin að nútíð með
uggvænlegum grun.
Okkar bekkur, 6-M, hafði verið
mjög samstilltur hópur. Sameigin-
leg reynsla á mótunarárum skóp
heild úr ósamstæðri hjörð. Yfir
þessum árum hvílir ljómi minning-
anna. Nám og strákapör, alvara og
leikur sáu okkur fyrir sameiginleg-
um sjóði. Að ioknu stúdentsprófi
dreifðust menn víða um lönd, en
flestir snéru heim um síðir. Sam-
skipti við gamla bekkjarbræður
urðu stijálli en því dýrmætari þegar
færi gafst til. Síðastliðið vor áttum
við tuttugu ára stúdentsafmæli og
endurfundir gamla bekkjarins voru
mikið tilhlökkunarefni. Sumir höfðu
flust út á land og því urðu miklir
fagnaðarfundir. Rykið var dustað
af gömlum minningum. Loforð voru
gefin um aukin samskipti. Eina
kvöldstund urðu allir tvítugir á ný
og snéru gangi tímans við. Síðan
hóf hann sinn gang á ný.
Jón Gunnar Helgason er mjög
eftirminnilegur maður. Hann var
fáskiptinn, en meitluð, hnitmiðuð
tilsvör varðveitast í minningunni.
Oðrum stundum var hann hrókur
alls fagnaðar og leiftrandi gaman-
semi hreyf alla með sér. Jón Gunn-
ar var vinsæll bekkjarbróðir. Lund-
arfar hans var rólegt, yfirvegað og
sterkt. Fátt virtist geta komið hon-
- um úr jafnvægi. Röddin var djúp
og hæg. Hann sat yfirleitt aftarlega
í kennslustofunni og hafði sig ekki
mikið í frammi. Þó átti hann til að
senda okkur hinum meinfyndnar
og stríðnar athugasemdir af
minnsta tilefni. Á eftir fylgdi stór-
karlalegur hlátur. í frímínútum
fengum við iðulega að heyra mergj-
aðar sögur, oft af sjósókn hans á
sumrin. Að loknu stúdentsprófi
valdi Jón Gunnar að gera sjósókn
að ævistarfi. Hann innritaði sig í
Stýrimannaskólann og lauk þar
prófi. Gerði hann síðan út báta frá
heimabæ sínum, Höfn í Hornafirði.
Þegar við bekkjarbræðurnir komum
saman síðastliðið vor, var ánægju-
legt að finna, að tveir áratugir
höfðu ekkert breytt honum. Eftir
lifir minning um góðan dreng, sem
auðgaði líf okkar og við erum þakk-
látir fyrir að hafa kynnst.
Bekkjarbræður í 6-M.
Fyrir rétt um fjórum árum flutt-
um við fjölskyldan til Hafnar í
Hornafírði og settumst að á Mána-
braut 2. Eins og gerist og gengur
út á landi þá kynntumst við fljót-
lega nágrönnum okkar og þá ekki
síst í gegnum leikfélaga barnanna
sem bjuggu í götunni. Segja má
að þetta hafi byijað fyrsta gamlárs-
kvöld okkar á Höfn þegar fólkið í
götunni safnaðist saman við Mána-
braut 3 til að skjóta upp flugeldum
og fagna nýju ári. Eftir flugelda-
skotin var öllum boðið til dýrindis
veislu hjá Jóni Gunnari skipstjóra
og konu hans Eddu að Mánabraut
3 og þar var spjallað og sungið
fram eftir nóttu m.a. við gítarspil
húsbóndans. Þetta var upphafið á
kynnum okkar við Jón Gunnar,
Eddu og börn. Síðan hafa fjölskyld-
ur okkar átt margar ógleymanlegar
stundir saman. Þær eru ófáar ferð-
irnar sem við höfum farið í heim-
sókn til þeirra í sumarbústaðinn í
Stafafellsfjöllum í Lóni til að grilla,
fara í gönguferðir, veiðiferðir o.fl.
Jón Gunnar var veiðimaður af lífí
og sál og hafði einstaklega gaman
af að fara með strákana okkar í
veiðitúra. Sjaldan hefur andlitið á
stráknum mínum ljómað jafn mikið
og þegar hann kom úr fyrstu veiði-
ferðinni með Jóni Gunnari og Nat-
an með 17 fiska í farteskinu.
