Morgunblaðið - 29.04.1998, Qupperneq 40

v40 MIÐVIKUDAGUR 29. APRÍL 1998
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
+ Þorsteinn Þor-
steinsson fædd-
ist í Hafnarfirði 21.
ágúst 1936. Hann
lést á Sjúkrahúsi
Reykjavíkur 22.
aprfl sl. Foreldrar
hans voru Þorsteinn
Kr. Guðmundsson, f.
18. janúar 1896, d. 9.
ágúst 1936, og
Helga Sveinsdóttir,
f. 30. júní 1911, d.
, 22. febrúar síðastlið-
inn. Þau voru búsett
á Merkurgötu 14 í
Hafnarfirði. Seinni
maður Helgu var Guðmundur
Bjömsson, f. 9. ágúst 1896, d. 23.
febrúar 1968, bóndi og búfræð-
ingur í Görðum á Alftanesi.
Systkini Þorsteins em: Sveinn
(samfeðra), Sigríður Bergþóra
(sammæðra), Þórunn (sam-
mæðra), Halldór og Eggert Guð-
mundssynir uppeldisbræður.
Þorsteinn átti soninn Jens
Kristin með Guðrúnu Jensdótt-
ur. Kona hans er Hrafnhildur
Þórisdóttir og eiga þau tvö
börn, Þóri og Guðrúnu. Fyrri
kona Þorsteins var Oddný Jón-
asdóttir og áttu þau eina dóttur,
Unni Lóu. Hennar maður er Elí-
as Vairaktaridis og eiga þau
þijú börn, Georgios Þorstein,
Oliviu Katarinu og Oddnýju
í dag verður sárt að kveðja elsku-
legan afa. Afí, þú hafðir svo gaman
af því að ferðast, þess vegna finnst
okkur eins og þú sért farinn í stutt
ferðalag. En nú horfum við til baka
og minnumst gleðistundanna með
>-þér. Okkur þótti alltaf jafngaman
þegar við biðum eftir þér á aðfanga-
dag jóla er þú komst með jólapakk-
ana til okkar. Við fengum alltaf svo
skemmtilega og sérstaka pakka, því
að í pökkunum leyndist alltaf eitt-
hvert góðgæti. Okkur systkinunum
þótti vænt um hvað þú, afi, hafðir
gaman af okkar áhugamálum, Þórir
á snjóbretti og Guðrún i KFUK. Og
einnig er við hittumst á handbolta-
leikjum á milli Hauka- og Stjörnu-
stúlkna, þar sem þú varst Hauka-
maður og við Stjörnumanneskjur.
Minningin um þig lifir ætíð í hjört-
um okkar. Elsku pabbi, mamma og
aðrir aðstandendur, Guð styrki ykk-
ur og leiðbeini í þessari miklu sorg.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margseraðsakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem)
Þín barnabörn,
Guðrún og Þórir.
„Velkomin til landsins, ætliði þið
ekki að líta inn og fá kaffi hjá Svönu
minni?“ Andlit Steina ljómar og
með brosi á vör þrýstir hann hend-
ur, hlýtt en alltaf þéttingsfast.
Steini var stór maður. Ekki ein-
ungis líkamlega, tæplega tveggja
metra hár og kröftuglega vaxinn,
heldur einnig gæddur þeim mann-
kostum og dyggðum sem gera stór-
an mann að miklum og góðum.
Traustur og ábyggilegur eiginmað-
ur, vinasæll, frændrækinn, glað-
lyndur, hjartahlýr og skemmtilegur
'og meðal sterkra einkenna voru
ekki síst afburða dugnaður og ósér-
hlífni. Steina féll aldrei verk úr
hendi og bera fallegt heimili hans
og Svönu sem og sumarbústaður
þeirra í Grímsnesi vitnisburð um
hugvitsemi og handlagni.
Við höfum búið í Kaupmannahöfn
_ þann tíma sem Steini hefur verið
whluti af fjölskyldu okkar þannig að
Eleni. Seinni kona
Þorsteins er Svan-
hildur Þorbjarnar-
dóttir og á hún tvær
dætur frá fyrra
hjónabandi, þær
Birnu og Eddu Ar-
inbjarnardætur.
