Morgunblaðið - 18.11.1998, Side 45

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
MIÐVIKUDAGUR 18. NÓVEMBER 1998 45
ÞORSTEINN GUÐNI
ÞÓR RAGNARSSON
aftur og aftur og fylgdi ávallt Önnu
og gerði hana að fyrirmynd sinni.
Anna kom henni og öllum öðrum
sem með henni voru til nokkurs
þroska.
Það var eins og Anna gæti alltaf
bætt við sig, þó svo hún hefði meira
á sinni könnu en velflestir. Hún og
Hjalti tóku að sér fólk sem átti við
erfiðleika að stríða i lífinu, geðræn
vandamál eða önnur. Stundum
fengu skjól hjá þeim lítilmagnar
samfélagsins sem enginn annar
vildi hafa. Svo var með Bubba sem
dvalið hafði lengstan hluta ævinnar
á geðsjúkrahúsi og hefur búið síð-
ustu áratugi á Kiðafelli. Anna ann-
aðist hann af hjartahlýju og rögg-
semi og kom fram við hann eins og
einn af fjölskyldunni. Þegar hún
vann í garðinum eða tók sér heilsu-
bótargöngu hafði hún Bubba með
sér. Með þrotlausri elju og mann-
kærleik náði hún að ná fram meiri
bata og lífsgleði hjá honum en tekist
hafði á stofnunum. Mannskostir
Önnu kristallast í umhyggjusemi
við vandalausa sem hún tók að sér.
Það sem þér gerið mínum
minnsta bróður það gerið þér mér
boðaði Kristur.
Þau eru mörg sporin síðan Anna
Einarsdóttir sleit barnsskónum í
föngulegum systrahópi á Akranesi.
Við lok vegferðar er gott til þess að
vita að henni verður vel fagnað
meðal vina á völlum Paradísar.
Þorvaldur Friðriksson.
Ljós frá loga aðgi’einir sig
lokar blóm inn í blánótt
brennir himin í stjörnum
og kallar sig í huga sínum sól.
(H.Á)
Á auðu landi á Kiðafelli voru
gi’óðursett tré. Veðrið hefur sett
svip sinn á þessi tré gegnum tíðina
því að þau hallast undan vindi og
hafa fæst náð fullri stærð en þó orð-
in nógu stöndug til að veita skjól lit-
skrúðugri blómadýrð og tjörn.
Elsku Anna mín, þetta er staður-
inn þinn og nú þegar þú ert farin frá
okkur og ég svona langt í burtu sé
ég þig fyrir mér þar innan um blóm-
in. Það er farið að kvölda og flestir
eru famir inn að hvíla sig, en þú ert
enn að störfum, óþreytandi í að
bæta, fegra og fullkomna verk þitt
svo að við, sem höfum verið svo
lánsöm að þekkja þig og það sem þú
hefur skapað, getum haldið áfram
að njóta á nýjum degi.
Oft sagðirðu mér frá því þegar þú
fyrir mörgum árum byrjaðir að
setja niður fyrstu hríslurnar og rok-
ið var svo mikið eins og svo oft á
Kiðafelli að varla var stætt. Fæstir
höfðu þá trú á því að þér tækist það
sem þú ætlaðir þér. En með vilja-
styrk og dugnaði sem einkenndi allt
sem þú gerðir tókst þér með tíman-
um að rækta garð sem er engu lík-
ur.
Þú áttir þér alltaf einhverja
drauma og ég var svo heppin að fá
að eyða nokkrum sumrum með þér
á Kiðafelli til að taka þátt í þeim og
gleðinni yfir því að láta þá verða að
veruleika. Mér er minnisstætt þeg-
ar þú vaktir mig einn morguninn til
að segja mér að þig langaði til að
búa til tjörn í garðinn. Mér fannst
hugmyndin fjarstæðukennd en áður
en ég vissi af hafðirðu drifið mig á
fætur og við vorum komnar út í
garð og byrjaðar að moka. Lengi
vel virtist þetta ætla að verða óvinn-
andi verk, en einhvern veginn tókst
þetta nú á endanum. Hún er
ógleymanleg stundin þegar við stóð-
um við eldhúsgluggann um kvöldið,
þú hafðir sett ljós ofan í vatnið og
nú horfðum við út í rökkrið á þessa
lýsandi tjörn.
