Morgunblaðið - 22.06.1999, Qupperneq 46

M6 ÞRIÐJUDAGUR 22. JÚNÍ 1999
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ

+
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir og afi,
BENEDIKT GRÉTAR RAGNARSSON
sparisjóðsstjóri,
Vestmannaeyjum,
lést á Sjúkrahúsi Reykjavíkur sunnudaginn
20. júní.
Sigrún Þorláksdóttir,
Iða Brá Benediktsdóttir, Einar Þór Guðjónsson,
Ragnar Benediktsson,
Bjarney Sif Ólafsdóttir, Ólafur B. Pétursson,
Óskar Örn Ólafsson, Erla Gísladóttir
og barnabörn.
JÓHANN ÁGÚST JÓHANNESSON,
áður tilheimilis
á Háteigsvegi 19,
Reykjavík,
lést á hjúkrunarheimilinu Grund miðvikudaginn
9. júní sl.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hins
látna.
Jóhannes Jóhannsson, Helga Thoroddsen,
Ragnheiður Kristín Jóhannesdóttir,
Eyþór Skúli Jóhannesson,
Helga Laufey Jóhannesdóttir.
+
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, tengda-
dóttir, systir og mágkona,
RAGNA ÞÓRUNN STEFÁNSDÓTTIR,
Hálsaseli 38,
lést á Sjúkrahúsi Reykjavíkur laugardaginn
19. júní sl.
Jarðarförin auglýst síðar.
Jón S. Guðmundsson
Guðrún Jónsdóttir, Helga Kristín Jónsdóttir,
Ingveldur Gísladóttir,
Kristín S. Kvaran, Einar B. Kvaran.
+
Móðir okkar,
HELGA BJÖRNSDÓTTIR,
Litlu Grund,
lést á Sjúkrahúsi Reykjavíkur sunnudaginn 20. júní.
Nína Gísladóttir,
Sigrún Gísladóttir,
Guðrún Gísladóttir,
Helga Gísladóttir.
Móöir okkar, + KRISTÍN GUÐMUNDSDÓTTIR,
Heiðarbraut 15,
Keflavík,
er látin. Eygló Kristjánsdóttir, Soffía Kristjánsdóttir, Ólafur Benóný Kristjánsson, Bragi Kristjánsson.
r~
Tl Eiginmaður minn,
ERNST ROSE JENSEN,
Glæsibæ 18,
lést laugardaginn 12. júní.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey.
Kærar þakkir fyrir veitta samúð.

Helga Anni Jensen.
SOLVEIG
ENGILBERTSDÓTTIR
+ Sólveig Engil-
bertsdóttir
fæddist 24. janúar
1923 í Súðavík. Hún
lést 30. maí sl. tít-
förin hefur farið
fram í kyrrþey að
ósk hinnar látnu.
Amma Solla var frá-
bær kona og bjuggust
allir við því að hún yrði
alltaf í Stigahlíðinni, en
þangað var mjög nota-
legt að heimsækja
hana. Eftir að afí
Hjálmar lést bjó amma ein en þau
höfðu verið mjög samrýnd hjón sem
yndislegt var að umgangast. Afi lést
árið 1985, sömu nótt og bamabarnið
Hjálmar Karl fæddist.
Amma var alltaf á ferðinni og
vann alveg til sjötíu og fimm ára
aldurs. Hún skaust um á bílnum eða
fékk sér göngutúr í sundlaugina.
Hún var alltaf alveg ótrúlega hress
og ungleg eins og systur hennar all-
ar og kom það ektó á óvart þegar
vinnufélagar mínir heldu að hún
væri mamma mín en ekki amma.
Það kom hins vegar á óvart að
amma skyldi deyja núna því við vor-
um vön þessum krafti í henni og átt-
um ekki von á því að miðpunkturinn
í Stigahlíðinni myndi hverfa frá.
Við mæðgur vorum svo lánsamar
að fá að búa hjá henni í jólafríinu í
Islandsheimsókn okkar. Gátum við
þá eytt tíma saman og komst ég þá
að því að hún var orðin heilsulaus
og það átti ekki vel við hana þar
sem hún var alltaf vön að vinna og
vera á mikilli hreyfingu. Við gátum
þó notið stundanna saman, haft það
gott og rætt málin.