Sambýlismaður
Birnu er Júlíus
Pálsson og eiga þau
tvær dætur, Krist-
ínu Yri og Hildi.
Sonur Birnu frá
fyrra hjónabandi er
Agnar Rósinkrans.
Eiginmaður Eddu
er Grétar Guðnason og eiga þau
tvær dætur, Irisi og Mörtu.
Dóttir Eddu frá fyrra hjóna-
bandi er Svanhildur Þóra.
Að loknu barnaskólaprófi
lauk Þorsteinn gagnfræðaprófi
frá Flensborgarskóla árið 1953.
Síðan lauk hann prófi frá Iðn-
skólanum í Reykjavík í plötu-
og ketilsmíði 1962 og hlaut
meistararéttindi árið 1965.
Hann starfaði við iðn sína á
ýmsum stöðum á landinu og
einnig um 5 ára skeið í Svíþjóð
og Noregi. Síðustu árin starfaði
hann í íþróttahúsinu við Strand-
götu í Hafnarfirði.
Útför Þorsteins fer fram frá
Garðakirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.30.
samverustundirnar hafa því miður
verið alltof fáar. En ógleymanleg
eru þau jól, ferðalög og aðrar stund-
ir sem við áttum saman og ávallt
með Steina sem hrók alls fagnaðar.
Elsku Steini. Nú hefur þú lokið
þínu síðasta verki og það er sárt að
þurfa að kveðja þig fyrir aldur
fram. Þér fannst þú eiga svo margt
enn ógert. Við erum þakklát fyrir
að hafa fengið að kynnast þér og
eiga þig að og ekki síst þykir okkur
vænt um hvernig þú gekkst börnum
okkar í afastað. I hugum þeirra
varst þú og ert afi Steini. Far þú í
friði, kæri vinur.
Birna Arinbjarnardóttir
og Júlfus Pálsson.
Þá er komið að leiðarlokum hjá
þér, Steini minn, eftir langa og
stranga baráttu við þennan óvin
okkar mannanna, sem krabbameinið
er. Þó að söknuðurinn sé mikill og
sár, getum við þó huggað okkur við
að þinni þjáningu og kvöl er lokið.
Þegar maður nú hugsar til baka og
lítur yfir farinn veg eru það minn-
ingamar sem ylja. Það eru 15 ár síð-
an þú kynntist henni mömmu. Það
hafa verið henni mikíl gleði- og
gæfuár. Það var unun að eyða með
ykkur stundum, því þið voruð svo
samrýnd og ánægð hvort með ann-
að. Þú tókst mér strax opnum örm-
um, svo og minni fjölskyldu og hefur
alltaf verið dætrum mínum ósvikinn
afí. Nú gleðjumst við yfír öllum góðu
samverustundunum í sumarbú-
staðnum ykkar mömmu í Grímsnes-
inu. Þú vissir hversu glaðar mínar
urðu, í hvert sinn er átti að fara í
sumarbústaðinn til ömmu og afa og
alltaf vorum við jafn velkomin. Það
verður tómlegt að koma austur og
sjá engan afa úti á palli eða í kring
um bústaðinn að dunda sér. Þér
þótti mjög gaman að ferðast til út-
landa og eru þær orðnar óteljandi
ferðimar sem þið mamma hafið far-
ið á þessum árum. Saman fórum við
nú bara tvisvar til útlanda, sem er
kannski ekki mikið á 15 árum, en
það voru ánægjulegar ferðir. Þegar
við höfum verið að rifja upp í gegn-
um tíðina, hvað það var gaman hjá
okkur í Flórída ‘91, verður Marta
mín alltaf sár, því hún var ekki fædd
og það finnst henni svo mikið órétt-
læti. En við bættum henni það upp í
fyrra þegar við fórum öll til Portú-
gal á afmælisdaginn hennar, 3. júní,
og þú fórst með henni fram til flug-
stjórans í tilefni dagsins. Dvölin í
Portúgal var þér erfíð vegna veik-
indanna en þú harkaðir það af þér
og eyddir með okkur þremur
skemmtilegum vikum, sem við bú-
um að um ókomna framtíð. Steini
minn, ég kveð þig að sinni og lofa
þér því, að ég skal hlúa að mömmu
eins vel og ég get og passa uppá að
hún verði ekki ein og einmanna í því
tómarúmi sem nú hefur myndast.
