Morgunblaðið - 17.03.1999, Blaðsíða 43

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
MIÐVIKUDAGUR 17. MARZ 1999 43r
úr Einholtinu í Bogahlíðina þar sem
tekið var á móti mér með smákök-
um og heitu súkkulaði eða jafnvel
gosi. Svo settumst við inn í stofu og
þú kenndir mér að sauma útsaum
og nota hin ýmsu mynstur til að
skapa fallegar myndir. Mikið voru
myndirnar þínar fallegar. Ef ég
korn á sunnudegi var stundum
kveikt á sjónvarpinu og þá horfðum
við með öðru auganu á ítalska bolt-
ann. Eg gat ekki betur séð en að þú
hefðir bara gaman af því.
Seinna þegar ég hóf nám í fram-
haldsskóla kom ég stundum í stutt
spjall yfir smákökum og súkkulaði.
Mér fannst alveg stórkostlegt hvað
þú mundir margt. Allir afmælisdag-
arnir í fjölskyldunni og þeir voru nú
ekki fáir, hvaða skóla hver hafði
gengið í og hver atvinna hvers væri
og þú varst jafn stolt af okkur öll-
um. Þegar leið á námið fækkaði
heimsóknunum og eftir stúdents-
þróf fór ég utan til náms og vinnu.
Eg kom þó og heimsótti þig áður en
ég fór út og aftur í jólafríinu. Það
særði mig að sjá þig þjást svona en
nú veit ég að þér líður betur og ert
nær okkur öllum en áður. Guð
blessi þig og hjálpi þér að halda
verndarhendi yfir okkur.
Arna Hrund.
Nú er amma Dadda farin til afa
Kristins og Badda frænda. Það
verða eflaust miklir fagnaðarfundir.
Hún amma var meiriháttar kona.
Alltaf svo glæsileg og flott í tauinu
með nýlagt fallega hárið sitt. Hún
bakaði bestu kleinur í heimi og
pi'jónaði flottustu vettlingana og
sokkana. Amma var líka svo sterkur
karakter og ákaflega hjartahlý, og
svo var alltaf svo gott að halda í
höndina hennar ömmu.
Það var alltaf svo notalegt að
koma í Bogahlíðina. Manni var
varla hleypt úr húsi nema hafa þeg-
ið góðar veitingar. Þannig var
amma, vildi alitaf vera að bjóða upp
á eitthvað. Amma vildi heldur aldrei
að maður færi með vitið úr bænum
þegar maður var að fara frá henni.
Því fylgdi hún manni alltaf alla leið
út á tröppur og veifaði þangað til að
bfllinn var horfinn henni úr augsýn.
Eg minnist sterklega einnar heim-
sóknar minnar í Bogahlíðina. Eg
hafði setið hjá henni dágóða stund.
Þegar ég var að kveðja hana í for-
stofunni tók ég eftir því að hrossa-
fluga hafði hreiðrað um sig í einu
horninu í loftinu. Eg benti ömmu á
fluguna. Amma þaut inn í eldhús og
náði í viskustykki og byrjaði svo að
hoppa eins og unglamb og veifa
viskustykkinu til að reka fluguna út.
Eg hugsaði með mér: „Svona vil ég
vera ef ég verð níræð.“
Elsku amma, bestu þakkir fyrir
allt. Megi guð geyma þig og varð-
veita.
Ilalla Rósenkranz.
Nú ertu sofnuð, elsku amma mín.
Þegar ég hugsa til baka man ég
margar yndislegar stundir með þér
í Bogahlíðinni. Alltaf þegar jólin
nálguðust kom ég til þín og hjálpaði
þér að skrifa á öll jólakortin. Þá
varst þú alltaf tilbúin með gyðinga-
kökur og mjólk, þær bestu sem ég
hef smakkað. Alltaf ætlaðir þú að
„tóra“ eftir stærstu stundunum í lífí
mínu. Fyrst var það fermingin mín,
svo útskriftir úr skólum og síðast
var það svo brúðkaupið mitt. Þetta
eru ógleymanlegar stundir fyrir
mig og að þú skyldir taka þátt í öll-
um þessum hamingjustundum eru
mér dýrmætar minningar. Ég veit
að þér þótti miður að flytjast úr
Bogahlíðinni en ég man alltaf eftir
blikinu í augum þínum þegar litli
sonur minn og ég birtumst í dyrun-
um í herberginu þínu á Skjóli. Það
að litli sonur minn varð þess aðnjót-
andi að fá að hitta þig finnst mér
vera forréttindi fyrir hann.
