Morgunblaðið - 11.02.1997, Blaðsíða 23

MORGUNBLAÐIÐ
ÞRIÐJUDAGUR 11. FEBRÚAR 1997 23
LISTIR
Súrrandi
sýning
Morgunblaðið/Jón Svavarsson
VEL unnin og skemmtileg skemmtisýning, segir gagnrýnandi
Morgunblaðsins um sýningu Verslunarskólanema.
LEIKLIST
Nemendamót Versl-
unarskóla íslands
„SATURDAY NIGHT
FEVER“
(LAUGARDAGSFÁR)
Leikstjóri: Ari Matthíasson Tónlist-
arstjóri: Jón Ólafsson Danshöfundar:
Selma og Birna Bjömsdætur Ljósa-
hönnun: Sigurður Kaiser Förðunar-
stýra Ágústa Margrét Ólafsdóttir
Þýðandi: Magnea J. Matthíasdóttir
Aðalhlutverk: Bjartmar Þórðarson,
Haukur Guðmundsson, Hildur Hall-
grimsdóttir, Iris María Stefánsdóttir
Frumsýning í Loftkastalan u m 9.
febrúar.
TIL eru þeir sem muna ná-
kvæmlega hvar og hvernig diskó-
æðið hélt innreið sína á Islandi.
Það gerðist fyrir tæpum tuttugu
árum þegar John Travolta geng-
ur, nei skeiðar, upp eitthvert
stræti New York borgar, ofur-
svalur sveinn og vakur, frár, kem-
ur æ nær og stækkar uns hann
tekst á loft upp af tjaldinu í Há-
skólabíói og skýst inn í þúsund
ungmenni á tónaflóði lagsins
„Staying alive“ eins og elding.
Nú lýstur þessari hormónaeld-
ingu aftur niður í ungmenni og
aðra borgara í Loftkastalanum,
en að þessu sinni líkamnast hún
í Bjartmari Þórðarsyni sem er
flinkur dansari og fellur svo vel
inn í hlutverk Tony Mareno að
maður verður að sjá það til að
trúa því. Það fóru stunur um sal-
inn þegar hann fór af stað.
Þó er Bjartmar aðeins hluti af
þeirri liðsheild sem hefur náð að
skapa þróttmikla skemmtisýn-
ingu, bæði fyrir augu og iljar.
Söguþráðurinn er rýr í verkinu
og dramatísk tilþrif til trafala, ef
eitthvað er, því aðalatriðið hér er
söngur og dans.
Til þess að skapa sýningunni
heildræna og trúverðuga áferð
hafa þeir sem sjá um lýsingu,
förðun og búninga unnið mikið
og alls ekki viðvaningslegt verk.
Það er gaman að sjá hve vel tekst
til með þessa þætti sýningarinn-
ar, en þeim hættir til að verða
útundan í framhaldsskólasýning-
um.
Söngurinn var góður í sýning-
unni og má hiklaust hrósa öllum
sem þar sungu einsöng, þeim
Hauki Guðmundssyni, Hildi Hall-
grímsdóttur, írisi Maríu Stefáns-
dóttur dansaranum Bjartmari og
Elsu Björgu Magnúsdóttur gógó-
stelpu.
En þó voru það dansarnir sem
heilluðu mest, enda óbeislað
æskufjörið beislað í þeim. í þess-
um fríða flokki var hver öðrum
betri, en þó verð ég að geta sér-
staklega Eyþórs Gunnarssonar
sem er bæði fær og flinkur.
Þýðing Magneu er létt og lipur
og hefði gjarnan mátt ná til sýn-
ingarheitisins líka.
Laugardagsfár í Loftkastalan-
um er vel unnin og skemmtileg
skemmtisýning. Ég þykist viss um
að ungt fólk hópist á þessa sýn-
ingu en bendi öllum þeim sem
fengu diskóið beint í æð fyrir tutt-
ugu árum að endurnýja gömul
kynni.
