Morgunblaðið - 25.04.1999, Blaðsíða 44

44 SUNNUDAGUR 25. APRÍL 1999
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
SVEINN
BERGSSON
+ Sveinn Bergs-
son fæddist í
Reykjavík 5. júlí
1933. Hann lést á
sjúkrahúsi í Bodö í
Noregi aðfaranótt
15. aprfl síðastlið-
ins. Foreldrar hans
voru Bergur Páll
Sveinsson vélstjóri
og Ágústa Guð-
laugsdóttir hús-
móðir. Þau voru
ógift. Þau eru bæði
látin. Sveinn ólst
upp hjá móður
sinni á Frakkastíg 5 í Reykja-
vík. Hálfbræður Sveins voru
Jón Guðmundur Bergsson, f.
26.1. 1933, og Sig-
urður Bergsson, f.
5.12. 1944.
Sveinn var tví-
giftur. Fyrri kona
hans var Valgerð-
ur Hauksdóttir.
Hún átti dóttur,
Kolbrúnu Hildi
Gunnarsdóttur.
Hún er látin.
Seinni kona Sveins
var Randí, fædd
Eriksen, norsk
kona. þeim varð
ekki barna auðið.
Útför Sveins fór fram við
Dverbergkirkju á Andöy í
Noregi 22. aprfl síðastliðinn.
Þegar litið er yfír farinn veg
kemur margt upp í hugann. Sveinn
fæddist með lamaða vinstri hönd
og að hluta vinstri fót en þrátt fyr-
ir fötlun sína starfaði hann árum
saman sem símavörður hjá Haf-
skip, einnig verslunarmaður í leð-
urverslun Jóns Brynjólfssonar við
Laugaveg. Leiðir okkar Sveins
lágu fyrst saman í KFUM við
Amtmannsstíg þar sem við vorum
í kristilegum félagsskap ungi-a
manna. Upp frá því vorum við
miklir vinir enda hálfbræður en
fram að þeim tíma höfðum við ekk-
ert þekkst en vissum þó hvor af
öðrum. Við Sveinn vorum sam-
feðra, en kynntumst lítið föður
okkar sem bjó á Akureyri. Sveinn
hafði þó meiri kynni af föður okkar
en ég.
Arin liðu og við vonim mikið
saman við tómstundaiðkun okkar
sem var ljósmyndun. Sveinn átti
líka marga pennavini úti um allan
heim sem hann skrifaðist á við.
Sveinn var ljúfur maður að eðlis-
fari. Það sýndi sig best þegar
Sveinn gekk Kolbrúnu dóttur Val-
gerðar í föður stað. Hún varð strax
hænd að Sveini og kallaði hann
pabba, sem sýnh- best hvernig
lundemi Sveins var. Valgerður var
lömuð og bundin við hjólastól. Þau

Brekkustigrur 14 — opið kús
Falleg 4ra herb. íbúð á 3. hæð (efstu) í góðu steinhúsi á þess-
um eftirsótta stað í vesturborginni. Nýlegt eldhús. Eikarparket.
Rúmgóð herb. Vestursvalir. Áhv. 4,6 millj. Verð 10,7 millj.
Steingrímur og Sigrún taka á móti ykkur á milli kl. 14.00 og
16.00 í dag.
Gimli, Þórsgötu 26, sími 552 5099.
Opið hús í dag frá kl. 13—15
Þincjkoltsstræti 33 — sérkýli
Skemmtilegt hús, sunnantil í Þingholtum, kjallari, hæð og ris
alls 185 fm. Mikið endurnýjað. Fallegur sólríkur garður og sér-
bílastæði. Suðursvalir. Möguleiki á vinnustofu eða einstakl-
ingsíb. í kjallara. Áhv. 6,7 millj. þ.a. 4,0 millj. í húsbréfum.
Skipti mögul. á 3ja—5 herb. íbúð miðsvæðis. Verð 18,9 millj.
Gimli, Þórsgötu 26, sími 552 5099.
(c—... ...... ....... " s\
Við Sundahöfn
Neðangreindir hlutar fasteignarinnar Köllunarklettsvegur 4, eru til sölu.
Húseignin er vel staðsett á nýja Sundahafnarsvæðinu og fær fljótlega
nýja utanhússklæðningu og lóðafrágang.