Síðastliðið sumar fórum við saman
í sumarfrí til Danmerkur þar sem
við áttum yndislega daga saman
með börnunum. Þar höfðum við
karlarnir góðan tíma til að ræða
saman um heimsins gagn og nauð-
synjar, m.a. ræddum við mikið um
útgerð og fiskveiðar en hvort
tveggja átti hug hans allan. Jón
Gunnar var einstaklega fróður og
vel að sér um flesta hluti, hann var
góður námsmaður og í því sam-
bandi má nefna að hann útskrifað-
ist frá endurmenntunardeild Há-
skóla íslands með próf í sjávarút-
vegsfræðum á síðasta ári.
Þetta litla samfélag okkar á
Mánabraut og nálægðin við vini
okkar Jón Gunnar, Eddu og fjöl-
skyldu var orðið hluti af daglegu
lífi okkar hér á Höfn. Það var því
mikið reiðarslag fyrir okkur öll
þegar við fengum fregnir af því
að hafin væri leit að Jonnu SF 12
ásamt skipveijum í vonskuveðri
sem þá gekk yfir landið. Fljótlega
voru skipvetjarnir taldir af. Það er
erfitt að sættast við almættið við
slíkar aðstæður. Spurningar leita á
hugann: Hvers vegna? Hvenær líð-
ur þessi hræðilega martröð hjá?
Maður biður þess að fá að vakna
og finna út að þetta hafi bara ver-
ið vondur draumur? Að lokum verð-
ur maður að horfast í augu við
veruleikann þótt sorgin og söknuð-
urinn hverfi seint úr hugum okkar.
Við munum ætíð geyma í minning-
unni allar þær skemmtilegu stundir
og atvik sem við áttum saman. Við
verðum ævinlega þakklát fyrir að
hafa fengið að kynnast Jóni Gunn-
ari Helgasyni og eiga hann að vini
þennan stutta tíma sem við áttum
saman í þessum heimi.
Elsku Edda, Bryndís, Auður,
Natan og Vala. Minningin um
elskulegan eiginmann og föður
mun vonandi hjálpa ykkur að tak-
ast á við sárasta söknuðinn. Við
erum ávallt til staðar fyrir ykkur.
Við vottum foreldrum Jóns Gunn-
ars, móðurömmu, tengdaforeldr-
um, Hilmari og öllum öðrum ætt-
ingjum og vinum okkar dýpstu
samúðarkveðjur.
Elín, Pálmi og börn,
Mánabraut 2.
^
KÓRALTOPPUR
Nægjusamt skrautblóm
SKAMMDEGISBLÓMSTRANDI
inniblóm eru ekki mörg. I síðasta
þætti var vakin athygii á jóla-
stjörnu, en nú skal vikið að hinum
snotra og blómsæla kóraltoppi
sem er kynntur í sumum verslun-
um undir nafninu ástareldur. En
ástareldur er fjölær garðjurt sem
tilheyrir hjartagrasaætt. Kóral-
toppur er smávaxin, skemmtilega
litskrúðug jurt með safaríkum
gagnstæðum laufblöðum en
blómin standa í þéttum kvíslskúf-
um. Plantan er fyrir-
hafnarlítil og getur
blómstrað í allt að 6
- 8 vikur, standi hún
ekki allt of hlýtt, og
búi við hóflega vökv-
un.
Kóraltoppur heitir
Kalanchoe blossfeld-
iana og tilheyrir
helluhnoðraætt eins
og gluggahnoðri,
silfurmörvi, pípukór-
altoppur, húslaukur
og iðunnartré.
Heimaslóðir kóral-
topps (ættmóðurinn-
ar) eru ijallasvæði
Madagaskar þar sem
veðurskilyrði eru
fremur svöl og loftraki hár. Sem
stofujurt hóf kóraltoppur feril
sinn hjá garðyrkjubóndanum R.
Blossfeld í Berlín árið 1931. Hér
þekktist kóraltoppur varla fyrir
15 árum en nú er framboð hans
orðið almennt flesta mánuði árs.
