Morgunblaðið - 12.08.1998, Blaðsíða 38

^58 MIÐVIKUDAGUR 12. ÁGÚST 1998
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ

JÓHANN ÞÓR
JÓHANNSSON
+ Jóhann Þór Jó-
hannsson fædd-
ist á Selfossi 15. nóv-
ember 1982. Hann
lést af slysfórum 3.
ágúst síðastliðinn.
Foreldrar hans
eru Jóhann Þor-
valdsson, fæddur í
Reykjavík 23. júlí
1953, búsettur á Sel-
fossi og Hulda
Snorradóttir, fædd á
Selfossi 31. október
1959. Sambýliskona
föður hans er Dag-
björt K. Ágústsdótt-
ir, fædd í Reykjavík 10. febrúar
1954. Sambýlismaður móður
hans er Jóhann
Finnsson, fæddur í
Reykjavík 13. júlí
1944. Bræður Jó-
hanns Þórs eru
Snorri Þór Jóhanns-
son, f. 8. febrúar
1977, unnusta hans
er Helga Bettý Jóns-
dóttir, f. 31. október
1982; Þorsteinn Jó-
hannsson, f. 21. aprfl
1988 og Ágúst Jó-
hannsson, f. 8. mars
1995.
Utför Jóhanns
Þórs fer fram frá
Selfosskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.30.
Þá kemur hann með sól og yl í sál,
hann sér og skynjar ykkar trega mál,
og biður ljúft, ó, berið ykkur vel,
því blessun okkar skín á bak við hel.
(S.S.)
Síminn hringir og spurt er eftir
Jóa bróður og í símanum er prest-
urinn okkar, Þórir Jökull.
Hann þurfti ekkert að segja
mér. Eg spurði hvort það væri í
.iambandi við Jóa Þór og hvort
'nann væri dáinn. Því stuttu áður
hafði ég heyrt í fréttum að mjög al-
varlegt slys hefði orðið í Landsveit.
Eg vissi að Jói Þór hafði farið í
Galtalæk. Það er eins og þessi
helgi ársins geti aldrei skilað öllum
heilum heim og mikið hefur verið
tekið af ungu fólki úr þessu litla
samfélagi okkar hér á Selfossi í
umferðarslysum, nánast á hverju
ári.
Snorri Þór, eldri bróðir Jóa
Þórs, beið heima eftir honum þenn-
an eftirmiðdag, en með árunum
urðu þeir alltaf meiri og meiri fé-
lagar þótt fímm ár væru á milli
þeirra. Snorri minn, þú hefur misst
mikið og ekki er söknuður hinna
bræðranna, þeirra Ágústs og Þor-
steins, minni.
Jóa Þór hitti ég rétt áður en
hann fór í sína síðustu útilegu og
hann sagðist vera að fara í Galta-
læk með litlu krökkunum, en þegar
unglingar eru komnir á þennan
aldur liggur þeim svo á að verða
fullorðnir. Þeir eru að bíða eftir því
að fá leyfi til æfingaaksturs, svo er
það bílprófíð og þegar þeir eru
orðnir tvítugir eru þeir ekki lengur
«2*0 bíða eftir því að mega gera það
sem aldurinn skiptir máli til. Það
er svo margs að minnast þó svo að
árin hafi orðið allt of fá og maður
Húsgögn, Ijós
og gjafavörur
<
93
rð
>
'3
Munið
brúðargjafalistann
MÖRKINNI 3
SÍMI 588 0640 • FAX 588 0641
spyr af hverju svona ungur dreng-
ur er hrifinn burt frá foreldrum,
bræðrum og öllum vinum og ætt-
ingjum.
Jói Þór var oft hér heima hjá
okkur og fór með okkur í margar
útilegur og margar veiðiferðh- með
Ara og Steina, stundum voru þeir
keyrðir á veiðistað og sóttir seint
að kvöldi þá orðnir kaldir og blaut-
ir en ánægðir með aflann.
Okkar á milli kölluðum við Jóa
Þór alltaf Jóa „litla“ og pabba hans
Jóa „stóra“ þó svo að stærðarmun-
urinn væri ekki mikill.
Söknuður okkar allra er mikill,
þó sérstaklega foreldra og bræðra.
Megi björt minning um elskulegan
frænda verða okkur huggun á
sorgarstundu.
Margrét Þorvaldsdóttir.
Hve oft er fljótt að syrta hér í heimi,
frá hjarta voru sviftir dauðinn þeim,
er unnum heitast alls er áttum hér,
ó, hve sárt að horfa á eftir þér.
S.S.
Þegar fréttir af slysum berast,
hugsar maður ósjálfrátt, þetta er
vonandi enginn sem ég þekki. Þeg-
ar svo annað kemur í ljós, er eins og
maður lamist. Þegar ég kom heim
morguninn 4. ágúst var mér sögð
þessi hræðilega frétt að þú værir
dáinn og gat ég á engan hátt trúað
því og brotnaði alveg sarnan.
