Morgunblaðið - 24.10.1999, Síða 40

40 SUNNUDAGUR 24. OKTÓBER 1999
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
ANDRIFREYR
ARNARSSON
+ Andri Freyr
Arnarsson
fæddist á Landspít-
alanum 10. maí
1993. Hann lést á
Barnaspítala
Hringsins hinn 14.
október síðastlið-
inn. Foreldrar hans
eru Arnar Smári
Þorvarðarson, f. 1.
ágúst 1966, bygg-
ingatæknifræðing-
ur, og Kristín Hild-
ur Thorarensen, f.
22. júní 1967,
grunnskóiakennari.
Yngri bróðir hans er Egill Þorri
Arnarsson, f. 10. september
1995.
Andri Freyr verður jarðsung-
inn frá Hafnarfjarðarkirkju á
morgun, mánudaginn 25. októ-
ber, og hefst athöfnin klukkan
15.30.
Elsku litli drengurinn okkar, einn
af stærstu gleðigjöfum í lífi okkar,
er farinn. Við munum svo vel þann
dag þegar þú komst í heiminn. Þú
v varst fyrsta bamið okkar og þín var
beðið með mikilli tilhlökkun. Gleði
okkar var mikil þegar við eignuð-
umst stóran og heilbrigðan strák.
Væi afl þinn varð einstaklega giaður
yflr að þú skyldir fæðast á afmælis-
degi fóstru hans og í raun var gleðin
tvöföld því rétt klukkutíma áður
hafði náfrændi þinn og næstum
nafni, Arnór Freyr, komið í heiminn
á Isafirði. I gegnum tíðina höfum
við alltaf verið þakklát fyrir hversu
heilbrigður og duglegur drengur þú
v varst.
Þú, Andri Freyr, og Egill Þorri,
bróðir þinn, voruð og eruð „gullmol-
amir“ okkar eins og við töluðum svo
oft um. Þið bræðumir vomð hvor
öðmm mjög kærir og studduð hvor
annan þar sem hinn var veikari fyr-
ir. Það var aðdáunarvert hversu
annt þér var um bróður þinn, þú
gættir hans þegar þið vomð úti
saman og verndaðir þegar þið vomð
að leika ykkur ásamt fleimm. Það
var margt sem þú kenndir bróður
þínum og hann á eftir að búa að því.
Þú varst alla tíð mjög prúður
drengur og varst stolt okkar hvar
sem þú komst.
Þar sem þið bræðumir höfðuð
kynnst dauðanum ungir, þegar Liija
amma dó, töluðum við oft saman um
það hversu vel þið þyrftuð að gæta
ykkar þar sem við ættum bara einn
Andra Frey og einn Egil Þorra og
það væm engir aðrir eins og þið til í
veröldinni. Þetta skildir þú svo vel,
Andri Freyr, og varst oft að segja
bróður þínum frá þessu og varst
alltaf varkár. Þú varst mjög útsjón-
ar- og eftirtektarsamur drengur og
hafðir mjög gaman af því að skapa
ýmsa hluti. Þér fannst mjög gaman
að smíða, alltaf þegar þú komst til
afa og ömmu í Grenó fékkstu að
fara út í bílskúr með afa til að smíða
og þegar þú varst uppi í sumó smíð-
uðuð þú og afi ýmsa hluti. Flugvélin
sem þú smíðaðir og málaðir í sumar
verður sett á góðan stað til minn-
ingar um þig. Þú hafðir líka einstak-
lega gaman af því að byggja úr legó
og liggja eftir þig margir hlutir sem
þú byggðir síðustu mánuði af mikilli
þrautseigju og varst stoltur af. Þú
varst stoltur af því að geta byggt
hluti sem ætlaðir voru eldri krökk-
um en þér. En þú varst ekki einn
um það, við vorum og erum líka
geysilega stolt af þér.
Þar sem þú fórst að tala mjög
snemma og varst mjög rólegur og
yfirvegaður persónuleiki var mjög
> gott að tala við þig um alla hluti
milli himins og jarðar. Þú varst
mjög áhugasamur um alla hluti.
Þessi eiginleiki reyndist okkur dýr-
mætur í þrautagöngu þinni nú síð-
ustu sjö mánuði lífs þíns.