GuðbrandurGíslason
ATRIÐI úr Grænjöxlum. Morgunblaðið/Þorkell
Bitíð á jaxlinn
Tungumál
efnisins
LEIKLIST
Fúría, Icikfélag
Kvcnnaskólans
í Rcykjavík
GRÆNJAXLAR
Höfundur: Pétur Gunnarsson. Höf-
undar tónlistar: Spilverk þjóðanna
Leikstjóri: Helga E. Jónsdóttir. Kór-
stjóri: Sigurður Bragason. Dansar
Hany Hadaya. Búningar: Erla Hrund
Gísladóttir. Leikarar og ballettdans-
arar og hjjómsveit: Á fjórða tug nem-
enda í Kvennaskólanum með fögur
og fágæt nöfn s.s. Álfrún, Beátá,
Dijjá, Dögg, ída, Ósk, Sunna. Söng-
ur: Margrét Inga Guðnadóttir. Frum-
sýning í Tjamarbíói 7. febrúar.
NÚ VIRÐIST í tísku meðal leik-
félaganna í frahaldsskólunum að
dusta rykið af kynslóðargömlum
leiksmiðju- og hópvinnuverkum og
setja á svið. Þetta gerðu Hamra-
hlíðingar á jólaföstu með spuna-
verkinu Óla, sem er að vísu sjö
árum eldra en Grænjaxlar, en sæk-
ir efnivið á sömu mörkina. í Græn-
jöxlum, eins og segir í leikskrá,
„er brugðið upp svipmyndum úr
lífi barna og unglinga, samskiptum
þeirra innbyrðis, við foreldra og
aðra“.
Efnislega er ekki um auðugan
garð að gresja í Grænjöxlum. Þar
rekur hver þauljórtruð tuggan aðra
og erfitt að gera sér grein fyrir
hver þeirra er gersneyddust nær-
ingu. Ekki bætir úr skák að verð-.
bólgan er höfð að eins konar leiðar-
ljósi um atriðaflatneskjuna í verk-
inu en sem betur fer snertir verð-
bólgan þroskalíf ungmenna í dag
álíka mikið og Örlygsstaðabardagi.
Fyrir sléttum tveimur árum setti
Fúría upp leikritið Morfín. Sú sýn-
ing var eftirminnileg vegna þess
að þar tókust ungir leikarar og
tónlistarmenn á við ögrandi efnivið
sem reyndi á þolrif þeirra og hæfi-
leika. Maður blátt áfram sá þau
vaxa á sviðinu. Að hafa Grænjaxla
að viðfangsefni er álíka þroskandi
fyrir þennan hóp og að skipa hon-
um að stinga upp í sig puttanum
og sjúga fast.
Þótt verkefnavalið henti Fúríu-
hópnum illa er ekki svo að skilja
að hann sé alveg heillum horfinn í
Grænjöxlum. Búningar voru snotr-
ir, einkum í fermingaratriðinu. Það
atriði var eitt það besta í sýning-
unni fyrir utan ballettatriðin, en þar
sást glögglega hvílíka yfirburði
öguð líkamsbeiting og fagurfræði-
legur sans hefur á sviði yfir sjálf-
sprottnar útlimasveiflur af handa-
hófi og krampakenndar bolvindur
sem einnig kallast dans. Óskipu-
lagðar njóta þær sín best undir
dempuðu ljósi eins og hver önnur
sjálfliverf tjáning en illa að tilefnis-
lausu fyrir framan áhorfendur.
Af leikendum mæddi einna mest
á Diljá Ámundadóttur, Estrid Þor-
valdsdóttur, Guðjóni Karlssyni og
Guðna Már Harðarsyni og stóðu
þau sig öll vel. Þó var Guðjón skýr-
mæltastur. Mig grunar að öll hefðu
þau risið undir erfiðari hlutverkum.