Ég er svo þakklát fyrii’ að hafa
hitt þig áður en þessi atburður
gerðist, þar sem ég hef verið í
Bandaríkjunum í eitt ár. Minning-
amar um þig eru svo margar að það
verður ekld hægt að telja þær upp
hér, en ég mun geyma þær í huga
mér um ókomin ár og þær munu
ylja mér og hugga á sorgarstundu.
Mínar innlegustu samúðarkveðj-
ur til Jóa, Dagbjartar, Huldu,
Oskars, Snorra Þórs, Helgu
Bettýjar, Þorsteins, Ágústs, Lóu
ömmu og Rósu ömmu og annarra
aðstandenda.
Elsku frændi, hvíl í friði.
Þín frænka,
Ósk.
Þó ég sé látin, harmið mig ekki með tárum.
Hugsið ekki um dauðann með harmi og ótta.
Eg er svo nærri að hvert eitt ykkar tár
snertir mig og kvelur, þó látna mig haldið.
En þegar þið hlæið og syngið með glöðum
hug sál mín lyftist upp í mót, til Ijóssins.
Verið glöð og þakklát fyrir allt sem lífið gef-
ur. Og ég, þó látin sé, tek þátt í gleði ykkar
yfir lífinu.
(Kahlil Gibran.)
freemwis
Nýr og glæsilegur haust- og vetrarlisti
Fæst í öllum helstu bókaverslunum
Sími 565 3900
—------ Fax 565 2015
Elsku frændi,
Ertu nú farinn
ertu nú farinn frá mér
hvar ertu núna, hvert liggur þín leið.
Nú spyr ég sjálfan mig oft að því
hvert liggur þín leið og nú minnist
ég þess hvað við vorum vanir að
gera margt saman, t.d. þegar við
ætluðum að reyna að klífa Ingólfs-
fjaU og þú á inniskónum einum.
Éða þegar við fórum í útilegu með
foreldrum okkar í Galtalæk og
þegar ég brenndi mig á luktinni og
þú dast í lækinn og hvað okkur
þótti gaman þegar brennan byrjaði
og hvað flugeldasýningin var flott.
Síðan líður tíminn og við fórum
að fara saman í veiðiferðir, t.d.
þegar ég, þú og Steini frændi þinn
fórum og tjölduðum niðri við
Hraunsá og veiddum þar allan dag-
inn. Mig minnir að þið Steini hafið
þá veitt sjö fiska saman og ég bara
einn og þegar þú vaktir okkur um
nóttina til þess að við allir gætum
farið út að laga tjaldið sem var að
fjúka ofan af okkur.
Oft vorum við svo heima hjá þér
í tölvunni eða að horfa á spólur.
Einu sinni fórum við til Siglufjarð-
ar og vorum alla helgina að safna
flöskum og komum heim forríkir.
Ég gæti haldið áfram endalaust að
rifja upp minningar um þig, en nú
er komið að leiðarlokum og minn-
ingarnar geymi ég hjá mér.
Ég sakna þín svo mikið og ég
gleymi þér aldrei.
Ollum vinum þínum, bræðrum
og foreldrum sendi ég mínar inni-
legustu samúðarkveðjur.
Þinn vinur og frændi,
Ari Sveinsson.
Elsku Jóhann Þór okkar er far-
inn frá okkur. Maður trúir því ekki
ennþá að svona frábær og góður
strákur sé tekinn frá okkur svo
snöggt. Og við viljum skrifa um
hann nokkur orð eins og við mun-
um eftir honum.
Um verslunarmannahelgina fór-
um við allir vinirnir saman í Galta-
læk að skemmta okkur en helgin
endaði með harmleik. Jó gerði allt
fyrir vini sína og skilur hann eftir
stórt tóm í hjörtum okkar allra. Jói
var mjög félagslyndur og vina-
margur og maður gat alltaf treyst
á hann ef maður þurfti á honum að
halda. Jói var alltaf miðpunktur í
samræðum og hann var með mjög
góðan húmor. Alltaf var mikið um
að vera, líf og fjör þegar Jói var ná-
lægt. Maður pælir oft í því af
hverju lífið sé svona ósanngjamt
að taka svona ungan strák frá okk-
ur sem átti allt lífið framundan en
ef það er einhver ástæða þá er hún
sú að það hefur þurft einhvem góð-
an strák til að vinna eitthvert góð-
verk því að ef einhver var góður þá
varst það þú, Jói.
Elsku Jói okkar, við viljum
þakka þér fyrir allar góðu stund-
imar sem við áttum saman í lífinu.
Jói, við elskum þig og munum
aldrei gleyma þér.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
margterhéraðþakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
(V. Briem.)
