Morgunblaðið - 28.02.1999, Blaðsíða 38

38 SUNNUDAGUR 28. FEBRÚAR 1999
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
+
Móðursystir mín,
GUÐBJÖRG JÓNSDÓTTIR,
lést á elliheimilinu Grund miðvikudaginn 24. febrúar sl.
Útför hennar fer fram frá Fossvogskapellu fimmtudaginn 5. mars
kl. 15.00.
Fyrir hönd vandamanna,
Hilmar Júlíusson.
f
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir, afi og
langafi,
GUÐMUNDUR BJARNASON
málmsteypumeistari,
frá Geitavík,
til heimilis að Hörpulundi 4,
Garðabæ,
verður jarðsunginn frá Garðakirkju mánu-
daginn 1. mars kl. 15.00.
Aðalheiður Guðmundsdóttir,
Erna Guðmundsdóttir, Gunnar Jóhannsson,
Guðmunda Guðmundsdóttir, Björn Þórðarson,
Svanfríður Guðmundsdóttir, Gunnar Fannberg Jónasson,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Ástkær eiginkona, móðir, mágkona og frænka okkar,
SIGRÍÐUR G. BENJAMIN,
áður til heimiiis í London og Bristol í Bretlandi,
andaðist aðfaranótt þriðjudagsins 23. febrúar sl. í Victoria á Vancouver-
eyju í Kanada. Bálför fer fram í Victoria mánudaginn 1. mars.
Minningarathöfn fer einnig fram hérlendis síðar.
Lloyd Benjamin,
Thomas Benjamin, Sheila Jacobe,
Sigurbjörg Bjarnadóttir
og fjölskylda.
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda
faðir, afi, bróðir og mágur,
GÍSLI JÓNSSON
prófessor emiritus,
Brekkuhvammi 4,
Hafnarfirði,
sem lést á Sjúkrahúsi Reykjavíkur mánu
daginn 22. febrúar sl., verður jarðsunginn fn
Víðistaðakirkju þriðjudaginn 2. mars kl. 13.30.
Þeim sem vildu minnast hans er bent á krabbameinsfélögin og hjúkrun-
arþjónustuna Karítas.
Margrét Guðnadóttir,
Elín Gísladóttir, Gunnar Linnet,
Guðni Gíslason, Kristjana Þórdís Ásgeirsdóttir,
Ingunn Gísladóttir, Halldór J. Ágústsson,
barnabörn,
Aðalheiður Jónsdóttir, Haraldur Sæmundsson.
ODDUR
GUÐMUNDSSON
+ Oddur Guð-
mundsson fædd-
ist í Reykjavík 22.
september 1918.
Hann lést á Hrafn-
istu í Reykjavík 14.
febrúar siðastliðinn.
Foreldrar hans
voru hjónin Þórunn
Oddsdóttir, f. 11.9.
1885, d. 11.2. 1943,
og Guðmundur
Jónsson, skósmiður,
f. 9.2. 1886, d. 11.10.
1967. Bjuggu þau
lengst af á Grettis-
götunni í Reykjavík.
Þau eignuðust sex börn. Systk-
ini Odds eru: Sverrir, f. 14.2.
1914 (látinn), Þuríður, f. 20.9.
1915 (látin), Anna, f. 28.12. 1916
(látin), Hjördís, f. 1.9. 1920 (lát-
in), og Guðbjörg, f. 1.10. 1925.
Hinn 27. aprfl 1945 kvæntist
Oddur Guðmundu Árnadóttur
frá Holtsmúla í Landsveit, f. 29.
ágúst 1924, og lifir hún mann
sinn. Þau eignuðust sex börn og
eru þau: 1) Ingiríður, tanntækn-
ir, f. 23.6. 1944, maki Óli Pétur
Friðþjófsson, frkvstj.,
24.9. 1940. Eiga
þau einn son, Frið-
þjóf Adolf, f. 23.2.
