Morgunblaðið - 18.11.1999, Page 63

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
FIMMTUDAGUR 18. NÓVEMBER 1999 63 >
+ Valtýr Magnús
Helgason var
fæddur í Reykjavík
27. júní 1973. Hann
lést af slysförum 6.
nóvember sl. Utför
Valtýs fór fram frá
Fossvogskirkju
föstudaginn 12. nóv-
ember sl.
Elsku Valtýr. Þegar
við settumst niður til
að skrifa þessi kveðju-
orð til þín, kom svo
ótal margt upp í hug-
ann. Við vissum ekki
hvort við ættum að hlæja eða gráta
þegar við upplifðum aftur öll uppá-
tækin og stundirnar sem við áttum
saman, það er sárt að hugsa til þess
að þær verði ekki fleiri í þessu lífi.
Það var aldrei nein lognmolla í
kringum þig. Þeir sem þekktu þig
þekktu líka þín frægu skot, við þau
slapp enginn og þau hittu yfirleitt
beint í mark.
Þú varst alltaf mjög áberandi
persóna, þú gerðist meira að segja
svo frægur að skapa þitt eigið
tískufyrirbrigði sem við köllum
„Týratísku“ Þú varst mjög góður
vinur sem alltaf var hægt að leita
til. Vináttuböndin voru traust,
þrátt fyrir að samverustundunum
hafi óhjákvæmilega fækkað með
árunum. Stórt skarð hefur verið
hoggið í vinahópinn sem aldrei
verður fyllt.
Elsku Elín, Ai-on, Helgi, Marín,
Jón Bjarni, Alexander og Helgi
Björgvin við biðjum guð að gefa
ykkur styrk í þessari miklu sorg.
„Einstakur" er orð þegar lýsa á
því sem engu öðru er líkt,
faðmlagi eða sólarlagi
eða manni sem veitir ástúð
meðbrosi eðavinsemd.
„Einstakur" lýsir fólki
sem stjómast af rödd síns hjarta
og hefur í huga hjörtu annarra
„Einstakur á við þá
sem eru dáðir og dýrmætir
og hverra skarð verður aldrei fyllt.
„Einstakur er orðið sem best lýsir þér.
(Terry Femandez.)
Það var eins og að
standa með steypu-
klump á fótunum og fá
endalaus kjaftshögg
þegar ég frétti að þú
værir farinn frá okkur.
Það fyrsta sem ég hugsa um voru
uppátækin og prakkarastrikin hjá
okkur strákunum í nýja hverfinu.
Þær voru margar konurnar í hverf-
inu sem fengu smá sting þegar hóp-
urinn lét verða af öllum þeim kúnst-
um sem fundið var uppá. En við
strákarnir vorum bara að hafa ofan
af fyrir okkur, eins og að hanga í
gula kofanum og fara í hverfastríð,
safna á áramótabrennur og margt
fleira sem við ásamt þér, Valtýr
minn, fundum uppá og varst þú oft í
forystu fyrir litla hópnum í hverf-
inu. Það voru aldrei alvarlegar
stefnur sem voru teknar í þessum
málum og bæjarfélagið stendur
allavega heilt ennþá.
Valtýr minn, þú varst með gott
hjarta, stórhuga en lítið á köflum
og vildir aldrei neinum illt, en það
var svo sem aldrei nein lognmolla í
kringum þig. Þú lifðir hratt og
hafðir alltaf eitthvað íyrir stafni
eins og þú værir alltaf að drífa þig í
næsta verkefni.
Stóri gamli vinahópurinn er ekki
sá sami án þín, þú varst hrókurinn í
gleðinni, alltaf glottandi, hlæjandi,
og gerandi grín. Og þó við höfum öll
farið okkar eigin leiðir í seinni tíð
þá hittumst við oft og var alltaf
jafngaman að hitta þig, þú varst
alltaf til í allan pakkann sama hvað
var að gerast.
