Morgunblaðið - 24.10.1999, Blaðsíða 36

Morgunblaðið - 24.10.1999, Blaðsíða 36
36 SUNNUDAGUR 24. OKTÓBER 1999 MINNINGAR MORGUNBLAÐIÐ Hver nýtur vafans? Því verbur ekki á móti mælt, hvað sem Davíð Oddsson segir, að það hafa komið fram vísbendingar sem renna stoðum und- irþá ályktun, að kjarnavoþn hafi verið geymd á Islandi. Vöru kjarnorkuvopn geymd á íslandi á dögum kalda stríðs- ins? Bandarískir fræðimenn segja að svo hafi verið. Islensk stjórnvöld segja að svo hafi ekki verið. Hvorum á maður að trúa? Staðhæfing bandarísku fræði- mannanna er byggð á ályktun í ljósi tvíræðra gagna sem þeir fengu frá varnarmálaráðuneyt- inu bandaríska. Gögnin taka ekki af allan vafa um að kjarn- orkuvopn hafi verið geymd hér á landi, en það er auðvelt að sjá hvernig fræðimennimir geta ályktað að nafn Islands hafi einu sinni staðið svart á hvítu á lista yfir þá staði VIÐHORF Eftir Kristján G. Arngrímsson þar sem slík vopn voru geymd. En þarna leikur greini- lega vafi á, líkt og í öllum vís- inda- og fræðilegum tilgátum, og íslensk stjórnvöld virðast hafa ákveðið að láta Bandaríkja- stjóm njóta þessa vafa. íslensk- ir ráðamenn, þar helstir Davíð Oddsson og Björn Bjarnason, segja það staðlausa stafi að á ís- landi hafi verið kjamavopn. Davíð gekk svo langt að segja ályktun bandarísku fræðimann- anna „fáránlega". Auk þess hefðu bandarískir embættis- menn sagt íslenskum starfs- bræðrum sínum að það væri ekkert hæft í þessu. Davíð virð- ist samkvæmt fréttum ekki hafa útlistað nánar hvað sé „fárán- legt“ við vinnubrögð fræðing- anna bandarísku. (Væri þó tví- mælalaust fengur í því að for- sætisráðherra segði fræðimönn- um hvernig kórrétt fræðistörf fari fram.) Davíð virðist ekki sáttur við að menn séu að draga ályktanir og ætlast til að tekið sé mark á þeim. Hann vill greinilega fá af- gerandi sannanir. Hann sagði að „engar haldbærar upplýsingar" bendi til þess (fréttavefur Morg- unblaðsins 20. október) að hér á landi hafi verið geymd kjarna- vopn. Þetta er beinlínis rangt hjá Davíð. Það er rétt að engar haldbærar upplýsingar taka af allan vafa um að hér hafi verið geymd kjarnavopn, en skýrslan sem bandarísku fræðimennimir byggja ályktun sína á er einmitt „haldbærar upplýsingar" sem benda í þá átt að hér hafi verið geymd kjarnavopn. A þessu tvennu er munur, þótt Davíð virðist ekki átta sig á því, og fari þar af leiðandi með ósannindi. Svo sagði Davíð að auk þessa lægju fyrir fullyrðingar banda- rískra embættismanna um að engin kjarnavopn hafi verið geymd hér. Hann virðist ekki sjá nokkra ástæðu til að efast um sannsögli bandarískra emb- ættismanna, þótt hann hafi verið fljótur að hjóla í bandaríska fræðimenn og atyrða þá fyrir „fáránlegar" staðhæfingar. Niðurstaða Davíðs í málinu virðist því byggjast á því, að hann trúi embættismönnum bet- ur en fræðimönnum. Auðvitað er ekkert rangt við að leggja meiri trúnað á orð embættismanna en fræðimanna, og kannski er ekki nema eðlilegt að Davíð geri slíkt, þar sem hann er sjálfur embættismaður og þekkir vænt- anlega sitt heimafólk. Gallinn á málflutningi Davíðs er þó fyrst og fremst sá, að hann virðist telja, að úr því að skýrsl- an sanni ekki beinlínis að hér hafi verið geymd kjarnavopn, og bandarískir embættismenn segi svo ekki hafa verið, þurfi ekki frekari vitnanna við. Þama hef- ur forsætisráðherra tekið rök- fræðilegt heljarstökk. En kannski þekkir hann bara lítið til starfa vísinda- og fræði- manna. Kannski veit hann ekki, að ályktun er grundvallaratriði í vísindum og fræðum, því án ályktunar kæmist vísindaleg þekking ekki úr sporunum. Kannski veit hann