Morgunblaðið - 21.03.1999, Blaðsíða 42

.42 SUNNUDAGUR 21. MARZ 1999
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
+ Inga Guðrún
Ámadóttir
fæddist að Holts-
múla í Landsveit 3.
september 1923.
Hún lést á Sjúkra-
húsi Reykjavíkur 12.
mars síðastliðinn.
Foreldrar Ingu Guð-
rúnar voni hjónin
Ingiríður Oddsdóttir
húsmóðir, f. 13.5.
1887, d. 24.2. 1937
og Ámi Jónsson
bóndi í Holtsmúla, f.
17.6. 1896, d. 16.9.
1995. Böm þeirra
vom: Oddur yfirlæknir í Gauta-
borg í Svíþjóð, f. 29.6. 1921, Jóna
Gislunn húsmóðir í Reykjavík, f.
2.8. 1922, Inga Guðrún, sem hér
er minnst, Guðmunda húsmóðir í
Reykjavik, f. 29.8. 1924, Ingi-
björg húsmóðir í Reykjavík, f.
26.8. 1925, Lilja húsmóðir á Sel-
fossi, áður á Ljósafossi, f. 16.8.
1926, Ágúst, f. 13.8. 1927, d. í
september 1930 og Ágúst skóg-
arvörður í Hvammi í Skorradal,
f. 3.8. 1930. Seinni kona Áma í
Holtsmúla var Þorgerður Vil-
,< hjálmsdóttir, f. 27.2. 1918, d.
4.10. 1996. Sonur þeirra er Þor-
steinn rafiðnfræðingur í Reykja-
vík, áður á Hvolsvelli, f. 23.10.
1949. Dóttir Þorgerðar og fóst-
urdóttir Áma er Helga Marteins-
dóttir læknaritari Selljamamesi,
f. 15.8.1945.
Inga Guðrún giftist Einari Sig-
ursteini Bergþórssyni skipasmið
og síðar húsasmið í Reykjavík
hinn 3.9. 1944. Einar var fæddur
4.3.1920, en hann lést 2.11.1988.
Bjuggu þau allan sinn búskap í
Þingholtsstræti 12 í Reykjavík.
Foreldrar Einars Sigursteins
vom hjónin Olafía Guðrún Ein-
Saga móður minnar er einnig saga
mín, hún er dæmigerð fyrir uppeldi í
stórfjölskyldu. Eins og að framan
greinir ólst Inga móðir mín upp í stór-
um systkinahópi austur í Landsveit.
Líkt og títt var þá til sveita fóru börn
snemma að hjálpa til við búskapinn. Á
þeim tíma var farskóli, þar sem kenn-
arinn ferðaðist milli bæja og kenndi
stuttan tíma á hverjum stað. Þess á
milli urðu börnin að læra sjálf og var
Utfararstofa Islands sér um:
Útfararstióri tekur að sér umsjón útfarar
í samráði við prest og aðstandendur.
- Flytja hinn látna af dánarstað í llkhús.
- Aðstoða við val á kistu og likkleeöum.
- Undirbúa lík hins látna í kjstu og
snyrta ef með þarf.
Útfararstofa fslands útvegar:
- Prest.
- Dánarvottorð.
- Stað og stund fyrir kistulagningu
og útför.
- Legstað I kirkjugarði.
- Organísta, sönghópa, einsöngvara,
einleikara og/eða annað listafólk.
- Kistuskreytingu og fána.
- Blóm og kransa.
- Sálmaskrá og aðstoðar við val á
sálmum.
- Ukbrennsluheimiid.
- Duftker ef likbrennsla á sór stað.
- Sal fyrir erfidrykkju.
- Kross og skilti á leiði.
- Legstein.
- Flutnlng á kistu út á land eða utan af
landi.
- Flutning á kistu til landsins og frá
landinu.