Elsku Anna, það er sárt að kveðja
þig, en ég gleðst þó yfir öllum
skemmtilegu minningunum, sem þú
skilur eftir hjá okkur. Þú hafðir
hæfileika til að skapa ævintýri í
hversdagsleika og ég veit, að þar
sem þú ert heldurðu áfram að fegra
umhverfi þitt. Elsku Hjalta, börn-
unum þínum, barnabörnum, barna-
barnabörnum og öllum aðstandend-
um sendi ég mínar dýpstu samúðar-
kveðjur. Við geymum minningu um
drottningu í huga okkar.
Hjördís Árnadóttir.
„Drottinn, ó, Drottinn vor,
dagamir líða“
Engin ný sannindi það, og ár líða
hratt. Menn fmna það best á efri ár-
um, þegar nálgast brottfarardag-
inn. En mörgum ungum er tíminn
skorinn knappt og aldnir bíða og
líða - afgangurinn allt þar í milli. -
Minningabrotin eru á stangli við
veginn, sum hafa veðrast, mást og
molnað - sem betur fer fennir i
mörg sporin. - Kannski skiptir það
eitt máli, sem notalegast er að orna
sér við, þegar leiðir skilja: vinarþel,
minning um góð kynni og ærlegt
hjartalag í raun.
Fólkið leggur í hann út í lífið -
búið nesti og nýjum skóm úr for-
eldrahúsum, það er gangur lífsins.
Systurnar níu fara hver sína leið.
Ég man vetrarlanga skólavist með
Önnu systur á Hallormsstað, og
löngu liðin sumur við matseld í
vegagerð - nóg um það. En leiðir
lágu saman þegar á daginn leið.
Hún Anna var komin að Kiðafelli til
hans Hjalta. Síðar komum við í bæ-
inn eftir útivist á öðrum landshorn-
um. Fyrr höfðum við gert marga
góða reisu með þeim. Þau voru ólöt
að líta inn, og þá var lagt í hann,
heilsað upp á óbyggð - fjöll og fjöru,
kannske varð fallegur steinn fyrir
fæti. Að klífa brattann og eiga
stund utan alfaraleiða var heilsu-
bnmnur og sálubót. Sumarauka
bættum við saman í safnið, nokkur
skipti - þótt góður væri, þá læra
menn, ef vissu ekki áður: að heima
er best.
Kiðafell var hennar fasti punktur
í tilverunni. Þar lét hún rækilega til
sín taka, mældi ekki stundirnar við
að prýða óðalið inni og utan dyra.
Handaverkin og hugur hennar votta
það, að henni var allt annað betur
lagið en sitja með hendur í skauti. -
Eftir að búskap þeirra Hjalta linnti,
var snarlega hafin bændagisting.
Náðugir dagar voru ekki ofarlega á
óskalista hennar. Vandalausan tók
hún á heimilið, sem smá ábót, hana
munaði ekki um það. Stórfjölskyld-
an á Kiðafelli átti öruggt skjól í
ranni þeirra Önnu og Hjalta - börn-
in mörg og unga kynslóðin fundu
sig þar heima.
Állt er að breytast. Sætið hennar
við spilaborðið autt. Nú ríkir þögn,
þeir morgnar eru orðnir að sælli
minningu, þegar hún sló á þráðinn,
það var hennai- háttur að slíta ekki
tengslin. Nú er sambandið torveld-
ara um geimdjúpin, en stendur til
bóta.
Myrkt varð um miðjan dag á
Kiðafelli, daginn þann, þegar hún
Anna var burtu kölluð. Viku fyrr
bauð hún til afmælisfagnaðar. Mann
gi-unaði margt, en hver heldur ekki
dauðahaldi í vonina - þó að við vit-
um hana vonlausa. Nú drúpir sorg
yfir bænum og hópnum hennar en
hún er margs orðin vísari en við,
sem horfum yfir hafið.
Innileg kveðja að lokum, elsku
systir, frá mér og mínu fólki. Megi
„hinn eilífi andi, sem í öllu og alls-
staðar býr“ vera þér ljós á nýju
landi. Hjalti vinur, og allt þitt fólk,
sé ykkur forsjóninni falin.
Beta Einarsdóttir.
Elsku amma, ég veit að þú ert á
góðum stað og þér líður vel en það
er svo erfitt að hugsa um að ég eigi
aldrei eftir að sjá þig aftur heima.
