Morgunblaðið - 16.05.1997, Blaðsíða 41

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
FÖSTUDAGUR 16. MAÍ1997 41
Það sem einkenndi Brunnársystkinin
öll var hin mikla glaðværð og hlýja
sem þau áttu ekki langt að sækja
því Lilja móðir þeirra var einstök
kona í skapgerð og leysti móðurhlut-
verkið af hendi eins og best varð á
kosið. Á bernskuárum mínum þótti
mér svo vænt um Lilju að ég lagði
hana til jafns við móður mína og var
sama hjá hvorri þeirra ég var. Það
varð mér því mikið gleðiefni þegar
ég fór fyrst í barnaskóla að vera
komið fyrir hjá Lilju frænku á
Brunná, þar var maður jafnöruggur
og í móðurörmum og það varð mér
tilhlökkunarefni að komast í frænd-
systkinahópinn. Farkennsla var í
sveitinni eins og annars staðar í þá
daga en kennt var í Stórholti sem
er næsti bær við Brunná. Á Brunnár-
bænum var hvorki hátt til lofts né
vítt til veggja en við börnin fundum
ekki fyrir því, gáski og gleði réðu
ríkjum.
Við Benedikt, eða Bensi Ben eins
og við kölluðum hann alltaf, vorum
eins og áður segir jafnaldrar og syst-
rasynir en einnig bræðrasynir, skvld-
leikinn gekk því næst því að við
værum bræður. Þó er það ekki skyld-
leikinn sem ræður ferð þegar ég sting
niður penna og skrái nokkur þanka-
brot úr sjóði minninganna heldur
miklu fremur áhrifin af fjölmörgum
samverustundum í ljóma bernsku-
og æskuára.
Við Bensi vorum bekkjarbræður í
barnaskóla, gengum saman til
prestsins og fermdumst saman; þeg-
ar kom fram á unglingsárin fórum
við í sama skólann, Reykjaskóla í
Hrútafirði, þá 17 ára gamlir. Það
voru okkar fyrstu spor frá æsku-
stöðvunum og nýr heimur blasti við.
Nokkrir aðrir piltar úr Saurbæ fóru
einnig í Reykjaskóla og enn aðrir í
Reykholtsskóla. Eftir tveggja vetra
skólavist færðist mikið fjör í félags-
lífið í Saurbænum, einkum á sviði
íþróttanna, og þar var Bensi frændi
ötull liðsmaður. En svo komu áhrif
hernámsáranna og bylting varð í ís-
lensku þjóðlífi, fólkið yfirgaf sveitirn-
ar og streymdi til höfuðstaðarins þar
sem nýir möguleikar buðust. Við
frændur vorum báðir í þessum hópi.
Þrátt fyrir byltingarkenndar breyt-
ingar sem okkar kynslóð hefur upp-
lifað á þessari öld hefur ekkert ennþá
getað afmáð þá lífsmynd sem varð
til á æskuárunum og tengist
Brunnárbænum, Bensa frænda og
systkinahópnum. Sú mynd er mér
ávallt jafnkær; þarna bundumst við
böndum og hlutum ómetanlegt vega-
nesti til fullorðinsáranna.
Bensi frændi var ýmsum góðum
kostum búinn þó að honum fyndist
það ekki sjálfum, hann vanmat oft
sjálfan sig en brosti þó gjarnan að.
Hann var ekki hár maður vexti en
léttur í spori og röskur til vinnu og
öll störf sín vann hann af mikilli trú-
mennsku og samviskusemi. í upp-
vextinum vann hann við hefðbundin
landbúnaðarstörf sem þá voru erfíð
og án vélvæðingar. Eftir að Bensi
fluttist til Reykjavíkur stundaði hann
lengst af leigubílaakstur og síðar
afgreiðslustörf og lagerstörf hjá 01-
íufélaginu hf. Það skiptir ekki máli
við hvað starfað er heldur hvernig
störfin eru af hendi leyst. Um Bensa
frænda minn er vitnisburðurinn alls
staðar hinn sami: Hann var drengur
góður, traustur og heiðarlegur. Það
sem einkenndi hann alla tíð var ein-
lægni hans og góðvild í garð hvers
samferðamanns. Glaðlyndur var
hann og gaf alltaf af sér eitthvað
sem glæddi vinarhug. Hygg ég að
hann hafi ekki sjálfur gert sér grein
fyrir því hversu mörgum sem honum
kynntust þótti vænt um hann. Bensi
var ákaflega tilfinninganæmur og
viðkvæmur og mátti ekkert aumt sjá
án þess að það snerti hann, jafnvel
svo að tár féllu. Flestir vilja fela slíkt
en er það ekki merki hins góðhjart-
aða manns, eins og Jónas Hallgríms-
son segir í ljóði sínu:
Þá er það víst að bestu blómin gróa
í bijóstum sem að geta fundið til.
Ég kveð þennan látna vin minn
og frænda með söknuði og þakk-
læti. Það var samhljóma manngerð
hans að vorsólin skein í heiði við
brottför hans og lýsti veginn til hinna
huldu heima.
