Morgunblaðið - 18.01.1997, Qupperneq 45

r : .............. MÍnlnrii'vÍi’ > ,
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR18. JANÚAR1997 45 -
I
I
>
>
>
>
>
>
I
>
>
V
;
I
I
I
MINNIIMGAR
GUÐRÚN
GUÐMUNDSDÓTTIR
+ Guðrún Guðmundsdóttir
fæddist í Reykjavík 3. maí
1915. Hún lést á heimili sínu
í Kópavogi 2. janúar síðastlið-
inn og fór útför hennar fram
frá Dómkirkjunni 10. janúar.
Ég á skatthol sem varðveitir það
sem mér er kærast, minningar
óteljandi gleðistunda æskuáranna.
í öðru hveiju hólfi geymast dýr-
gripir sem tengdir eru föðursystur
minni Guðrúnu (Unnu) Guð-
mundsdóttur, sem lést 2. janúar
sl. Hún hafði lag á að skapa sól-
skinsbletti hvar sem hún fór, laða
til sín frændur og vini og auðga
líf okkar í umræðu dagsins með
athygli sinni og þekkingu.
Hún giftist dr. Birni Þorsteins-
syni sagnfræðingi, sem er látinn.
Minnist ég hans með sérstakri
hlýju og virðingu. Þau hjón áttu
andríkt og fagurt heimili sem var
opið okkur systkinabörnunum
jafnt sem skáldum og fræðimönn-
um þjóðarinnar. Þau láta eftir sig
eina dóttur, Valgerði, sem var
lengi kennari í Kópavogi en er nú
á listabraut.
Eitt sinn þegar ég var telpa í
heimsókn hjá ömmu minni Lau-
feyju Vilhjálmsdóttur í Suðurgötu
22, man ég að Unna og Björn, þá
nýgift, voru að búa sig í útilegu
á Þingvöll. Ég komst á snoðir um
þessa ferð og linnti ekki látum
fyrr en þau samþykktu að taka
mig með. Það var ekki í eina skipt-
ið, sem ég tróð mér inn í líf þeirra.
Eftir að ég fluttist með foreldrum
mínum til Siglufjarðar, var ég
fastur sumargestur hjá þeim öll
mín æskuár. í hvammskaffi í
Suðurgötu eða á meðal blóma
undir húsvegg í Fögrukinn eða
Hjallabrekku kynntist ég frænd-
fólki mínu og eignaðist þar ævi-
langa vini.
Unna var fluggáfuð og þrátt
fyrir að hún hafi orðið að hætta
námi í menntaskóla vegna berkla-
veiki sem þjáði hana í tug ára,
varð hún fleyg á mörgum tungu-
málum og þýddi jafnléttilega
barnabók úr dönsku sem fræðibók
MARÍA F.
KRISTJÁNSDÓTTIR
+ María F. Kristjánsdóttir
fæddist í Bakkaseli í
Langadal í Nauteyrarhreppi í
Norður-ísafjarðarsýslu 14.
júní 1926. Hún lést á Sjúkra-
húsi Reykjavíkur 11. janúar
síðastliðinn og fór útför henn-
ar fram frá Fossvogskirkju 17.
janúar.
María F. Kristjánsdóttir er látin
eftir um hálfs árs sjúkralegu. Ég
kynntist Maríu á barnaskólaárum
mínum, en 29. desember ár hvert
hélt hún Finni syni sínum veglega
afmælisveislu. Önnuðust María og
Ingibjörg systir hennar veitingar,
en afmælisbarnið stjórnaði spurn-
ingakeppni af röggsemi. A ungl-
ingsárum lögðust flest barnaaf-
mæli af, en þessi veisla Maríu
hélt velli langt fram á fullorðinsár
afmælisbarnsins. Seinna fjölgaði
heimsóknum í Dunhaga og alltaf
tók María vel á móti með hlýju
og örlæti.