Þú varst alltaf svo dugleg með stóra
garðinn þinn, hestaleiguna, gisti-
þjónustuna og allt saman. Þú varst
alltaf svo hress og ég held að ég hafi
aldrei séð þig veika. Mér finnst svo
leiðinlegt að hafa ekki verið heima
til að kveðja þig og geta ekki verið í
jarðarförinni, en mér þykir heiður
að vita að þú verðir jörðuð á afmæl-
isdaginn minn. Ég og Hilda ætlum
að vera í kirkju, ég hér í Danmörku
og Hilda á Ítalíu á meðan á athöfn-
inni stendur svo við getum samt
sem áður tekið þátt í loka kveðju-
stundinni. Ég veit að þetta er mjög
erfitt fyrir Hildu og þar sem hún
hefur ekki tækifæri til að skrifa þér
þá skrifa ég þessa minningargrein
fyrir hönd okkar beggja.
Það var undarlegt að seinasta
kvöldið sem þú sofnaðir fékk ég
undarlegan verk í magann og Hilda
fékk svipaðan verk daginn sem þú
dóst og ég fékk sama verkinn dag-
inn eftir, áður en við vissum að þú
værir dáin. Ég veit að fleiri fundu
fyrir svipuðum verk á þessum tíma.
Það er gott að verkurinn þinn er
farinn og kannski var verið að sýna
okkur verkinn þinn svo við ættum
auðveldara með að skilja að það
væri gott að þú fengir að fara fyrst
þér var farið að líða illa.
Það verður skrítið að koma heim
um jólin og finna fyrir því að þú sért
farin. Það var alltaf svo gaman að
hlusta á þig segja frá þvl þegar þú
varst ung og aðrar skondnar sögur.
Ég man einu sinni eftir því þegar ég
og Hilda gistum hjá þér og afa og
þú sast inni hjá okkur og sagðir
okkur sögur og við vildum alltaf að
þú segðir okkur fleiri og fleiri sögur
því þú kunnir svo margar og sagðir
svo skemmtilega frá. Sagan um
Eineyg, Tvíeyg og Þríeyg var alltaf
í miklu uppáhaldi hjá mér. Ég á svo
margar góðar minningar frá þér og
það verður frá svo mörgu að segja
ófæddum barnabamabömum. Þeg-
ar ég fékk að vita fyrir tveimur vik-
um að þú værir með krabbamein
var það heitasta óskin mín að barnið
mitt sem er á leiðinni fengi að kynn-
ast þér. Ég átti alls ekki von á því
að það væri svo stutt í að þú mundir
deyja. Ég veit þú munt fylgjast með
okkur og það er mér mikil huggun
að vita að þú sért hjá okkur þó svo
að við getum ekki séð þig. Elsku
amma, takk fyrir allar góðu stund-
imar sem við áttum með þér og ég
vil að þú vitir að þú átt stóran sess í
hjarta okkar.
Svo elskaði Guð heiminn að hann gaf
son sinn eingetinn til þess að hver sem á
hann trúir glatist ekki heldur hafi eilíft líf.
(Joh.3,16.)
Rakel og Hilda.
Kæra amma,
Við kveðjum þig með sorg í
hjarta, við eigum eftir að sakna þín
mikið. Við minnumst stundanna
sem við áttum með þér á Kiðafelli,
dugnaðar þíns og kærleika.
Mai'gs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans djTðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Saknaðarkveðjur,
Hjalti og Anna Björk.
+ Þorsteinn Guðni Þór Ragn-
arsson fæddist í Reykjavík
hinn I. maí 1939. Hann lést á
Landspítalanum 25. október
síðastliðinn og fór útför hans
fram frá Bústaðakirkju 3. nóv-
ember.
Þegar Solla systir hringdi til mín
og færði mér tíðindin um andlát
Steina frænda, eins og hann var
nefndur innan fjölskyldu okkar, fór
um mig undarleg tilfinning og
minningar streymdu í huga minn.
Þrátt fyrir að biðin hafi verið löng
og baráttan ei-fíð við illskeyttan
sjúkdóm er alltaf mikið tilfmninga-
stríð þegar kallið kemur.
Ég man fyrst eftir Steina í æsku.
Þar sem hann er af kynslóð for-
eldra minna, var ég aðeins lítill
drengur, og töluverður samgangur
þeirra á milli. En í seinni tíð hitti
ég Steina og fjölskyldu, einungis á
mannamótum innan fjölskyldunn-
ar.