Elsku amma Dadda, ég kveð þig
með söknuði en minningin um þig
lifir í hjarta mér alltaf.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
(V. Briera.)
Hildur Kristín.
Ég rainningar gejmi ég man þær og skil,
þær minna á vordagsins blessaðan yl.
Því syrgir minn hugur, ég sé þína mynd
í sólhýru blómi, í fjallanna lind.
Pá haustblærinn kaldur um heiðina fer
ég hlusta og vaki og bið fyrir þér
að veturinn hverfi, að vorsólin blíð
vermi þitt hjarta um ókomna tíð.
(S.Þ.G.)
Elsku amma mín, ég mun varð-
veita allar góðu minningamar um
þig í hjarta mínu. Ég kveð þig með
ljóði sem þú fórst með fyrir mig,
skömmu áður en börnin mín komu í
heiminn.
Treystu Jesú hann mun hjálp þér veita,
hann mun hverjum skugga þínum í geisla
breyta.
Kvíðanum í kærleiksstrauma hlýja
kvöldskuggum í morgunbirtu nýja.
Frið og gleði sál þín ætíð safni,
svo fel ég þig Guði í Jesú nafni.
(Höf. ók.)
Þín
Metta.
Amma litla er farin. Umhyggja
hennar og ást til síns stóra af-
komnendahóps var með yndislegum
hætti og kunnum við öll að meta
það. Amma var stærsti hlekkurinn í
fjölskyldukeðju okkar, hún var aðal-
hlekkurinn. Hún var fasti punktur-
inn. Hún var höfuðið.
Með djúpri virðingu og þökk fyrir
allt og allt, kveðjum við elsku
ömmu. Yndislegar minningar um
hetjuna í lífi okkar munu ávallt lifa.
Megi Guð geyma hana og vernda.
Matthildur (Lóló) og Birna.
Þegar við Anna Sigga og dætur
okkar komum heim til íslands frá
Þýskalandi til að eyða jólunum í
faðmi fjölskyldunnar heimsóttum
við hana ömmu Döddu þar sem hún
dvaldi á hjúkrunarheimilinu Skjóli
sem var heimili hennar síðustu árin.
Henni hafí hrakað allverulega, orðin
sjóndöpur og þreytuleg, en það
gladdi mig þó mikið að hún þekkti
mig strax á röddinni og var alveg
með á hreinu alla meðlimi fjöl-
skyldu minnar. Tel ég það vel af sér
vikið af 95 ára gamalli konu sem á
orðið yfír 70 afkomendur.
Ég spjallaði við hana um heima
og geima en fannst hún hálfáhuga-
laus. Mig langaði til að ná betra
sambandi við hana þar sem mig
grunaði að þetta væri hugsanlega
síðasta samtalið okkar og brá ég á
það ráð að segja henni frá ýmsu
spaugilegu sm hent hafði hana í
gamla daga í samskiptum hennar
við barnabörnin sín, mig, systur
mínar, frændur og frænkur, en það
var ætíð mikil og góð rækt lögð við
fjölskyldutengslin.
Amma Dadda hafði oft allan hóp-
inn í kringum sig, börnin sín fimm
og öll barnabörnin, hvort sm var
heima hjá henni eða annars staðar.
Ég minnti hana á hvernig hún ætíð
vaktaði hópinn vökulum augum og
færi eitthvað úrskeiðis hjá þeim
minnstu var hún svo viðbragðs-
snögg að hvaða spretthlaupari sem
væri hefði getað vel við unað og síð-
an stikaði hún tórum skrefum, kló-
festi sökudólginn, og siðaði aðeins
til. Uppeldið hennar ömmu á okkur
krökkunum var þannig að við lærð-
um að bera virðingu fyrir henni og
ævinlega endaði þetta með klappi á
kollinn. Ég minnti hana einnig á
daginn sem við fórum upp í Árbæj-
arsafn að njóta veðurblíðunnar og
alls sem sá staður hefur upp á að
bjóða, en þar sem amma sat í gras-
inu og fylgdist með okkur krökkun-
um kom aðvífandi hundur, læddist
aftan að henni, lyfti fæti og merkti.
„Farðu hundur," sagði amma foxill,
en við ki-akkarnir höfðum gaman af.
