Morgunblaðið - 15.01.1999, Síða 48

18 FÖSTUDAGUR 15. JANÚAR 1999
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
+
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
SIGRÍÐUR ÞÓRARINSDÓTTIR
frá Sandprýði,
Stokkseyri,
sem lést á Landakotsspítala laugardaginn 9.
janúar, verður jarðsungin frá Fossvogskirkju
mánudaginn 18. janúar kl. 13.30.
Blóm og kransar afþakkaðir, en þeim, sem
vilja minnast hennar, er vinsamlegast bent á SÍBS að ósk hinnar látnu.
Margrét Böðvardóttir,
Gunnar Böðvarsson, Axelína M. Garðarsdóttir,
Sigríður B. Gunnarsdóttir, Hermann Þráinsson,
Kristín H. Þorsteinsdóttir,
Friðrik Þorsteinsson,
Sólrún María Þorsteinsson,
Sonja Ósk Gunnarsdóttir,
Heiðrún María Gunnarsdóttir,
Hildigunnur Hermannsdóttir.
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
GUÐNÝ HELGA ÞORSTEINSDÓTTIR
frá Vatnsnesi,
Keflavfk,
sem andaðist sunnudaginn 10. janúar, verður
jarðsungin frá Keflavíkurkirkju laugardaginn
16. janúar kl. 14.00.
Hörður Falsson, Ragnhildur Árnadóttir,
Jóhanna Birna Falsdóttir, Daði Þröstur Þorgrímsson,
barnabörn og langömmubörn.
+
Faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
GUÐMUNDUR ÁSGRÍMSSON
frá Hlíð,
Fornósi 8,
Sauðárkróki,
sem andaðist á Sjúkrahúsi Skagfirðinga,
Sauðárkróki, mánudaginn 11. janúar, verður
jarðsunginn frá Sauðárkrókskirkju laugar-
daginn 16. janúar kl. 11.00.
Þeim, sem vildu minnast hans, er bent á
Sauðárkróki. •
Sjúkrahús Skagfirðinga,
Jóhann B. Guðmundsson, Erla Davíðsdóttir,
Ásgrímur S. Guðmundsson, Þórhildur J. Sæmundsdóttir,
Guðrún H. Guðmundsdóttir, Jón Stefánsson,
Margrét F. Guðmundsdóttir, Kári Sveinsson,
Guðmundur G. Guðmundsson, Ágústa F. Gísladóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Ástkær eiginmaður minn, faðir, afi og langafi,
SIGÞÓR BJARNASON
frá Tunghaga,
Vðllum,
sem lést föstudaginn 8. janúar sl., verður
jarðsungínn frá Vallaneskirkju laugardaginn
16. janúar kl. 14.00.
Þuríður Jónsdóttir,
Sigurður Sigþórsson,
barnabörn og barnabarnabörn
+
Innilegar þakkir fyrir hluttekningu og vináttu-
hug við andlát og útför
EGGERTS KRISTINSSONAR
fyrrv. forstjóra,
Tómasarhaga 13,
Reykjavík.
*
Sigurlaug Þorsteinsdóttir,
Þorsteinn Eggertsson, Ágústa B. Árnadóttir,
Kristinn Eggertsson, Hjördís Bergstað,
Agnes Eggertsdóttir, Benedikt Sigurðsson
barnabörn og fjölskyldur.
JÓHANN N.
JÓHANNESSON
tíð sem við tókum þátt í frjálsum
íþróttum undir merkjum Armanns.
Það sem leiddi til þess að kynni
okkar af honum urðu meiri og nán-
ari en gengur og gerist alla jafna af
formönnum slíkra deilda var sá
áhugi og alúð sem Jói lagði í hlut-
verk sitt sem formaður
frjálsíþróttadeildarinnar. Heimili
hans og konu hans í Blönduhlíð 12
stóð opið öllum Ármenningum,
ungum sem öldnum, hvenær sem
var sólarhringsins. Heimilið var
þannig nýtt sem fundarstaður og
einnig og ekki síður sem félags-
miðstöð fyrir okkur krakkana í Ar-
manni.
Jói hafði næman skilning á því
sem þurfti til að halda uppi þeim
áhuga og krafti sem er undirstaða
árangurs, enda var hann gamal-
reyndur íþróttamaður sjálfur.
Stærstur hluti af hans frítíma fór á
þessum árum fyrst og fremst í að
starfa fyrir frjálsíþróttadeild Ar-
manns, jafnt á mótum sem í nauð-
synlegum félagsstörfum. Oft fór
hann með í keppnisferðir og mætti
einnig á flest mót sem haldin voru
og studdi dyggilega við bakið á Ár-
menningum innan vallar sem utan.