Ég man alltaf hvað ég bar mikla
virðingu fyrir Steina og fyrsta upp-
lifunin var þegar Steini, sem var í
Lögreglunni í Reykjavík, kom eitt
sinn á löggæslu-mótorhjóli heim til
okkar og krakkarnir í hverfinu
hópuðust að til að skoða, þá var
hann „frændi minn“.
Hann hefur alveg haldið þessari
miklu virðingu sem ég upplifi sem
ungur drengur, aðallega vegna
þess hve fáguð og vönduð persóna
hann var, hann var metnaðargjarn
og keppnismaður í einu og öllu.
Hann var mikill fjölskyldumaður,
ræktaði fólkið sitt vel. En það sem
kom mér mest á óvart var þegar
hann hellti sér út í golfíþróttina,-
vegna þess að þótt það séu íþrótta-
menn í fjölskyldunni, fannst mér
Steini ekki þessi íþróttatýpa, en
hann afsannaði þá hugmynd mína
allsnarlega og var mjög frambæri-
legur golfari. Það er eins og með
svo margt sem hann ætlaði sér, að
honum tókst að ná settum mark-
miðum.
Það er erfítt að kyeðja sína nán-
ustu á besta aldri. Ásthildur, Lilja,
Raggi, Karen og nánasta fjöl-
skylda, mínar dýpstu samúðar-
kveðjur og megi góður Guð styrkja
ykkur í sorginni.
Ragnar Rögnvaldsson.
Skilafrestur
minningargreina
EIGI minningargrein að birtast á útfarardegi (eða í sunnudagsblaði
ef útfór er á mánudegi), er skilafrestur sem hér segir: I sunnudags-
og þriðjudagsblað þarf grein að berast fyrir hádegi á föstudag. í mið-
vikudags-, fímmtudags-, föstudags- og laugardagsblað þarf gi-einin að
berast fyrir hádegi tveimur vh'kum dögum fyrir birtingardag. Berist
grein eftir að skilafrestur er útrunninn eða eftir að útför hefur farið
fram, er ekki unnt að lofa ákveðnum birtingardegi. Þar sem pláss er
takmarkað getur þurft að fresta birtingu greina, enda þótt þær berist
innan hins tiltekna skilafrests.
t
Innilegar þakkir til allra, sem auðsýndu okkur
samúð og hlýhug vegna andláts og útfarar
SKÚLA TRYGGVASONAR
verkfræðings,
Hæðarbyggð 24,
Garðabæ.
Sérstakar þakkir fyrir góða umönnun fær
starfsfólk deilda A-7 og A-3 á Sjúkrahúsi
Reykjavíkur og Hjúkrunarþjónustan Karitas.
Jónína Magnúsdóttir,
Magnús Ágúst Skúlason, Árni Þór Skúlason,
Tryggvi Sveinsson, Þóra Eiríksdóttir,
Magnús K. Jónsson, Unnur H. Lárusdóttir
og systkini.
+
Elskulegu vinir og samferðafólk.
Við þökkum þann mikla samhug og vináttu, sem til okkar hefur streymt
vegna veikinda og andláts
ÁSU HAFLIÐADÓTTUR
í Rauðholti.
Guð blessi ykkur öll.
Sævar Sigbjarnason,
Líneik Anna Sævarsdóttir, Magnús B. Ásgrímsson,
Hafliði Sævarsson, Guðný Gréta Eyþórsdóttir,
Helga Sævarsdóttir, Ásgeir Sveinsson,
Sigbjörn Óli Sævarsson, Sindri Baldur Sævarsson.
+
Innilegt þakklæti til allra, er sýndu okkur vin-
semd og samúð við andlát og útför eigin-
manns míns og föður okkar,
SVEINS TÓMASSONAR
fyrrv. slökkviliðsstjóra
á Akureyri.
Fyrir hönd vandamanna,
Helga Gunnlaugsdóttir,
Þórey, Gunnlaugur Búi og Tómas Sveinsbörn.
+
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og vin-
áttu vegna andláts og útfarar
UNNAR GUÐJÓNSDÓTTUR,
Heiðarvegi 35,
Vestmannaeyjum.
Sigfús Sveinsson,
Katrín Sigfúsdóttir,
Jón Ragnar Björnsson,
tengdabörn, barnabörn
og barnabarnabörn.