1. Vörugeymsla 506 fm (límtrésskemma). Verð 20.240.000.
2. Vörugeymsla 236 fm í n-hluta steinhúss. Verð: 9.440.000.
3. Vörugeymsla 678 fm (stálgrindarskemma). Verð: 30.510.000.
VAGN JÓNSSON EHF.,
fasteignasala, Skúiagötu 30, sími 561 4433.
* /j
Fréttir á Netinu <||)mbl.is
bjuggu á Baldursgötu en fluttu
þaðan á Austurbrún 6 og var það
mikil breyting á högum þeirra til
hins betra.
Seinni kona Sveins var Randí,
fædd Eriksen, norsk kona. Randí
var einnig lömuð og bundin við
hjólastól. Hinn 17. nóvember 1972
giftu þau sig í Bústaðakirkju í
Reykjavík. Þau byrjuðu búskap á
Frakkastíg 5, æskuheimili Sveins,
en bjuggu í nokkur ár í Hátúni 10,
húsnæði Sjálfsbjargar. Sveinn og
Randí fluttust síðan búferlum til
Noregs og bjuggu í nágrenni við
fjölskyldu Randíar á Andöy í fal-
legu einbýlishúsi sem var sniðið að
þeirra þörfum. Mikið ástríki var
með þeim hjónum alla tíð sem
þeim auðnaðist samvistin.
Nú var það svo að við höfðum
sama áhugamálið sem voru radíó-
amatöra-fjarskipti. Sveinn og
Randí tóku radíóamatörpróf sem
gaf þeim réttindi til að hafa sam-
bönd við aðra radíóamatöra um
allan heim. Eg var búinn að vera
radíóamatör síðan 1979 svo við
gátum talað saman, stundum um
hverja helgi. Þegar ég var í sumar-
bústað okkar hjóna í sumarfríum
kom fyrir að við töluðum saman á
hverjum degi. Síðast höfðum við
talsamband kl. 12 á hádegi á ný-
ársdag núna á þessu ári 1999.
Sveinn gat lítið talað þá vegna
sjúkleika, sem hann hafði kennt
nokkrum mánuðum áður sem
leiddu til þess að hann átti erfítt
um mál. Afleiðingar þessa sjúk-
dóms leiddu hann svo til dauða á
sjúkrahúsi í Bodö eins og áður er
sagt.
Sveinn var góður drengur og
hvers manns hugljúfi. Við sendum
konu hans Randí innilegustu sam-
úðarkveðjur og óskum henni Guðs
blessunar.
Jón G. Bergsson, Guðrún
Björnsdóttir.
Látinn er ástkær fósturfaðir
minn, Sveinn Bergsson. Pabbi, eins
og ég kallaði hann alltaf, kom inn í
líf mitt og móður minnar heitinnar,
Valgerðar Hauksdóttur, þegar ég
var um tveggja ára. Þau giftu sig
og stofnuðu heimili á Austurbrún 6
í Reykjavík. Þeim varð fárra ára
auðið saman, því móðir mín lést
1969. Þá var ég sex ára. Það var
mikil sorg hjá okkur pabba, en
hann reyndist henni svo vel í mikl-
um veikindum hennar. Pabbi flutt-
ist á Frakkastíginn og ég til ömmu
og afa á Hólsveginn. En Sveinn var
yndislegur maður og tryggur.
Hann tók mig til sín um helgar og
sinnti mér betur en margh' blóð-
feður gera við sín eigin böm. Hann
var óþreytandi við að taka mig með
sér á sýningar og öll bamaleikritin
svo_ fátt eitt sé nefnt.
Ég bý að natni hans og ástúð í
dag, því raunverulegan foður minn
þekkti ég lítið. Þegar ég var tíu
ára kynnti pabbi mig fyrir Randí,
yndislegri norskri konu sem hann
hafði kynnst í gegnum bréfaskrift-
ir. Hún var í mörgu mjög lík
mömmu. Svarthærð hnellin kona,
mikið fyrir hannyrðir og í hjóla-
stól, eins og móðir mín. En Randí
fékk lömunarveiki sem bam og var
bundin við hjólastól eftir það.