1964. Sambýliskona
hans er María Thejll.
2) Þórunn, húsmóðir,
f. 17.4. 1947, maki
Örn Ottesen fjár-
málastj., f. 16.6. 1946.
Eiga þau fjögur börn:
Arnar Hauk, f. 18.8.
1965, kvæntur Ragn-
heiði Friðriksdóttur;
Þórodd, f. 6.4. 1970,
kvæntur Helenu Erl-
ingsdóttur; írisi, f.
18.7. 1974, sambýlismaður Daníel
Castellon; og Valgerði, f. 19.10.
1979. 3) Davíð Atli, pípulagninga-
meistari, f. 27.5. 1948, kvæntur
Ingigerði Friðriksdóttur sjúkra-
liða, f. 28.3. 1946. Börn þeirra
eru: Guðmunda Sif, f. 22.12. 1971,
gift Walter Unnarssyni; Þröstur,
f. 4.6. 1975; og Bryndís, f. 15.11.
1978. Áður átti Ingigerður dótt-
urina Ingibjörgu Guðjónsdóttur,
f. 31.1. 1966. 4.) Hjörtur, hjarta-
læknir í Svíþjóð, f. 28.2. 1959,
Ég vil með nokkrum orðum
minnast tengdafóður míns, Odds
Guðmundssonar, og þakka honum
allar samverustundirnar og stuðn-
inginn sem hann veitti mér og mín-
um í gegnum tíðina. Ég kynntist
Oddi og konu hans 1960 og var mér
strax tekið opnum örmum, en son-
ur okkar ólst mikið til upp hjá þeim
á æskuárunum og naut góðs af því
að alast upp í stórum samheldnum
systkinahópi og vera tekinn sem
einn af fjölskyldunni.
Oddur og Munda byggðu sér fal-
legt einbýlishús við Skipasund 64
og fluttu þangað 1954 og þar óx
þessi stóri barnahópur úr grasi og
hefur komist vel til manns, ekki síst
fyrir gott uppeldi og innprentun á
góðum siðum og trú á hið góða í líf-
inu.
Fallegur garður var við húsið
þeirra sem eiginkonan dundaði við
að rækta og hlúa að. Þeim hjónun-
um þótti mjög gaman að ferðast
bæði innan og utanlands. Fyrsta
utanlandsferð Odds var til Banda-
ríkjanna og var sú ferð farin á veg-
um bandarísku í-íkisstjórnarinnar,
sem hafði boðið íslenskum iðnaðar-
mönnum í kynnisferð þangað og
var Oddur valinn einn af þeim.
Ferðast var til margra ríkja og
skoðuð mörg mannvirki og nýjung-
ar í iðnaðarmálefnum. Tók ferðin
tíu vikur. Árið 1975 fóru þau hjónin
í hópferð til íslensku nýlendunnar í
Kanada og komu til baka yfir sig
hrifin af landi og þjóð og höfðu frá
mörgu að segja. Margar ferðir fóru
þau út á land í sumarleyfi og til
Norðurlanda. Þótti Oddi mikið til
koma að ferðast með flugbáti á milli
Danmerkur og Svíþjóðar en hann
var mikið íyrir nýja tækni sem þá
var að ryðja sér til rúms í heimin-
um.
Oddur var mikill áhugamaður um
bifreiðir og vann um tíma við bíla-
smíði hjá Kristni Jónssyni vagna-
smiði. Hann var mjög lagtækur og
gerði við margar vélar auk bfla og
úra. Ef vantaði varastykki í ein-
hvern hlut sem hann var að lagfæra
bjó hann til nýjan úr litlum efnum.
Það má segja að allt hafi leikið í
höndum hans. Hann var glaðlyndur
og hafði fallegt bros sem smitaði út
frá sér.