I baráttu þinni við krabbameinið
var margt erfitt sem þú þurftir að
. gera og varst þú alltaf mjög hug-
rakkur, það eina sem þú fórst fram
á, var að fá að vita hvað
ætti að gera áður en
það yrði gert. Það
þurfti oft að ræða hlut-
ina vel en það vakti
mikla aðdáun okkar og
margra annarra hvað
þú varst samvinnuþýð-
ur í allri þessari bar-
áttu. Þú varst hetjan
okkar.
Við vissum að þú
bjóst yfir einstaklega
góðum eiginleikum og
því var það mikið til-
hlökkunarefni að fá að
fylgjast með þér
þroskast og dafna og sjá persónu-
leika þinn mótast að fullu. Þú
þroskaðist heilmikið síðastliðið ár,
bæði vegna aldurs þíns og ekki síð-
ur vegna veikindanna. Því voru von-
brigði okkar mikil og sár þegar ljóst
var að þér varð ekki bjargað, að
sjúkdómur þinn var ólæknandi. Eft-
irsjáin að þér er gífurlega mikil og
við munum alla tíð sakna þín mikið
og hugsa til þess sem hefði getað
orðið. Okkur er sagt að tíminn
lækni öll sár, en það þarf mikinn
tíma til að lækna þetta sár. Sem
betur fer eigum við um þig margar
góðar minningar, myndir og þín eig-
in handverk sem ekki verða frá okk-
ur tekin og mun þetta allt ylja okk-
ur um hjartarætur.
Með þessum orðum viljum við
kveðja þig að sinni, elsku litli gull-
molinn okkar. Við vitum að þú ert
nú í góðum höndum hjá Guði og
Liiju ömmu. Egill Þorri saknar þín
mikið.
Astarkveðja.
Mamma, pabbi og Egill Þorri.
Elsku fallegi drengurinn okkar,
Andri Freyr. Okkur skortir orð.
Hjarta okkar grætur vegna þess að
það hefur misst. Það sem raunveru-
lega lætur hjartað bresta er að þú
skulir vera farinn frá okkur. Þó eig-
um við alltaf hinar dásamlegu minn-
ingar um yndislegan dreng sem við
geymum í hjartanu. Hann Andri
okkar var yndislegur drengur. Frá-
fall hans skilur eftir mikil sár í
hjörtum okkar. Hann var rólegur,
feiminn en ákveðinn ef svo bar und-
ir. Það hjálpaði honum mikið í veik-
indum sínum hvað hann var kjark-
mikill og skýr. Hann bar mikið
traust til þeirra sem önnuðust hann
mest, það er foreldra, lækna og
hjúkrunarfólks. Honum þótti vænt
um þau og þekkti með nafni. Hann
var iðinn við að sýna þeim hvað
hann var að kubba og föndra við og
tóku allir þátt í því með honum.
Hann var laginn í höndunum, mál-
aði og teiknaði og hafði mjög frjótt
ímyndunarafl í tengslum við það.
Einnig hafði hann gaman af því að
syngja og söng oft fyrir okkur þótt
ungur væri. Hann átti mörg uppá-
halds lög. A meðan veikindunum
stóð hugsaði hann ávallt um fram-
tíðina og hvað við ættum eftir að
gera saman. Við héldum í lengstu
lög að sú von myndi rætast.
Lífíð heldur áfram og við reynum
að horfa til himins og minnast litla
sólargeislans okkar, með söknuði.
Við fjölskyldan eigum sumarbústað
sem Andri þráði alltaf að fara í. Við
áttum svo mikið eftir að gera þar
saman. Núna í sumar gáfúm við
honum mikið af dóti til þess að vera
með í búaleik í stóra sandkassanum.
Hann fékk litla eldavél, sem hann
hafði svo gaman af að búa til sand-
kökur í og sem hann bakaði og
skreytti og kallaði síðan á okkur í
kaffi. Þessu verður erfitt að gleyma
þar sem þetta dót tilheyrir minning-
unni um hann. Hann smíðaði lítinn
bát með afa sínum og fóru þeir síð-
an niður að vatni og drógu hann um
vatnið á eftir stóra bátnum. Síðasta
sem hann smíðaði var flugvél sem
hann síðan málaði og skreytti með
bláu, rauðu og hvítu. Þetta verður
minjagripur í sumarbústað okkar.