Ég man að mér var ekkert um
hana gefið íyrst. Innst inni fannst
mér hún vera að taka pabba frá
mér, þótt Randí sýndi mér aldrei
annað en velvild og hlýju. Síðar
átti ég eftu* að þakka Guði fyrir
þessa heilsteyptu og ástúðlegu
konu sem kom inn í líf föður míns.
Síðar skildi ég að pabbi átti svo
skilið að eignast góða konu og
samferðafélaga í gegnum lífíð.
Undanfarin 14 ár hef ég búið á
Húsavík ásamt börnum mínum, en
pabbi og Randí í norðvesturhluta
Noregs, svo ekki vora tækifærin til
að hittast. En bréfaskriftir urðu
stór hluti samskiptanna. Fyrir
nokkram áram komu afi Sveinn og
amma Randí, eins og bömin köll-
uðu þau ævinlega, til Islands. Þá
urðu fagnaðarfundii'. Öll árin sem
við sáumst ekkert rannu upp fyrir
mér og hvað ég hafði saknað þeirra
mikið. Ég er þakklát fýrir að böm-
in mín fengu að hitta afa sinn, sem
hafði ætíð verið mér svo góður.
Elsku pabbi, ég veit að það er
vel tekið á móti þér þar sem þú ert
núna. Ég þakka þér fyrir að hafa
verið til staðar fyrir mig. Elsku
Randí. Þú varst honum stoð og
stytta og söknuður þinn er mikill.
Þið bjugguð ykkur fallegt heimili í
Noregi sem bar vitni hlýju og ást-
úð. Þakka þér fyrir alla alúð og
hlýju, mér og bömum mínum til
handa.
Öðram ættingjum og vinum
sendum við, ég og börnin mín, Val-
gerður Laufey, Sverrir Bjöm,
Stefán Björn og Alda Björk.
Þín fósturdóttir
Kolbrún Hildur Gunnarsdóttir.
+ IIalldóra Svein-
björnsdóttir
fæddist á Akureyri
7. júní 1911. Hún Iést
á hjúkrunarheimil-
inu Skógarbæ 15.
apríl síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Sveinbjörn
Oddsson prentari, f.
29. sept. 1886, d. 2.
apríl 1959, og Vikt-
oría I. Pálsdóttir, f.
4. maí 1879, d. 22.
aprfl 1962. Halldóra
fluttist ung ásamt
fjölskyldu sinni til Reykjavíkur
og bjó þar æ síðan. Systur Hall-
dóru voru Ragnheiður, f. 7. júní
1911, d. 20. nóv. 1918, Kristjana,
f. 9. mars 1913, d. 22. apríl 1986,
Hulda, f. 27. apríl 1916, d. 17. okt.
1997, og Ragnheiður Lilja, f. 13.
maí 1922, d. 1. júni 1922.
Hinn 30. nóv. 1935 giftist Hall-
dóra Hafliða Helgasyni prent-
smiðjustjóra, f. 3. júlí 1898, d. 23.
mars 1973. Þau eignuðust eina
dóttur, Ásdisi, f. 19. febrúar 1940.
Það var þungbúinn morgun að
ég fékk hringingu og mér sagt að
ömmu Dóru hefði hrakað mikið um
nóttina. Ég átti að koma. Það var
þó ekki fyrr en eftir hádegið þegar
sólin var farin að bræða snjóinn að
hörkutólið hún amma mín skildi
við. Það eitt var dæmigert fyrir
ömmu að yfirgefa ekki sviðið fyrr
en sólin var farin að skína og feg-
urð vorsins hafði ýtt vetrardrung-
anum burt hinum megin við glugg-
ann. Þegar ég fór líka að hugsa um
hvemig kona amma hafði verið
komst ég alltaf að sömu niður-
stöðu: Glæsileg kona.
Hún var harðdugleg, með skoð-
anii' sem okkur bamabömunum
fannst stundum gamaldags en hún
stóð föst á sínu. Hún var t.d. íhalds-
söm á stöðu kynjanna, en á sama
tíma var það hún sem lærði á bíl
hér fyrr á öldinni en ekki afí og fátt
fannst henni skemmtilegra en að
sigra karla í bridds, en á þeim vett-
vangi rakaði hún saman verðlaun-
um. Á sextugsaldri fór hún að sýna
föt á tískusýningum og margir vora
Börn hennar og
Skúla Nielsen eru: 1)
Hafliði, félagsfræð-
ingur, f. 18. apríl
1958, maki Valdís
Kristjánsdóttir,
bjúkrunarfræðingur,
f. 1. júnf 1959, börn
þeirra eru Ásdís
Rósa og Mímir. 2)
Snorri Már, sagn-
fræðingur, f. 14. sept.
