Morgunblaðið - 04.02.1999, Blaðsíða 63

MORGUNBLAÐIÐ
BREF TIL BLAÐSINS
FIMMTUDAGUR 4. FEBRÚAR 1999 63
Fréttaannáll
rjúpnavinar 1998
Frá Elsu Pétursdóttur:
RANNSÓKNIR Náttúrufræðistofn-
unar á haust- og vetrarafföllum rad-
íómerktra rjúpna í Mosfellsbæ
sýndu að um 70% fugla á lífí í upp-
hafí veiðitíma féllu fyrir hendi veiði-
manna. Engar líkur eru á því að
rjúpnastofn geti staðið undir slíku
álagi. Rjúpnatalningar á Suðvestur-
og Vesturlandi sýna að rjúpnastofn-
inn þai- stendur í stað eða fuglum
fækkar meðan aukning er á Norður-
og N orðausturlandi. Áður voru
stofnbreytingar í þessum landshlut-
um í takt. Þessar niðurstöður taln-
inganna um fækkun eða kyrrstöðu á
Suðvestur- og Vesturlandi gætu
bent til þess að sú ofveiði sem sann-
anlega er í Mosfellsbæ sé miklu víð-
ar. Þrátt fyrir þetta halda skotveiði-
menn því fram að engar marktækar
vísindalegar sannanir liggi fyrii- þvi
að rjúpan sé ofveidd á sumum svæð-
um, en farið er fram á að meira fé
verði veitt til vísindalegra rann-
sókna. En til hvers ef enginn tekur
mark á þeim? Formaður Skotvís,
Sigmar B. Hauksson, segir meðal
annars í bréfí 21. desember, „að nær
allar rjúpnarannsóknir sem stundað-
ar eru hér á landi sé kostaðar af fé
úr svokölluðum veiðikortasjóði".
Veiðikort voru fyrst tekin í notkun
1996 svo ekki er langt síðan þessi
„sjóður" varð til. Ef til vill mætti
hækka veiðikortagjaldið. Formaður
Skotvís gi’eindi einnig frá því í
Morgunblaðinu 6. des. að engin
hætta væri á rjúpnaskorti í ár. Hann
telur að hér sé mai'kaðm- fyrir um
100 þúsund rjúpur og það komi heim
og saman við niðurstöður
neyslukönnunar sem Gallup hefur
gert fyrir Skotvís undanfarin ár. Því
megi segja að veiddar rjúpur um-
fram þessar 100 þúsund séu birgðir
til næsta árs. Samkvæmt tölum frá
veiðistjóra voru skotnar 163.103
rjúpur á síðasta ári (1997). Ennfrem-
ur sagði formaður Skotvís að tölu-
vert væri til af rjúpum frá í fyrra og
jafnvel hitteðfyrra.
Hin árlegu villibráðarkvöld fengu
sína athygli.
Rjúpnaveiðin leyfð á 12-15 ríkis-
jörðum.
Velgengni fálkastofnsins er algjör-
lega háð fjölda rjúpna.
Á fræðslufundi Skotveiðifélags Is-
lands, 7. október, voru fundarmenn
minntir á námskeið í að drepa rjúpur.
Grímur M. Steindórsson skrifar
Klíkuvana
listmálari
Frá Steingrími St.Th. Sigurðssyni:
FYRIR norðan hafa alltaf verið
menningartilburðir; einkum hefur
borið á því í seinni tíð. I Ketilhúsinu
svonefnda í Grófargili er tilvalin sýn-
ingaraðstaða. Um þessar mundir
sýnir þar listamaður níu verk sín,
sem öll eru unnin í olíu á striga. Þetta
er forvitnileg listsýning og gefandi.
Þessar myndir eru án titils og núm-
eraðar réttsælis - það út af fyrir sig
er athyglivert og fær mann til að
hugsa. Einkum eru tvö verk sem
hrífa þann, sem þetta skrifar: Númer
níu, sem minnir mig á norðlenska
veðráttu (þvílíkt litaspjald - mýkt og
birta sem er aðalatriðið í málverki að
viðbættri línunni, sem Kjarval var
alltaf að tala um að skipti höfuðmáli).
Páll Sólnes, borinn og barnfæddur
Akureyringur, er höfundur þessara
mynda. Inngönguversið á þessari
sýningu er „númeró úno“ - númer
eitt sem í yfírlætisleysi og hógværð í
samsetningu (composition) er gætt
þessari kyrrlátu spennu sem verður
að vera í listaverki hvort sem um er
að ræða myndlist, tónlist eða ritlist
(ella er enginn stíll). Páll hefur stíl og
er þess vegna verðugur. Aukinheldur
er hann ekki í neinni leiðindaklíku.