Oddur hefði ekki kosið að láta
skrá um sig mikið lof eða löng eftir-
mæli og átti þetta ekki að vera það
heldur. Ég og fjölskylda mín og all-
ir sem honum eru tengdir eða
kunnugir þakka honum samfylgd-
ina og óska honum góðrar heim-
komu á land hins eilífa lífs, þar sem
allt er grænt og fagurt.
Blessuð sé minning góðs manns.
Óli Pétur Friðþjófsson.
Elsku afi minn, ég kveð þig nú í
dag með söknuði. Þótt ég sé nú
ekki gamall þá hugsa ég til baka
um allar þær góðu stundir sem við
áttum saman. Við gerðum margt
skemmtilegt, fórum oft í bíltúr nið-
HELGILEÓ
KRISTJÁNSSON
+
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir, afi og langafi,
JÓN M. SIGURÐSSON
fyrrverandi kaupfélagsstjóri,
Bjargartanga 10,
Mosfellsbæ,
lést á Sjúkrahúsi Reykjavíkur sunnudaginn
21. febrúar.
Útför Jóns verður frá Bústaðakirkju þriðjudaginn 2. mars kl. 13.30.
Lilja Sigurjónsdóttir,
Guðríður Jónsdóttir,
Lovísa Jónsdóttir, Baldur Birgisson,
Jón Sævar Jónsson, Kolbrún Guðjónsdóttir,
Ásthildur Jónsdóttir,
Stefán Ómar Jónsson,
Steinar Jónsson, Auður Kjartansdóttir,
Snorri Jónsson, Prachim Phakamart,
Reynir Jónsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
+ Helgi Leó Kristjánsson
fæddist á Akureyri hinn 13.
mars 1979. Hann lést á heimili
sínu 14. febrúar síðastliðinn og
fór útför hans fram frá Glerár-
kirkju 24. febrúar.
Við kynntumst Helga öll við mis-
munandi aðstæður, sum í æsku og
önnur seinna meir. I augum hvers
okkar var hann sama persónan.
Hann gat verið glaðlyndur,
skemmtilegur og fyndinn en jafn-
framt einlægur vinur í raun. Hans
fyrsta hugsun var ekki um hann
sjálfan heldur fólkið í kringum
hann. Helgi var góður vinur sem
hægt var að treysta, hann lagði allt
af mörkum til að hjálpa til og gat
aðstoðað við ótrúlegustu aðstæður.
Hann stóð alltaf með okkur sama
hvað var að. Helgi var maður sem
breytti leiðinlegum tíma í eitt af
bestu augnablikum lífs okkar. Nei-
kvæðni er eitt af þeim orðum sem
hann þekkti ekki, hann var alltaf til
í allt. Þó að lífið haldi áfram mun
hans sæti í lífi okkar aldrei vera
fyllt, það vantar alltaf einn.
Elsku Stjáni, Lísa og fjölskylda,
megi guð styrkja ykkur í þessari
miklu sorg.
Reynir, Ómar, Andrés,
Áki, Heimir, Heiðar,
Dóra, Kristinn og Fanney.
Okkur langar til að minnast með
örfáum orðum skólafélaga okkar
Helga Leós Kristjánssonar. Það
var okkur mikið áfall þegar okkur
var sagt frá andláti Helga Leós.
Hann hafði verið áberandi í félags-
lífi skólans og var mjög virkur í
leikfélaginu okkar. Hann hafði
ávallt áhuga á því sem var að ger-
ast í skólanum og hafði nýverið
stofnað sinn eigin klúbb. Hans
verður sárt saknað í VMA.
Við vottum fjölskyldu og vinum
Helga Leós okkar dýpstu samúð.
Nemendafélag VMA.
maki Ragnhildur Krisljánsdótt-
ir, barnalæknir, f. 27.8. 1960.
Eiga þau þrjá syni: Hjalta Gaut,
f. 26.12. 1981, Pétur Gaut, f.
16.8. 1988, og Átla Gaut, f. 10.8.
1991. 5) Eygló Iris, hársnyrtir,
f. 3.3. 1960, maki Hannes Ó.