ekki að í vís- indum og fræðum er aldrei hægt að sanna neitt endanlega. Ein- ungis styðja ályktanir með vís- bendingum, nú eða hrekja þær með gagndæmum. (Kannski veit hann til dæmis ekki, að það er ekki vísindalega sannað að sígarettur valdi lungnakrabba. Slíkt er ályktun, sem er studd sterkum vísbend- ingum. En að það hafi aldrei verið sannað svo óyggjandi sé, var einmitt skálkaskjólið sem sí- garettuframleiðendur skákuðu í sem lengst.) Bandarísku fræðamennirnir styðja ályktun sína með vís- bendingum, og auðvelt er að sjá hvernig þeir telja gögnin styðja ályktunina. Það verður því ekki annað séð, fljótt á litið, en að þarna sé á ferðinni ágætis fræði- mennska. Það er að vísu óvar- legt að fullyrða að Bandaríkja- mennirnir hafi rétt fyrir sér, en það er á nákvæmlega sama hátt alveg „fáránlegt" að fullyrða að ekki sé nein ástæða til að taka mark á þeim. Davíð áttar sig sennilega ekki á því, að þessir bandarísku fræðimenn eru fræðimenn en ekki stjórnmála- menn, og forsætisráðherra virð- ist hafa brugðist við eins og um pólitíska andstæðinga væri að ræða (gott ef ekki laumufélaga í Aiþýðubandalaginu - hver veit?). En á hinn bóginn er krafa stjórnarandstöðunnar um rann- sókn á málinu og jafnvel ein- hverskonar „sannleiksnefnd" al- veg jafn hjákátleg. Rannsókn á málinu er nákvæmlega það sem þessir bandarísku fræðimenn hafa nú gert, og engar líkur á að „rannsókn" íslenskrar þing- nefndar myndi skila einhverjum öðrum og afdráttarlausari niður- stöðum. Slík „rannsókn" yrði varla annað en kostnaðarsamur brandari. Því verður ekki á móti mælt, hvað sem Davíð Oddsson segir, að það hafa komið fram vísbend- ingar sem renna stoðum undir þá ályktun, að kjarnavopn hafi verið geymd á Islandi. Hvort sú var raunin eður ei er þó ekki fyllilega ljóst, og verður áreiðan- lega aldrei. En vísbendingarnar eru fyrir hendi, og þó ekki væri út af öðru en þeim er það hroki af hálfu íslenskra stjómvalda að fullyrða að engin ástæða sé til að ætla að hér hafi verið geymd kjarnavopn. GUÐFINNA EINARSDÓTTIR + Guðfinna Ein- arsdóttir fæddist á Stuðlum við Norð- fjörð 22. júlí 1906. Hún lést á Landspít- alanum 16. október síðastliðinn. Foreldr- ar hennar voru hjón- in Sigurbjörg Sig- urðardóttir frá Stuðlum, f. 1883, d. 1970, og Emar Ein- arsson af Álftanesi, f. 1881, d. 1907. Árið 1912 fluttist Guð- finna, eða Finna eins og hún var oftast kölluð, til Eyja ásamt móður sinni og stjúpa, Árna Oddssyni frá Vestmannaeyjum, f. 1888, d. 1938. Fjölskyldan bjó lengst af á Burstarfelli við Vestmannabraut. Guðfinna var eina barn foreldra sinna, en systkini hennar, börn Sigurbjargar og Árna, voru: Sig- ríður, f. 1910, Aðalheiður, f. 1913, d. 1987, Pálína, f. 1914, d. 1993, Lára, f. 1916, Helga, f. 1918, Vilhjálmur, f. 1921, d. 1993, Óli Isfeld, f. 1927, d. 1938. Ung að árum vann Guðfinna fyrir sér í vist. Eftir fermingu vann hún meðal ann- ars við fiskverkun á Norðfirði, Raufarhöfn, Vopnafirði og víðar. I Vestmannaeyjum starfaði hún aðallega við fiskverkun auk húsmóðurstarfa. Guðfinna giftist 21. maí 1932 Elíasi Sigfús- syni, verkamanni og verkstjóra, frá Arn- geirsstöðum í Fljótshlíð, f. 17. mars 1900, d. 7. maí 1997 á Hrafnistu í Reykjavík. Þau bjuggu á Hásteins- vegi 15 í Vestmannaeyjum til ársins 1965, en fluttust þá til Reykjavíkur. Elsti sonur Guðfinnu er Sigurberg- ur, rafeindavirki, f. 1927. Faðir hans var Hávarður Þórðarson frá Neðradal í Mýrdal. Eiginkona Sig- urbergs er Anna Ragnarsdóttir, húsmóðir, f. 1930. Börn þeirra eru: Eyþór, f. 1954, Ómar, f. 1958, fvar, Elsku amma mín. Það er svo sárt að kveðja þig. Það