Framleiðendur stýra blómguninni
með myrkvun, en til þess að ör-
uggt sé að kóraltoppur blómstri,
þarf daglengdin að vera skemmri
en 11 klst. uns blómknappar fara
að sjást, en ekki lengur. Blóma-
framleiðendur lengja næturnar
með því að hylja plönturnar á
hveijum degi með svörtum
plastdúk. Dúkurinn er síðan tek-
inn af á hveijum morgni 14 -
15 klst síðar. Venjulega fara
blómknappar að sjást eftir 3 vik-
ur. Síðan líður svipaður tími uns
blómin springa út. Sé þessum
galdri einnig beitt í heimahúsum
með því að smokra svörtum plast-
poka yfir plöntuna og gæta þess
að ekki komist minnsti snefill af
ljósi að henni, er hægt að ráða
blómgunartímanum. Hinsvegar
er varla hægt að búast við því
að plöntur verði fullt
eins góðar og þær
sem blómaframleið-
endur ala upp.
Ættmóðir kóral-
topps var með fagur-
rauð blóm, en nú er
kominn fram fjöldi
ræktunaryrkja í
ýmsum litbrigðum,
t.d. rauðgul, bleik,
fjólublá og fagurgul
og jafnvel hvít. Mik-
ið er gert af því að
selja agnarlitla kór-
altoppa, en þeir geta
verið kjörnir í ýmiss
konar borðskreyt-
ingar.
Umhirða:
Blómstrandi kóraltoppur getur
skartað í nokkrar vikur vanti
hann ekki vatn eða stand á of
heitum stað. Æskilegastur hiti
er 16 - 18° þá endast blómin
lengst. Best unir jurtin sér í góðri
birtu, litir blómanna verða þá
einnig skýrir. Falli mikil sól á
plöntur er hætt við að blöð geti
farið að blikna eða blaðrendur
láti á sjá, verði rauðbrúnar. Gefa
verður áburðarlög við og við en
hvorki sulla um of með hann né
heldur vatn, því þá getur fúi
hlaupið í sprota.
Óli Valur Hansson.
BLÓM
VIKUNNAR
350. þáttur
Umsjón Áfjústa
Björnsdóttir
Listi yfir greinar ársins
Nr. Fyrirsögn Höfundur Dags.
326 Á vordögum Sigríður Hjartar 3.5.
327 Sáning sumarblóma Kolbrún Finnsdóttir 11.5.
328 Páskaliljur í steinhæðum Sigríður Hjartar 23.5.
329 Ný sumarblóm Kolbrún Finnsdóttir 1.6.
330 Óværan í garðinum Sigríður Hjartar 11.6.
331 Hengikörfur Guðríður Helgadóttir 15.6.
332 Bóndarós - Paeonia Sigríður Hjartar 22.6.
333 Austurlandaliljur Kolbrún Finnsdóttir 2.7.
334 Fellalykill - Prim. alpicola Sigríður Hjartar 7.7.
335 Alpafífill - Edelweiss Ágústa Bjömsdóttir 14.7.
336 Gulvöndur - Gentiana lutea Sigríður Hjartar 21.7.
337 Síðsumarsáning Áslaug Skúladóttir 1.8.
338 Kóngaljós - Verbascum longifolium Sigríður Hjartar 10.8.
339 Af lúsum Guðríður Helgadóttir 17.8.
340 Þekjandi rósir Guðríður Helgadóttir 23.8.
341 Dalmatíublágresi - Ger. dalmaticum Sigríður Hjartar 31.8.
342 Misplar - Cotoneaster Guðríður Helgadóttir 13.9.
343 Klukkuvöndur - Gent. septemfida Sigríður Hjartar 20.9.
344 Haustlaukar - túlipanar Sigríður Hjartar 1.10.
345 Kvistir Kolbrún Finnsdóttir 6.10.
346 Haustplöntun Guðríður Helgadóttir 18.10.
347 Haustlaukar - laukar í grasflöt Sigríður Hjartar 31.10.
348 Þríburablóm - Bougainvillea Einar I. Siggeirsson 16.11.
349 Jólastjarna Óli Valur Hansson 23.11.
350 Kóraltoppur - listi yflr blóm ársins Óli Valur Hansson / umsj.30.11.