Morgunblaðið - 30.08.1998, Qupperneq 22

22 SUNNUDAGUR 30. ÁGÚST 1998
MORGUNBLAÐIÐ
Fyrir tæpu ári stóð fræðslusvið Iðntæknistofnunar fyrir verkefni í Reykjanesbæ sem rekið var undir nafninu
Hleypt af stokkum - Viðskiptahugmynd að veruleika. Hjörtur Hjartarson hjá Iðntæknistofnun sagði Guðrúnu
Guðlaugsdóttur að þetta væri tilraunaverkefni með þátttöku fjögurra landa. Hjörtur, sem er verkefnisstjóri
hjá fræðslusviði Iðntæknistofnunar, sagði að svo virtist sem árangur verkefnisins hefði orðið einna bestur hér
á landi. Fimm af tíu þátttakendum verkefnisins eru í rekstri og góðar vonir bundnar við aðra þátttakendur.
SAMSTARFIÐ við Mark-
aðs- og atvinnumála-
skrifstofu Reykjanes-
bæjar, MOA, hefur
gengið frábærlega,“
sagði Hjörtur í samtali við Morgun-
blaðið. Á Suðumesjum telja menn
að verkefnið hafi þegar skapað 15 til
20 ársverk og að auki skapað dýr-
mæta reynslu sem fengur væri í
fyrir önnur sveitarfélög að fá að
Hjörtur kvað verkefnið hafa
miðast að því að vinna með
fólki við að hrinda viðskipta-
hugmyndum í framkvæmd.
„í svona verkefni læra þátt-
takendur skref fyrir skref
hvað felst í að stofna fyrir-
tæki, um leið og þeir gera
viðskiptahugmynd sína að
veruleika. Þetta er enginn
skólabekkur þar sem bara er
talað yfir hausamótunum á
fólki og því síður er þetta
kjaftaklúbbur,“ sagði Hjört-
ur. „Verkin eru látin tala. Þó
gegnir hópurinn lykilhlut-
verki; fólk hjálpast að og
lærir hvert af öðru. - Höfuð-
kostur verkefnisins er sá að
lyft er undir með fólki sem
ætlar ekki að bíða eftir að
einhver óskilgreindur stór-
iðjudraumur rætist heldur
vill sjálft hefjast handa,“
sagði Hjörtur að lokum. Blaðamað-
ur Morgunblaðsins hitti að máli
fjóra þátttakendur í umræddu verk-
efni sem allir eru með rekstur fyrir-
tækis í Reykjanesbæ.
Skrautfiskarækt og
gæludýrabúð
Margur lætur sig dreyma um að
fara út í atvinnurekstur og vera
sinn eigin herra. Þeir eru hins veg-
ar færri sem láta drauminn rætast.
Nokkrir Suðumesjamenn létu þó
eins og fyrr greinir slag standa og
hafa nýlega stofnað fyrirtæki með
stuðningi af Evrópuverkefni sem
fræðslusvið Iðntæknistofnunar hef-
ur yfirumsjón með og starfrækir í
samvinnu við Markaðs- og atvinnu-
málaskrifstofu Suðurnesja. Sigríður
Fjóla Þórðardóttir stofnaði ásamt
manni sínúm gæludýrabúðina
Vatnaveröld í desember sl. Þau sáu
fljótlega að innflutningur á skraut-
SÖLVI Sturluson, Sigríður Fjóla Þórðardóttir og Birkir Marteinsson í gæludýrabúðinni Vatnaveröld.
fiskum er dýrt spaug. Þar sem
ræktun skrautfiska hafði verið
áhugamál þeirra ákváðu þau að at-
huga með ræktun þeirra í stórum
stíl. „Ég sneri mér í fyrrahaust til
atvinnumálaskrifstofunnar hér með
hugmynd um að opna gæludýrabúð.
Ég var komin langt áleiðis með und-
irbúning en var þá sagt frá fyrir-
huguðu verkefni Iðntæknistofnun-
ar,“ sagði Sigríður. Áður hafði hún
unnið við ræstingar á Keflavíkur-
flugvelli og var orðin afai- þreytt á
þvi starfi. „Ég vildi takast á við eitt-
hvað meira krefjandi,“ sagði hún.
Sigríður fæddist árið 1966 á Þing-
eyri við Dýrafjörð og ólst þar upp.
Hún fór til náms við Iðnskólann í
Reykjavík. Á dansleik hitti hún eig-
inmann sinn Birki Marteinsson sem
þá var í Stýrimannaskólanum. Birk-
ir er af Vatnsleysuströnd. Árið 1991
ákváðu ungu hjónin að flytja til
Keflavíkur, sem nú heitir Reykja-
nesbær og koma þar undir sig fót-
unum. „Það gekk ágætlega, við
keyptum okkur íbúð og eiginmaður-
inn var til sjós en ég var heima með
drengina okkar tvö. Seinna fór ég
að vinna hlutastarf við skúringar og
fljótlega var ég farinn að vinna við
ræstingar allan daginn,“ segir hún.
Móðir Sigríðar og systir fluttu líka
til Keflavíkur og það létti henni at-
vinnuþátttökuna.
