Morgunblaðið - 30.11.1996, Blaðsíða 52

52 LAUGARDAGUR 30. NÓVEMBER 1996
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
+ Guðjón Kjartan
Viggósson var
fæddur í Reykjavík
15. apríl 1978.
Hann fórst með mb.
Jonnu hinn 13.
október síðastlið-
inn. Foreldrar
hans eru Kristrún
Harpa Kjartans-
dóttir, f. 20.9.
1960, verkakona
og húsmóðir á
Höfn, og Viggó
Steindórsson, f.
7.9. 1959. Núver-
andi eiginmaður
Krist-rúnar Hörpu er Ingvar
Pétursson, f. 29.4. 1958 bif-
vélavirki á Höfn. Bróðir Guð-
jóns Kjartan er Jerry Dwayne,
f. 19.8. 1981, nemi.
Minningarathöfn um Guðjón
Kjartan og vinnufélaga hans
af Jonnu fer fram í Hafnar-
kirkju í dag og hefst athöfnin
klukkan 13.30.
Sá hörmulegi atburður varð að
mb. Jonna fórst með þremur mönn-
um út af Skarðsfjöru við Meðalland
í Vestur-Skaftafellssýslu á leið
heim í Hornafjörð. Með Jonnu voru
þrír ungir menn, þeir voru að koma
með Jonnu af höfuðborgarsvæðinu
þar sem báturinn hafði verið í slipp.
Ferðin hafði gengið vel framan af
en komið vont veður og þungt í
sjó er farið var að nálgast Vest-
mannaeyjar og aftakaveður var
komið við Skarðsfjöruvita við Með-
alland.
Þeir sem á bátnum voru hétu:
Jón Gunnar Helgason, búsettur á
Höfn, skipstjóri 41 árs, kvæntur
og fjögurra barna faðir. Vignir
Högnason, vélavörður, var í sam-
búð, átti tvö börn og tvö fóstur-
böm. Guðjón Kjartan Viggósson
háseti, búsettur á Höfn og bjó í
foreldrahúsum.
Ég votta öllum þeim sem um
sárt eiga að binda samúð í þeim
hörmungum sem þarna hafa orðið
og bið góðan guð að styrkja þá og
varðveita í þeim miklu sorgum sem
hafa knúið þar á dyr.
Já, sorgin er mikil er það er tek-
ið frá okkur sem okkur er mikil-
vægast í blóma lífsins. Þar á ég
við börnin okkar sem eiga alla
framtíðina fyrir sér og
við sem gætum þeirra
horfum á þau vaxa og
dafna þar til þau fara
að sjá um sig sjálf.
Sá ungi maður sem
ég flyt þessi fátæklegu
orð hét Guðjón Kjartan
Viggósson og var að-
eins átján ára, búsettur
á Höfn í Hornafirði.
Hann bjó þama með
móður sinni, bróður og
fósturföður. Hann eins
og aðrir ungir menn
þurfa fljótt að takast á
við ýmislegt í veraldar-
vafstrinu eins og aðrir og leitun að
lífsstarfmu er erfið þegar maður
er ungur og hugur manns leitar
víða að verkefnum til að takast á
við og getur stundum verið erfitt
að ákvarða það en enginn veit hvað
tekur við á lífsgöngunni og það er
ýmislegt prófað áður en að loka-
ákvörðun kemur. Það er ýmislegt
prófað áður, það er bjart yfir öllu
og gleðin skín af hveiju andliti er
genginn er vegurinn til bjartari
hugsjóna en þeir vegir em oft
órannsakanlegir með öllu. Guðjón
Kjartan ólst upp hjá móður sinni
og sem barn kynntist hann því sem
flest börn fá að reyna við leik og
störf, fara í skóla og komast í sveit
og sjá heiminn í víðara samhengi.