Sampsted bflasmiður, f. 1.5.
1958. Eiga þau tvö börn: Harry,
f. 10.12. 1980, og Karen Ósk, f.
1.4. 1985. 6) Dagný, hársnyrti-
meistari, f. 16.9. 1962, maki
Jónas Hjartarson, sölumaður, f.
27.3. 1961. Eiga þau tvo syni:
Odd Óla, f. 3.6. 1987, og Dag, f.
29.5. 1993. Langafabörnin eru
sjö.
Oddur var í Iðnskóljmum í
Reykjavík 1936-1940, samfara
námi í Blikksmiðjunni Gretti.
Hann tók sveinspróf í blikk-
smíði 1. maí 1940. Meistarabréf
fékk hann 6. maí 1943. Hann
vann við blikksmiði í nokkur ár
en sneri sér að ökukennsiu og
járnsmíði og vann hjá Kristni
Jónssyni vagnasmið um tíma
við bflasmíði. Hann starfaði hjá
Ingólfsapóteki 1961-1966 og
hjá Lyfjaheildsölu Stefáns
Thorarensen hf. þar til hann lét
af störfum.
títför Odds fer fram frá
Langholtskirkju á morgun,
mánudaginn 1. mars, og hefst
athöfnin klukkan 13.30.
ur að höfn að skoða skipin og til
Atla frænda upp á Höfða. Svo fór-
um við oft hringferð með strætó
okkur til skemmtunar þegar þú og
amma vorað að passa mig. Þú
kenndir mér margt og varst alltaf
tilbúinn að gantast við mig.
Elsku afi, hvíl þú í friði.
Háiið líkist hvítum snjó,
höndin stirð og fætur,
ennþá leynist ylur þó
innst við hjartarætur.
(Margrét Jónsdóttir.)
Oddur Óli Jónasson.
Þegar við hugsum til baka kemur
margt upp í hugann. Fyrst og
fremst er það heimili afa og ömmu í
Skipó. Þar var oft mikið fjör þegar
öll fjölskyldan var saman komin.
Stiginn, sem afi smíðaði og liggur
milli hæða, var oft leikvöliur okkar
og era til myndir, í gegnum árin, af
okkur öllum sitjandi í honum. Afi
var þúsundþjalasmiður og var fátt
sem hann gat ekki gert í höndun-
um. Heimili þeirra byggði hann svo
til sjálfur og var sama hvað var lagt
í hendurnar á honum, hann leysti
málið á faglegan hátt. Eitt er það
sem kemur til með að lifa með okk-
ur um ókomna tíð, það era allar
myndirnar, bæði ljósmyndir og
hreyfimyndir, sem hann tók af fjöl-
skyldunni í gegnum árin. Afi var
einstaklega íhaldssamur maður og
var líf hans allt í fóstum skorðum.
Sem dæmi um þetta þá mátti eng-
inn sitja í sætinu hans við matar-
borðið. Eftir mat og kaffibolla lagði
hann sig alltaf.
Ein af skemmtilegri minningum
um afa er „Trabbinn“. Mátti greini-
lega heyra og sjá þegar „Trabbinn"
nálgaðist Skipó og við biðum í of-
væni úti í garði eftir að afi stigi út
úr „drossíunni".
Öll fengum við sögur af ferðalög-
um hans og þá sérstaklega hinni
sögufrægu ferð til Ameríku 1955.
Hana fengum við að heyra í 30 ár.
Afi var alltaf hress, það var stutt
í húmorinn þar sem afi var annars
vegar. Hann var barngóður og alla
tíð skemmtilegur heim að sækja.
Afi er ekki farinn frá okkur, því
minningin um hann lifir með okkur
og við eram öll ríkari eftir að hafa
alist upp með honum í gegnum árin.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guði þerri tregatárin stríð.
(V. Briem)
Guð blessi þig og varðveiti, elsku
afi.
Barnabörn og
barnabarnabörn.