Morgunblaðið - 30.11.1996, Síða 60

60 LAUGARDAGUR 30. NÓVEMBER 1996
MORGUNBLAÐIÐ
í F7MRANS \
s/ceMmoak-
l VAK&AIS/ J
Ferdinand
Smáfólk
YE5,1T'S A
VERY PELICATE
MATTER..
lOELL, MY 0ROTHER.,
UJHOIS IN THE
INFANTRY,UJANTS TO
KNOW WHVTHE1!' NEVER
GET ANY TAPIOCA PUDPIN6
------5"
I

Já, herra ... ég vil gjarn- Já, það er mjög Nú, bróður minn, sem er
an fá leyfi til að tala við viðkvæmt mál... í fótgöngaliðinu, langar
hershöfðingjann ... til að vita hvers vegna
þeir fá aldrei vanillubúð-
ing.
BREF
HL BLAÐSINS
Kringlan 1103 Reykjavík • Sími 569 1100 • Símbréf 569 1329
• Netfang: lauga@mbl.is
Aldraðir, R-listinn
og öryrkjar
MIÐAÐ við íbúafjölda er líklegt að
íslendingar eigi heimsmet í að mis-
muna þegnunum. Miðað við mennt-
un og hvað fólkið er vel upplýst er
furðulegt að slíkt skuli vera hægt.
Eða það skuli yfirleitt gerast þótt
það sé mögulegt. Allstaðar er verið
að mismuna fólki. R-listinn telur sig
vera boðbera betri tíma fyrir aldraða
og öryrkja. Fljótlega eftir valdatöku
hans í borginni, hækkuðu margfalt
fargjöld þess hóps fatlaðra sem er
bundinn hjólastól og því háður sér-
hönnuðum bílum ferðaþjónustu fatl-
aðra. Skólafólk, frá barnsaldri til
fullorðins, er stór hópur notenda.
Þar eins og í hópi fjölfatlaðra er
ekki um auðugan garð að gresja í
peningamálum. Áður kostaði 25 kr.
hvor leið. Nú 65 kr. í og úr skóla
130 kr. Panta þarf ferðir deginum
áður. Fatlaður sjáandi sem getur
gengið, notar S.V.R. og borgar 20
kr. Hann getur nýtt sér sama miða
báðar leiðir og fyrirvaralaust farið
í vagnana. Maður í hjólastól getur
ekki með t.d. tilliti til veðurs ákveð-
ið að fara eitthvað samstundis.
Þótt vaidhöfum þyki litlu varða
er um sexfaldan mun að ræða í
greiðslu fyrir þjónustu. Mismunun
borgarstjórnar á íbúunum er þarna
í hnotskurn. Þótt hálaunuðum, fríð-
indahlöðnumm, embættis- og stjórn-
málamönnum þyki lítið til um mis-
munun þessa og greiðslur frá fötluð-
um, er því ekki svo varið frá sjónar-
hóli öryrkja. Þeir finna fyrir því hvað
borgarstjórn er rangeygð og hug-
laus. Hún og valdhafar svona yfir-
leitt í þjóðfélagi okkar, eru galvösk
við að níðast á þeim sem liggja best
við höggi. Við aðra er samið.
Aldraðir og öryrkjar mega ekki
láta sundra sér lengur. Greinilegt er
að stjórnmálamenn, með örfáum und-
antekningum, eru ekki þeirra vinir.
Aldraðir og öryrkjar verða að taka
höndum saman og stofna stóran og
voldugan stjórnmálalegan þrýstihóp.
Annað er uppgjöf.
ALBERTJENSEN,
Háaleitisbraut 129.