Við þessa sögu lyftist brúnin á
ömmu og hún sagðist muna eftir
þessu og bætti við ,;bannsettur
hundurinn" og hló við. Ég sá það á
henni að mér hafði tekist að vekja
með henni minningar og að hún
hafði gaman af. Ég held að ég mæli
fyrir munn okkar allra afkomenda
ömmu Döddu er ég segi, að þær til-
finningar sem sitja eftir nú þegar
hún er öll, eru fyrst og fremst stolt.
Stolt yfir því að hafa átt þvílíkan
kvenskörung fyrir öihmu, eina af
þessum konum sem vinna stórsigra
á degi hverjum í því stríði sem lífið
bíður upp á.
Amma var fjörutíu ára gömul,
fimm barna móðir þegar hún missti
manninn sinn en þá bjuggu þau
vestur í Haukadal í Dýrafirði. Hún
fluttist til Reykjavíkur með barna-
hópinn sinn og sá fyrir sér og börn-
unum með saumaskap. Það hefur
örugglega ekki verið auðvelt á þeim
tíma að vera einstæð móðir. Svo
maður tali nú ekki um með svona
mörg böm, en hún sigraðist á
hverri þraut og kom öllum sínum
bömum til manns.
Eins og gerist með stórar fjöl-
skyldur, tognar oft svolítið úr
tengslunum þar sem fólk fer hvað í
sína áttina og gerðist það einnig í
fjölskyldu ömmu. En einn fastan
punkt héldum við alltaf í, það var af-
mælisdagur ömmu Döddu. Þá hitt-
ist gjarnan allur hópurinn heima
hjá henni í Bogahlíðinni en síðar,
þegar hópurinn var orðinn stærri,
var ætíð haldið jólaball á afmælinu
hennar og var þá eins og amma
yngdist öll upp er hún hafði þennan
stóra hóp sinn allan samankominn.
Það hlýtur að vera góð tilfinning
íyrir einstakling sem eitt sinn flutti
suður að vestan með barnahópinn
sinn, að horfa yfir stóran hóp af-
komenda, en allt fólk ömmu er
gjörvilegt og gott og andrúmsloftið
sem einkenndi samkomur þessar
var léttur, stríðinn húmor með al-
varlegri undiröldu.
Elsku amma mín. Með söknuð í
huga samgleðjumst við þér. Þegar
þú lítur um öxl getur þú verið stolt
af dagsverki þínu og áhrif veru
þinnar í þessum heimi eru svo
mörgum áþreifanleg og augljós. Við
kveðjum þig nú og megi algóður
guð blessa þig og vernda.
Trausti Þór.
Amma Dadda er dáin. Minning-
arnar sem eni mér efst í huga eru
frá þeim tíma þegar amma var frísk
og bjó í Bogahlíðinni. Þær voru ófá-
ar ferðirnar sem ég gerði mér til
hennar. A barnaskólaárunum
hringdi ég oft til ömmu eftir skóla
og bað um að fá að koma í heim-
sókn. Alltaf var svarið: Já. Síðan tók
ég fyi-sta strætó til hennar. Þegar
ég átti erindi í Kringluna gerðist
það oft að ég kom við hjá ömmu.
Amma átti alltaf eitthvað gott að
borða þegar ég kom til hennar, hún
var með kók og kökur en ef fyrir
kom að ekkert var til sendi hún mig
út í búð til að kaupa eitthvað gott.
Amma var mikil saumakona. Hún
sat tímunum saman og saumaði út
eða heklaði. Ég gat setið lengi hjá
henni og horft á hana vinna og við
spjölluðum saman á meðan. Stund-
um spiluðum við líka. Oftast endaði
dagurinn á því að við horfðum á
sjónvarp. Lengi var það þátturinn
Nágrannar sem við horfðum á sam-
an, og svo kom pabbi og sótti mig
um leið og hann fór heim úr vinn-
unni. Svona var þetta í nokkur ár, á
meðan amma var frísk. Við hittumst
oft í viku. En svo flutti hún á Skjól.
Enginn mun geta fyllt upp í
skarðið sem amma skilur eftir. Ég
mun sakna þín, elsku amma.
Takk fyrir allar góðu stundirnar
sem við áttum saman.
Þitt langömmubarn,
Lára Harðardóif ir.