Amma var alltaf ung í anda, hún
fylgdist vel með málefnum líðandi
stundar. Hún hafði sérstakan áhuga
á fylgjast með okkur unga fólkinu
og hafði oft orð á því hvað hún væri
stolt af okkur öllum.
Það var alltaf gott að
tala við hana því hún
var skörp og hafði
skoðanir sem hún lá
ekki á.
Amma var mjög
gjafmild manneskja og
allir atburðir hjá okkur
bamabörnunum og
einu langömmubami,
svo sem afmæli, skiptu
máli fyrir hana. Hún
vandaði alltaf til gjaf-
anna, sem slógu í gegn,
og fylgdi mikill hugur
þessum gjöfum.
Um hver áramót er fjölskyldan
vön að koma saman og skemmta sér
og þar hefur amma oft verið
skemmtilegasta manneskjan í boð-
inu og er hægt að minnast margra
frábærra stunda með henni við það
tilefni.
Það er því mikill missir að henni
ömmu SoUu sem var alltaf svo ung í
anda og hugsaði svo vel um okkur
öll.
Ég vU þakka henni fyrir allar
góðu stundimar og allt sem hún
hefur gefið okkur.
Sólveig Sveinbjömsdóttir.
Elsku amma mín,
ég ávallt hugsa til þín,
brosið þitt blítt,
brosið þitt hlýtt.
Amma, þú varst alltaf svo góð
þegar ég kom hlaupandi og rjóð.
Þegar ég hafði dottið
þá sagðir þú: „Vesalings skottið."
Þú huggaðir mig
og ég hélt utan um þig.
Andrea Karlsdóttir.
Fallin er frá mikil sómakona, Sól-
veig Engilbertsdóttir, mágkona
mín.
A sólarströnd, á Benidorm, varð
+
Elskulegur faðir minn, tengdafaðir og afi,
ÁSGEIR ÞÓR ÁSGEIRSSON
verkfræðingur,
lést á hjúkrunarheimilinu Eir laugardaginn
19. júní.
Jarðarförin auglýst síðar.
Hrönn Ásgeirsdóttir, Sverrir Þórhallur Sverrisson,
Egill Össur Sverrisson,
Helga Rut Sverrisdóttír.
+
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir og amma,
KRISTRÚN G. SIGURÐARDÓTTIR,
Efstasundi 97,
Reykjavfk,
lést á Landspítalum aðfaranótt laugardagsins
19. júní.
Útförin auglýst síðar.
Anna Sigrún Guðmundsdóttir, Friðrik V. Halldórsson,
Vilhjálmur Helgi Guðmundsson,
Hugrún Guðmundsdóttir, Halldór Þ. Sigurðsson,
Elma Rún, Eyjólfur, Ágúst og Davíð.
+
Innilegar þakkir til allra, sem sýndu okkur og fjölskyldu okkar samúð og
hlýhug við andlát og útför móður okkar,
MARGRÉTAR ALEXANDERSDÓTTUR
frá Skarfsstöðum,
Hvammssveit,
Dalasýslu.
Halldóra Ólafsdóttir,
Alexander Ólafsson,
Dúfa Ólafsdóttir.
hún bráðkvödd hinn 30.5. 1999. Það
er svo margs að minnast, að aðeins
fáein minningabrot geta komist til
skila. Hún var fædd 24. janúar 1923
í Súðavík. Sólveig Elín Elísabet
fékk svo mörg nöfn, því foreldrar
hennar, Asa Valgerður Eiríksdóttir
og Engilbert Þórðarson, töldu hana
verða einkabam, en síðan fæddust
þeim tíu böm, svo systkinin urðu
ellefu talsins, sex systur, fimm
bræður.
