Morgunblaðið - 21.03.1999, Blaðsíða 41

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
SUNNUDAGUR 21. MARZ 1999 41
skóla íslands og tókum kennarapróf
saman. Dúna tók því eins og sjálf-
sögðum hlut, að ég væri daglegur
gestur á heimili hennar. Þar gekk ég
út og inn eins og einn af heimamönn-
um, var alltaf jafnvelkomin. Aldrei
fann ég, að Dúna væri þreytt á þessu
eilífa rápi mínu, aldrei heyrði ég
styggðaryrði, þvert á móti hló hún og
skemmti sér við að spjalla við okkur
Distu.
Þau Júlíus áttu sumarbústað, sem
gaman var að dvelja í, og ófá eru þau
skipti, sem þau tóku mig með sér í
sveitina. Þar ræktaði Júlíus kartöfl-
ur, rófur og fleira grænmeti. Það var
gaman, þegar Júlíus var í garðinum
og tók upp rófur handa okkur Distu,
sem við nöguðum af bestu lyst.
Seinna, þegar foreldrar mínir keyptu
sumarbústaðinn við hliðina á, var
stutt á milli vina, stutt að hlaupa á
milli í heimsókn. Seinna buðu þau
Júlíus og Dúna mér í veiðiferð norð-
ur í land. Þar áttum við Dista yndis-
lega daga, og þessa daga man ég enn
þá og er mjög þakklát fyrir að kynn-
ast þeim enn betur sem unglingur.
Þegar merkir atburðir urðu í fjöl-
skyldu minni, ég var að ferma, gifta
eða útskrifa börnin mín, voru þau
Júlíus og Dúna alltaf með. Eins kom
ég alla tíð í afmæli þeiira, seinna tók
ég börnin mín með, svo að þau fengju
að kynnast þeim. Þau hjón voru mjög
bamgóð, og Dúna var alltaf að spyrja
frétta af börnum mínum og fylgdist
vel með því, sem þau voru að gera.
Ég er fegin, að ég kom í 98 ára af-
mælið hennar, sem Dista hélt af
höfðingsskap. Ekki vissi ég þá, að
þetta yrði seinasti aímælisdagurinn
hennar.
En nú er komið að leiðarlokum. Ég
þakka henni samfylgdina í 65 ár og
þakka henni fyrir að kalla mig alltaf
eitt af börnum sínum. Astvinum
hennar bið ég blessunar.
Ebba.
Hún Dúna eins og hún var alltaf
kölluð er dáin, blessunin. Ég mundi
titla Dúnu sem elstu vinkonu mína þó
svo að hún hafi verið aðeins 66 árum
eldri en ég. Þegar Dúna bjó á Fram-
nesveginum, áður en hún fór á
Grund, þá leigði ég hjá henni í
nokkra mánuði. Þar urðum við allra
bestu vinkonur. Þegar ég kom upp til
hennar sleppti hún aldrei af mér
hendinni, henni fannst svo gaman að
spjalla um lífið og tilveruna. Samt
var hún á þessum tíma orðin 92 ára
og alveg í fullu fjöri, mjög skýr og
greind kona. Mestar áhyggjur hafði
hún þó af því hvort unnusti minn
væri ekki gott mannsefni, og hvort að
ég væri alveg örugg um að þetta væri
sá eini sanni. Ég sagði henni að hafa
ekki svona miklar áhyggjur af mér,
ég mundi spjara mig. Þá kreisti hún
alltaf á mér höndina og sagði að ung
og falleg stúlka í blóma lífs síns ætti
að vera alveg viss um lífsfórunaut
sinn.
Dúna var alveg bráðfalleg kona og
ótrúlegt hvað hún leit alltaf vel út
miðað við 98 ára aldur. Ég minnist
þess einnig þegar ég kom til hennar á
Grund þegar hún var nýkomin þang-
að og ég gekk bara inn um fyrstu dyr
sem ég sá því ég var ekki svo kunnug
á Grund. Þar hitti ég hjúkrunarfræð-
ing á ganginum og spurði hvar Dúna
væri í herbergi. Og hún kannaðist
náttúrlega ekkert við Dúnu og við
leituðum á þónokkrum listum og
spurðum fleiri fræðinga á göngunum,
en enginn kannaðist við Dúnu. Þá
spurði fræðingurinn mig að því hvort
ég væri viss um að hún héti Dúna. Já,
já, alveg viss. Og hvernig lítur hún
út? Þá sagði ég: Hún er svona skol-
hærð eða kannski pínu gráhærð,
rosalega krúttleg og sæt kona. Þá
hugsaði fræðingurinn sig um og
sagði svo: „Já, já, þú átt við hana
Guðrúnu Nikulásdóttur." Dúna hét
bara Dúna, en ekki Guðrún, en í al-
vöru hét hún Guðrún, en bara kölluð
Dúna. Þetta eru sko alveg réttar lýs-
ingar á Dúnu. Hún var mjög andlits-
fríð og krúttleg.
