Morgunblaðið - 07.10.1999, Qupperneq 50

>0 FIMMTUDAGUR 7. OKTÓBER 1999
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
+ Rakel Sólborg
Árnadóttir
fæddist á fsafirði
27. ágúst 1936 en
ólst upp í Hnífsdal.
Hún lést á Sjúkra-
húsi Reykjavíkur
29. september síð-
’ astliðinn. Foreldrar
hennar voru Guð-
! mundína Rannveig
Ragúelsdóttir, f. 21.
♦ júní 1898, d. 4. maí
I 1986, og Sigurður
! Árni Jónsson, f. 10.
júlí 1900, d. 9. apríl
j 1987. Hún á tvö al-
* systkini á lífi: Aðalheiði Árna-
dóttur, f. 19. des. 1929, og Hörð
Líndal Árnason, f. 3. mars 1934.
Látin eru Jón Guðmundur
Árnason, f. 4. febr. 1927, d. 28.
| júlí 1935, og Júlíana Ólöf Árna-
dóttir, f. 7. júní 1930, d. 3. okt.
1953. Frá fyrra
hjónabandi móður
hennar eru tvö hálf-
systkin á lífi, Sigur-
borg Helgadóttir, f.
7.10. 1920, og Júlíús
Helgason, f. 4.2.
1923. Látinn er
Matthías Helgason.
Rakel giftist 9.
ágúst 1958 Braga
Guðmundssyni, lækni,
f. 6.12. 1932. Hann er
sonur hjónanna Guð-
rúnar Sigurðardóttur
og Guðmundar
Sveinssonar, kaupfé-
lagsstjóra í Hafnarfirði. Börn Ra-
kelar og Braga eru: 1) Guðmund-
ur Rúnar, prentari, f. 19.12. 1955.
Kona hans er Ásta Gunnarsdóttir
ritari, f. 5.7. 1957. Þeirra börn
eru Egill, f. 19.8. 1981, og Snorri,
f. 12.9. 1983. 2) Sigríður Árný,
húsmóðir, f. 21.1. 1958. Fyrri
maður hennar var Kristinn Þór
Jónsson, f. 27.6. 1958. Börn
þeirra Bragi Þór, f. 1.3.1978, og
Donna Ýr, f. 22.12. 1981. Seinni
maður hennar er Eyjólfur Guð-
jónsson skipstjóri, f. 27.6. 1960.
Börn þeirra eru Elín Sólborg, f.
18.11. 1992, og Guðrún Eydís, f.
24.12. 1993. 3) Þorsteinn, prent-
smiður, f. 15.1. 1962, kvæntur
Malín Shriimekha, f. 10.6. 1965.
Börn þeirra eru Daníel Freyr, f.
14.7. 1990, og Rakel Ósk, f. 13.7.
1991.4) Daði, húsasmiður, f. 3.4.
1963, kvæntur Ingu Jóhanns-
dóttur hárgreiðslumeistara, f.
15.8. 1963. Börn þeirra eru Ýal-
geir, f. 19.1.1992, og Viktoría, f.
19.1. 1992. Rakel var húsmóðir
meðan börnin voru lítil, en
starfaði sxðan við verslunar-
störf. Hafði yndi af ræktunar-
störfum og hannyrðum. Tók
þátt í félagsstarfi eldri skáta og
störfum SIBS.
Rakel Sólveig verður jarð-
sungin frá Frx'kirkjunni í Hafn-
•arfirði í dag og hefst athöfnin
klukkan 13.30.
RAKEL SÓLBORG
» ÁRNADÓTTIR
Það er komið haust og vetur í nánd,
! styttist í snjóinn og verður mér hugs-
> að til baka þegar ég var h'til á leið
; heim úr skólanum með nýju skóla-
; ^fcöskuna mína, vitandi að heima biði
i mín mamma sem segði: Hlýjaðu þér
j við ofninn og ég skal gefa þér heitt
I kakó. Þú varst alltaf til staðar íyrir
; okkur öll systkinin og hlúðir vel að
; okkur. Það var orðin hefð að þegar
við komum heim var kallað um leið og
dymar voru opnaðar: „Júhú“ og beðið
smástund þar til heyrðist innan úr
húsi sama svarið og var þá gengið inn
og sest við eldhúsborðið þar sem gleði
ríkti. Það var alltaf stutt í brosið og
hláturinn hjá þér. Vinkonur mínar öf-
unduðu mig af því að eiga svona glað-
í ^lega móður. Stundum, þegar ég kom
heim úr skólanum, var vinkona mín í
heimsókn hjá þér, en ekki að heim-
sækja mig - og var ég montin af því.