STEINGRÍMUR ST.TH.
SIGURÐSSON
listamaður.
meðal annai’s í Morgunblaðið 27.3.
98: „Skotveiðimennska, hvað er það?
Er það þjónkun við lífið eða dauð-
ann: Hver á það líf sem er drepið,
þeir eða ég? Tilstandið við dráps-
ferðir er hlægilegt og er þá ekki
spurt um kostnað. Allir kætast nema
þeir sem gráta sviptingu gleðinnar
yfir sköpunarvei’kinu."
4. nóvember 1998 segir Kai’l
Jónatansson meðal annars í bréfi til
blaðsins: „Rjúpan er sú lífvera sem
hvað mest prýðir okkar fósturjörð, á
svo margan hátt. Hún er falleg að
sjá bæði í sínum sumar- og vetrar-
búningi. Hún er ljúflingur sem gerii’
engri skepnu eða manni mein. Hún
er einn þarfasti hlekkurinn í lífkeðj-
unni til gróðurræktunar í óbyggðum
landsins. Öllum fínnst rjúpan vera
ómissandi vinur og nágranni nema
þá nokkur hundruð svokallaðar
rjúpnaskyttm’." Hann kemur einnig
með góða uppástungu: „Væri
kannski ráð að senda þessar
byssuglöðu rjúpnaskyttur niður í
fjöru og þar fengju þær að skjóta
máva og svartbak. Sjálfum sér og
öðrum bæði til gagns og gleði. Og
það sem best væri: Hættan á að þær
týndust eða meiddu sig væri sáralít-
il.“
DV birti viðtal við rjúpnaskyttu í
upphafi veiðitímans sem sagði meðal
annars: „Ég hef stundað rjúpnaveiði
Iengi og aldrei séð menn svona mikið
á fjórhjólum við veiðiskapinn. Þótt
þetta sé algjörlega ólöglegt gera
menn þetta í stórum stíl og lögreglan
gerir lítið í málinu. Veiði á fjórhjól-
um er að verða vandamál því meðan
ekkert er gert í málinu stunda menn
þennan ólöglega veiðiskap grimmt."
Eftir að hafa lesið þetta spyr maður;
er þetta sportið, hvað með sjálfsagt
eftirlit er það kannski ekkert? Varla
hefur löggæsla hvers sveitarfélags
ráðrúm til þess að fylgjast með skot-
veiðimönnum út um holt og hæðh’.
Morgunblaðið birti frétt 3. desem-
ber um tvær vinkonur frá Eskifirði
sem töldu sig fengsælar, voru búnar
að fá 200 rjúpur sem ætlaðar voru
handa ættingjum og vinum og selja
afgangsfugl. Það viðraði illa við
rjúpnaveiðina en þá fóru þær út á
fjörð og náðu sér í svartfugl. Væri
ekki möguleiki að sleppa því að
skjóta rjúpuna og njóta hennar lif-
andi og snúa sér frekar að svartfugl-
inum sem selst allt árið?
Einn ágætur þingmaður sagði
meðal annars í sjónvarpsþætti ný-
lega að hann væri hálfleiður yfir því
að hafa ekki getað sýnt ræktarsemi
við heimahagana og skotið þar rjúpu
en varð þess í stað að kaupa hana í
búð.
Ég undirrituð er að velta því fyrir
mér hvort tekist hafí að losna við
þær rjúpur sem beðið hafa í
frystikistum undanfarin ár og vona
að ekki hafi hlaðist upp annað eins af
nýskotinni rjúpu. Rétt fyrir jól stóð
ég fyrir framan frystiborðið í einum
stórmarkaðinum í Reykjavík til þess
að velja mér aligæs. Fyrst varð mér
litið á stóran og matarmikinn
kalkún, næst honum var sæmileg
aligæs, þar næst alltof lítil villigæs,
en við hliðina á henni var lítill hvítur
hnoðri sem við nánari athugun voru
tvær rjúpur samanbögglaðar í plast-
poka. Ég fékk sting i hjartað og
hugsaði með mér: Er nú endanlega
búið að úti’ýma rjúpunni minni á
sumarbústaðasvæðum í Borgarfh’ði?
Ein spurning að lokum. Er ekki jafn
siðlaust að drepa rjúpu sem tóm-
stundagaman og að drepa rjúpu í at-
vinnuskyni?
ELSA PETURSDOTTIR,
Neðstaleiti 5, Reykjavík.