Ég vil fá að þakka fyrir að hafa
fengið að kynnast jafn yndislegi'i
manneskju og Dúnu, og ég veit að
hún er komin á réttan stað til þess
að hitta lífsfórunaut sinn, hann Júlí-
us.
Ég vil votta Distu, dóttur hennar,
sem annaðist hana svo vel, og öðrum
aðstandendum mína dýpstu samúð.
Mín elsta vinkona, hvíl þú í friði.
Linda K. Urbancic.
JÓNÍNA
VIGFÚSDÓTTIR
+ Jónína Vigfús-
dóttir var fædd
á Þverá í Skíðadal
10. mars 1911, dótt-
ir Vigfúsar Björns-
sonar, f. 23.12.
1872, d. 10.12. 1938,
og Soffíu Jónsdótt-
ur, f. 23.1. 1876, d.
5.1. 1965. Hún lést
9. mars síðastliðinn.
Hún var þriðja elst
sex systkina og eru
þau öll látin. Jónína
fluttist til Dalvíkur
1937 og byrjaði
fljótt búskap með
manni sínum Sæval
li Jóhanni kirkju 20.
Sigurðssyni, f. 22.2.
1912. Saman eign-
uðust þau sex börn.
Elstur er Sigmar, f.
19.9. 1937; Soffía
Vigdís, f. 30.6. 1941,
d. 15.10. 1944; Jó-
hann Sigurður,
f.18.3. 1946, d. 10.9.
1946; Soffía Vigdís
Sigríður, f. 1.1.
1948; Karl, f. 2.6.
1949; og stúlka, f.
6.2. 1953, d. sama
dag.
Utför Jónínu fór
fram í Dalvíkur-
í Runni var kyrrð og ró. Litla
herbergið inn af stofunni sem var
fullt af bókum, ástarsögum, var
löngum uppáhaldsstaðurinn minn
þar. Amma tók alltaf á móti mér
með gúmmilaði úr Kaupfélaginu
og fréttum úr nágrenninu. Síðan
var farið í sýnisferð um garðinn,
þennan líka garð, þó lítill væri,
með anímónum, krókusum,
nellikum, hádegisblómum og svo
rósum. Alltaf talaði hún við mig
eins og ég væri fullorðin, en ekki
aðeins táta. Og þess vegna kinkaði
ég kolli á meðan hún sýndi mér
stolt blómin sem hún hafði sáð til
þó blómaheitin rynnu út í eitt hjá
mér. Allt virtist blómstra og koma
til hjá henni, hvort sem það var af
ávaxtasteinum eða fræjum frá
Garðyrkjufélaginu. Amma vildi allt
fyrir barnabörnin gera, hvort sem
var að gefa þeim bakarísbakkelsi,
spila við þau lönguvitleysu klukku-
tímum saman eða sjóða þegjandi
og hljóðalaust allt sem fannst í
fjöruferð úti á Sandi svo hægt væri
að búa til listaverk úr afrakstrin-
um. Kuðungar og bobbar, olnboga-
skeljar og kúskeljar, allt á litaðan
pappír sem fékkst hjá Jóa bók. Og
þaralyktin úti um allt. Þó það nú
væri. Amma mín listræna, sem
prjónaði dúka og peysur, málaði á
dúka og sængurver og hafði þetta
auga fyrir litum sem sást í uppröð-
un blóma út í garði, í prjónaskapn-
um og málningunni.
Crfisdrykkjur
Vcitingohú/lð
GAPi-mn
Sími 555 4477
UTFARARSTOFA
OSWALDS
SÍ.Ml 551 3485
ÞJÓNUSTA ALLAN
SÓLARHRINGINN
AÐALSTRÆTI <B • 101 REYKJAVi'K
I.ÍKKlSTÚVlNNUSTpFA
EYVINDAR ÁRNASONAR
Amma hafði ákveðnar skoðanir
og erfitt var fyrir nokkurn mann
að hnika þeim til. Ólafsfirðingar
vora alltaf jafn óferjandi og
óalandi þjóðflokkur og aðalberin
uppi í fjalli og úti í Múla stóðust
aldrei samanburð við berin frammi
í Skíðadal. Þar sem hún var uppal-
in. Nei! Hún kallaði nú ekki annað
ber en aðalbláber, sagði hún og
glotti út í annað og krækti höndum
aftur fyrii' bak, þegar ég sagði frá
svörtum þúfunum af ki'ækiberjum
uppi í Botnum fyrir austan.