Sverrir Einarsson, Sverrir Olsen,
útfararstjóri útfararstjóri
Útfararstofa íslands - Suðurhlfð 35
- 105 Reykjavík. Sfmi 581 3300 -
ailan sólarhringinn.
arsdóttir húsmóðir, f.
5.12. 1887, d.17.9.
1947 og Bergþór Vig-
fússon húsasmiður í
Reykjavík , f. 28.2.
1883, d. 17.5. 1985.
Inga Guðrún og
Einar Sigursteinn
eignuðust fimm syni.
Þeir eru: 1) Árni
framhaldsskólakenn-
ari, f. 28.12. 1944, áð-
ur kvæntur Auði
Elimarsdóttur hús-
móður, f. 28.6. 1947.
Þeirra börn eru:
Bjarki húsasmiður, f.
25.10. 1966, Hákon verslunarmað-
ur, f. 26.5. 1968 og Freyja hótel-
starfsmaður, f. 13.9. 1969. Börn
Hákonar og konu hans, Maríu
Dungal, nema í iðnrekstrarfræði,
f. 23.8. 1972 eru fsak Örn, f. 26.6.
1994 og Gabríela Auður, f. 22.4.
1998. Barn Freyju og Sigurðar
Ulfars Sigurðssonar pípulagninga-
manns, f. 22.2. 1962 er Henný
Úlfarsdóttir, f. 18.8. 1988. 2) Berg-
þór húsasmiður og þjónustufull-
trúi, f. 27.3. 1946 kvæntur Mar-
gréti Guðmundsdóttur sjúkraliða,
f. 13.9. 1944. Þeirra börn eru:
Berglind Guðrún BA í spænsku, f.
14.6. 1974, Einar Sigursteinn
menntaskólanemi, f. 28.10. 1980
og Andri Fannar menntaskóla-
nemi, f. 4.10. 1982. Barn Berglind-
ar og Daða Þórs Veigarssonar
markaðsfræðings, f. 26.1. 1973, er
Sara Margrét f. 10.9. 1994. Dóttir
Bergþórs af fyrra hjónabandi er
Inga Elsa, grafískur hönnuður, f.
25.8. 1968. Hennar maki er Gísli
Egill Hrafnsson ljósmyndari, f.
11.11. 1966. Móðir Ingu Elsu er
Sigríður Björg Grímsdóttir hús-
móðir frá Grímstungu í Vatnsdal,
f. 23.6. 1949. 3) Ólafur Hafsteinn
síðan hlýtt yfir lexíumar I næstu
kennslustund. Farkennari var Guð-
laugur Jóhannsson ættaður úr Borg-
arfirði og gisti hann í Austurbænum,
en kenndi í stofunni í Vesturbænum,
en tvíbýlt var að Holtsmúla. Inga
móðir mín vai'ð læs mjög ung, án þess
að henni væri kennt það sérstaklega,
því hún hafði fylgst vel með þegar
verið var að kenna eldri bömum lest-
ur. Hún var námsfús og best þótti
henni að læra úti í fjósi, þar var friður
og næði. Sátu þau systkinin þar oft á
fjósaskammelum eða á nautgripa-
hauskúpum og lásu, meðan bjai-t var
úti. Ungum stúlkum á þessum tíma
vom snemma kenndar hannyrðfr,
ásamt því að sinna skepnunum og að-
stoða við heyskapinn.
En skjótt skipast veður í lofti því
Ingiríður amma mín féll frá langt fýr-
ir aldur fram árið 1937, þegar móðir
mín var 13 ára, nýfermd. Hún hafði þá
lokið fullnaðai’prófi sem hún stóðst
með prýði. Þar sem Ámi afi minn var
nú einn með stóran bamahóp urðu
systkinin snemma að fara að bera
björg í bú. Mamma fór í vist að bæ
sem heitir Efra-Sel og gætti bama.
Hún sagði mér einnig frá því að prest-
urinn að Fellsmúla hefði leiðbeint sér
við að læra svolítið í ensku og dönsku.