Eiginmaður Sigríðar Fjólu hefur
lengi verið mikill áhugamaður um
skrautfiska. „Hann hefur alltaf átt
fiska og ég hef gaman af dýrum,
þess vegna kom sú hugmynd upp
fyrir þremur árum að við gætum
stofnað gæludýrabúð. Þetta þróað-
ist síðan stig af stigi. Á atvinnu-
málaskrifstofunni var mér sagt að
ég þyrfti að gera viðskiptaáætlun
og mér var bent á verkefni Iðn-
tæknistofnunar, sagt að þar gæti ég
lært til verka. Við gerðum áætlun
með aðstoð ættingja sem er laginn
við slíkt. Við gerð slíkrar áætlunar
verður maður að komast eins nærri
raunveruleikanum í rekstri og
mögulegt er. Taka verður allan
kostnað inn í og áætla hvað hægt er
að selja. Síðan verður að meta hvort
áætlunin geti yfirleitt gengið upp.
Undirbúningurinn að stofnun búð-
arinnar var því langt kominn þegar
verkefni Iðntæknistofnunar hófst 8.
—A
Förum afar
varlega
ALLIR þeir mörgu farþegar
sem ferðast með Flugleiðum
kannast við heyrnartól sem
þeir fá afhent innpökkuð í plastpoka
og ei-u til þess ætluð að hægt sé að
fylgjast með tónlist eða tali í kvik-
myndum sem sýndar eru á flugleið-
inni. Flest höfum við umhugsunar-
laust rifið plastið af heyrnartólun-
um og ekkert velt íyrir okkur hver
hafði komið þeim fyrir þar. Þegar
ég stend inni í bflskúrnum í Hátúni
1 í Reykjanesbæ er ég leidd í allan
sannleika um það mál. Þar eru
nefnilega þrjár konur önnum kafnar
við að taka dökkan svamp utan af
sjálfum heymatólunum og klæða
þau í nýjan slíkan, vefja síðan snúr-
una snyrtilega saman og setja svo
heymartólið í lítinn gegnsæjan
plastpoka. Á gólfi skúrsins eru stór-
ir kassar fullir af innpökkuðum
tækjum og ekki veitir af, það þarf
að pakka hátt á fjórða þúsund
heyrnartólum dag hvern til þess að
Pökkunarþjónustan standi við
gerða samninga við Flugleiðir.
Hjónin Brynhildur Njálsdóttir og
Þorleifur Már Friðjónsson reka
þetta fyrirtæki og eru með þrjár til
fimm stúlkur í vinnu hjá sér og
mega ekki færra vera því umfang
starfseminnar hefur aukist mjög og
fer sívaxandi.
„Við hjónin vorum búin að vera
með þennan rekstur í tæpt ár þegar
við ákváðum að taka þátt í verkefni
Iðntæknistofnunar," segir Þorleifur
Már þegar ég inni hann eftir að-
draganda þessarar starfsemi.
„Flugleiðir auglýstu eftir tilboðum í
þetta verk á sínum tíma. Ég hef
starfað í flugstöð hjá flugmálastjóm
og gerði tilboð í þetta að gamni
mínu. Ég átti ekki von á að neitt
kæmi út úr því. Flugleiðir gáfu upp
magn og afkastatölur og ég fékk hjá
þeim tæki til að fara með heim og
prófa. Ég vissi því nokkurn veginn
hvað ég var að gera þegar ég reikn-
aði út hvað þyrfti mikinn mannskap.
Nokkur hundmð tilboð komu og við
lentum í úrtaki sem skoðað var nán-
ar. Það fór um mig og ég hugsaði
óneitanlega um hvað við væmm að
steypa okkur út í. Ég fór svo í viðtal
með mínar hugmyndir um hvernig
ég vildi vinna þetta og mínu tilboði
var tekið. Konan mín var búin að
vera á næturvöktum á flugstöðinni
og var orðin þreytt á þeim. Þetta
var því ekki síst gert til þess að
BRYNHILDUR Njálsdóttir í húsnæði Pökkunarþjónustunnar.
skapa henni vinnu þar sem hún gæti
ráðið sínum vinnutíma meira sjálf
og verið sinn eigin herra. Með okk-
ur var í upphafi kona sem fljótlega
hætti svo störfum við þetta. Þegar
við voram búin að vera við þetta í
nokkra mánuði stóðum við and-
spænis því hvort við vildum endur-
nýja samninginn.
Um sama leyti eða seinni hluta
ársins í fyrra vomm við farin að
finna verulega fyrir því að okkur
skorti þekkingu í fyrirtækjarekstri,
svo sem gerð rekstrar- og fjárhags-
áætlunar. Við ákváðum því að skella
okkur á námskeiðið hjá Iðntækni-
stofnun. Við fórum saman hjónin og
niðurstaðan varð að við ákváðum að
halda áfram og endurnýja samning-
inn við Flugleiðir. Eins og fyrr kom
fram hefur orðið mikil aukning í
þessari starfsemi. Bæði er flutn-
ingsgeta Flugleiða miklu meiri en
hún var og svo hefur ferðamönnum
fjölgað mjög, að ég held um 17%.
Þetta hefur valdið því að við höfum
þurft að vinna mjög mikið og það
hefur verið talsverð aukavinna hjá
starfsfólkinu í sumar. Hvað afkomu
fyrirtækisins snertir erum við sátt
við hana en ég er eigi að síður viss
um að margir myndu vilja sjá meiri
hagnað. Við eram ánægð með að
Brynhildur hefur stöðuga vinnu og
þokkalegar tekjur og að við getum
tryggt starfsfólki okkar þolanleg
laun eftir því sem gerist á vinnu-
markaðinum. Sjálfur er ég enn í
vinnu hjá flugmálastjóm og hef
ekki í hyggju að hætta þar nema að
til komi fleiri og fjölbreyttari verk-