Það var gaman að sjá stolta
montna föðurinn í þér þegar Alex-
ander Aron fæddist, það geislaði af
þér gleðin og montið með himna-
gjöfina sem hann er og hvað þú
þroskaðist hratt eftir það, var gam-
an að sjá.
Ég bið Guð um að fylgja Elínu og
Alexander, foreldrum og bræðrum
þínum, öllum vinum og vanda-
mönnum í gegnum sorgina og
bjaytan veg framtíðar.
Ég kveð þig hinstu kveðju, Val-
týr minn, þú verður alltaf ljós í lífi
mínu og okkar allra.
Horfinn úr heimi augnablik
hverfur ei aftur þar við sit.
Lokar nú augum hinsta sinn
ílangaferðþangaðinn.
I töfralandið stígur þú
æðri slóðir sérðu nú.
Þúáttirvon
sem nú í flýti flýgur hjá
og átt í senn eilíft lif.
Friðuryfirþér
umlanganveg
sem sál þín snemma fer.
I huganum öll við fylgjum þér
með söknuði hvert sem lífið fer.
Þinn vinur,
Símon.
Elsku Valtýr, eða Týri, eins og
ég kallaði þig alltaf. Maður er sem
lamaður af þessari hryllilegu fregn
um að þú hafir þurft að kveðja svo
snögglega, svona ungur. En mig
langar bara til að skrifa nokkrar
línur.
Það var einn veturinn að ég og
Elín slógum öllu upp í kæruleysi,
hættum í skóla og skelltum okkur
vestur á Stykkishólm að vinna í
fiski. Þar vorum við með litla íbúð
sem við bjuggum í. Aður en langt
um leið vorum við búnar að kynnast
svolitlu af fólki og þar á meðal hon-
um Týra. Týri var orðinn tíður
gestur hjá okkur og ekki leið á
löngu þar til ég var orðin gesturinn
hjá þeim. Ég man svo vel eftir
stríðnispúkanum í honum Týra,
það var nú þannig að íbúðin sem við
vorum í var full af músum. Svo eitt
skipti þegar ég og Elín komum
heim úr vinnunni þá var hann Týri
búinn að stilla upp dauðri mús beint
fyrir framan útidyrnar. Svo eitt
sinn fyrir vestan vorum við að fara
að skemmta okkur, við Elín auð-
vitað búnar að klæða okkur upp og
allt það, ég fór í fínu háu leður-
stígvélin mín og leðurmussuna
mína, svakaleg gella, svo hittum við
Týra og fleiri og Týri horfir á mig
VALTÝR MAGNÚS
HELGASON
Við kveðjum þig,
kæri vinur, með sökn-
uði og biðjum góðan
guð að geyma þig, þín-
ir vinir ávallt
Erla, Rakel,
Þórey, Hafþór,
Bjarney, Elín
og Gerður.
NIKULASINGI
VIGNISSON
+ Nikulás Ingi
Vignisson fædd-
ist í Drammen í Nor-
egi 6. september
1978. Han lést í Ála-
sundi í Noregi 10.
október síðastliðinn
og fór útför hans
fram frá Fossvogs-
kapellu 22. október.
Það er svo erfitt að
skilja, að hann skuli
vera horfinn okkur,
þessi lífsglaði dreng-
ur, sem átti svo stóra
drauma um framtíð-
ina. Hann vildi búa sig undir hana
af ábyrgð eins og sýndi sig er
hann gekk til liðs við Samtök ungs
fólks gegn fíkniefnum. Starfaði
hann í þeim af heilum hug enda
þurfti Nikulás ekki fíkniefni til að
vera hann sjálfur. Þess vegna bast
hann vinaböndum mörgu ungu
fólki í samtökunum og áttu sum-
arbúðirnar á Utpya ekki minnstan
þátt í því.
Við minnumst „Skrástigen" á
Gol þar sem við kynntumst Niku-
lási tveggja ára gömlum. Þegar
þeir Thomas léku sér saman voru
þeir í sínum eigin heimi og það
myndaðist alveg sérstakt sam-
band á milli þeirra. Þótt þeir ættu
lengst af heima fjarri hvor öðrum
skipti það engu er þeir hittust.