Sextán ára fór hún til Reykjavíkur,
ári á eftir Jónu systur sinni, og var
einn vetur vinnukona hjá Sóleyju
Einarsson húsasmíðameistari og
húsnæðisfulltrúi, f. 10.11. 1948
kvæntur Sóhúnu Maggý Jóns-
dóttur húsmóður, f. 12.6. 1952.
Þeirra börn eru: Hugrún Ósk
sölufulltrúi f. 24.6. 1975, Einar
Hreinn, f. 5.6.1978 og Daníel Óli,
f. 13.5. 1991. 4) Sigursteinn Sæv-
ar kerfisfræðingur, f. 20.6. 1953
kvæntur Önnu Björgu Thor-
steinson nema í KHI, f. 11.3.
1954. Þeirra böm era: Eysteinn
Harry Thorsteinson vélsmiður, f.
23.3. 1975, Birgir Júlíus tölvu-
fræðinemi, f. 9.7. 1980_ og
Birgitta, f. 2.1.1990. Dóttir Önnu
og fósturdóttir Sævars er Edda
Sveinsdóttir hjúkrunarfræðing-
ur, f. 7.7. 1971. Dóttir Eddu og
eiginmanns hennar, Jóhanns
Tómasar Egilssonar tæknifræð-
ings, f. 7.3. 1971 er Jóhanna
Björg, f. 24.2. 1993. Unnusta Ey-
steins Harry er Sigríður Dögg
Þórðardóttir nemi í KHÍ, f. 20.2.
1976. 5) Þórir Már rafmagns-
verkfræðingur, f. 10.2. 1964.
Kona hans er Sigríður K. Rögn-
valdsdóttir bókmenntafræðing-
ur, f. 4.1. 1964. Þeirra böm eru:
Bergur, f. 9.11. 1993 og óskírður
drengur f. 3.2. 1999.
Inga ólst upp að Holtsmúla í
Landsveit en flutti ung til
Reykjavíkur þar sem hún gekk í
hjónaband og bjó síðan alla tíð.
Hún lærði saumaskap hjá Guð-
steini Eyjófssyni klæðskera-
meistara og starfaði mikið við
sauma eftir það. Með húsmóður-
störfúm og bamauppeldi vann
hún að auki m.a. við verksmiðju-
störf, í bakaríum og við heimilis-
hjálp. Mörg síðustu árin starfaði
hún við ræstingar í heildverslun
Davíðs S. Jónssonar, eða þar til
hún lét af störfum vegna aldurs.
Inga var félagslynd og tók m.a.
þátt í starfi á vegum Húsmæðra-
félags Reykjavíkur, Kvenfélags
Fríkirkjusafnaðarins og Félags
eldri borgara.
Utför Ingu Guðrúnar fór fram
fram í kyrrþey að hennar ósk.
Njarðvík saumakonu. Að þeirri vist
lokinni fór hún að læra herrafatasaum
hjá Guðsteini Eyjólfssyni, klæðskera-
meistara við Laugaveg, og vann þar
nokkur ár. Þar stöifuðu einnig Jóna
systir hennar og frænka þeirra Gísl-
unn, en þær systur fengu einmitt inni
hjá henni á Laugavegi 138. Þetta var
á stríðsárunum og líf var að færast í
Reykjavíkurbæ, og hlýtur það að hafa
verið spennandi fyrir sveitastúlkur að
kynnast bæjarlífinu á þessum tíma.
Um tvítugt kynnast foreidi’ar mín-
fr. Einar Sigursteinn faðir minn var
þrem árum eldri og bjó í fóðurhúsum í
Þingholtsstræti 12 ásamt systur sinni.
Húsið er nú meira en hundrað og tutt-
ugu ára og á sér langa sögu, en afi
minn Bergþór Vigfússon keypti það
um 1926. Hófu foreldrar mínfr búskap
í einu herbergi á efri hæðinni. Á neðri
hæðinni leigði systir afa míns, Jónína,
rak þar matstofu og hafði kostgang-
ara. Árið 1947 varð mikill bruni í
Þingholtunum og háreist timburhús
sem stóð neðan við okkar hús brann
til kaldra kola. Vestaii endi Þingholts-
strætis 12 skemmdist mikið og 2-3
önnur hús urðu eldinum að bráð.