Við áttum frænkumar og mágkon-
1 urnar margar góðar stundir með þér,
' elsku mamma, yfír Burdablöðum við
að skoða hvað við ættum að sauma
næst, því þú kenndir okkur að taka
upp snið og sauma, enda hafðir þú
lært það og kunnir því vel að hagnýta
notaðan fatnað og sauma föt á okkur
bömin meðan fjárhagur var þröngur
á námsámm pabba. Þú hafðir líka
mjög gaman af því að sauma út og
; gerðir töluvert af því. Nú síðast varst
þú að Ijúka við púða sem þú ætlaðir
að gefa bamabömunum þínum.
Elsku mamma. Þú tókst að þér
| ^frumburð minn Braga Þór þegar
| hann var bara þriggja mánaða og
passaðir hann svo ég gæti farið aftur
að vinna. Mér fannst gott að vita af
| honum hjá ykkur pabba, því hann sá
■ ekki sólina fyrir ykkur. Þið vorað
f alltaf svo góð við hann.
Síðar þegar við foreldrar hans
5 skildum vildi hann bara vera hjá ykk-
ur og tókuð þið hann alveg að ykkur
og óluð hann upp sem son ykkar frá
sex ára aldri. Hann naut því kærleika
ykkar og er ég ykkur ævarandi þakk-
lát fyrir það. Við voram ekki bara
mæðgur; við voram h'ka trúnaðarvin-
konur. Eg gat sagt þér allt og alltaf
leitað til þín með hvað sem var og
alltaf reyndist þú mér heilráð.
Mér þótti á sinn hátt erfitt að
flytja búferlum til Vestmannaeyja
því það var svo langt frá ykkur, en
þá tókum við bara upp símann og oft
vora löng símtöl.
Þú komst síðast til Eyja í sumar
og tókst þátt í gleðiatburði hjá dótt-
urdóttur þinni þegar hún var kosin
Sumarstúlka Vestmannaeyja og
varst þú mjög stolt af henni og
ánægð að hafa komið.
Vorið var tími ykkar pabba. Þið
biðuð eftir því með mikilli tilhlökk-
un, því þá styttist í að þið færað að
fara í ferðalög á ferðabílnum ykkar,
sem veitti ykkur svo mikla ánægju.
Það var alltaf mikill undirbúningur
fyrir hverja ferð, því allt var þaul-
skipulagt og þið ferðuðust út um allt
land og erlendis, ýmist ein eða með
góðum félögum.
Þið vorað fyrir nokkram mánuðum
búin að koma ykkur fyrir í nýju húsi
og vorað búin að vinna af kappi að því
að koma því upp og koma garðinum í
stand. Þið hlökkuðuð til að eyða þar
ævikvöldinu saman - það var bjart
framundan. Þú fékkst svo góða skoð-
un síðast hjá lækni þínum, sem hafði
annast þig í nær tíu ár, og var sú or-
usta nærri unnin. En þá komu upp ný
veikindi og ekki varð við neitt ráðið.
Þú barðist eins og hetja þar til yfir
lauk með pabba ávallt þér við hlið.
Elsku Heiða. Við þökkum þér
þann kærleik, sem þú sýndir systur
þinni og okkur alla tíð og sérstak-
lega þökkum við þér umhyggjuna í
hinum erfiðu veikindum hennar. Þið
1
1

I
I
f
x
i
1
T
Móðir okkar,
HELGA BENEDIKTSDÓTTIR
frá Bergsstöðum,
lést á Sjúkrahúsi Húsavikur að kvöldi þriðju- -
dagsins 5. október.
Börnin.
+
Eiginkona mín, móðir okkar, tengdamóðir og amma,
STEINUNN MAGNÚSDÓTTIR,
lést þriðjudaginn 6. október á líknardeild Landspítalans.
Jarðarförin verður auglýst síðar.