Vináttan var söm og jöfn þótt
áhugamálin væru ólík.
Nikulás hafði mikinn áhuga á
leiklist og dansi og lét sig dreyma
um að læra dans í
Englandi.
Sumarið áður en
hann varð fjögurra
ára heimsótti hann
okkur hér í Álasundi
ásamt móður sinni og
ömmu. Síðan hafa
heimsóknirnar verið
margar, bæði hér og
á Gol.
Þegar strákamir
komust á unglings-
aldur ferðuðust þeir
saman einir en Niku-
lás átti^ marga vini
hér í Álasundi þar
sem hann bjó síðustu tvö árin.
Hér leið honum vel.
Vinir hans, hér í Álasundi og í
samtökunum í Ósló, fjölmenntu á
Gol til að vera við minningarat-
höfnina í Herad-kirkju og við vit-
um, að Sigurdísi þótti vænt um
það.
Nikulás hefur verið borinn til
grafar á Islandi. Okkur finnst það
vera langt í burtu en það var eðli-
legt, að hann ætti sína hinstu
hvílu þar. Hann var mikill íslend-
ingur en hér í Noregi var hann
líka góður Norðmaður. Að lokum
látum við fylgja nokkrar hugleið-
ingar, sem mamma hans færði í
ljóð:
Þú ert næstum eins og alfleygur
fugl; þú reynir styrk vængjanna,
tekst á við alvöru lífsins og nýtur
þín í leiknum. Þú svífur á milli
heima án þess að vita hverjum þú
tilheyrir. Stundum ber hugurinn
þig meira en hálfa leið, lengra en
getan leyfir. Þú reynir, þroskast,
vængjatökin eflast. Dag einn
sérðu takmarkið blasa við, tekur
til vængjanna og lýkur fluginu.
Turid M. Skytterholm
og fjölskylda.
Frágangur afmælis-
og minningargreina
MIKIL áhersla er lögð á, að handrit séu vel frá gengin, vélrituð eða
tölvusett. Sé handrit tölvusett er æskilegt, að disklingur fylgi út-
prentuninni. Það eykur öryggi í textameðferð og kemur í veg fyrir
tvíverknað. Þá er enn fremur unnt að senda greinarnar í símbréfi
(569 1115) og í tölvupósti (minning@mbl.is) — vinsamlegast sendið
greinina inni í bréfinu, ekki sem viðhengi.
Um hvern látinn einstakling birtist ein uppistöðugrein af hæfilegri
lengd, en aðrar greinar um sama einstakling takmarkast við eina örk,
A-4, miðað við meðallínubil og hæfilega línulengd, - eða 2.200 slög (um
25 dálksentimetra í blaðinu). Tilvitnanir í sálma eða ljóð takmarkast
við eitt til þrjú erindi. Greinarhöfundar eru beðnir að hafa skírnar-
nöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.
og kallar háum rómi: Batman! Þá
var mikið hlegið.
Ég minnist þess ekki að hafa far-
ið oft í Batman-dressið eftir þetta.
Við Ingimar eigum svo góðar
minningar þegar við fórum öll sam-
an í sumarbústað sem var nokkrum
sinnum, ég, Ingimar, Elín og Týri.
Ég man eitt skipti er við fórum á
Laugarvatn yfír eina helgina. Þar
spiluðum við fram á rauða nótt, það
var alltaf svo létt og þægilegt and-
rúmsloft því maður gat látið allt
gossa þegar Valtýr var nálægur.