Það er margt sem getur drifið á
dagana þegar maður er að byija
að fóta sig, láta sig dreyma um
hvað tekur við á morgun og næsta
dag, það er öllum óráðanleg gáta
en stundum er gaman við leik og
störf með þeim félögum sem maður
kynnist þegar allt er svo hlýtt og
bjart heima hjá því sem manni er
kærast. Það er ekki nein smá
ákvörðun að fara út á sjó til að
vinna, ráða sig sem háseta á fiski-
bát, algjörlega óreyndur og vita
ekki hvers krafist er af manni en
oft er mikill vilji til þess að leið-
beina þeim sem eru að byija á sjó
af þeim sem reyndari eru og marg-
ur maðurinn hefur þurft að reyna
margt í því að sigla á skipi sínu
við misjafnar aðstæður.
Margur maðurinn sem á sjó hefur
farið hefur gengið í gegnum margar
holskeflur áður en að landi er komið
aftur og sumir hafa séð á eftir félög-
um sínum í saltan sæ og mæður og
feður hafa þurft að sjá á eftir mörg-
um í gegnum aldir og það er að
gerast enn þann dag í dag að foreldr-
ar þurfa að horfa á eftir því sem
er þeim kærast bæði til sjós og lands,
bömum og fleiru sem þeir bíða eftir
að komi heim aftur svo gleðin geti
glatt okkur svo við sjáum hamingj-
una og brosið færa okkur allt en
þegar sú voðafrétt er látin berast
okkur að stórslys hafí orðið getur
sorgin hertekið okkur og þá blasir
ekki við mikil birta og ekki sjáum
við ljósið sem lýsir okkur að öllu
jöfnu á fömum vegi.
Guðjón Kjartan Viggósson, ég
kveð þig með þökk og kærleika
fyrir að fá að kynnast þér og sjá
að það er margt sem býr í okkur
er við tökumst á við verkefni sem
geta verið ei’fíð á okkar lífsgöngu.
Ég votta þér, mín kæra Kristrún
Harpa, Ingvar og sonur dýpstu
samúð við fráfall Guðjóns Kjartans
en er viss um að þær viðtökur sem
hann hefur fengið eru góðar á þeirri
göngu sem nú tekur við hjá þeim
sem við öll elskum og þráum sem
er himnafaðirinn sem gefur okkur
allt.
Jón Gunnar Jónsson,
Vík í Mýrdal.
Okkar ástkæri Guðjón Viggósson
er fallinn frá.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinimir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin strið.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Okkar hinstu kveðjur.
Afi Steindór, amma Erla og
frændfólk.
Snemma morguns hinn 14. októ-
ber var hringt heim til mín og mér
færðar þær sorglegu fréttir að minn
besti vinur Guðjón, sem ég kallaði
Gaua, væri saknað. Kvöldið áður
var hann að koma heim siglandi
eftir veru í Reykjavík. Mín eina
hugsun var sú að hitta hann, en
sú hugsun varð bara hugsun, hann
kom ekki aftur. Okkar fýrstu kynni
voru um sumarið 1995. Við áttum
saman góðar stundir í útreiðartúr-
um sem leiddu til þess að við urðum
hrifín hvort af öðru. Okkar sam-
verustundir voru ekki alltaf bjartar
en þær björtu voru fleiri en þær
svörtu, það sam mér er erfiðast er
að við vorum ekki sátt, ég vona að
Guð hjálpi mér að finna ró í mínu
hjarta.
Elsku Harpa, Ingvar og Jerry,
það er mikil sorg að missa, en
gleymum því ekki þegar sorgin er
mest þá verðum við að trúa að í
bæn fáum við styrk til að standast
sorgina að missa okkar góða dreng
Gaua. Þar sem ég sit og hugsa um
Gaua og vona að honum líði vel þar
sem hann er, koma mér í hug þessi
kveðjuorð til hans.
Árin tifa, öldin rennur,
ellin rifar seglin hljóð,
fennir yfir orðasennur
eftir lifír minning góð.
(Hjörtur Kristmundsson.)
Þín kærasta vinkona,
Rakel Ósk Heimisdóttir.
