Morgunblaðið - 14.03.1997, Blaðsíða 40

40 FÖSTUDAGUR 14. MARZ 1997
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
t
Maðurinn minn, faðir okkar, sonur og tengda-
sonur,
PÁLL GARÐAR ANDRÉSSON,
Vesturbergi 94,
lést af slysförum þann 9. mars síðastliðinn.
Kristjana Friðbjörnsdóttir,
Friðbjörn Pálsson,
Elísa Pálsdóttir,
Valgerður Hrefna Gísladóttir, Andrés Gilsson,
Kristín Ósk Óskarsdóttir, Friðbjörn Kristjánsson.
t
Ástkær eiginkona mín,
RANNVEIG JÓNA ELÍASDÓTTIR,
Hjarðarholti 8,
Akranesi,
lést miðvikudaginn 12. mars.
Haraldur V. Magnússon
og fjölskylda.
t
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
INGA JENNÝ ÞORSTEiNSDÓTTIR
frá Ölverskrossi,
síðast til heimilis
f Hraunbúðum,
Vestmannaeyjum,
andaðist mánudaginn 10. mars.
Jarðarförin auglýst síðar.
Sigríður S. Óskarsdóttir,
Þórdís Óskardóttir Kámpe,
Jakobína Óskarsdóttir,
Örn Óskarsson,
Auður Óskarsdóttir,
Kjartan M. ívarsson,
Áki Kámpe,
Bergleif Joensen,
Guðmundur Einarsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
t Elskulegur eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir og afi, VALTÝR SÆMUNDSSON frá Stóru-Mörk, Hjallabraut 33, Hafnarfirði, lést á hjúkrunarhsimilinu Sólvangi 12. mars. María Guðnadóttir, Kristbjörg Jónína Valtýsdóttir, Emil Þór Valdís María og Karen. Æst í'’ÉHI IgJHf : Eyjólfsson,

t
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
ANNA BERGÞÓRSDÓTTIR,
Lindarsíðu 4,
Akureyri,
sem lést á heimili sínu föstudaginn 7. mars síðastliðinn, verður jarðsung-
in frá Akureyrarkirkju mánudaginn 17. mars kl. 13.30.
Guðni Friðriksson,
Oiga Guðnadóttir, Kristján Halldórsson,
Agnes Guðnadóttir, Konráð Alfreðsson,
Þorbjörg Guðnadóttir,
Steinunn Guðnadóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
INGIBJORG
R UNÓLFSDÓTTIR
+ Ingibjörg Run-
ólfsdóttir fædd-
ist á Hausthúsum á
Stokkseyri 13. jan-
úar 1907. Hún and-
aðist á Sjúkrahúsi
Reylgavíkur,
Landakoti, 7. marz
síðastliðinn. For-
eldrar hennar voru
Runólfur Jónasson
og kona hans Sól-
rún Guðmundsdótt-
ir og var hún yngst
fimm barna þeirra.
Ingibjörg giftist
1. júní 1929 Ragnari
Þorvaldssyni, f. 24.1. 1906, d.
3.1. 1991. Þau bjuggu lengi í
Vestmannaeyjum og eignuðust
þar fjögur böm: 1) Haraldur,
f. 15.10. 1929, maki Svava Guð-
mundsdóttir og eiga þau þrjú
börn, níu barnabörn og eitt
barnabarnabam; 2) Sólveig
Kvatt hefur þennan heim hjart-
kær tengdamóðir mín, Ingibjörg
Runólfsdóttir, eftir hetjulega bar-
áttu við vágest þann sem kallaður
er krabbamein. Hún sýndi einstakt
æðruleysi og kvartaði aldrei og
verður því trúlega seint til jafnað
sem og þakklætinu er hún ætíð lét
í ljós fyrir hvert viðvik. Það var
mikill léttir að hún skyldi halda
andlegri reisn fram í andlátið. Tæp-
um tveimur dögum áður en kallið
kom, sagði hún við dóttur sína, sem
hjá henni var, að nú væri víst kom-
ið að svefninum langa hjá sér. Það
reyndust orð að sönnu. Brosið, sem
kom fram hjá henni þegar hún skildi
við, yljar í minningunni og segir
meira en fátækleg orð megna.
Kynni okkar hófust fyrir fjörutíu
árum og á þau bar aldrei skugga.