Hún fylgdist með barnabörnun-
um og gladdist yfir góðu gengi
þehTa, góðum einkunnum og ekki
síst ef kvenleggnum tókst að
klambra saman einhverri peysu
eða annarri handanna list. Allt var
frábært hjá okkur þótt aðrir sæju
að mynstrið passaði ekki eða
lykkjað væri vitlaust saman. Já-
kvæði hennar og hlýleiki umvafði
hana og okkur í kringum hana.
Eg kveð hana ömmu mína í dag
vitandi það að góðir eiginleikar
hennar birtast í okkur, afkomend-
um hennar.
Ilafdís.
Blómastofa
Friðjtnns
Suðurlandsbraut 10,
108 Reykjavík, sími 553 1099.
Opið öll kvöld
til kl. 22 - einnig um helgar.
Skreytingar fyrir öll tilefni.
Gjafavörur.
t
Eiginmaður minn, faðir, fósturfaðir, tengdafaðir, afi og langafi,
KRISTMUNDUR SÖRLASON,
Gjögri,
Strandasýslu,
lést á heimili sínu Kjartansgötu 8, föstudaginn 19. mars.
Fyrir hönd aðstandenda,
Addý Guðjónsdóttír,
Ólafía Guðrún Kristmundsdóttir,
Kristmundur Kristmundsson,
Ólafur Sörli Kristmundsson.
t
GUÐRÚN GUÐMUNDSDÓTTIR,
Hamraborg 14,
Kópavogi,
andaðist á Sjúkrahúsi Reykjavíkur föstudaginn
19. mars.
Útförin fer fram frá Kópavogskirkju fimmtu-
daginn 25. mars kl. 10.30.
Jón Guðnason,
Guðmundur Jónsson, Guðlaug M. Jónsdóttir,
Tryggvi Rúnar Guðmundsson, Hjördís Hilmarsdóttir,
Magðalena Ósk Guðmundsdóttir,
Margrét Guðmundsdóttir,
Jón Trausti Guðmundsson.

t
Faðir okkar, fósturfaðir, tengdafaðir, afi og
langafi,
BÆRING ÞORBJÖRNSSON
sjómaður,
frá ísafirði,
sem lést þriðjudaginn 16. mars á Hrafnistu í
Hafnarfirði, verður jarðsettur frá Víðistaðakirkju
í Hafnarfirði miðvikudaginn 24. mars ki. 13.30.
Guðrún Bæringsdóttir,
Margrét Bæringsdóttir,
Kristinn Bæringsson, Bryndís Sigurðardóttir,
Ásgeir Valhjálmsson, Sigurlína Kristjánsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Hjartans þakkir fyrir auðsýnda samúð og vin-
arhug við andlát og útför elskulegrar móður
okkar, tengdamóður, ömmu og langömmu,
SVEINBJARGAR ÞÓRU
JÓHANNSDÓTTUR
frá Skálholti,
Fáskrúðsfirði.
Guðni J. Ottósson, Jóhanna Ólafsdóttir,
Björgvin Ottósson,
Pétur Ottósson, Ólöf Haraldsdóttir,
Sigurlaug Ottósdóttir, Einar J. Sigurðsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
é-
t
Þökkum innilega öllum þeim, sem sýndu
okkur samúð, hlýhug og vináttu við andlát og
útför ástkærrar eiginkonu minnar móður
okkar, tengdamóður og ömmu,
BÁRU MAGNÚSDÓTTUR.
Frímann Frímannsson,
Margrét Kristín Frímannsdóttir, Jón K. Friðgeirsson,
Elísabet Frímannsdóttir, Valdimar Leó Friðriksson,
Ingveldur Bára Frimannsdóttir, Ingvar Bjarnason
og barnabörn.
t
Innilegar þakkir sendum við öllum þeim sem
sýndu okkur samúð við andlát og útför föður
okkar, tengdaföður, afa og langafa,
HARÐAR SIGURJÓNSSONAR.
Sérstakar þakkir til starfsfólks á Dalbrautinni
og einnig sérstakar þakkir til hjúkrunarfólks á
hjartadeild Sjúkrahúss Reykjavíkur.
Hulda Harðardóttir, Meyvant Meyvantsson,
Erla Harðardóttir, Þórður Walters,
barnabörn og barnabarnabörn.