Hann óskaði eftir því að við kæmum
með flugvélina á sjúkrahúsið til að
sýna læknum og hjúkrunarfólki.
Andri og amma áttu draum sem
ekki var alveg búinn að rætast. Við
ætluðum að búa til álfagarð. Við fór-
um niður að ánni og tíndum þar
steina sem við máluðum sem lítil
hús. Andri hafði mikinn áhuga á að
taka þátt í þessu með ömmu. Þegar
litlu álfarnir voru komnir stakk
Andri upp á að búa til álfagarð.
Það var svo margt sem við ætluð-
um að gera saman en því miður
rættist ekki úr því. Enginn tekur
minningarnar um það sem átti að
gera frá okkur. Oft fór Andri með
ömmu og afa einn í sumarbústaðinn
og voru það dásamlegir tímar. í
einni slíkri ferð fórum við ásamt
frændfólki okkar á Akranesi í fjöru-
ferð. Fjaran er stór og hefur mikið
aðdráttarafl fyrir unga sem aldna
því þar reka að margir skemmtilegir
hlutir sem gaman er að skoða og
naut Andri þess innilega. Fjara
þessi er í Belgsholti í Melasveit þar
sem frændfólk okkar býr. Við fund-
um bobbinga og fullt af netahringj-
um. Þetta var svo spennandi. Auð-
vitað var síðan komið við í fjósinu á
bænum og kálfamir skoðaðir. Síðan
fórum við Andri með góssið upp í
bústað þar sem þeir voru skreyttir
og málaðir og prýða sumarbústað-
inn bæði að utan og innan. Honum
fannst svo gaman að vesenast þetta
með okkur. Oft var minnst á þessa
fjöruferð á meðan veikindunum stóð
til að rifja upp eitthvað skemmtilegt.
Minningarnar hrannast upp líka
hér heima úr Grenilundinum. Hann
til dæmis vissi alltaf hvar nammið
var geymt og lét okkur óspart vita
af því. Hann átti sér marga uppá-
halds staði, jafnt úti sem inni, hér í
Grenilundinum. I bílskúmum hjá
afa var alltaf eitthvað að smíða.
Einnig sópuðu þeir bræður oft lauf-
ið í innkeyrslunni. Hér í Grenilund-
inum hittist fólkið í götunni, ásamt
bömum og bamabörnum, á hverju
sumri. Þar var Andri alltaf með.
Nágrannar fylgdust með honum í
veikindum hans enda pabbi hans al-
inn hér upp í götunni. Þegar við lít-
um til baka er margs að minnast.
Þessi litli sólargeisli gaf okkur
mikla gleði svo að við tölum ekki um
þegar eitthvað var um að vera hjá
fjölskyldunni. Elsku litli drengurinn
okkar, við viljum þakka þér fyrir
alla gleðina sem þú gafst okkur og
munum við geyma minningamar
um lítinn yndislegan dreng um
ókomna framtíð.
Elsku Smári, Kristín og Egill
Þorri okkar, megi góður Guð
styrkja ykkur í þessari miklu sorg.
Amma og afí í Grenilundi.
Elsku Andri minn. Guð blessi þig
og varðveiti þína sálu. Eg man þeg-
ar þú varst þreyttur þá fannst þér
gott að kúra hjá pabba og mömmu,
elsku vinur, og þér fannst gott að
láta Egill bróður þinn sofa hjá þér.
Eg bið góðan Guð að gefa ykkur
kraft í sorg ykkar, Smári minn og
Kristín mín og Egill Þorri minn.
Guð gefi ykkur ljós á vegi ykkar.
Við skulum fara með þessi vers:
Ó, sú náð að eiga Jesú,
einkavin í hverri þraut.
0, sú heill að halla mega
höfði sínu í drottins skaut
Láttu nú ljósið þitt
loga við rúmið mitt.
Hafðu þar sess og sæti
signaði Jesú mæti.
Elsku vinurinn minn.
Þín langamma
Katrín.
Elsku litli frændi minn, Andri
Freyr, er farinn frá okkur. Það er
nánast eitthvað sem er ekki hægt að
sætta sig við. Lítill ljúflingur sem
var að byrja að upplifa svo margt,
átti að byrja í skóla núna í haust og
var fullur af væntingum til lífsins.