María starfaði við umönnun
barna, bæði sinna eigin og ann-
arra og fór vel á því vegna þess
að hún var einkar barngóð, hæfi-
lega eftirlát, ekki of ströng, en
þó ákveðin. Sínum eigin börnum
reyndi hún eftir fremsta megni að
innræta umburðarlyndi og hjálp-
semi með ágætum árangri, sem
meðal annars má dæma af því að
einn sona hennar fór iðulega í
sendiferðir fyrir fullorðna ná-
grannakonu þeirra. María þreytt-
ist ekki á að vanda um fyrir börn-
um sínum og hvetja þau til heil-
brigðs lífernis, jafnvel eftir að þau
urðu fullorðin. Það fór henni vel
úr hendi, því umvandanirnar urðu
ekki til þess að þau yrðu henni
fráhverf eins og algengt er.
Það vakti athygli þeirra sem
kynntust Maríu hversu jákvæð
ELÍN BIRGITTA
ÞORSTEINSDÓTTIR
+ Elín Birgitta Þorsteins-
dóttir fæddist í Reykjavík
hinn 4. maí 1980. Hún lést af
slysförum I Vestmannaeyjum
hinn 7. desember síðastliðinn
og fór útför hennar fram frá
Dómkirlgunni 17. desember.
Hér kveð ég mína bestu vin-
konu, Elínu Birgittu Þorsteinsdótt-
ur, sem var mér alltaf svo sérstök.
Það er ekki hægt að lýsa þeim
sársauka sem brýst út þegar svona
ung stúlka er farin frá manni.
Þegar við kynntumst urðu kynni
okkar smám saman meiri og upp
frá því urðum við bestu vinkonur,
þú ert enn besta vinkonan. Elín
var sannkallaður vinur. Það er
erfitt að standa uppi núna þegar
vinur sem ég treysti svo vel er
fallinn frá. Sem ég gat alltaf leitað
til þegar eitthvað bjátaði á. Ég
man hvað var érfítt þegar ég flutti
til Reykjavíkur vegna þess að
móðir mín flutti til Svíþjóðar. Þá
komst þú og tókst mig upp á arma
þína og tjáðir mér um reynslu þína
í útlöndum og sannfærðir mig um
að hér væri komin stelpa sem allt-
af var tilbúin að hjálpa, enda var
hjálpin alltaf vel þegin. Það var
persónuleiki Elínar sem gerði hana
svo sérstaka og brosið hennar fal-
lega sem við öll munum svo vel
eftir. Eftirminnilegust eru mér
skíðaferðalögin okkar upp í Blá-
fjöll þar sem henni leið svo vel.
Henni fannst hún svo fijáls. Henn-
ar skemmtilegasta uppátæki var
að setjast í stólinn í Bláfjöllum og
syngja dönsk lög á leið upp á fjall,
svo renndi hún sér niður alsæl.
Og kvöldin sem við áttum saman,
aðaláhugamálið hjá okkur báðum
var strákar og gátum við eytt
heilu nóttunum í að tala eingöngu
um þá. Ég vil þakka Guði fyrir
að hafa kynnst Elínu Birgittu Þor-
steinsdóttur og þakka fyrir þær
góðu stundir sem við áttum sam-
an. Elín eða Biggó, eins og ég ein
mátti kalla þig, þín er sárt sakn-
að. Ég veit að þér Iíður eflaust
betur núna.
Ég votta fjölskyldu þinni og vin-
um mína dýpstu samúð og megi
Guð styrkja þau í þessari miklu
sorg.
Eg kveð þig með því fallegasta
sem ég hef heyrt í gegnum ævina.
„Þó ég sé látinn, harmið mig
á frönsku. Ég dáðist mjög að
málakunnáttu Unnu og áhuga
minn á' Frakklandi má rekja til
hennar. Hún talaði reiprennandi
frönsku og það þótti fínt.
Átján ára heimsótti ég vinkonu
Unnu í París, Madeleine Blanc.