Rukkanir og blaðberar
Frá Brjáni Jónassyni:
ÞEGAR þetta bréf birtist á síðum
Morgunblaðsins er farið að líða að
mánaðamótum. Þá taka hinir 800
blaðberar blaðsins til við að rukka
þá áskrifendur blaðsins sem kjósa
að staðgreiða áskriftargjaldið um
hver mánaðarmót. Sjálfur er ég blað-
beri og hefur það oft viijað brenna
við að fara þurfí fleira en eina ferð
til áskrifenda til að rukka. Ástæður
þessa geta verið Qölmargar en það
sem virðist oftast vera ástæða þess
að blaðberinn þarf að koma aftur
(og aftur) til sömu áskrifendanna,
er að peningar eru ekki við hendina
í það og það skiptið.
Er þá komið að ástæðu bréfa-
skrifa þessara. Það er hreint og beint
óþolandi að blaðberar þurfi að fara
margar ferðir í hvert hús til að
rukka. Það virðast alltaf vera sömu
áskrifendurnir sem borga í fyrstu
umferð, og alltaf þeir sömu sem
þarf að heimsækja oft. Vissulega
geta komið upp tilvik þar sem blað-
berinn þarf að koma oftar en einu
sinni, en það má ekki verða að reglu.
Það sem ég vil ráðleggja þeim
áskrifendum sem sjá sjálfa sig í lýs-
ingum þessum er einfalt. Þegar
mánaðamótin ganga í garð eru ótal
reikningar sem þarf að borga, og
einn af þeim er reikningurinn fyrir
Morgunblaðinu. Þegar launatékk-
anum er skipt eða bankabókin opnuð
er því vitað mál að blaðberinn mun
koma í heimsókn einhveija næstu
daga. Þá er þjóðráð að taka út fyrir
áskriftinni (1700 kr eða 850 kr.
hálf áskrift) og geyma svo reiðuféð
á vísum stað, tilbúið þegar þreyttur
og kaldur blaðberinn bankar uppá.
Þetta gera fjölmargir áskrifendur
nú þegar, en hinum, sem ekki gera
þetta, er hér með bent á þessa ein-
földu lausn.
Önnur lausn sem er enn auðveld-
ari er að biðja áskriftardeildina að
taka áskriftargjaldið út af kredit-
kortum (þar sem þau eru fyrir
hendi). Það auðveldar blaðberanum
störf sín og gerir hann þar með
ánægðan. Allir vita að ánægður
starfsmaður er góður starfsmaður.
Auðvitað eru plastkort þessi ekki til
á öllum heimilum, og gengur þessi
lausn því ekki fyrir alla. Þegar ég
hef bent áskrifendum mínum á þessa
leið spyrja þeir mig oft hvort ég fái
ekki minna borgað ef ég þarf ekki
að rukka. Svarið er einfalt, blaðber-
ar fá sitt hlutfall af greiddri áskrift,
sama hvernig peningarnir safnast.
Til að enda þetta greinarkorn
mitt ekki án þess að nöldra ofurlítið
meira, vil ég benda áskrifendum á
tvennt. Annarsvegar að hafa útiljós-
in kveikt á morgnana þegar blaðber-
ans er von, og hinsvegar að halda
heimreiðinni svelllausri. Það er
einskis hagur að blaðberar detti í
myrkrinu á ómokaðri stétt. Þetta
vita flestir og gera, en þó eru alltaf
svartir sauðir. Það er þó von mín
að þeim fækki við þessi skrif.
BRJÁNN JÓNASSON,
blaðberi.
Hvad skal segja? 78
Væri rétt að segja: Þessi visa er ágæt, jafnvel mjög góð?
Svar: Ágætur er betri en mjög góður. Því væri eðlilegra að segja:
Þessi vísa er mjög góð, jafnvel ágæt.
Allt efni sem birtist í Morgunblaðinu og Lesbók er varðveitt í upplýsinga-
safni þess. Morgunblaðið áskilur sér rétt til að ráðstafa efninu þaðan, hvort
sem er með endurbirtingu eða á annan hátt. Þeir sem afhenda blaðinu efni
til birtingar teljast samþykkja þetta, ef ekki fylgir fyrirvari hér að lútandi.