Það var svo gaman að lifa en nú er
hann dáinn.
Hann barðist fyrir lífi sínu í sjö
mánuði, stundum rofaði til og þá
kom vonin. Nú þegar saga hans er
öll eru þessi sex ár með honum mér
svo óendanlega mikils virði í minn-
ingunni. Hann gat alltaf séð skop-
legar hliðar á tilverunni. Meira að
segja þegar hann var búinn að
missa hárið sitt, sneri hann alkunnu
lagi upp í grín og söng: „Kallar með
hár og krakkar með skalla." Svona
var hann Andri minn.
Hvert sinn sem augu mín lokast
Séégþig
Hlæjandi
Brosandi
Og hamingjusaman
Hjarta mitt tekur kipp
Og sorg mín sefast
Eg brosi
Eg þakka litla frænda mínum fyr-
ir samveruna og allt það fallega sem
hann kenndi mér.
Guðs englar geymi þig.
Elsku Smári, Kristín og Egill
Þorri, Guð gefi ykkur styrk í þess-
ari miklu sorg.
Þín frænka
Elínbjörg (Ella).
Lítill og fallegur drengur er lát-
inn eftir mjög erfið veikindi í rúma
níu mánuði frá greiningu sjúkdóms,
sem var krabbamein.
Það er hræðileg sorg sem kveður
dyra hjá allri fjölskyldunni og mikiU
missir. Hvemig getur lítið barn
veikst af krabbameini? Engin svör
fást við þvi. Læknar og hjúkrunar-
fólk gerðu allt sem í þeirra valdi
stóð til að ná tökum á meininu, en
allt kom fyrir ekki. Dugnaður
Andra Freys litla var einstakur,
hann barðist eins og hetja fram á
síðasta augnablik. Þessi litla hetja
hafði á orði síðustu vikuna sem
hann lifði, að þetta væri nú erfíðasta
meðferðin sem hann hefðu gengið í
gegnum. Það sýnir hve vel gefinn
Andri litli var. Hann var búinn að
mála svo fallegar myndir á spítalan-
um, bæði á silki og pappír, sem eru
komnar í ramma og fá að prýða
stofuna heima hjá Smára, Kristínu
og Agli litla, bróður hans, og fallega
flugvélin sem hann bjó til og hangir
í stofuloftinu hjá Svönu ömmu og
Væa afa. Þetta eru dýrgripir sem
þau eiga frá honum.
Elsku hjartans bömin mín, Smári
minn, Kristín mín, Egill Þorri minn,
Svana amma, Væi afi, Bogi afi,
langamma, föður- og móðurfjöl-
skyldur. Það er sárt að þurfa að
kveðja að sinni jafn yndislegt bam,
en huggun harmi gegn að hann
skuli vera laus við allar þjáningarn-
ar og lifi nú í dýrðarljóma Drottins,
umkringdur ástvinum sem komnir
voru á undan honum. Munið, að
hann Andri litli lifir hjá Guði og er
með ykkur alla tíð. Og allar fallegu
minningarnar eiga eftir að hjálpa
ykkur að græða sárin. Bið góðan
Guð að styrkja ykkur og blessa um
ókomin ár. Góður Guð vaki yfir litla
Andra Frey.
Legg ég nú bæði iíf og önd,
pfi Jesú, i þína hönd,
síðast þegar ég sofna fer
sitjti Guðs englar yfir mér.
(Haligrímur Pétursson.)
Anna Ingibjörg Benediktsdóttir
og fjölskylda, Grindavík.
Elsku Andri minn. Ég er búin að
reyna margsinnis að koma hugsun-
um mínum og tilfinningum á blað,
en stundum er vart hægt að tjá sig
með orðum. Þú hefur breytt tilvem
minni svo gríðarlega.
Augu mín hefur þú opnað fyrir
svo margbreytilegri fegurð manns-
ins. Kennt mér að þolinmæðin er
dyggð og að hún líkt og sannur
höfðingsskapur komi frá hjartanu.
Nærgætni þín og ástúð, líkt og
Iótusblóm með þúsundum blaða,
gladdi augu mín og hjarta óteljandi
sinnum.