Madeleine hafði stundað nám í
íslensku við Háskóla íslands og
búið á heimili afa og ömmu og
kennt Unnu frönsku. Mörgum
árum síðar var Unna stödd í París
reiðubúin að vera svaramaður
minn við giftingu mína. Þessi þráð-
ur minninganna kom ósjálfrátt
fram þegar ég frétti af andláti
frænku minnar, því að ég var þá
sjálf stödd í París.
Mér finnst það nokkuð tákn-
rænt að Unna gaf mér ferðatösku
í fermingargjöf og skálverk Guð-
mundar Kambans í veganesti þeg-
ar ég gifti mig og fluttist til Amer-
íku. Besta veganestið var þó, að
ég fann og vissi, að ég átti mér
horn hjá Unnu og gat komið þang-
að aftur og aftur og ég hlakkaði
alltaf til endurfundanna.
Ég sendi Völu frænku minni og
fjölskyldu hennar innilegar
samúðarkveðjur.
Laufey Vilhjálmsdóttir,
Morristown,
New Jersey.
hún var í garð annarra og nægju-
söm í öllu sem að henni sjálfri
sneri. Hún gekk til starfa sinna
af ósérhlífni en lauk lofsorði á
aðra fyrir minni verk en þau sem
hún innti sjálf af hendi og taldi
sjálfsagt.
Það var mikið áfall er María
veiktist alvarlega síðastliðið sumar
þegar hún var í heimsókn hjá Finni
og fjölskyldu hans í Kanada. Mar-
ía bar sig þó sérlega vel og horfði
einkum til þess sem jákvætt var,
eins og þess að henni hefði auðn-
ast að ferðast til Ameríku og dvelja
með barnabörnunum. Eins gladdi
það hana mikið að geta notið sam-
vistar við börn sín, tengdabörn og
barnabörn sem öll voru á íslandi
um jólin.
Fráfall Maríu er öllum sár miss-
ir, ekki síst barnabörnunum sem
munu ekki lengur njóta umhyggju
hennar og leiðbeininga. Ég og fjöl-
skylda mín sendum Lárusi, börn-
um Maríu, fjölskyldum þeirra og
Ingibjörgu sem annaðist hana
undanfarna mánuði innilegar sam-
úðarkveðjur.
Haraldur Ólafsson.
ekki með tárum. Hugsið ekki um
dauðann með harmi og ótta. Ég
er svo nærri, að hvert eitt ykkar
tár snertir mig og kvelur, þótt
látinn mig haldið. En þegar þið
hlæið og syngið með glöðum hug,
sál mín lyftist upp í mót til ljóss-
ins. Verið glöð og þakklát fyrir
allt sem lífið gefur og ég, þótt
látinn sé tek þátt í gleði ykkur
yfír lífínu."
Þín vínkona að eilífu,
Eva Lind Ómarsdóttir
(Ebba).
ANNA KRISTÍN
HAFSTEINSDÓTTIR
+ Anna Kristín Hafsteinsdótt-
ir fæddist í Reykjavík 7.
maí 1939. Hún lést á heimili
sínu í Reykjavík 12. desember
síðastliðinn og fór útför hennar
fram frá Fella- og Hólakirkju
27, desember.
Það er erfitt að trúa því að hún
Anna sé dáin, hún sem var svo
dugleg og sterk í sínum miklu veik-
indum, en samt varð hún að lúta
fyrir almættinu. Margar minningar
koma upp í hugann þegar svona
er komið. Mér er minnisstætt þegar
þú fórst í stóra aðgerð á afmælis-
daginn þinn 7. maí síðastliðinn og
ég kom til þín þann dag. Þá sagðir
þú: Það er ekkert hægt að gera.
En samt varst þú vongóð um bata.
Þú gerðir allt sem í þínu valdi stóð
til að ná bata og trúðir ekki öðru
en það tækist. Þú fórst með manni
þínum í göngutúra og fórsf í sund
af veikum mætti. Svo komst þú
alltaf þegar hóað var saman í smá
kynningar á ýmsu sem var á boð-
stólum i heimahúsum, þá með
Möggu systur þinni og Ömu dóttur
þinni, sem vom þér svo mikill styrk-
ur og gerðu þér kleift að komast á
milli húsa.