vantar svo mikið þegar þú ert ekki hérna hjá mér, elsku amma. Það var alltaf svo gott að tala við þig. Eg þakka guði fyrir að hafa átt þig sem ömmu og fyrir allar góðu stundirn- ar sem ég átti með þér. Við vorum alltaf svo miklar vinkonur og ég hélt svo mikið upp á þig. Þú varst besta amma í heimi. Ég dvaldi löngum stundum hjá þér og afa þegar ég var lítil stelpa. Á kvöldin fórstu alltaf með bænir fyrir mig úr Passíusálmunum sem hann afi þinn hafði kennt þér, síð- an signdir þú mig alltaf. Það var svo notalegt að ég bað þig að signa mig aftur og aftur. Þú sagðir mér líka alltaf svo skemmtilegar sögur af sjálfri þér og þeim sem þér hafði þótt vænst um. Það var svo gaman að sjá hvernig þú ljómaðir öll þegar þú sagðir mér frá göml- um liðnum stundum og horfnum ástvinum, eins og honum afa þín- um sem þú talaðir alltaf svo fal- lega um og henni stjúpu þinni sem var alltaf svo góð við þig. Ég hef aldrei kynnst jafnsterkri kjamakonu og þér, amma mín. Þrátt fyrir allt það sem þú hefur gengið í gegnum varstu alltaf svo dugleg og drífandi kona. Og þú leist alltaf svo ljómandi vel út, svo falleg og fín og varla komin með eitt einasta grátt hár, þótt árin væra orðin 93, og svo barstu þig alltaf svo vel. Við upplifðum margt skemmtilegt saman, amma mín. Við bökuðum saman kleinur og vora kleinurnar þínar alltaf þær allra bestu. Ég gleymi því ekki þegar ég henti niður litlu stofuhillunni heima hjá þér þegar ég var lítil stelpa í einhverju frekjukasti og braut nær allar stytturnar þínar. En þú varst alltaf jafngóð við mig og límdir styttumar saman og forðaðist að nefna þetta atvik á nafn við nokkum mann svo ég yrði nú ekki skömmuð, en ég fékk aftur á móti heiftarlegt samviskubit yfir því að hafa gert þér þetta, amma mín. Seinna gátum við hlegið dátt að þessu. Þú varst líka alltaf svo góð við mig þegar ég var lítil og átti erfitt, þá sastu með mig í fanginu og hughreystir mig. Þú tókst alltaf svo vel á móti okkur systkinunum og þú varst alltaf tilbúin að fá okkur til þín og dúlla í kringum okkur og spila við okkur. Það verður skrítið að geta ekki komið í heimsókn til þín á Dal- brautina og setið, spjallað og spil- að. Það er erfitt að sjá á eftir þér og að halda upp á jólin án þín verð- ur afskaplega tómlegt. Elsku amma, að leiðarlokum langar mig í huganum svo mikið til að faðma þig og kyssa og knúsa einu sinni enn, þakka þér fyrir allt sem þú gerðir fyrir mig og segja þér hvað mér þykir alveg ofboðs- lega vænt um þig. Ég þakka þér fyrir allar góðu stundirnar sem við áttum saman. En ég veit að þú ert núna komin þangað sem þú vilt vera, heim til guðs, og ert hjá öll- um góðu englunum og í faðmi þeirra sem þér þykir vænt um. Það er gott að eiga minninguna um þig og allar bænirnar þínar um að guð og góðu englarnir vaki yfir mér. Vertu Guð faðir, faðir minn, í frelsarans Jesú nafni. Hönd þín leiði mig út og inn, svo allri synd ég hafni. Bænin má aldrei bresta þig. Búin er freisting ýmislig. Þá líf og sál er lúð og þjáð, lykill er hún að drottins náð. Vaktu minn Jesú, vaktu í mér. Vaka láttu mig eins í þér. Sálin vaki, þá sofnar líf, sé hún ætíð í þinni hlíf. (Hallgr. Pét.) Takk, elsku amma mín. Þín ömmustelpa Heiðrún. Er líður að árþúsundamótum hefur það orðið hlutskipti fjöl- skyldu okkar að sjá á eftir langöf- um og nú langömmu barnanna. Að Pzmt íínálíií 'oni uá ijöíjdiiiU Útfararstofan annast meginhluta allra útfara d höfuðborgarsvæðinu. Þar starfa nú 15 manns við útfararþjónustu og kistuframleiðslu. Alúíleg þjónusta sem byggir á tangri reynslu Útfararstofa Kirkjugarðanna ehf. Æ*! jfö