Þetta átti sér stað 1 desember og hafði
þessi atburður mikil áhi-if á móður
mína. Um það skiifaði hún sjálf:
„í hræðilegustu desembemótt lífs
míns, meðan eldtungumar sprengdu
glerið í svefnherberginu, þreif ég tvo
glókolia, vafði einhverju utan um þá,
stakk þeim undfr sitt hvora hönd og
gekk út í næturmyrkrið, með roki og
kulda. Mér eldri kona birtist í myrkr-
inu, lagði biíða hönd á herðar mér,
opnaði hús sitt fyrir mér og veitti mér
hlýju og veitingar. Gamia húsið henn-
ar var það langt frá að okkur var
borgið.“
Pabbi stundaði á þessum tíma nám
í Iðnskólanum í Reykjavík og var að
ijúka námi í skipasmíði hjá Slippfélag-
inu í Reykjavík. Mamma annaðist
heimiiið, sem var á neðri hæðinni eftir
branann. Höfðu þau tvö herbergi og
eldhús, því aukaherbergið, sem við
kölluðum alla tíð norðurherbergið, var
leigt út allt fram að því er elstu syn-
irnir komust á unglingsaldur og lengi
leigði það þýskur myndavélaviðgerða-
maður að nafni Fedder. Þegar við
elstu bræðumir vorum fjögurra og
fimm ára samdi pabbi við Gunnar
heitinn, kaupmann í Von, um að fá lóð
undir sumarbústað í landi Gunnars-
hólma, skammt neðan við Lögberg.
Eigum við ennþá sumarbústaðinn,
sem nefndur er Bakkasel. Þar var
mamma með okkur þrjá elstu bræð-
uma nokkur sumur og kom pabbi
með vistir um helgai- með Lögbergs-
vagninum. Lóðin var ógirt og gat bú-
fénaður gengið heim að dyram hjá
okkur en við voram oft sendir að
sækja mjólk og egg í fjósið á Gunnars-
hólma. Við eyddum miklum tíma í að
fylgjast með og veiða smásilunga í
ánni sunnan við bústaðinn og öllum
nálægum pyttum. Þegar við stækkuð-
um fóram við til silungsveiða í Sel-
vatni sem er nokkuð langt frá, en þar
fylgdi einnig veiðiréttm-. Seinna smíð-
aði pabbi fallegan mahonýbát, sem við
gátum notað við veiðar, einkum á
uppistöðulóninu ofan við stífluna við
Gunnarshólma.
Mamma bar hitann og þungann af
uppeldi okkar eldri drengjanna, því
pabbi vann mörg ár suður á Keflavík-
urflugvelli, einnig var hann eitt sumar
við vinnu á Langanesi. Á þessum ár-
um lauk hann námi sem húsasmiður
og starfaði óslitið eftir það við húsa-
smíðar. Foreidrar okkai' ferðuðust
heilmikið erlendis þegar við elstu
drengirnir voram komnir á ferming-
araldur en þá vai' ekki eins aigengt og
nú að menn færu milli landa. Þau fóra
sína fyrstu ferð með Esjunni til Kaup-
mannahafnar þar sem þau gistu um
borð í skipinu. Seinna fóra þau til
Rússlands og komust alla leið austur
að Svartahafi. Þar að auki ferðuðust
þau víða um Evrópu. Pabbi tók ekki
bílpróf fyrr en um fimmtugt og þá
eignuðust þau hjónin fyrsta bílinn og
ferðust vítt og breitt um Isiand.
Móðir mín var mjög dugleg og elju-
söm og þótt líf hennar væri ekki alltaf
dans á rósum virðist hún hafa tileink-
að sér það sem amma hennar kenndi
henni ungri, að bíta á jaxlinn og æðr-
ast ekki yfir því sem að höndum bar.