Þá er amma Dadda farin leiðar
sinnar. Þegar ég hugsa til baka frá
því ég man fyrst eftir mér minnist ég
jiess hvað það var gaman þegar
amma Dadda átti að passa okkur
systkinin. Hún var alltaf svo hlý og
góð og þegar hún las fyrir mig Blá-
skjá þá gæddi hún söguna lífi, það
var eins og ég væri á söguslóðum.
Seinna þegar ég eltist og var að stíga
mín fyrstu skref í atvinnurekstri, var
ég með lítið pláss hjá pabba í skúm-
um hans í Bogahlíð, það var ekki um
annað að tala en fara í kaffi til ömmu
Döddu því ef maður kom ekki þá
kom hún amma Dadda og sótti mig í
kaffi. Það sama gerði hún við pabba.
Ef honum seinkaði þá átti hún það til
að spyrja hann hvaða menn þetta
væru sem tefðu það að pabbi kæmist
í kaffl á réttum tíma. Amma Dadda
var ekki ánægð með þessa menn
sem töfðu pabba.
Amma fylgdist alltaf vel með
íþróttum og var alltaf vel inni í öll-
um þeim greinum sem bamabörn
hennar stunduðu. Það var alltaf gott
að koma til ömmu Döddu í Boga-
hlíðina, heimilið var alltaf svo glæsi-
legt og veitingar efír því.
Gunnar Kristinn Baldursson.
Góða nótt, elsku amma, og svífðu
með englasöng til himna.
Róbert og Clara Rún.
Elsku amma Dadda. Ég þakka
fyrir að hafa fengið tækifæri til að
Sérfræðingar
í blómaskreytingum
við öll tækifæri
Skólavörðustíg 12,
á horni Bergstaðastrætis,
sími 551 9090.
UTFARÁKSTOFA
OSWALDS
simi 551 3485
ÞJÓNUSTA ALLAN
SÓLARHRINGINN
AÐALSTRÆTI ÍR • 1(11 REYKJAVflC
I.IKKISTUVINNUSTOFA
EYVINDAR ÁRNASONAR
kynnast þér. Það eru liðin tuttugu
ár síðan við hittumst fyrst. Alltaf
var gott að koma til þín og ætíð
margt um manninn. Þú fylgdist vel
með öllum, einnig hvað hver og einn«rr
var að aðhafast. Þú varst mikill
íþróttaunnandi og fylgdist gi’annt
með. Þú varst mikið ljúfmenni, hóg-
vær, lítillát og gefandi.
Alltaf barstu af hvar sem var fyr-
ir glæsileika því þú varst smekk-
manneskja. Handbragð þitt bar
þess merki og hefði ég viljað læra af
þér.
Elsku amma Dadda, ég þakka
þér fyrir allar góðu stundirnar okk-
ar. Ég geymi öll gullkornin sem þú
gafst mér og minni fjölskyldu.
Kærleikskveðja.
Inga Gunnarsdóttir.
Blómabúð ín
Öaúðskom
v/ f-ossvoc|ski»*kjwgatA
Sími. 554 0500
ÚTFARARSTOFA
HAFNARFJARÐAR
Stapahrauni 5, Hafnarfirði, sími 565 5892
Persónuleg,
alhliða útfararþjónusta.
Áralöng reynsla.
Svem'r Olsen,
útfararstjóri
Sverrir Einarsson,
útfararstjóri
Útfararstofa Islands
Suðurhlíð 35 ♦ Sími 581 3300
Allan sólarhringinn. www.utfararstofa.ehf.is/
+
Elskuleg eiginkona mín og dóttir okkar,
HULDA GUÐMUNDSDÓTTIR,
Hátúni 12,
Reykjavík,
er látin.
Jarðarförin auglýst síðar.
Heiðar Þórðarson,
Sigfríð Valdimarsdóttir, Guðmundur Einarsson.
Elskuleg móðir mín, tengdamóðir, amma,
langamma og langalangamma,
HALLDÓRA DANIVALSDÓTTIR,
sem lést á hjúkrunarheimilinu Skjóli sunnu-
daginn 7. mars sl., verður jarðsungin frá Foss-
vogskapellu fimmtudaginn 18. mars kl. 13.30.
Grettir Pálsson, Oddný Jakobsdóttir
og aðrir aðstandendur.
+
Móðir mín,
BERTA FRERCK (BETTÝ) HREINSSON,
verður jarðsungin frá Fossvogskapellu fimmtudaginn 18. mars kl. 15.00.
Agnar Wilhelm Agnarsson.