Halldór G. Ólafsson,
Anna Björg Halldórsdóttir,
Halla Sólveig Halldórsdóttir, Sigurjón Páll Högnason,
Magnús Ólafur Halldórsson,
Karl Sigurjónsson,
Freyja Sigurjónsdóttir,
Halldór Steinn Halldórsson.
vorað alla tíð svo nánar og missir
þinn er líka mikill. - Guð blessi þig.
Það er yndislegt að alast upp í
skjóli ástríkra og góðra foreldra.
Það fór ekki framhjá neinum, sem til
þekkti, að milli ykkar ríkti gagn-
kvæm ást og virðing.
Elsku pabbi, þú átt margar yndis-
legar minningar um góða eiginkonu
sem munu ylja þér um ókomna tíð.
Ég bið Guð að veita þér styrk í þinni
miklu sorg.
Ég kveð þig, elsku mamma, með
þeim orðum sem við voram alin upp
við og sögð vöra áður en við fóram að
sofa: „Góða nótt, takk fyrir í dag.“
Og þið pabbi svöraðuð: „Sömuleiðis."
„Þegar þú ert sorgmæddur, skoð-
aðu þá aftur hug þinn, og þú munt
sjá, að þú grætur vegna þess, sem
var gleði þín.“ (Kahlil Gibran.)
Sigrfður Á. Bragadóttir.
Elsku Rakel. Mig langar að minn-
ast þín með nokkrum orðum.
Ég kynntist Rakel og Braga árið
1953 en þá var ég nýtrúlofuð Herði,
bróður hennar. Við eignuðumst fyrstu
bömin okkar á sama árinu, en sam-
gangur var ekki mikill þá vegna þess
að þau bjuggu í Hafnarfirði en við á
ísafirði, en seinna fluttust þau til
Þingeyrar þar sem Bragi var læknir
og hittust þá fjölskyldumar oftar. Svo
var það árið 1974 að við fluttumst til
Hafnarfjarðar en þið bjugguð þar fyr-
ir. Urðu þá tengslin nánari. Það var
yndislegt að koma til ykkar. Við þökk-
um fyrir allar skemmtilegu stundim-
ar og frábæra matarboðin.
Undanfarin átta ár hafa systkinin
hist í Þjórsárdal hjá okkur. Hafa
þetta verið kölluð hin árlegu systra-
kvöld. Þá er mikið sungið og trallað
og systkinin hafa rifjað upp gömlu
daganas í Hnífsdal.
Svo var það núna 8. ágúst að þú
komst til okkar í dalinn. Ég vissi að
Persónuleg,
alhliða útfararþjónusta.
Útfararstofa íslands
Suðurhlíð 35 ♦ Sími 581 3300
Allan sólarhringinn. www.utfararstofa.ehf.is/
þú varst búin að vera lasin en þú
varst ákveðin í að koma. Þú reyndir
að vera kát og hress en við sáum að
þú varst ekki eins og þú áttir að þér
að vera. Daginn eftir fórst þú á spít-
ala og þú komst ekki þaðan aftur.
Þú sem ætlaðir að gera svo mikið,
fara með litlu bamabömin í útilegu,
fara með þau á hestbak, fara á
Danska daga í Stykkishólmi og þeys-
ast með Braga á fina ferðabílnum.
Nú er þínu stríði lokið, þú vildir
helst aldrei tala um veikindi,
sagðiralltaf: „Mér líður vel.“ En
svona var Rakel, hún kvartaði
aldrei.
Elsku Bragi, Guðmundur, Sigga,
Doddi, Daði og fjölskyldur, við vott-
um ykkur innilega samúð okkar.
Megi guð styrkja ykkur í sorginni.
Sigríður og Hörður.
Elsku amma mín. Mig langar að
kveðja þig með nokkram orðum.
Það fyrsta sem kemur uppí huga
mér er þegar ég var h'tíl og ég var á
Smáralundi. Þá komst þú alltaf að
sækja mig og við löbbuðum svo sam-
an heim á Fjóluhvamm og lékum okk-
ur saman þar til mamma kom og sótti
mig. Þú varst alltaf svo góð við mig,
elsku amma mín. Ég man líka síðast
þegar þú komst til okkar í heimsókn.