AFMÆLI
SIGURLAUG
SIGURÐARDÓTTIR
Hún tekur upp á því að verða
áttræð í dag, blessunin hún frænka
mín úr Húnavatnssýslu. Sigurlaug
Sigurðardóttir sparivinkona mín og
frænka (Skeggstaðaætt) er ekkert
venjuleg, hvorki sem kona né
manneskja. Hún fluttist suður
kornung og skellti sér óðar út í lífs-
baráttuna í asfaltfrumskógi litlu
stórborgarinnar - fór strax að
vinna fyrir sér, fyrst vann hún
verzlunarstörf í virðulegum bútikk-
um. Hún hefur snemma kunnað
listina að fást við mannleg sam-
skipti, kunnað slíkt fram í fíngur-
góma. Það sannast áþreifanlega æ
ofan í æ. Enn er hún að fást við
lífsstarf sitt: nudd, alls konar lík-
amsnudd. Hún rak víðfræga nudd-
stofu á Hótel Sögu í fjöldamörg ár
og eignaðist marga vini og kunn-
ingja sem gleyma henni aldrei.
Hvers vegna? Hún er alltaf
skemmtileg á hverju sem veltur og
ber ekki slæmsku og andstreymi á
torg. Fáum manneskjum hef ég
kynnzt sem hafa meiri húmor en
hún frænka Sigurlaug. Kímni-
kennd er ein mesta guðsgjöf sem
nokkrum manni getur hlotnazt.
Japanir segja sorgleg tíðindi hlæj-
andi; fornmenn sögðu, ef illa gekk:
„Þat hlægir mig“. Var ekki stund-
um talað um að brosa gegnum tár-
in. Elsku Sigurlaug mín er auðvit-
að viðkvæm eins og sumir í föður-
ætt greinarhöfundar í Húnaþingi -
trúlega um of á stundum. Hins veg-
ar leyfir manndómur hennar
hvorki vol né víl. Því er hún Sigur-
laug sterk og oft er hún gefandi af
ori/lame
Náttúrulegar sænskar snyrtivörur
_____Gæða snyrtivörur
i_______á góáu verði. _ _
29 ár á íslandi.
Sími 567 7838 — fax 557 3499
e-mail raha@islandia.is
;r /. www.xnet.is/oriflame
sjálfri sér, veitandi ýmsu fólki
styrk - það hef ég fyrir satt og tala
auk þess af persónulegri reynslu.
Frændi okkar Sigurlaugar, Örn
sálugi Eiríksson loftsiglingfræð-
ingur, var alltaf að tala um hana
Sigurlaugu. Andlit hans fékk á sig
annan svip þegar hann minntist á
hana - það glaðnaði jrfir honum.
Þegar sumar bardagamanneskjur
og síungar manneskjur eins og Sig-
urlaug eiga í hlut, viðrar alltaf
ferskt og hversdagsleikinn er ekki
til. Honum hefur verið fleygt í
ruslið og er því bara handa leiðin- ”
legu fólki. Var það ekki líka Oscar
Wilde sem sagði, að fólk væri
hvorki vont né gott - það væri ann-
aðhvort leiðinlegt eða skemmtilegt.
Hún Sigurlaug er enn að vinna og
hjálpa fólki með hvítum galdri sín-
um. Hún kann öll hugsanleg kerfi í
nuddi frá A til Z, fylgist með öllu í
faginu. Aukinheldur lætur hún sér
ekkert mannlegt óviðkomandi. Fáir
og fáar á lífsleið minni eru, að mér
fínnst, fljótari að hugsa en hún
frænka - og listræn er hún og
smekkleg og vinnur hún að list -
myndlist í ýmsum tilbrigðum og til-
þrifum. Myndheimur hennar er
gæddur lífi eins og hún sjálf.
Kæra Sigurlaug mín, ég sendi
þér beztu afmæliskveðju í heimi
með innilegum þökkum fyrir fjörug-
ar samverustundir. Lifðu alltaf!
Þinn frændi og vinur,
Steingrímur St.Th. Sigurðsson.
SúrefnisYÖmr
Karin Herzog
Kynning
í dag kl. 15-18 í
Ingólfsapóteki, Kringlunni
BÓKABÚÐAKEÐJAN
%(BÍ€f) merkipennar
STEINAR WAAGE
SKÓVERSLUN
KRINGLAN, Kringlunni 8-12 - Reykjavík
verður lokuð
í nokkra daga
vegna breytinga
Meðan á breytingunum stendur
verður opið frá kl. 9.00-18.30 í
STEINAR WAAGE
SKÓVERSLUN
D0MUS MEDICA
við Snorrabraut - Reykjavík, sími 551 8519