Eiginkonu, börnum og ástvinum
öllum sendi ég innilegar samúðar-
kveðjur.
Ástvaldur Magnússon.
SVAVAS.
S VEINSDÓTTIR
+ Svava S. Sveins-
dóttir fæddist í
Fannardal í Norð-
firði hinn 10. janúar
1903. Hún lést á
Landakotsspítala 8.
maí síðastiiðinn,
uppstigningardag.
Foreldrar hennar
voru hjónin Sveinn
Guðmundsson,
bóndi í Fannardal
og síðar Kirkjubóli
í Norðfirði, og kona
hans Sigríður Þór-
arinsdóttir frá
Randversstöðum í
Breiðdal. Systkini Svövu voru:
1) Guðmundur, f. 20. janúar
1896, d. 1. aprií 1970, bóndi og
smiður á Kirkjubóli og síðar
verkamaður í Reykjavík. Kona
hans var Stefanía Jónsdóttir,
f. 8. júní 1900, d. 3. desember
1983. 2) Þórarinn, f. 22. apríl
1907, d. 31. október 1972,
íþrótta- og stærðfræðikennari
á Eiðum. Kona hans var Stefan-
ía Ósk Jónsdóttir, f. 3. janúar
1917. 3) Uppeldisbróðir: Sveinn
Stefánsson, f. 30. október 1913,
fyrrv. lögregluþjónn í Reykja-
vík. Kona hans er Ásta Jóns-
dóttir, f. 16. janúar 1911.
Svava flutti að Kirkjubóli á
sínu fyrsta vori og ólst þar upp
við gott atlæti. Hún
stundaði nám í Eiða-
skóla tvo vetur.
Einnig vann hún við
hússtörf í Reykjavík
á góðu heimili og
síðar við verslunar-
störf á Norðfirði.
Veturinn 1926 til
1927 stundaði hún
nám við hússljórn-
arskóla á Sore í
Danmörku.
Hinn 9. júlí 1929
giftist Svava Þórði
Einarssyni, f. 7.
nóvember 1897, d.
11. nóvember 1978. Hann var
útgerðarmaður í Neskaupstað
og síðar á Seyðisfirði. Þau
fluttu um 1950 til Reykjavíkur.
Dóttir þeirra er Ingunn Þórðar-
dóttir, f. 9. apríl 1930, stjórnar-
ráðsfulltrúi. Dóttir hennar er
Svava Þóra Þórðardóttir, f. 18.
janúar 1954, hjúkrunarfræð-
ingur. Hennar maður er Einar
Helgason, f. 25. febrúar 1957,
húsasmiðameistari. Börn
þeirra eru: 1) Ingunn Guðrún,
f. 28. janúar 1980. 2) Þórður,
f. 20. ágúst 1982. 3) Helgi, f.
lS.mars 1994.
Útför Svövu fer fram frá
Fossvogskirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 13.30.
Hún amma mín og nafna lést í
hárri elli á Landakotsspítala. Á
langri ævi gerist vitaskuld margt,
en ég mun láta nægja að minnast
þess sem mér fannst einkenna hana.
Það lék allt í höndunum á ömmu
og eflaust hafði hún hæfileika til
listsköpunar, enda þótt þeirra væri
einungis notið á heimilinu. Hún
saumaði stöku sinnum föt og pijón-
aði, en taldi það fremur fánýtan
verknað. Fremur voru töfraðir fram
alls kyns púðar með blóma- eða ís-
lenskum munstrum, fíngerðar milli-
réttarservíettur og dúkar. Óskiijan-
leg er sú vinna er liggur að baki
munum saumuðum með klaustri og
harðangri. Einnig saumaði hún tvær
myndir í silki. Hún tók upp munstur
á Þjóðminjsafninu sem hún saumaði
eftir. Við hefðbundinn krosssaum
valdi hún sjálf saman litina eftir
sínu höfði. Skreyting rúmfatnaðar
með milliverki og flatsaum fannst
henni skipta miklu máli. Þegar sjón-
in fór að daprast heklaði hún teppi,
en harðneitaði að snerta nokkuð
þegar henni fannst hún hafa misst
getu til þess. Hana skipti mestu
máli að hluturinn væri fallegur og
vel unninn. Hún sagði oft við mig:
„Það spyr þig enginn hve lengi þú
varst að gera þetta, heldur verður
litið á hversu vel hluturinn er gerð-
ur.“
Dvöl hennar á Soro í húsmæðra-
skóla var henni ávallt einstaklega
kær minning. Á tyllidögum var eld-
að upp úr gömlu handskrifuðu bók-
inni þaðan og orð skólastýrunnar
fröken Vestergaard voru í heiðri
höfð.