VesturhlíB 2-Fossvogi-Sími 551 1266-www.utfarastofa.com & f. 1963, Edda, f. 1965, og Ester, f. 1968. Barnabörnin eru sex. Elías var ekkjumaður og eru börn hans af fyrra hjónabandi, fósturböm Guðfinnu: 1) Erna Kristín, húsmóðir, f. 1926, eigin- maður Garðar Stefánsson, fyrrv. flugumferðarstjóri á Egilsstöðum, f. 1923. Dóttir þeirra er Erna Gréta, f. 1957._ Bamabömin em tvö. 2) Sigfús Ágúst, sjómaður, f. 1927, d. 1948. Synir Elíasar og Guðfinnu em: 1) Einar Pálmar, f. 1935, iðnrekandi á Selfossi. Fyrr- verandi eiginkona Sigríður Berg- steinsdóttir, röntgentæknir, f. 1941. Börn þeirra em: Bergsteinn, f. 1960, Guðfinna Elín, f. 1963, Örn, f. 1966, Sigrún Helga, f. 1970. Barnabörnin era tíu. Einar er í sambúð með Önnu Pálsdóttur, meinatækni og upplýsingafull- trúa, f. 1947. 2) Sigfús Þór, pró- fessor í tannlækningum, f. 1944. Fyrrverandi eiginkona Þómnn Magnúsdóttir, f. 1943, og eiga þau eina dóttur, Heiðrúnu Osk, f. 1979. Sigfús Þór er í sambúð með Ólafíu Ársælsdóttur, húsmóður, f. 1956. Synir þeirra: Elías Þór, f. 1988, Sævar Þór, f. 1992. Útför Guðfinnu fer fram frá Áskirkju á morgun, mánudaginn 25. október, og hefst athöfnin klukkan 13.30 kveðjustund við Guðfinnu ömmu skuli nú rannin upp er í sjálfu sér eins eðlilegur hlutur og hægt er að ætlast til af lífinu. Söknuður og missir er hins vegar óhjákvæmileg- ur og á hugann leitar umfram allt þökk fyrir samveru við konu sem skilaði sínu, konuna sem gaf af- komendum sínum í veganesti dugnað sinn, styrk og elju. Hún neitaði sjálfri sér lengst af um að verða gömul og fann sig aldrei öðravísi en jafningja þeirra sem yngri vora. Aldur hennar var þó flestum ljós nú þegar hún tók að þrá hvíldina, en þá skynjaði hún það öðrum fremur að hverju dró. Guðfinna amma var um margt persónugervingur alþýðustéttar- innar þar sem skilin milli vinnu hinnar íslensku húsmóður á heimil- inu vora samofin virkri atvinnu- þátttöku. Þær vora stórar og vinnulúnar hendurnar sem seildust ofan í veskið eftir sælgætispoka þegar hana bar að garði. Með þeim hafði hún jafnhliða unnið við beitn- ingu, flakað og flatt, unnið á fisk- reit og heklað fíngerðustu dúka. Guðfinna flutti ung að árum með móður sinni, fóstra og yngri systr- um frá æskustöðvum sínum við Norðfjörð til Vestmannaeyja. I Eyjum eignaðist hún frum- burð sinn, Sigurberg, en stofnaði síðar heimili með Elíasi Sigfússyni sem var ekkjumaður og tveggja barna faðir, þeirra Sigfúsar Ágústs og Ernu Kristínar. Saman eignuðust þau síðan Einar Pálmar og Sigfús Þór. Það kom í hlut ömmu að ganga börnum afa míns í móður stað og ala önn fyrir heimili þeirra allra. Lífsvettvangurinn á blómaskeiði hennar var verstöðin Vestmannaeyjar. Á yngri árum og á fyrstu áram búskapar þeirra vann hún ýmis störf sem vinnu- kona í Eyjum og kaupakona í sveit ásamt störfum við sjávarsíðuna fyrir austan og síðar í Vestmanna- eyjum. Hlutskipti farandverkakonunnar varð þannig stór partur af lífsbar- áttu hennar fyrri hluta ævinnar. Möguleikar til tekna voru fólgnir í árstíðarbundnum eltingaleik við fiskgengd og ferðast var með strandferðaskipum til sumardvalar á Austfjörðum þar sem vinna gafst. Þátttaka í pólitík og verkalýðsbar- átta varð vettvangur afa og meitl- aði lísviðhorf hjónanna á Hásteins- veginum. Henni kann á stundum að hafa þótt nóg um en skoðana- myndun og viðhorf vora á einn veg. Fjölskyldan varð fyrir miklum missi við fráfall fóstra hennar, bróður og systursonar í bruna á Burstafelli og síðar er Sigfús Ágúst fóstursonur hennar drukknaði í Vestmannaeyjahöfn. Farsæld af-
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.