Elsku mamma, ég veit að erfiðir
tímar fara í hönd, því Steini var svo
góður maður og erfitt að sætta sig
við að hafa hann ekki lengur hjá sér.
Þú átt alla okkar samúð og við vilj-
um allt fyrir þig gera, þú þarft bara
að leyfa okkur það. Elsku Jenni,
Haddý og fjölskylda, Unnur Lóa,
Elías og fjölskylda, ykkur sendum
við okkar dýpstu samúð, missir ykk-
ar er líka mikill.
Kveðja,
Edda Arinbjarnardóttir
og fjölskylda.
Aðfaranótt síðasta vetrardags
lést á Sjúkrahúsi Reykjavíkur Þor-
steinn Kristinn Þorsteinsson járn-
smiður frá Görðum á Alftanesi.
Þorsteinn veikist af krabbameini
fyrir um það bil fimm árum. Síðustu
tólf mánuðina herti sjúkdómurinn
sífellt tökin og í lok febrúar var svo
komið að Þorsteinn hætti að vinna
og var meira og minna rúmfastur
eftir það. Hann bjó yfir miklu æðru-
leysi og var sérlega óvílsamur í
þessari raun.
Þorsteinn var mágur minn og vin-
ur og ég lærði margt af lífsreynslu
hans. Mig langar nú þegar leiðir
skilja að minnast hans nokkrum
orðum.
Eg kynntist Þorsteini árið 1957
en það ár byrjuðu hann og Oddný
systir mín að vera saman. Hann
varð fljótt eins og einn af fjölskyld-
unni, ekki aðeins tilvonandi tengda-
sonur og mágur heldur ekki síður
stóri bróðir minn og eins og sonur
foreldra minna og sonarsonur há-
aldraðra föðurforeldra okkar Odd-
nýjar. Að sjálfsögðu var þetta fyrir
það hversu fágætur persónuleiki og
góður drengur Þorsteinn var alla
tíð. Þessi tengsl hans við fjölskyldu
mína hafa aldrei rofnað og það
breytti engu að hann og Oddný
systir mín skildu vorið 1970.
Þorsteinn lærði járnsmíði í
Landsmiðjunni. Hann vann árum
saman í vinnuflokki Sigurðar Jóns-
sonar vélvirkjameistara við að reisa
olíu- og lýsistanka um allt land. Þor-
steinn var mikill dugnaðarforkur og
afburðagóður rafsuðumaður og
jafnan eftirsóttur í vandasöm verk.
Hann sagði mér sjálfur að hann
hefði ekki áttað sig fyllilega á því
fyrr en hann var kominn vel á miðj-
an aldur að trésmíði höfðaði ekki
síður til hans en járnsmíði. Þetta
fannst honum koma vel í ljós þegar
hann smíðaði sjálfur sumarhús
þeirra hjóna í Grímsnesi.
Margir nytjagirípir eftir hann eru
til hjá fjölskyldunni. Snilldarhand-
bragðið á þeim mun lengi minna á
Þorstein, eins lengi og þeir eru til
sem muna.
Um tíma átti Þorsteinn við það
vandamál að stríða að vera of mikið
í félagsskap Bakkusar. En með
hjálp sérfróðra manna og kvenna
tókst hann á við það vandamál og
hafði fyrir löngu betur í þeirri
glímu. Heimspeki og hugmynda-
fræði AA-samtakanna átti auðveld-
an aðgang að skoðunum Þorsteins.
Hann tileinkaði sér þær og notaði til
þess að leggja öllum góðum málum
lið.
Þorsteinn var hár maður og
hraustur, glæsimenni og mikið
kvennagull. Skaplyndi hans var
Ijúft og jafnt. Hann hafði gaman af
að lifa í fornri og nýrri merkingu
þess orðs, var alltaf ávarpsgóður,
friðsamur og algjörlega laus við
stærilæti; eða eins og nú er sagt,
hafði einkar góða nærveru. Þor-
steinn var í eðli sínu mjög greiðvik-
inn maður og mikill vinur vina
sinna.