Hún bjó í meira en hálfa öld í Þing-
holtsstræti 12, með fimm sonum, eig-
inmanni og tengdaföður og ef tii vill
hefur það eflt kvenréttindahugsjón
hennar. Hún hafði sterka réttlætis-
kennd, fór einstaklega vel með það
sem hún eignaðist, var hagsýn, spar-
söm og mjög reglusöm. Frá miðjum
aldri var hún oft þeilsutæp, en hún
gafst aldrei upp. Ég kveð þig móðir
mín með þessum orðum:
Kom, huggari minn, mig hugga þú,
kom, hönd, og bind um sárin,
kom, dögg, og svala sálu nú,
kom, sól og þerra tárin,
kom, hjartans heilsulind,
kom.heilögfyrirmynd,
kom.ljósoglýstumér,
kom,erævinþver,
kom, eillífð, bak við árin.
(V. Briem)
Bergþór Einarsson.
Það er undarlegt að hugsa til þess
að amma taki ekki oftar á móti manni
í litla rauða húsinu sínu í Þingó.
Amma tók alitaf á móti gestum opn-
um öiTnum, og oftast lumaði hún á
kökum og öðra góðgæti. Einhvem-
tíma hafði hún þó að orði að henni
þætti heimsóknum þessum hafa fækk-
að. Hún sagðist þó ekki láta það á sig
fá, því hún ætti svo margar fallegar
minningar. Nú hefur amma kvatt og
þetta hefui' snúist við. Nú er það ég
sem vildi óska þess að samverastund-
frnar og heimsóknirnar í Þingó hefðu
orðið fleiri.
Sagt er að maður komi í manns
stað, en það á ekki við um þig. Enginn
getur komið í staðinn fyiir þig.
Blessuð sé minning þín.
Berglind G. Bergþórsdóttir.
Fyrir aldarfjórðungi kynntist ég
Ingu Guðrúnu Árnadóttur, tengda-
móðm' minni. Kveið ég mikið fyrir
okkar fyrsta fundi. Hún grandskoðaði
mig og bauð mér til stofu. Ég var
hissa hversu ungleg hún var. Móðir
fimm drengja. Oft dettur mér í huga
að það hljóti oft að hafa verið líf og
fjör heima hjá Ingu og Einari. Inga
var dugleg, vann mikið bæði heima og
að heiman. Mér er minnisstæður sá
tími sem hún prjónaði lopapeysur og
seldi, og á ég enn þá peysu sem hún
gaf mér. Inga barðist hetjulega í veik-
indum sínum, það var ekki í hennar
anda að gefast fljótt upp. Kærai'
INGA GUÐRUN
ÁRNADÓTTIR
þakkir fyiTi' börnin okkar og það sem
þú gerðir fyrii' okkm'. Nú er þú komin
til Einars og kveð ég þig með þessum
orðum:
Góður engiil Guðs oss leiðir
gegn um jarðneskt böl og strið,
léttir byrðar, angist eyðir,
engillsáervoninbb'ð.
(H.Hálfd.)
Margrét Guðmundsdóttir.
Þú starfaðir jafnan með umhyggju og
ást,
eiju og þreki er sjaldan brást,
þér nýttist jafnvel nóttin.
Þú vannst fyrir besta vininn þinn,
þú vinnur nú með honum annað sinn,
með efldan og yngdan þróttinn.
Af alhug færam þér ástar þökk,
á auða sætið þitt horfum klökk,
heilsaðu fóður og frændum.
Að sjá þig aftur í annað sinn
enn komast aftur í faðminn þinn
við eigum eftir í vændum.
(G. Bjömsson.)
Þetta fallega ljóð á vel við elskulega
tengdamóður mína sem faiin er ferða-
lagið sem við öll eigum eftir að fara.