1965, maki Ragn-
heiður Halldórsdótt-
ir, verkfræðingur, f.
31. jan. 1966. Börn
þeirra eru Hugrún
og Freyr. 3) Svava, kennari, f. 20.
nóv. 1967, maki Skúli Þórisson,
matreiðslumaður, f. 4. apríl 1965.
Dætur þeirra eru Agnes Una,
Anna Karen og Ama Rún. Seinni
maður Ásdísar var Baldur Líndal
efnaverkfræðingur, f. 17. ágúst
1918, d. 17. júní 1997.
Útför Halldóru fer fram frá
Fríkirkjunni í Reykjavík á morg-
un, mánudaginn 26. apríl, og
hefst athöfnin klukkan 13.30.
á því að hún yrði glæsilegri eftir því
sem áranum fjölgaði. Amma var
með kímnigáfuna í lagi og hafði
húmor fyrir sjálfri sér. Þegar ég
heimsótti hana rétt fyrir páskana
var hún að velta því fyrir sér hvort
hún færi nú ekki bráðum að fljúga
og var þá að skírskota til dauðans.
Ég kveð ömmu með þakklæti
fyrir allt sem hún gerði fyrir okkur
sem stóðum henni næst. Það er
ljóst að mikilvægur hlekkur við
fortíðina er horfinn en tungutakið
og sögurnar hennar lifa með okkur
sem eftir stöndum. Til dæmis sag-
an um það þegar rafmagnið kom í
bæinn og fólkið þusti út á götu til
að horfa í andakt á uppljómuð hús-
in. Nú er hún komin þangað sem
Ijósið skín skærast. Hvíl í friði,
amma mín.
Snorri Már.
Horfín er yfir móðuna miklu
Halldóra Sveinbjarnardóttir, há-
öldrað vinkona mín og spilafélagi í
áraraðir.
Ég minnist hennar frá því ég
var barn, vora þær systurnar Dóra
og Hulda, dætur vinar og sam-
verkamanns föður míns. Seinna
giftist Dóra Hafliða Helgasyni og
vora þau hjónin aufúsugestir á
heimili foreldra minna enda
áhugamál svipuð, en Hafliði og
faðir minn stýrðu hvor sinni prent-
smiðjunni og svo var tekið í spil af
miklum ákafa og gleymdist þá oft
staður og stund.
Við Dóra urðum seinna spilafé-
lagar í keppnum og þar lét hún
sjaldan deigan síga.
Dóra var eftirminnilegur per-
sónuleiki, hún var óvenjulega
snyrtileg í klæðaburði og bar sig
vel. Undraði mig oft hve hárið fór
vel á henni en hún hafði sérstak-
lega fallegt koparrautt hár.
Gott var að sækja Dóra heim.
Bjó hún sér og fjölskyldu sinni
hlýlegt heimili, sem einkenndist af
áhugamálum hjónanna. Vora þeir
ófáir útsaumuðu stólarnir og púð-
amir, sem prýddu heimilið, en
Dóra sat sjaldan auðum höndum.
Veggir vora þaktir bókaskápum,
sem höfðu að geyma margan dýr-
gripinn, en Hafliði hafði yndi af að
safna gömlum bókum, studdur
ótrauður af Dóra og naut ég góðs
af.
Við Dóra sátum oft að spjalli,
var Dóra hreinskiptin í tali, nokk-
uð fylgin sér en hlustaði þó á sjón-
armið annarra, vildi sá það já-
kvæða í flestu og man ég varla eft-
ir því að hún lastaði nokkurn
mann.
Ytri aðstæður urðu til þess að
samverastundum okkar fækkaði,
en minningin lifir.
Innilegar samúðai'kveðjur til
Ásdísar, einkadóttur Hafliða, og
Halldóra, og fjölskyldu hennar.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Kristjana.
HALLDÓRA
S VEINBJÖRNSDÓTTIR