Um leið og ég og fjölskylda mín
þökkum fyrir áratuga góð kynni
sendum við konu hans, börnum og
fósturbörnum hlýjar samúðarkveðj-
ur.
Guð blessi minningu Þorsteins
Kristins Þorsteinssonar.
Þorgils Jónasson.
+ Hulda Ingibjörg
Benediktsdóttir
Lövdahl fæddist í
Reykjavík 6. sept-
ember 1916. Hún
lést á Landakots-
spítala 19. aprfl síð-
astliðinn. Foreldrar
hennar voru Bene-
dikt Sveinsson, f.
15. september 1885,
d. 4. júlí 1927, af
slysföruin, og Una
Pétursdóttir, f. 16.
febrúar 1896, d. 23.
maí 1993. Hulda
giftist Ragnari
Kornelíusi Lövdahl, húsasmíða-
meistara f. 25. mars 1910, d. 8.
október 1979. Hulda og Ragnar
gengu í hjónaband hinn 29. maí
í dag verður tengdamóðir mín,
Hulda Ingibjörg Benediktsdóttir
Lövdahl, lögð til hinstu hvílu. Eg
kynntist Huldu fyrir u.þ.b. áratug
þegar ég fór að búa með dóttur
hennar Jóhönnu og tók hún mér
strax mjög vel. 011 árin sem við
þekktumst var samband okkar
annað og meira en venjulegt
tengdasonar - tengdamóður sam-
band, við vorum góðir vinir.
Hulda var snyrtileg og ævinlega
vel klædd dama, sem vildi hafa allt
í röð og reglu í sínu nánasta um-
hverfi. Heimili hennar var eins og
hún sjálf, fallegt og snyrtilegt.
Hún var mikil hannyi'ðakona og
prýddu margir listilega útsaumað-
ir hlutir heimili hennar.
Tengdamóðir mín var með af-
brigðum minnug á menn og mál-
efni. Hún var hafsjór af fróðleik
og hafði mikla ánægju af að deila
þekkingu og vitneskju sinni með
öðrum.
Hulda bar ekki alltaf tilfinning-
ar sínar á torg. Hún gat verið dul
ef svo bar undir, enda hafði hún
ekki farið varhluta af sárri reynslu
og áföllum í lífinu. Hún missti föð-
ur sinn 10 ára gömul og sá á eftir
tveimur lífsförunautum, Ragnari
Lövdahl, húsasmíðameistara og
Gunnari Gunnarssyni, verslunar-
manni. Ragnar lést eftir stutta, en
erfiða sjúkdómslegu í október
1979 og Gunnar eftir langvinn og
erfið veikindi í september 1994.
Tengdamóðir mín átti við veik-
indi að stríða i nokkur ár, en í
október sl. varð hún alvarlega
sjúk. Lega hennar á Sjúkrahúsi
Reykjavíkur og síðan Landakots-
spítala var með litlum hléum, þar
til yfir lauk. Síðustu vikurnar virt-
ist hún hressari og var að byrja í
endurhæfingu, þegar dauða henn-
ar bar skyndilega að á 82. ald-
ursári, andlega mjög meðvituð um
lífið og tilveruna.
Mikið samband var á milli heim-
ilanna alla tíð. Naut ég og fjöl-
skylda mín gestrisni hennar og
Gunnars er þau bjuggu á Egils-
stöðum í allmörg ár.
Tengdamóðir mín var hjartahlý
manneskja og reyndist mér með
afbrigðum vel. Eg hugsa með
þakklæti til hennar fyrir það hve
hún var mér góð og fyrir allar
góðu samverustundirnar. Guð
blessi minningu hennar og gefi
henni góða heimkomu.
Ég sendi börnum hennar og
fjölskyldum þeirra einlægar sam-
úðarkveðjur.
Stefán Edelstein.
Elskuleg systir mín er látin.
Mig langar að skrifa fáein orð
og senda þér síðustu kveðju mína.