Allt svo óþvingað, já bara allt látið
flakka og hlegið. Eitt sinn þegar
Týri og Elín buðu okkur í sumar-
bústað voru krakkamir með, Aron
litli og litla okkar. Týri sá sko fyrir
því að eitthvað yrði gert fyrir börn-
in. Við röltum öll á fótboltavöllinn
íyrir neðan og var Týri auðvitað
með fótboltann með sér. Þar man
ég svo vel eftir honum og Aroni
leika saman í fótbolta, það átti svo
vel við þá báða. Já Týri minn, þú
varst góður faðir. Það er svo skrítið
að hugsa til þess að við getum ekki
öll fjögur hist og spilað saman eitt-
hvert kvöldið eins og við vorum svo
oft búin að tala um að gera. En við
megum ekki gleyma dýrmætu
minningunum sem eru dýrmætari
en orð fá lýst, minningum sem eng-
inn tekur frá okkur.
Elsku Týri, öll hittumst við aftur
þegar okkar tími kemur. Ég veit að
nú líður þér vel og þú munt leiða
hönd hans Arons, litlu uppskerunn-
ar ykkar Elínar, í gegnum lífið.
Kom huggari, mig hugga þú,
kom, hönd, og bind um sárin,
kom, dögg, og svala sálu nú,
kom,sól,ogþerratárin,
kom, hjartans heilsulind,
kom,heilögfyrirmynd,
kom,ljós,oglýstumér,
kom,líf,erævinþver,
komeilífð,bakviðárin.
(Vald. Briem.)
Ég bið Guð og alla orku og krafta
að hjálpa ykkur, elsku besta Elín
mín og Aron, Marín, Helgi, Jobbi,
Alli og Helgi Björgvin, í þessari
hræðilegu sorg.
Erla og Ingimar.
+
Elskulegur bróðir okkar, mágur og frændi,
JÓHANNES ÓLAFSSON,
Norðurbrún 34,
Reykjavík,
verður jarðsunginn frá Grensáskirkju föstu-
daginn 19. nóvember kl. 15.00.
Þeim, sem vilja minnast hins látna, er bent á
Geðhjálp.
Sungin verður sálumessa í Karmelklaustri í Hafnarfirði
nóvember
kl. 15.00.
Oddný Ólafsdóttir Frederiksen, Jens Frederiksen,
Gestur Ólafsson, Monika Kuss,
Elín Þorgerður Ólafsdóttir, Grétar Ottó Róbertsson,
Jóna Ólafsdóttir, Helgi Valdimarsson,
Yngvi Ólafsson, Hrafnhildur Ásta Þorvaldsdóttir,
Óttar Ólafsson, Sigríður G. Valdimarsdóttir
- og systkinaböm.
+
Innilegar þakkir til allra, sem sýndu okkur
samúð, hlýhug og vináttu við andlát og útför
elskulegs eiginmanns míns, föður okkar,
tengdaförður, afa og langafa,
NJÁLS ANDERSEN
frá Sólbakka,
Vestmannaeyjum.
Halldóra Úlfarsdóttir,
María Njálsdóttir, Kolbeinn Ólafsson,
Úlfar Njálsson, Halla Hafsteinsdóttir,
Harpa Njálsdóttir, Atli Sigurðsson,
Jóhanna Njálsdóttir, Ragnar Óskarsson,
Pétur Njálsson, Andrea Gunnarsdóttir,
Friðrik Njálsson, Siw Schalin,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
ÞÓRARINN B. HJÖRLEIFSSON
frá Norðfirði,
sem lést á dvalarheimilinu Hrafnistu í Hafnarfirði fimmtudaginn 11. nóvem-
ber, verður jarðsunginn frá Fossvogskapellu föstudaginn 19. nóvember
kl. 15.00.
Fyrir hönd aðstandenda,
Hjördís Hólm Hermannsdóttir,
Jakob Hólm Hermannsson.
+
Faðir minn, tengdafaðir, fósturfaðir, afi og langafi,
MAGNÚS JÓNSSON,
Selási 26,
Egilsstöðum,
er lést á sjúkrahúsinu á Egilsstöðum 13. nóvember sl., verður jarðsung-
inn frá Egilsstaðakirkju laugardaginn 20. nóvember kl. 14.00.
Ármann Örn Magnússon, Erla Jónsdóttir,
Bjarghildur Sigurðardóttir,
Oddrún Sigurðardóttir,
fósturböm, barnabörn og langafabörn.