Allt sem þú skapaðir með litlu
fíngrunum þínum var gert af ná-
kvæmni og öryggi, sem varð til þess
að allt varð eins og það átti að vera
og ekki öðruvísi.
Umhyggja þín fyrir öðrum, og þá
sérstaklega Agli, sýndi mér hvað
við emm öll einstök og dásamleg
eins og við emm. Og að þeir sem
kunna að elska em elskaðir þúsund-
falt til baka.
Hugrekki þitt og hetjulund hefðu
klætt hvern kóng með prýði og upp-
spretta þess er í hreinu hjarta.
Ég kveð þig nú, elsku litli vinur.
Þú átt alltaf stað í mínu hjarta. Það
er heiður að hafa átt frænda eins og
þig-
Að lifa er að elska, allt hitt dauði.
Og allt sem lifir er fætt af ástinni,
því að veröldin er sköpun hennar.
Það er hún sem vakti aflið,
sem stjómar viti og vilja mannsins
og vefiir örlagaþræði lífsins.
Það er hún sem gerir veröldina fagra,
því að hún er brosið á rúbínvörum kvöldsins
Og Ijós hinnar ódauðlegu gleði í augum
morgunsins.
Að hfa er að elska,
og sá sem einhver elskar getur aldrei dáið.
(Raddir morgunsins.)
Elsku Kiddý, Smári og Egill
Þorri. Megi Guð almáttugur vaka
yfir ykkur og styrkja á þessum erf-
iðu tímum.
Þín frænka
Erna.
„Þegar þú ert sorgmæddur, skoð-
aðu þá aftur hug þinn, og þú munt
sjá, að þú grætur vegna þess, sem
var gleði þín.“ (Kahlil Gibran.)
Þú sýndir það og sannaðir hvað
börn geta tekið miklum erfiðleikum
af æðmleysi, þú varst sannkölluð
hetja. Þrátt fyrir mikil veikindi
gastu oft séð spaugilegu hliðina á
hlutunum og gert að gamni þínu.
Ég vil þakka þér samverana, sem
þó varð alltof stutt, það er huggun
harmi gegn að vita þig nú hjá Lilju
ömmu. Vertu sæll, litli vin.
Nú saman leggja blómin blöð,
er breiddu faðm mót sólu glöð.
I brekkum fjalla hvíla hljótt
þau hafa boðið góða nóti
Nú hverfur sól við segulskaut
og signir geisli hæð og laut,
en aftanskinið hverfur hljótt,
það hefur boðið góða nótt
(Magnús Gíslason.)
Elsku Kiddý, Smári og Egill
Þorri, ég bið góðan Guð að styrkja
og styðja ykkur nú og um ókomna
framtíð.
Hvíl þú í friði, kæri frændi.
Þín frænka
Karólína.
Andri, mig langar að kveðja þig
með nokkmm orðum, litli vinur.
Andri minn, ég mun alltaf muna
eftir því þegar við vomm að kubba
á afmælinu hans Egils núna í haust.
Ég átti ekki til orð yfir það hvað þú
varst duglegur og nákvæmur, þú
vildir hafa legóið sem þú varst að
byggja alveg eins og myndin sýndi,
þetta var svo flott hjá þér. Þegar þú
varst á spítalanum hélstu alltaf
áfram að byggja úr legóinu, orðinn
mesti listasmiður. Duglegur, stillt-
ur, gáfaður og góður era allt orð
sem lýsa þér, hugprýði allra riddara
sögunnar barst þú í þínu hjarta og
þú verður okkur ljós í ókominni tíð.
Andri vinur, þér mun ég aldrei
gleyma.
Kiddý og Smári, þið eigið samúð
mína, Guð gefi ykkur og Agli litla
styrk.
Drottinn er minn hirðir,
mig mun ekkert
bresta.
A grænum grundum lætur
hann mig hvílast,
leiir mig að vötnunum,
þar sem ég má næðis njóta.
Hann hressir sál mína,
leiðir mig rétta vegu
fyrir sakir nafns síns.
Jafnvel þótt ég fari um
dimman dal,
óttast ég ekkert illt,
því að þú ert hjá mér,
sproti þinn og stafur hugga
mig.
(23. Davíðssálmur.)
Jóhann Ágúst (Jonni).
Þegar þú fæddist, Andri Freyr,
varstu kærkominn upphafspunktur