Fyrstu árin, meðan hún og Ragnar
bjuggu enn í Eyjum, var það ætið
tilhlökkunarefni ef stinga átti þar
við stafni. Á stundum var skipsfé-
lagi með þegar knúð var dyra í
Litla-Hvammi. Væru húsráðendur
heima var ekki annað tekið í mál
en að hann kæmi líka inn í kaffi
og pönnukökur eða annað góðgæti.
Slík var gestrisnin og ekki gerður
neinn mannamunur.
Eins og margt fólk af aldamóta-
kynslóðinni var Ingibjörg einstak-
lega dugleg og eljusöm enda vön
því frá blautu barnsbeini að þurfa
að taka ærlega til hendinni. Margt
af því sem tíðkaðist í hennar æsku
og uppvexti yrði víst á vorum dög-
um kennt við þrældóm en ekki varð
séð að það hefði gert henni neitt
nema gott. Þau Ragnar höfðu búið
í farsælu hjónabandi í hartnær 62
ár er hann féll frá. Eftir það bjó
Þóra, f. 29.10.1935,
maki Hafsteinn
Guðmundsson en
þau eiga tvo syni
og einn sonarson;
3) Guðný, f. 12.8.
1940, maki Jón
Steindórsson og
eiga þau tvö börn
og fjögur barna-
börn; 4) Sólrún, f.
20.7. 1951, seinni
maki Gunnar Þórir
Þórmundsson, en í
fyrra hjónabandi
eignaðist hún tvær
dætur og á einn
dótturson.
Ingibjörg og Ragnar fluttu
til Reykjavíkur, í Safamýri 17,
1963 og áttu þar sitt heimili
allt til dauðadags.
Utför Ingibjargar verður
gerð frá Grensáskirkju í dag
og hefst athöfnin kl. 15.
Ingibjörg ein í Safamýrinni þar til
í apríl á síðasta ári er hún fór á
Borgarspítalann í rannsókn. Þaðan
lá leiðin í júlí á Landakot þar sem
hún andaðist í faðmi dætra og
tengdadóttur. Börn hennar og
tengdaböm heimsóttu hana nær
daglega meðan á sjúkrahúsvistinni
stóð og var hún afskaplega þakklát
fýrir þann mikla stuðning. Einnig
gladdist hún yfir heimsóknum ann-
arra afkomenda, ættingja og vina.
Sannaðist þar einkar vel, að svo
uppsker sem sáir.
Þær vom ófáar pönnsurnar, ör-
þunnar og gómsætar, sem sporð-
rennt var beint af pönnunni í eld-
húsinu hjá Imbu. Uppskrift og að-
ferð er varðveitt en síðar kemur í
ljós hvernig til tekst. Eftir að þau
fluttu til Reykjavíkur vann hún við
ræstingar hjá nokkmm fyrirtækj-
um, lengst af hjá Loftleiðum hf. við
þrif í skrifstofubyggingunni á
Reykjavíkurflugvelli og einnig Sölu-
félagi garðyrkjumanna. Hvarvetna
var hreinlæti hennar og verklagi
við brugðið að ógleymdri þeirri holl-
ustu sem hún sýndi húsbændum
sínum.
Hún var afar heiðvirð og hrein-
skilin og þrátt fyrir að hún kysi að
halda sig til hlés lét hún skoðanir
sínar í ljós á hógværan en hnitmið-
aðan hátt. Léttleiki var hennar að-
alsmerki, bæði andlega og líkam-
lega, og síst að skapi að sífra. Ekki
minnist ég þess heldur að hafa heyrt
hana hnjóða um aðra, en það virð-
ist fágætur eiginleiki í fari fólks.
Ingibjörg var trúuð kona þrátt
fyrir að ekki gæfust margar stund-
ir til kirkjulegra iðkana. Hún var
þess fullviss að hinum megin biði

t S **v ;
Vinur okkar, w
HALLDÓR 1. ANDRÉSSON,
Engjavegi 73,
Selfossi,
er lést á Sjúkrahúsi Reykjavíkur mánudaginn
3. mars sl., verður jarðsunginn frá Stokksey-
rarkirkju laugardaginn 15. mars kl. 14.00.
Aðstandendur.
+
Innilegar þakkir sendum við öllum þeim sem
sýndu samúð og virðingu við andlát og útför
ástkærrar systur okkar og frænku,
SIGRÍÐAR J. JÓHANNESDÓTTUR
frá Skálholtsvík,
til heimilis
á Austurbrún 2,
Reykjavík.
t
Innilegar þakkir til allra sem sýndu okkur
samúð og hlýhug við andlát og útför
SÓLVEIGAR PÉTURSDÓTTUR
sjúkraliða,
Njálsgötu 79,
Reykjavík.