Því miður get ég ekki verið við
jarðarförina vegna veikinda, þrátt
fyrir að ég vildi svo gjarnan fylgja
þér síðasta spölinn. Þar sem ég
hef búið erlendis síðastliðin 50 ár
höfum við ekki hist eins oft og við
1935. Þau eignuð-
ust fimm börn, Ed-
vard, f. 12. desem-
ber 1937, Unu
Olgu, f. 28. janúar
1940, Jóhönnu, f.
10. janúar 1947,
Benedikt Ragnar, f.
5. október 1953, og
Marten Inga, f. 20.
ágúst 1958.
Sambýlismaður
Huldu var Gunnar
Kristófer Gunnars-
son, verslunarmað-
ur á Egilsstöðum, f.
30. ágúst 1922, d.
ll.september 1994.
Útför Huldu fer fram frá Frí-
kirkjunni í Reykjavík í dag og
hefst athöfnin klukkan 13.30.
hefðum kosið, en við ræddum oft
saman í síma og skrifuðum hvor
annarri af og til.
A páskadag varst þú stödd hjá
dóttur þinni og tengdasyni og ég
var svo lánsöm að eiga langt sam-
tal við þig. Þú varst svo jákvæð og
ánægð. Þér leið með besta móti og
hafðir orð á því hvað margir hefðu
reynst þér vel. Við ræddum um
allt milli himins og jarðar og með-
al annars að aldurinn færðist yfir
okkur og við værum ekki við góða
heilsu. Við urðum ásáttar um að
best væri að taka einn dag í einu
og reyna að njóta lífsins í þeirri
von að okkur liði örlítið betur.
Lífið hefur oft farið um þig
ómildum höndum. Þú hefur átt um
sárt að binda eftir mikla lífs-
reynslu. Þú misstir mennina tvo í
lífi þínu og stóðst eins og klettur
við hlið þeirra í gegnum erfíða
sjúkdóma.
Kallið kom að vissu leyti á óvart
því jákvæðnin og bjartsýnin á
framtíðina var óbilandi. Ég vona
elsku systir að þegar að því kemur
munum við sameinast á nýjan leik.
Ég, Sigurbjörn sonur minn,
Astrid og börn sendum innilegar
samúðarkveðjur til fjölskyldunnar
á Islandi.
Við kveðjum þig í Guðs friði.
Þín systir
Olga og fjölskylda.
Okkur systkinin langar til að
minnast ömmu okkar Huldu Ingi-
bjargar og þakka henni allar fal-
legu minningarnar sem við eigum
um hana, afa og Gunnar. Elsku
amma. Okkur langar að þakka þér
fyrir hvað við vorum alltaf vel-
komin til þín og Gunnars á Egils-
staði. Þar var ýmislegt brallað og
alltaf gaman. Þú varst ótrúlega
þolinmóð við okkur.
A páskadag komstu til okkar svo
bjartsýn og ánægð með lífið. Þú
ræddir um framtíðina og allt sem
þú ætlaðir þér að koma í verk þeg-
ar þú kæmist í fallegu íbúðina þína
á Meistaravöllum. A þeirri stundu
virtist dauðinn svo fjarlægur. Þeg-
ar við sóttum þig beiðstu tilbúin,
glæsilega klædd í fína pelsinum og
varst svo falleg. Við systkinin höf-
um bæði dvalist erlendis síðastliðin
ár og því séð minna af þér en við
hefðum óskað. Við reyndum að
halda símasambandi við þig eins og
frekast var unnt og fréttum alltaf
af þér í gegnum mömmu.
Legg ég nú bæði líf og önd,
ljúfi Jesús, í þína hönd,
síðast þegar ég sofna fer
sitji Guðs englar jfir mér.
(Hallgr. Pét.)
Við kveðjum þig með sorg í
hjarta og vitum að þú munt taka á
móti okkur þegar okkar tími kem-
ur.
Guð geymi þig.
Olga Björk, Andri
Birkir og fjölskylda.
ÞORSTEINN
ÞORSTEINSSON
HULDA
BENEDIKTSDÓTTIR
LÖVDAHL