Þegar bömunum fjölgaði, hvert á
sínu árinu næstu árin, fór svo að
elsta baminu, Sollu, var fengið fóst-
ur hjá ömmu og afa í Hlíð, Sólveigu
Einarsdóttur og Þórði Sveinbjarn-
arsyni. Þar óx lítil snót upp undir
háum, bröttum fjöllum Alftafjarðar,
við fjörðinn fagra með Kambsnesið
handan fjarðarins og Kofra að baki
til stuðnings. Handan Djúps blasti
við Snæfjallaströnd og fylgst með
hvenær Möngufoss kæmi í ljós und-
an fannfergi vetrarins.
Svo lá leiðin suður, þegar allgóð-
um þroska var náð. En það þurfti
að vinna, því enginn var auður í
fylgju meðferðis. Kraftmikil ung
kona var þar komin á vettvang og
Reykjavík varð síðar alla tíð aðset-
ur hennar og þar vann hún hörðum
höndum. Hjálmari Karlssyni frá
Djúpavogi, sem fæddur var 1926
kynntist hún, og varð hann lífsföm-
nautur hennar. Börn þeirra urðu
fjögur, Ingvar, Sveinbjörn, Ásbjörg
og Karl. Hjálmar, sá mikli dreng-
skaparmaður, féll frá um aldur
fram 1985.
Saman unnu þau sig samstillt upp
í efnum, þó aldrei yrðu þau rík,
nema af góðum afkomendum.
Heimili þeirra í Stigahlíð 36 varð
frá því um 1962 athvarf og sam-
komustaður stórrar fjölskyldu og
þar ólust bömin upp. Þangað var
gott að koma og þegar börn okkar
Agnesar, konu minnar og systur
Sollu, vom að vaxa úr grasi varð
það svo að Solla varð „amma“
þeirra og hugarskjól, því ömmur
þeirra vom báðar látnar.
Bamabömum sínum fylgdi hún
ávallt í verkum og huga og engum
gleymdi hún. Eftir fráfall Hjálmars
1985 hélt hún heimili með reisn og
var höfuð ættarinnar allt til loka.
Solla veiktist 1995 og barðist við
sjúkleika, fleiri en einn, en var
bjartsýn lengi vel. En stríðinu hlaut
að ljúka með ósigri, sem þó varð
fyrr en vænta mátti.
Mikið var þessi lágvaxna, fín-
gerða kona raddsterk og þegar hún
vildi gat hún, með rödd og orðum,
tekið völd og stjóm. Hlýtt var hjart-
að og ótaldar urðu stundir fagnaðar
hjá henni. Það var einnig alltaf eins
og hátíð í bæ, þegar hún kom til
okkar með glæðværð og fagnandi
anda. Auk þess vom rannsóknar-
ferðir okkar á sumrin um ísland í
litla ferðaklúbbnum okkar „í Start-
araholunum“ ógleymanlegar.
Við kveðjum Sollu með söknuði.
Gunnsteinn Gunnarsson.
Við systkinin viljum minnast
frænku okkar með örfáum orðum.
Það er reyndar skrítið að setjast
niður og skrifa um hana því við eig-
um erfitt með að trúa því að hún sé
farin. En eftir langa ferð yfir móð-
una miklu hefur hún væntanlega
hitt Hjálmar við mikinn fögnuð.
Loksins em þau sameinuð aftur.
Það sem fyrst kemur upp í hugann
þegar við lítum til baka eru jólaboð-
in með Sollu og fjölskyldu. í þessum
boðum var þessi smávaxna og góða
kona miðpunktur alls og það mátti
alltaf lesa úr svip hennar hversu
mikið hún naut samkomunnar.
Geislandi gleðin, hlýjan og sérstök
röddin er eitthvað sem við eigum
eftir að sakna sárlega á næstu jól-
um. Það verður ekki síður sárt að
eiga ekki von á henni í Stórahjall-
ann. Því Solla var okkur meira en
frænka, hún var í raun eins og
amma okkar og mun ávallt eiga sér-
stakan stað í hjörtum okkar.
Ingi, Svenni, Asbjörg og Kalli,
missir ykkar allra er mikill. Við
sendum ykkur og fjölskyldum ykk-
ar okkar innilegustu samúðarkveðj-
ur.
Ása Valgerður, Kristín
og Eiríkur.