Þú sagðir að ég þyrfti hjálp þeg-
ar þú sást að ég var í vandræðum
og réttir mér hjálparhönd þegar ég
þurfti. Þú hjálpaðir mér þegar ég
þurfti á hjálp að halda og bauðst
mér að koma með þér þangað sem
þú ætlaðir. Með öðrum orðum þér
var ekki sma um mig og mína fram-
tíð. Við urðum bestu vinir. Svo flutti
ég til útlanda og ætlaði að skrifa
þér, en ég gerði það aldrei og núna
er það of seint og ég get ekki fyrir-
gefíð mér það, en verð að læra að
lifa við. Ég get aldrei þakkað þér
fyrir þá hjálp og þann stuðning sem
þú veittir mér þegar ég var sorg-
mæddur, en verð að muna þegar
ég hugsa um þig að það sem þú
gerðir fyrir mig er það besta sem
hefur verið gert fyrir mig og ég er
ánægður að hafa hitt þig. Þú varst
og kemur alltaf til með að vera
besti vinur minn. Þrátt fyrir að þú
sért dáinn átt þú alltaf stóran sess
í hjarta mínu og vísan stað í huga
mínum. Það eina sem ég get gert
er að hugsa um þig og varðveita
minningu þína í hjarta mínu og
þakka þér fyrir samvenistundirnar
sem við áttum saman. Ég kem allt-
af til með að muna eftir því sem
þú gerðir fyrir mig.
Fjölskyldu þinni og vinum vil ég
veita mínar samúðarkveðjur.
Magnús Guðbergsson,
Sandefjord, Noregi.
GUÐJON KJARTAN
VIGGÓSSON
t
Kæra systir okkar,
GUÐBJÖRG (Lilla) BJÖRNSDÓTTIR ELSOFF,
síðast búsett í Bandaríkjunum,
er látin.
Jarðarförin hefur farið fram þar ytra.
Fvrir hönd aðstandenria
Ragna Bjarnadóttir,
Svanur Jónsson,
Guðjón Jónsson.
t
Móðir okkar,
SIGRÍÐUR KRISTJANA SIGURÐARDÓTTIR,
Grettisgötu 56B,
lést á Heilsuverndarstöð Reykjavíkur 24. nóvember síðastliðinn.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey.
Sigurður Arnaldur ísleifsson,
Sigurósk Eyland Jónsdóttir.
t
Útför
GUÐRÚNAR KRISTINSDÓTTUR
fyrrv. einkaritara,
Klapparstíg 1a,
Reykjavík,
fer fram frá Fossvogskirkju mánudaginn 2. desember kl. 10.30.
Þórður Sverrisson.
t
Elskulegur eiginmaður minn, faðir
okkar, tengdafaðir og afi,
SKÚLI BACHMANN,
Bólstaðarhlið 58,
Reykjavfk,
lést á Landspítalanum þann 28. nóvem-
þer.
Ingveldur Albertsdóttir Bachmann,
Rúnar Bachmann, Guðrún B. Hauksdóttir,
Petrína Bachmann,
Sigríður Bachmann, Jón Egill Bergþórsson,
Þórdfs, Daníel, Inga, Skúli og Egill.
t
Hjartkær maðurinn minn og faðir okkar,
KARL JÓNSSON,
Skaftahlíð 25,
andaðist á Sjúkrahúsi Reykjavíkur
fimmtudaginn 28. nóvember.
Guðfinna Guðjónsdóttir,
Jón Róbert Karlsson, Hlíf Hjálmarsdóttir,
Gunnlaugur Karlsson, Svava Engilbertsdóttir
og barnabörn.
Allt eins og blómstrið eina
upp vex á sléttri grund
fagurt með fijóvgun hreina
fyrst um dags morgunstund,
á snöggu augabragði
afskorið verður fljótt,
lit og blöð niður lagði, -
líf mannlegt endar skjótt.
(H.P.)
Það er skelfilegt áfall þegar ung-
menni er svipt burt úr tilveru okkar
fyrirvaralaust. Fyrstu viðbrögð eru
auðvitað: „Þetta getur ekki verið
satt.“ En fregnin er staðreynd, sem
enginn fær breytt.