Söngur Margrétar Ingu var áheyri-
legur og það sama má reyndar
segja um hljómsveitarleikinn. Hóp-
atriðin voru þokkalega æfð af
reyndum leikstjóra sýningarinnar,
Helgu E. Jónsdóttur, en hún hafði
það erfiða (en oft þakkláta) hlut-
verk að leiðbeina ungu og áhuga-
sömu fólki sem stígur hér sín fyrstu
skref um það óraflæmi sem eitt
lítið leiksvið er.
Guðbrandur Gíslason
LIST OG
HÖNNUN
Norræna húsið —
anddy ri
GRAFÍSK HÖNNUN
Mikko Tarvonen. Opið daglega á
tíma N.H. Til 16. febrúar. Aðgangur
ókeypis.
SÉRSÝNINGAR grafískra
hönnuða eru frekar sjaldgæft
fyrirbæri, og góð tilbreyting frá
myndlistarsýningum, satt mun þó
að á stundum veit
maður varla hvar á
að draga mörkin þeg-
ar núlistir eru annars
vegar. í þá veru gætu
hinar ýmsu efnisvís-
anir finnska hönn-
uðarins Mikko Tar-
vonen allt eins talist
fullgild nýlist í hinum
ýmsu sýningarsölum
borgarinnar, þar sem
efnið felur á stundum
í sér sterkari skírskot-
anir en útfærslan
miðað við nákvæma
upptalningu á sam-
setningu verkanna.
Það telst svo drjúg-
ur viðburður, þegar
athafna jafn virts grafísks hönn-
uðar og Tarvonen sér stað á sýn-
ingu hér í borg. Hann er marg-
verðlaunaður í landi sínu, grafísk-
ur hönnuður ársins 1995 og verð-
launahafi Norrænna teiknara
1996.
Grafísk hönnun er afar mikið
atriði í daglegum vettvangi nú-
tímamannsins og eins gott að
vera hér með á nótunum og þar
með vakandi og virkur í samtím-
anum. Hún er eins og sjónræn
samræða milli miðils og manns,
linnulaus síbylja frá morgni til
kvölds, er allstaðar í kringum
okkur með öllu hljóðlaus en ertir
þó skilningarvitin í einhveijum
mæli allan liðlangan daginn.
Krefst stöðugt athygli okkar og
þeví meir sem hún gerir það og
vekur til umhugsunar, því virkari
og gildari telst hún í heimi fags-
ins. Hér þarf allt að koma til,
sköpunargáfa sem helst í hendur
við trausta og góða hönnun óháða
tízkusveiflum, dirfsku frumleika
ásamt vilja til að leggja í senn
áherslu á glæsileika og einfald-
leika. Þetta eru klár og stefnu-
markandi atriði, en ekki verður
þó séð hvernig menn komast hjá
því að vera háðir
tízkusveiflum á vett-
vanginum er svo er
komið.
Ekki sér rýnirinn
betur en að ýmis þau
sérviskulegheit, sem
eru rauði þráðurinn í
verkum Tarvonens
séu af nokkuð kunn-
uglegum toga og mun
það vera vegna skyld-
leika þeirra við nýlist-
ir og það sem til sýn-
is er á samtímalista-
söfnum. Jafnvel text-
arnir leiða hugann að
ýmsu sem þar er að
finna, dæmi: „Hvaða
efni mundi henta bet-
ur í kápu á gerviraunverulegri
Bonk bók en beygt blikk og tærð
vélarplata? Þegar maður er laus
við hana er ekkert vit í blaðsíðun-
um fyrir innan.“
Fram kemur mikil tilfinning
fyrir pappírnum, sem er svo sem
engin nýlunda né tíðindi þegar
Finni á í hlut, og af öllu má sjá
að hér er drjúgur fagmaður á
ferð. Hins vegar nær sýningin,
eins og hún er sett upp, ekki að
blómstra í anddyrinu, sem ei held-
ur er besti staðurinn fyrir verk
sem þurfa nánd og hlýleika.
Bragi Ásgeirsson
FINNSKI grafíski
hönnuðurinn
Mikko Tarvonen.