Elsku Hulda, Jóhann, Oskar,
Snorri, Helga Bettý, Þorsteinn,
Ágúst og aðrir ættingjar, við vilj-
um votta ykkur okkar dýpstu sam-
úð. Megi guð vaka yfir ykkur og
styrkja í þessari miklu sorg.
Ástar og saknaðar kveðja.
Sigurður, Marý, Víðir, Haukur,
Anna María, Marel, Soffía,
Hannes, Erna, Steinunn,
Hartman, Haraldur, Árni, Hug-
rún, Alex, Bjarney, Katrín, Þór-
anna, Ólafur, Geirmundur, Óli
Þór, Ari, Sveinbjörn og Daníel.
KRISTÍN MARGRÉT
ÁSMUNDSDÓTTIR
+ Kristín Margrét
Ásmundsdóttir
fæddist á Seyðisfirði
24. ágúst 1908. Hún
lést á Sjúkrahúsi
Vestmannaeyja 9.
júlí síðastliðinn og
fór útför hennar
fram frá Landa-
kirkju 18. júlí.
Með fáum orðum
langar mig að rita
nokkur kveðjuorð til
minningar um Kristínu
Ásmundsdóttur. Þar
sem ég var erlendis er útför henn-
ar var gerð gat ég ekki fylgt henni
síðasta spölinn.
Kristín var móðir míns góða
æskuvinar Helga Magnússonar
trésmíðameistara. I æsku minni og
alla tíð síðan, á unglings- og full-
orðinsárum, var ég tíður og oft
daglegur gestur á heimili þeirra
hjóna, Kristínar og Magnúsar
Magnússonar frá Vesturhúsum.
Við Helgi vorum stallbræður og
sátum saman alla okkar skólatíð
frá sex ára aldrfyog þar til lauk
gagnfræðaskóla. Á sumrin vorum
við saman í fiskvinnu og fengum
þá einnig oft að fara með föður
hans, Erlendi í Olafshúsum og
fleirum, til lundaveiða í Álsey. Á
síðari árum, eftir eldgosið, er
Kristín bjó orðið ein í íbúð, komum
við Anika aldrei svo til Eyja, að við
værum ekki boðin til hennar í veg-
legt kaffiboð og góðgerðir. Alltaf
sama hógværðin og myndarskap-
urinn. Kristín auðsýndi mér og öll-
um hlýju hinnar fáguðu konu sem
hún var alla tíð. Ég mun sakna
hennar næst er ég kem til Vest-
mannaeyja.
Kristín var fædd og uppalin á
Seyðisfirði, dóttir hjónanna Emmu
Pétursdóttur og Ásmundar
Sveinssonar, sem var þar þekktur
sjómaður og formaður. Á æsku- og
uppvaxtarárum hennar gegndi
Seyðisfjörður forystuhlutverki hér
á landi. Um bæinn fóru vindar er-
lendra menningaráhrifa, einkum
þó frá frændum okkar austan um
haf, Norðmönnum; við útlönd og
hafnir hér innanlands voru tíðar
og reglubundnar samgöngur við
Seyðisfjörð.
Tæplega tveim árum áður en
Kristín fæddist kom sæsíminn á
land í Seyðisfirði í ágúst árið 1906
og Island komst í beint samband
við umheiminn. Mikill menningar-
bragur var á öllu og fréttablöðum
þar í bæ stýrðu þekkt þjóðskáld
eins og nafnarnir Þorsteinn Gísla-
son og Þorsteinn Erlingsson.
Kristín Ásmundsdóttir bar alla tíð
með sér þessa fágun, sérstaka
kurteisi og tillitssemi, sem hún
hafði alist upp við á Seyðisfirði.
Fjörðurinn hennar fagri, þar sem
lognið og sumarkyiTðin verður
meiri en víðast hvar annars staðar
hér á landi, blundaði í huga hennar
öll þau ár sem hún var búsett í
Vestmannaeyjum. Heimili Kristin-
ar og Magnúsar Magnússonar tré-
smíðameistara var snyrtilegt svo
að af bar og þar var hennar heim-
ur og kastali. Ég minnist fyrst
heimilis þeirra, þegar þau bjuggu í
lítilli íbúð að Heiði, sem nú er horf-
ið, en síðar að Ásavegi 25, glæsi-
legu íbúðarhúsi sem Magnús
byggði rétt vestan við Vesturhús,
ættaróðal sitt, þar sem foreldrar
hans, Magnús Guðmundsson for-
maður og bóndi, Þórarinssonar bjó
ásamt með konu sinni Jórunni
Hannesdóttur lóðs frá Miðhúsum.