Hann var ávallt stoltur af sínu fólki
og vildi veg þess sem mestan. Þau
tengsl sem mynduðust við Jóa og
heimili hans styrktust síðan enn
betur með árunum því sonur hans
Stefán gerðist þjálfari frjáls-
íþróttadeildar Armanns. Hann
þjálfaði okkur systur nær því allan
okkar keppnisferil.
Enda þótt árin færðust yfir Jóa
og heilsan léti undan þá var áhugi
hans á íþróttum og viðgangi þeirra
enn sá sami. Nær til hinstu stund-
ar lét hann sig ekki vanta á alla
stærri frjálsíþróttaviðburði sem
haldnir voru í Reykjavík. Síðast-
liðið sumar hittum við hann á
Reykjavíkurmaraþoninu og
skömmu síðar einnig á Bikar-
keppni Frjálsíþróttasambands Is-
lands. Hann fylgdist vel með öllu
sem gerðist á þessum vpttvangi og
hélt ætíð tryggð við Armenning-
ana. Við lá að hann klökknaði af
ánægju þegar hann frétti af góðum
árangri hjá þeim.
Við systur vorum ætíð svolítið
ánægðar með, að þrátt fyrir háan
aldur þekkti Jói okkur alltaf í sund-
ur en margir honum yngri að árum
hafa átt í erfiðleikum með það. Það
verður því tómlegra að koma á völl-
inn í framtíðinni og fá ekki hlýtt
faðmlag frá Jóa eins og venja hefur
verið gegnum árin. Við sendum fjöl-
skyldu hans okkar bestu kveðjur
með kæru þakklæti fyrir góð kynni
gegnum árin. Blessuð sé minning
Jóa.
Lára, Sigrún og
Kata Sveinsdætur.
ÞÓRIR
AXELSSON
+ Þórir Axelsson
fæddist á Suður-
eyri við Súganda-
Ijörð hinn 10. mars
1946. Hann lést af
slysförum í Noregi
18. nóvember síðast-
liðinn og fór útför
hans fram frá Hafn-
arfjarðarkirkju 29.
nóvember.
Elsku kæri bróðir
minn. Með sárum
trega reyni ég að
skilja að þú sért
horfinn yfir móðuna
miklu. En það er mér svo
hræðilega sárt og erfitt eins og
öllum þínum ástvinum. En lífið
heldur áfram, ljósið er til í
myrkrinu, minningarnar streyma
frm um allt sem við áttum saman
og vorum hvort öðru alla tíð, við
vorum svo náin þótt fjarlægðir
væru miklar síðustu árin þín, þá
vorum við saman í huga og hjarta.
Þú varst fæddur með svo mikla
listamannshæfileika inn í þennan
heim, allt lék í höndum
þínum og varð að vera
fallegt hvort sem um
var að ræða að mála
bara eitt stykki
málverk þá var það
ekkert mál, og
yndislegt var að hlusta
á þig spila á harm-
onikuna, hljómborðið
eða gítarinn og taka
lagið á góðum stund-
um því þá varstu
virkilega þú sjálfur og
gaman var að vera til.
Þú varst svo mikill
dýravinur og máttir
ekkert aumt sjá, þá varð að hjálpa,
fara með heim og græða og
hundurinn þinn hann Kaskó kunni
heldur betur að meta það að eiga
þig sem húsbónda og hefur fagnað
þér ákaft, ekki spurning, Þórir
minn.
Þú gast verið svo gamansamur
og sást oft svo margar spaugilegar
hliðar á tilverunni, enda myndir þú
biðja mig um að hætta þessu rugli
ef þú værir hér og það ætla ég að
gera, þú skammar mig bara seinna
fyrir párið.
Guð er nærri
allt er hljótt
þjáning hverfur
í armi drottins
líknar ljósið.
Himneskur friður
fullur kærleika
ylríkur sefar
einmana sál
á framandi slóðum.
Guð veri með þér
í nýrri framtíð
fjarri ástvinum
en þó svo nærri
í heimi andans.
Farðu frjáls
áfram veginn
til góðra verka
í eilífðar faðmi
um aldur alda.
(Jóna Rúna Kvaran.)
Eg bið algóðan guð að vaka yfir
ástvinum þínum og styrkja og
hjálpa á allan hátt því þau hafa
misst svo hræðilega mikið.
Guð geymi þig, elsku bróðir
minn.
Þín systir,
Ósk.
+ Jóhann N. Jó-
hannesson
fæddist í Reykjavík
31. júlí 1906. Hann
lést í Reykjavík 5.
janúar síðastliðinn
og fór útför hans
fram frá Háteigs-
kirkju 14.janúar.
Fyrri greinin hér á
eftir er endurbirt
vegna mistaka sem
urðu við birtingu
hennar í blaðinu í
gær.