Þá varstu að koma og fylgjast með
mér í sumarstúlkukeppninni. Þú varst
sú eina sem komst ofan af landi. Þeg-
ar ég vann varstu svo ánægð með
mig. Mér þótti afar vænt um að þú
komst að fylgjast með mér.
Síðan dró ský fyrir sólu og þú
varðst veik en þú stóðst þig alltaf eins
og hetja í veikindum þínum en síðan
þegar nær dró varstu ekki með næg-
an kraft og þá kallaði Guð á þig til sín.
Elsku amma, mín ég vildi að þú
værir hér enn þá en ég veit að núna
líður þér vel hjá Guði.
Elsku amma mín, ég skal passa
afa fyrir þig. Takk fyrir allt sem þú
hefur gefið mér í gegnum h'fið. Ég
elska þig.
Þín
Donna Ýr.
Elskuleg mágkona mín, Rakel,
hefur kvatt þetta jarðlíf. Erfiðu
veikindastríði er lokið, söknuðurinn
er mikill og sár. I sjúkdómsbai-átt-
unni sýndi Rakel ótrúlegan kraft og
æðraleysi og endurspegluðust þar
allir hennar bestu kostir. Létt lund,
hláturmildi og jákvæðni hjálpuðu
henni og hennar nánustu við að
takast á við erfiðleikana.
Góðar minningar um hana munu
einnig hjálpa við að græða það sár
sem fráfall hennar er.
Við eram fimm systkinin og þrjú
bjuggu lengi í sama húsi ásamt mök-
um, börnum og mömmu. Á þessum
árum hlóðust niður börn okkar
systkinanna, alls 19, og öll á svipuð-
um aldri. Ég bjó í Kópavogi og kom
náttúrlega oft í heimsókn með mína
grislinga og þá varð nú kátt í höllinni
með allan skarann. Saumaklúbbur-
inn okkar Sigurrós starfaði líka af
miklum krafti, þar stóð fjörið oft
fram á miðja nótt og Rakel naut sín
vel því hún var alltaf til í allt
skemmtilegt.
Rakel hafði yndi af því að ferðast.
Hún elskaði landið okkar og náttúr-
una.
Bragi og Rakel áttu margar af
sínum bestu stundum á ferðalögum
um landið. Þar var hún drottning
drottninga. Þau ferðuðust einnig
töluvert erlendis og var ég svo hepp-
in að fara með þeim í nokkrar slíkar
ferðir. Þá átti Rakel það til að týnast
í stóra verslununum. Hún gleymdi
stund og stað við að finna gjafir
handa barnabörnunum sínum, sem
vora hennar líf og yndi.
Elsku Rakel, þú varst hetja til
hinstu stundar. Élsku bróðir, börn
og barnabörn, Guð gefi ykkur styrk.
Eg kveð elskulega mágkonu og góð-
an vin eins og við voram vön að gera
í fjölskyldunni: „Takk fyrir í dag -
sömuleiðis.“
Sigríður Vilborg (Sigga Bogga).
Elsku uppeldissystir. Við lok veg-
ferðar þinnar á þessu tilverastigi, leit-
ar hugurinn heim á fomar slóðir, þar
sem við ólumst upp. Hnífsdalur, um
miðja öldina, var sérstakur heimur
þar sem friður ríkti þótt heimsófrið-
urinn geisaði allt um kring. Þama bjó
harðgert og duglegt fólk sem lét
hverjum degi nægja sína þjáning. Allt
snerist um sjóinn, að draga björg í bú.
Við getum verið Guði þakklát fyrii
að hafa kynnst kröppum kjöram. An
þess hefðum við aldrei kunnað eins
vel að meta góða daga. Er það ekki
íhugunarvert, að við skyldum deils
sama rúminu með afa og ömmu, for-
eldram þínum? Að stundum vora
engir peningar til að kaupa mat? Er
þetta farsælaðist, því alltaf var nóg ai
blessuðum fiskinum, ókeypis. Hans
var neytt kvölds og morgna flesta
daga. A þessum stað höfðu flestii
gott hjartalag og náunganum rétt
hjálparhönd. Það er eins og flestai
æskuminningar séu umvafðar sól og
sumri. Stundum lékum við okkui
saman, þótt oftar hélduð þið stelp-
urnar hópinn. Manstu hvað var gam-
an þegar við renndum okkur á sleð-
um í Hreggnesanum? Hvað það vai
mikið ævintýri að standa undii
ljósastaurnum á Stekkjunum og
horfa á þétta ljónslappadrífuna falla?