Oft mun hafa verið gestkvæmt á
heimili hennar og afa fyrir austan
og mér er sagt að allir hafí fengið
þar rausnarlegar móttökur. Vinkon-
ur mínar tala um hve vel var alltaf
tekið á móti þeim og ávallt boðin
margrétta máltíð og meðlæti sem
þær væru hefðarkonur, en ekki litl-
ar stúlkur. Öll boð voru skipulögð
með miklum fyrirvara svo oft þótti
mér nóg um. Hún hafði gaman af
að prófa nýjar uppskriftir og minn-
ist ég þess t.d. að hafa fengið ham-
borgara í sunnudagsmat löngu fyrir
tíma skyndibitastaða. Hún klippti
út uppskriftir, skrifaði þær einnig í
litlar vasabækur og á smásnepla.
Með lét hún oft fylgja lýsingar á
veislum hjá vmkonum sínum. Allt
var geit af sömu nákvæmninni.
Spilamennskan var henni í blóð
borin. Hún spilaði bridge langt fram
á níræðisaldur. Á yngri árum var
hún í spilaklúbbi og spilaði viku-
lega. Oft var einnig spilað þess utan
við aðra vini og fjölskyiduna um
helgar og á hátíðum. Ekki fannst
henni gott ef of lengi var hugsað
um næsta útspil eða ef það var
ekki rétt gert.
Mikil reisn og stolt einkenndu
ömmu alla tíð. Hún var ávallt dama.
Hún hafði verið eina dóttirin á heim-
ilinu og notið ýmislegs sem stúlkum
frá barnmörgum heimilum stóð ekki
til boða. Þó að hennar listræna eðli
hafí einungis fengið útrás við hefð-
bundið, en glæsilegt heimilishald,
munu afkomendur hennar njóta
allra fallegu hannyrðanna og gömlu
uppskriftanna um ókomna tíð.
Síðustu árin voru ömmu erfíð
vegna heilsubrests. Við viljum færa
öllu því góða fólki í heimilishjálp,
heimilishjúkrun og á deild 1-A á
Landakoti okkar bestu þakkir fyrir
alveg einstaka umhyggju. Með þess
hjálp gat hún haldið reisn sinni fram
á siðasta dag.
Hafðu þökk fyrir allt, amma mín.
Svava Þóra.
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vörn í nótt.
Æ, virst mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(Þýð. S.Egilsson.)
Vertu nú yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni.
Sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson frá Presthólum.)
Langömmubörn.
Formáli
minningar-
greina
ÆSKILEGT er að minningar-
greinum fylgi á sérblaði upplýs-
ingar um hvar og hvenær sá,
sem fjallað er um, er fæddur,
hvar og hvenær dáinn, um for-
eldra hans, systkini, maka, og
börn, skólagöngu og störf og
loks hvaðan útför hans fer
fram. Ætlast er til að þessar
upplýsingar komi aðeins fram
í formálanum, sem er feitletr-
aður, en ekki í greinunum sjálf-
um.
+
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
KRISTJANA BERGMUNDSDÓTTIR,
Laugarásvegi 1,
lést á krabbameinsdeild Landspítalans 14. maí.
Jarðarförin mun fara fram í kyrrþey að ósk hinnar látnu.
Þeim, sem vilja minnast hennar, er bent á að láta Krabbameinsfólagið
njóta þess.
Kristln Magnúsdóttir, Lars Göran Eriksson,
Kolbrún Magnúsdóttir, Ormarr Snæbjörnsson,
Þórdfs Magnúsdóttir, Jónas Snæbjörnsson,
Magnús Magnússon,
barnabörn og barnabamabörn.
+
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir og afi,
RÍKHARÐ ÓSKAR JÓNSSON,
Reykjabraut 4,
Þorlákshöfn,
lést á Landspítalanum aðfaranótt fimmtu-
dagsins 15. maí.
Anja Jónsson,
börn, tengdabörn og barnabörn.
+
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir og afi,
KÁRI SVEINSSON
bóndi,
Ósabakka,
Skeiðum,
verður jarðsunginn frá Ólafsvallarkirkju laugardaginn 17. maí kl. 14.00.
Jóna Egilsdóttir,
dætur, tengdasynir og barnabörn.
+
PÁLLÞÓRÐARSON,
Egilsbraut 9,
Þorlákshöfn,
verður jarðsunginn frá Þorlákskirkju laugar-
daginn 17. maí kl. 13.00
Aðstandendur.
+
Innilegar þakkir til allra, er sýndu okkur samúð
og vinarhug við andlát og útför móður okkar,
tengdamóður og ömmu,
SNJÓLAUGAR ÞORSTEINSDÓTTUR,
Skálaheiði 7,
Kópavogl.
Þorsteinn Júlíusson, Esther Ólafsdóttir,
Guðríður Júlíusdóttir, Hörður Jónsson,
Anna Svanborg Júlíusdóttir, Örn Sveinsson
og barnabörn.
+
Innilegar þakkir til allra, sem sýndu okkur
samúð og hlýhug við andlát og útför eiginkonu
minnar, móður okkar, tengdamóður, ömmu og
langömmu,
ÁLFHEIÐAR EINARSDÓTTUR,
Rauðhömrum 14,
Reykjavfk.
Lárus Þórarinsson,
börn, tengdabörn, barnabörn
og barnabarnabörn.
*■