í dag er kvaddur hinstu kveðju,
tæplega 93 ára gamall og einn af fá-
um heiðursfélögum í Glímufélaginu
Armanni, Jóhann N. Jóhannesson.
Jóhann eða Jói Long eins og
hann var ætíð nefndur, var geypi-
lega virkur á sínum yngri árum,
bæði sem félagi og stjómarmaður í
frjálsíþróttadeild Ármanns og
spannar hans viðstöðulausa starf í
Ármanni yfir þrjá fjórðu af allri
öldinni, sem er án efa Islandsmet
og þá eitt af mörgum sem hann
setti um ævina. Eg hlýt því sem
formaður Armanns, samstarfsmað-
ur og félagi, að setja á blað nokkur
fátækleg þakkarorð fyrir gömul
kynni.
Upp í huga minn koma margs
konar minningar frá tíma ung-
lingsáranna, en fyrstu kynni okkar
Jóa Long voru stuttu eftir að starf-
semi Getrauna byrjaði, en viðvíkj-
andi Getraunasölumennskuna vai-
ekki hægt annað en dást að ósér-
hlífni Jóa Long. Á fyrstu áram
Getrauna fór sölustarfsemi fram á
allt annan hátt en gerist í dag. Sala
á getraunaseðlum fór þá fram í
stykkjatölu og dreifðist sölustarfið
á þá félaga í íþróttafélögum sem
höfðu nennu til og það var svo
sannarlega ekki öllum gefið að
standa í þeirri sölumennsku. En
Jói Long var hvergi banginn í
þessum efnum, hnn vissi að sölu-
starfið krafðist reglusemi við viku-
legar endurtekningar og snúninga
samfara því, og að standa skil í
vikulok á allri sölu til skrifstofu
Getrauna. Sölumenn í hinum ýmsu
íþróttafélögum eða íþróttadeildum
skiluðu mjög mismunandi
söluárangri á þessum árum, en ég
þori að fullyrða að enginn hafi
staðið Jóa Long á sporði í þessum
efnum. Að baki árangri hans var
víðtækt sölunet eða sölustaðir sem
hann hafði þróað. Með mikilli
reglusemi og elju heimsótti Jói
Long þessa sölustaði
tvisvar í viku, viku eft-
ir viku, mánuð eftir
mánuð og ár eftir ár til
þess að skapa
Frjálsíþróttadeild Ár-
manns þær tekjur sem
til þurfti. Mörgum
mundi þykja þetta nú
ærinn starfi í sjálf-
boðavinnu fyrir
íþróttafélag, en Jói
Long lét ekki þar við
sitja. Þetta var aðeins
agnarþáttur og lítil
dæmisaga um hans
ötula starf fyrir Ár-
mann, því þrátt fyrir að hann væri
önnum kafinn við þjálfunar- og
stjórnarstörf fyrir Frjálsíþrótta-
deild Armanns tók hann að sér
mýmörg verkefni fyrir aðalstjórn
Araianns sem langt mál yrði upp
að telja. Eg minnist t.d. þess, að oft
lauk Gunnar Eggertsson heitinn,
fyrrverandi foiTnaður Armanns,
sínu máli með miklu loftali um
liðsinni Jóa Long og svo virðist
hafa verið, að þegar að eitthvað
bjátaði á og eitthvað víðtækt þurfti
að gera, þá var hóað í Jóa Long.
En nú er hann Jói Long horfinn
og á slíkri stundu hvarflar að
manni að allt of sjaldan hugleiðum
við á lífsleiðinni hvað góðir vinir og
samstarfsmenn eru okkur mikils
verðir og hafa í raun mikil áhrif á
allt líf okkar. Þegar þeir hverfa yfir
móðuna miklu, eigum við aðeins
endurskinið af birtu minninganna
og við fyllumst þakklæti fyrir sam-
fylgdina.
Við Armenningar stöndum í
mikilli þakkarskuld við Jóhann N.
Jóhannesson. Við sendum böraum
hans og mökum þeirra og barna-
börnum okkar dýpstu samúð-
arkveðjur og biðjum þann sem öllu
ræður að blessa minningu þessa
drengskaparmanns.
Grímur Valdimarsson,
formaður Ármanns.
Við systurnar viljum minnast
með nokkrum orðum Jóhanns
Jóhannessonar, fyrrverandi for-
manns frjálsíþróttadeildar Ár-
manns, sem lést fyrir skömmu í
hárri elli. Við kynntust honum
fyrst þegar við fluttum ungar að
árum til Reykjavíkur frá Sauðár-
króki. Atvikin æxluðust þannig að
við gengum fljótlega í frjálsíþrótta-
deild Armanns og hófum þar æf-
ingar og keppni. Þá var Jói for-
maður deildarinnar og var það alla