Vesturhúsajörðin varð strax í bú-
skapartíð Guðmundar
Þórarinssonar ein best
setna jörðin í Vest-
mannaeyjum, en sonur
hans, Magnús eldri, í
röð fremstu sjósóknara
í Vestmannaeyjum,
fyrst á áraskipatíman-
um sem formaður á
áraskipinu Ingólfi og
þá frumkvöðull með
línuveiðar í Vest-
mannaeyjum vorið
1897; síðar formaður
með mótorbátinn
Hansinu VE 200, sem
hann átti ásamt fleirum. Hann var
góður lundaveiðimaður, bindindis-
og félagsxnálamaður, einn af stofn-
endum Isfélags Vestmannaeyja
1901 og átti sæti í fyrstu bæjar-
stjórn Vestmannaeyja árið 1919.
Rúmlega tvítug kom Kristín Ás-
mundsdóttir inn á þetta heimili,
þar sem voru mikil umsvif, jafnt á
vetri sem sumri, og Jómnn á Vest-
urhúsum eins og hún var alltaf
kölluð, stjórnaði af alkunnum
dugnaði og myndugleika, meðan
Magnús bóndi hennar var við sjó-
róðra eða veiðar í útey. Heyannir,
reytsla og frágangur á fugli sem
barst jörðinni af Dalfjalli og úr Áls-
ey og fleiri leigumálum Vestur-
húsajarðarinnar, þurrkun saltfisks
á stakkstæðum austur á Urðum
sem þá var, voru störf, sem hvíldu
á herðum húsmóðurinnar, vinnu-
stúlkna og unglinga sem voru
heima við yfir sumarið. Kristín
skipaði strax rúm sitt á þessu
heimili útvegsbóndans með dugn-
aði, myndarskap og prýði. Hún var
alla tíð falleg og nett kona. Þau
felldu hugi saman, Kiistín og
Magnús yngri, þá nýútlærður
smiður, og voru gefin saman í
hjónaband hinn 1. nóvember 1930.
I Vestmannaeyjum bjuggu þau síð-
an í ástríku hjónabandi þar til
Magnús andaðist hinn 26. maí
1978, nema hluta úr gosárinu 1973
er þau eins og allir urðu að yfirgefa
Eyjarnar um tíma. Magnús Magn-
ússon var mikill dugnaðar- og heið-
ursmaður og í hópi þeirra sem
gerðu æsku okkar ljúfa og eftir-
minnilega í faðmi úteyjanna. Eftir
lát Magnúsar bjó Kristín ein í íbúð
í fjölbýlishúsinu að Hásteinsvegi
64. Þar var sama snyrtimennskan á
öHu. Málverk af Álsey, þar sem
Magnús hafði verið við veiðar og
eggjatekju frá æskudögum, skipaði
heiðurspláss í stofunni.
Kristín og Magnús eignuðust
fjögur börn. Eftirlifandi eru Helgi,
kvæntur Unni Tómasdóttur kenn-
ara, og Petra, gift Þorkeli Þorkels-
syni verkstjóra, látin eru Emma
sem dó kornabarn og Ása sem gift
var Guðmundi Loftssyni bifvéla-
virkja.
Afkomendahópurinn er orðinn
stór, allt mikið myndarfólk. Ég og
fjölskylda mín sendum bömum
Kristínar, tengdabörnum og fjöl-
skyldum þeirra innilegar samúðar-
kveðjur. Margs er að minnast.
Öldruð kona sem hafði lifað
kyrrlátu og farsælu lífi, þar sem
fjölskylda og vinir voru í fyrirrúmi,
hefur kvatt í sátt við bæði Guð og
menn. Kristín Ásmundsdóttir skil-
ur eftir góðar minningar, sem ég
er þakklátur fyrir, enn hefur verið
höggvið í gamla vinahópinn í Eyj-
um. Þar þynnist nú fylkingin, sem
átti svo mikinn þátt í indælum
minningum æsku- og unglingsára.
Blessuð sé minning Kristínar
Ásmundsdóttur.
Guðjón Ármann Eyjólfsson.
Handrit afmælis- og minningargreina skulu vera vel frá gengin, vélrituð eða tölvusett. Sé
handrit tölvusett er æskilegt, að disklingur fylgi útprentuninni. Auðveldust er móttaka
svokallaðra ASCII-skráa, öðru nafni DOS-textaskrár. Ritvinnslukerfin Word og Wordper-
fect eru einnig auðveld í úrvinnslu. Senda má greinar til blaðsins í bréfsíma 569 1115, eða á
netfang þess (minning@mbl.is) — vinsamlegast sendið greinina inni í bréfinu, ekki sem
viðhengi. Nánari upplýsingar má lesa á heimasíðum. Það eru vinsamleg tilmæli að lengd
greina fari ekki yfir eina örk A-4 miðað við meðallínubil og hæfilega línulengd — eða 2.200
slög. Höfundar eru beðnir að hafa skírnarnöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.