Töfrar sumarkvöldsins er við systkin-
in gengum saman í Bugtinni, í áttina
að Skarfakletti? Einhver yndisleg
samkennd sem aldrei gleymist! Hvaó
það var gott að koma heim til ömmu
og láta hana blása lífi í kalda fingur?
Minningabrotin streyma fram. „Gleð-
in er heilust og dýpst við það smáa.‘
Ég minnist þess aðeins einu sinni aó
hafa reiðst þér, kæra systir. Þú drósl
mig heim eitt kvöldið, er ég neitaði aó
koma í háttinn! Nú skil ég að þú
gerðir rétt og er þér þakklátur fyrii
að hafa hjálpað mér að læra lexíu ag-
ans. Án hans eram við ekki fijálsii
menn.
Okkar yndislegu systram, Júlíönu
heitinni og Aðalheiði, var gefin meiri
lífsorka í vöggugjöf, en í gegnum
minningarnar skynja ég alltaf þína
góðu nærvera og umhyggju. Það vai
okkur öllum hræðilegt áfall þegar
Júlíana féll frá, af slysföram, í blóma
lífsins. Hún sem var svo þroskuð.
falleg og yndisleg. Það sár hefur vilj-
að seint gróa. Nú umvefur hún þig
kærleika sínum á æðra tilverastigi
og ég veit að amma og afi hafa líka
tekið vel á móti þér.
Þú fluttist suður til Hafnarfjarðai
með foreldram þínum. Það var gæíú-
spor. Þar kynntist þú eftirlifandi
maka, Braga Guðmundssyni yfir-
lækni, sem var að hefja nám í læknis-
fræði. Samband ykkar einkenndist ai
gagnkvæmri ást og virðingu svc
aldrei bar skugga á. Þið áttuð bama-
láni að fagna. Fjögur mannvænleg
böm. Skátastarf var eitt af því sem
tengdi ykkur saman og þar konrfrair.
vilji ykkar til að láta gott af sér leiða.
Þið leituðust við að kynnast landinu
sem best og tókuð fyrir afmarkaó
svæði í hvert sinn, nú í sumar Skag-
ann. Húsbíllinn góði var þá hið mesta
þarfaþing. Af miklum dugnaði og
eljusemi byggðuð þið ykkar fyrsta
hús, á námsáranum, ásamt foreldram
þínum. Síðar reistuð þið þrjú glæsi-
leg einbýlishús þar sem allt bar vitni
um þinn góða smekk og hlýju. Þegai
bömin vora flogin úr hreiðrinu flutt>
uð þið úr Fjóluhvammi í Fjóluhlíð.
Þar var ætlunin að eyða efri áranum.
En þá reið ógæfan yfir. Sjúkdómur-
inn tók sig upp aftur. Nú var þat
hinn óbilgjami sláttumaður sem hafði
betur. Þannig lítur það út á yfirborð-
inu en við vitum að látinn lifir og
„anda sem unnast fær eih'fð aldrei aó
skihð“. Þú varst einstaklega glæsileg
húsmóðir, eins og þið systumar allar.
Seint munu gleymast heimboðin, eins
og það sem þú hélst okkur systkinum
þínum, í nýja húsinu í vetur. Lærð-
ustu kokkar og framreiðslumenn
hefðu ekki gert betur. Hafðu heila
þökk fyrir allt örlætið. Elskulegs
systir. I hretviðram lífsins er sem
okkur sé ekki alltaf sjálfrátt. Okunn-
ug öfl hafi okkur að leiksoppi og þac
bitni á þeim sem okkur þykir vænst
um innst inni. Firring nútímans ei
andlegur sjúkdómur sem læsir víða
klónum, en kærleikur og fyrirgefning
jafna allar örlagaskuldir.
Orð þjóðskáldsins, Bjarna
Thorarensens, lýsa þér betur en
mörg orð:
Ei þó upp hún fæddist
í öfflinga höllum,
látasnilld lipur var henni
sem lofðunga frúvum.
Kurteisin kom að innan,
sú kurteisin sanna,