Sérstakar þakkir til vinnufélaga hennar,
starfsfólks Landspítalans, vina og annara,
sem aðstoðuðu hana einstaklega vel í veikindum hennar.
Systkini og frændfólk hinnar látnu.
Aðstandendur.
Ragnar, hinn tryggi lífsförunautur
sinn, aðrir ástvinir og venzlamenn.
Á kveðjustund er margs að
minnast. Otal atvik og liðnir at-
burðir koma fram í hugann og
tengjast sérlega ljúfum minningum
um elskuiegar manneskjur,
tengdaforeldra mína, Ingibjörgu
og Ragnar.
Jón Steindórsson.
Elsku amma mín. Það er erfitt
að hugsa til þess að nú sért þú
farin frá mér. Þú sem hefur ávallt
verið mér svo kær, svo stór hluti
af lífi mínu. Þú varst alltaf til stað-
ar fyrir mig frá því að þú byijaðir
að passa mig sem ungbarn og fram
til síðasta dags. Hlýjar minningar
streyma fram í hugann þegar ég
hugsa til allra þeirra góðu stunda
er ég átti með þér og afa í upp-
vexti mínum. Það var alltaf svo ljúft
og notalegt að koma í Safamýrina
og þar gat ég dundað mér tímunum
saman við hina ýmsu leiki. Við
skemmtum okkur oft vel við að
fara í gegnum fataskápana þína.
Þú áttir svo marga fallega nátt-
kjóla og ég fékk að velja einn sem
var sérstaklega ætlaður mér þegar
ég kæmi og gisti yfir nótt.
Mér eru einkar minnisstæðar
næturnar sem ég fékk að gista hjá
þér, amma. Þá leið mér alltaf eins
og „prinsessunni á bauninni". Ekk-
ert var til sparað svo að ömmustelp-
unni liði sem allra best. Dregnar
voru fram þúsundir kodda sem rað-
að var af umhyggju í kringum mig
og þótti þér aldrei nóg. Við höfðum
síðan fyrir venju að þylja saman
fallegar bænir og sálma áður en
við fórum að sofa. Ég hafði þig þó
alltaf grunaða um að sofa lítið sem
ekkert þessar nætur því að ef ég
rumskaði þá varst þú strax risin
upp og hafðir áhyggjur af því að
það færi illa um mig. En þannig
manneskja varst þú, amma. Þú
barst velferð annarra sífellt fyrir
bijósti og settir hana jafnan framar
þinni eigin.
Líf þitt var ekki allaf dans á rós-
um en þú varst stolt og þér var
mikilvægt að bera höfuðið hátt. Þú
kenndir mér svo margt, og innrætt-
ir mér að vera heiðarleg og sam-
viskusöm, og fyrir það mun ég
ávallt vera þér þakklát.
Ég þakka guði fyrir þær stundir
sem við áttum saman og megi þér
líða vel á þeim stað sem þú dvelur
nú á. Minningin um þig, elsku
amma, mun að eilífu lifa í hjarta
mínu.
Hver minning dýrmæt perla að liðnum
lífsins degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug þakka hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf sem
gleymist eigi
og gæfa var það öllum, er fengu að
kynnast þér.
(Ingibj. Sig.)
Hún amma mín er dáin.
Þegar ég kom heim úr vinnu
föstudaginn 7. mars kom pabbi
minn til mín og sagði mér að amma
mín væri dáin. Amma Imba eins
og hún var alltaf kölluð var yndis-
leg kona, sem sýndi mér alltaf mik-
inn kærleik. Fyrir um tveimur árum
greindist hún með krabbamein sem
reyndist henni erfiður sjúkdómur.
En hún kvartaði ekki þótt hún
væri oft mjög þjáð.
Amma tók alltaf vel á móti börn-
um, tengdabörnum, barnabörnum
og öðrum sem heimsóttu hana.
Það var alltaf gott að koma í
Safamýri 17 og fá nýbakaðar
pönnukökur og mjólk.
Amma var mikil dugnaðarkona,
til dæmis vann hún við ræstingar
á skrifstofum Flugleiða og víðar og
oftast gekk hún til og frá vinnu
hvernig sem viðraði þegar afi Ragn-
ar gat ekki keyrt hana. Mig Iangar
að skrifa svo margt annað sem í
hugann kemur en þær minningar
ætla ég að eiga fyrir mig.
Elsku Halli, mamma Þóra,
Guðný, Solla, tengdabörn og aðrir
ættingjar. Guð blessi ykkur í sorg-