Inga var glæsileg kona og dugnaðar-
forkm' mikill. Hún fæddist á bænum
Holtsmúla í Landsveit, og ólst þar
upp, þriðja elst sjö systkina. Þau
systkin misstu móður sína ung svo
kraftar þeirra nýttust við búskapinn
eins fljótt og auðið var. Inga fluttist til
Reykjavíkur til að vinna aðeins 16 ára
gömul, dökk á hörand, einstaklega
fríð yfirlitum og full af lífsorku. Þar
kynntist hún seinna eiginmanni sínum
Einari Sigursteini Bergþórssyni
skipasmið, seinna húsasmið. Állan bú-
skapinn bjuggu þau heiðurshjón í
rauða húsinu á Þingholtsstræti 12 í
Reykjavík. Þangað hefm- ávallt verið
gott að koma og hefur öllum sem
þangað koma mætt þar elskusemi og
góðviiji. Sumt fólk er alitaf að rækta.
Það ræktar fjölskyldu sína, vinina
sína og garðinn sinn af sömu natni og
alúð. Hún Inga var í þessum hópi,
sem lætur mannrækt öðra fremur
marka lífshlaup sitt. Hún lét sér annt
um garðinn sinn í eiginlegri og óeigin-
legri merkingu þess máltækis. Einai'
og Inga vora gift í 48 ár eða allt til
þess dags er Einar lést, 2. nóvember
1988. Þau eignuðust fimm syni, svo
það hefrn' verið mikið líf og fjör í
„Þingóinu“ eins og húsið þeirra var
oftast kallað. Inga upplifði þá skelfi-
legu lífsreynslu stuttu eftir að þau
Einai- fluttu í Þingholtsstrætið að
mörg hús í götunni urðu eldi að bráð á
einni nóttu. Þeirra hús vai' ekki und-
anskilið og minningin frá því að bijóta
sér leið út úr húsinu frá eldtungunum
með tvo iitia di'engi sína í fanginu kom
oft fram í huga hennar á lífsleiðinni.
Þau björguðust öll en stóðu uppi alls-
iaus. Það var í eðli Ingu Amadóttm'
að láta gott af sér leiða. Líf hennar
einkenndist af orku, samviskusemi og
heiðarleika. Með þessu er ekki verið
að segja að líf hennar hafi verið dans á
rósum, enda er enginn sem nýtur
slíks. En hún leit á þá erfiðleika sem
urðu á hennar vegi sem verkefni til að
vinna og sigrast á.
Þrátt fyrii' að heilsa hennar væri
ekki alltaf eins og best varð á kosið
lét hún aldrei bugast og ferðaðist
hún með manni sínum til fjölmargra
landa. Það var alls ekki eins algengt
um miðjan áratuginn að ferðast til
fjarlægra landa og það er nú. Ferðin
til Rússlands var henni eftirminni-
leg, en oft var rætt á skemmtilegan
hátt um ferðalögin þegar heim var
komið. Leiðir okkar Nunnu, eins og
hún var oftast kölluð, lágu fyrst sam-
an fyrir nær 30 árum þegar ég
kynntist syni hennar Sigursteini
Sævari sem er lífsförunautur minn.
Hún reyndist okkur, eins og öðrum
afkomendum sínum og vinum, yndis-
legur og traustur vinur. Þegar Inga
veiktist alvarlega fyrir rúmu ári
mætti hún þeim örlögum sínum af
miklum dugnaði og æðruleysi. Um
leið og ég þakka þessari elskulegu
konu fyrir trygga og trausta sam-
fylgd liðinna ára vil ég færa nánum
aðstandendum hennar mínar innileg-
ustu kveðjur á þessari stund. Syni
hennai' Þóri Má færum við hjónin
sérstakai' þakkir fyrir aðhlynning-
una sem hún naut frá honum í erfið-
um veikindum sínum og annaðist
hann hana af einstakri alúð og natni.
Guð blessi ykkur öll.
Anna Björg Thorsteinson.