Þann 7. okt. hringdi síminn.
Kristrún Harpa, fyrrverandi ná-
granni, bað mig að hýsa son sinn,
Guðjón Kjartan, á meðan hann ynni
við skipið sem hann var ráðinn _á,
en það var að koma úr slipp. Ég
var glöð yfir að geta hlaupið í skarð
Völlu ömmu, sem var stödd norður
í landi.
Og vinurinn kom, hljóðlátur sem
jafnan fyrr, en ég fann strax að
hann var glaðlegri og öruggari í
fasi en áður var. Þessi fyrrverandi
nágranni og nemandi minn var
greinilega að verða fulltíða maður.
Ég vísaði honum til sængur í „afa-
stofu“, fullviss þess að hvergi liði
honum betur.
Dagarnir liðu. Allir fóru til vinnu
sinnar hvern morgun, en á kvöldin
gafst tími til að heimsækja vini
og Völlu ömmu, eftir að hún kom
í bæinn. Það var enginn asi á Guð-
jóni fremur en fyrri daginn og hissa
var ég þegar hann gaf sér tíma til
að sitja og rabba við mig, gömlu
konuna, um lífið og tilveruna. Að-
ur, þegar ég þekkti hann barn,
lagði Guðjón varla nokkurn tíma
orð í 'belg ótilneyddur. Hann var
að eðlisfari óframfærinn og dulur
og því seintekinn. í hraða nútím-
ans á slíkt barn oft erfitt uppdrátt-
ar. Það vill gleymast í sinni hóg-
værð.
Erfítt reynist börnum oft að
skipta um skóla, flytja á nýjan stað,
en út yfir tekur þó ef um aðra heim-
sálfu er að ræða. Mál, sem barnið
ekki skilur klingir í eyrum og erfitt
er að aðalagast hinu nýja samfé-
lagi. Já, margt verður feimnum
dreng að fjötrum og gott var að
komast til baka í návist ömmu og
afa, sem alltaf áttu tíma fyrir
drenginn. En Kjartan afi féll frá
og Guðjón flutti á annað landshorn.
Þar fékk hann traust heimili hjá
móður, bróður og stjúpföður.
í spjalli okkar Guðjóns, þessar
síðustu samverustundir kom margt
í Ijós sem sýndi framtíðaráætlanir
hans. Skólaganga var þar innifalin.
Guðjóni var margt til lista lagt og
ber grafíkmyndin sem hann gaf
mér forðum listrænum hæfileikum
ótvírætt vitni.
Guðjón hafði áttað sig á því að
„ekki eru allir viðhlæjendur vinir“
og hafði orð á því hve mikils virði
væri að eiga sanna vini. Við rædd-
um sjómannsstarfið og hve mikið
vantar á að „landkrabbar" meti að
verðleikum það erfiða starf þar
sem sjómenn hætta lífi sínu dag-
lega.
Já, framtíðin virtist svo sannar-
lega blasa við þessum unga manni,
sem loks hafði öðlast nægilegt
sjálfstraust til að takast á við lífíð.
Á kveðjustund, laugardaginn 12.
október, spurði Valla amma skip-
stjórann sem kom að sækja Guðjón
til brottfarar, hvort hann væri efni
í góðan sjómann. „Það á eftir að
koma í ljós,“ var svarið. Þessi orð
og margt fleira, bergmálaði í huga
mínum rúmum sólarhring síðar,
þegar sorgarfregnin barst.
Margt er mönnum hulið, þó mik-
ið þykist vita. Að loknu jarðlífi er
haldið áfram á þroskabraut. Sumir
eru á annarri skoðun en fleiri að-
hyllast þá trú, þ.á m. undirrituð.
Hljóðar bænir hjálpa öllum, lífs og
liðnum, til þess að öðlast þá sálarró
sem svölun veitir.
Því bið ég góðan guð að veita
syrgjendum þann sálarstyrk sem
þarf til þess að bænir þeirra leiði
hinn látna áfram á eilífðarför.
Þórný Þórarinsdóttir.