Anna mín, þú varst glöð þegar
þú fórst að hitta hann Snævar son
þinn og fjölskyldu hans alla leið til
Bandaríkjanna, því þar áttir þú lít-
inn ömmustrák sem þú hlakkaðir
til að sjá og var svo langt í burtu.
Þú varst svo stolt af barnabörnun-
um þínum sem alls eru fjögur. Ég
spurði þig hvort þú kviðir ekki fyr-
ir að fljúga, því ég vissi að þú varst
flughrædd fyrir, en þá svaraðir þú:
Ég held ég sé ekkert flughrædd
lengur, maður lærir svo margt í
veikindum. Svona var hún Anna.
Hún var ekki að kvarta, og hún fór
þessa miklu ferð með mann sinn
sér við hlið. En ferðin varð styttri
en ætlað var, því veikindin urðu
henni ofviða og hún neyddist til að
fara heim til að leggjast á sjúkra-
hús þar sem mikil barátta var háð.
En að hennar ósk fékk hún að fara
heim til að deyja í faðmi fjölskyld-
unnar.
Elsku Anna mín, nú ert þú kom-
in í faðm þinna ástvina sem á und-
an eru gengnir og ég veit að þar
hafa verið fagnaðarfundir og þínar
þjáningar leystar. Blessuð sé minn-
ing þín.
Langt er flug til fjarra stranda,
fykur löður, stormur hvín.
Eins og fugl, sem leitar landa,
leita ég, ó, Guð, til þín.
(Jakob J. Smári)
Elsku Hreinn og fjölskylda. Guð
styrki ykkur í ykkar miklu sorg.
Vertu sæl, elsku Anna, hafðu þökk
fyrir allt.
Helga Lára.
t
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir og afi,
HÖRÐUR VILHJÁLMSSON,
Dvergabakka 8,
lést á Landspítalanum, deild 11E, fimmtudaginn 16. janúar.
Kistín Pálmadóttir,
börn, tengdabörn og barnabörn.
t
Faðir okkar, tengdafaðir og afi,
ÞORSTEINIM S. THORARENSEN
fyrrverandi borgarfógeti,
Stigahlíð 4,
er lést 11. janúar síðastliðinn, verður jarðsunginn frá Dómkirkj-
unni í Reykjavík þriðjudaginn 21. janúar kl. 13.30.
Ástriður Thorarensen,
Davíð Oddsson,
Þorsteinn Davíðsson,
Skúli Thorarensen,
Þorsteinn S. Thorarensen,
Hildur Thorarensen.
t
Innilegar þakkir til allra, er sýndu okkur
samúð og vináttu við andlát og útför
ástkærs eiginmanns míns, föður okkar,
tengdaföður, afa og langafa,
GUÐVARÐAR JÓNSSONAR
málarameistara,
Aðalstræti 10,
Akureyri.
Kristbjörg Reykdal,
Arnald Reykdal, Ásta Þórðardóttir,
Gréta Guðvarðardóttir, Steinþór Oddsson,
Trausti Reykdal, Helga Einarsdóttir,
Guðfinna Guðvarðardóttir, Valgarður Stefánsson,
Snorri Guðvarðarson, Auður Eyþórsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Okkar ágæti frændgarður, vinir, vel-
gjörðarfólk, læknar og starfsfólk Sjúkra-
húss Siglufjarðar, hjartans þakkir fyrir
ómetanlega hlýju og kærleik í okkar
garð í veikindum og við fráfall
FRIÐRIKS GUÐLAUGS
MÁRUSSONAR.
Biðjum ykkur Guðsblessunar.
Halldóra Hermannsdóttir,
Margrét Friðriksdóttir, Arngrímur Jónsson,
Hermann Friðriksson, Agnes Einarsdóttir,
Ævar Friðriksson, Hjördis Júlíusdóttir,
og fjölskyldur.