Morgunblaðið - 22.10.2000, Qupperneq 38

MORGUNBLAÐIÐ
38 SUNNUDAGUR 22. OKTÓBER 2000
-------------------------
MINNINGAR
KOLFINNA
PÉTURSDÓTTIR
+ Kolfinna Péturs-
déttir fæddist á
fæðingardeild Land-
spítalans í Reykjavík
5. niars 1996. Hún
lést á Bamaspitala
Hringsins Landspít-
ala mánudaginn 16.
oktéber siðastiiðinn.
Foreldrar hennar
eru Pétur Arni
Rafnsson og Ásta
María Reynisdóttir.
Systkini hennar em:
Sif, f. 1983, Reynir
Gísli f. 1991, d. 1992,
og Svanfríður Birna,
f. 1993.
Foreldrar Péturs
Bima Pétursdóttir og Rafn Júlíus
Jóhannsson frá Stykkishólmi og
foreldrar Ástu Maríu em Svan-
fríður Guðjónsdóttir og Reynir G.
Karlsson, búsett í Reykjavík.
titför Kolfinnu fer fram frá
Grafarvogskirkju mánudaginn
23. október og hefst athöfnin
klukkan 15.
Áma
eru
Gísli bróðir þinn tekur
vel á móti þér, það er
okkur örlítil huggun.
Þínir elskandi
foreldrar.
Kæra Kolfinna, litla
systir mín.
Eg er glöð fyrir þær
stundir sem við fengum
saman og það er erfitt
að skilja að þú sért far-
in frá okkur.
Ég man eftir þér í
sumar þegar þú sast í
stólnum þínum og
brostir til okkar, þú varst voða glöð
stelpa!
Nú þegar þú ert ekki lengur hjá
okkur mun ég sakna þín, en ég veit
að Guð passar þig og bróður okkar.
„Guð sækir sína bestu engla
fyrst.“
Þín stóra systir,
Sif.
Elsku besta litla englabarn.
Mikið var það nú sem þú kenndir
okkur á stuttri ævi þinni.
Skilyrðislausa ást, gleði yfir litlu,
eins og bara þessu yndislega snögga
brosi þínu sem bræddi mann þúsund
sinnum. Þá kenndir þú okkur að taka
engu sem sjálfsögðum hlut heldur
sjágleði og hamingju í mörgu smáu.
Otal margir komu að umönnun
þinni og fengu að kynnast þínu blíða
skapi. Langar okkur við þetta tæki-
færi að þakka öllu þessu yndislega
fólki sem hjálpaði okkur að annast
hana.
En nú þurfum við að kveðja þig
litla kúlukona og er það okkiu- ótrú-
lega sárt. En við vitum að Reynir
Elsku litla systir mín.
Ég er svo leið af því að þú ert farin
frá okkur og sakna þín mikið.
Þú sem varst svo mikið krútt. En
mamma segir að nú sértu að hlaupa
um og leika þér hjá Guði og Reyni
Gísla bróður okkar.
Gangi þér vel uppi hjá Guði, ég
veit hann passar þig vel fyrir okkur.
Ég elska þig alltaf.
Svana Bima.
Leiddu mína litlu hendi,
ijúfi faðir þér ég sendi,
bæn frá mínu brjósti sjáðu,
blíðiJesúaðmérgáðu.
Elsku Kolfinna frænka, nú ert þú
orðinn engill í alvörunni, alveg eins
og Reynir Gísli stóri bróðir þinn. Nú
getið þið hlaupið um og leikið ykkur
saman eins og við vorum vön að gera
í kringum stólinn þinn. Þér fannst
svo gaman þegar við vorum með læti
í kringum þig, en það gerðum við oft
og áttum auðvelt með, þvi okkur
fannst það líka svo skemmtilegt.
Þú sendir okkur alltaf svo fallegt
bros þegar við hvísluðum einhveiju í
eyrað þitt eða gáfum þér smátíma á
milli látanna, en svo varðstu líka leið
þegar við skildum þig eftir eina.
Við ætlum alltaf að muna eftir þér
elsku Kolfinna frænka.
Ég fel í forsjá þína,
Guð faðir, sálu mína
þvínúerkommnótt.
Um ljósið lát mig dreyma
ogljúfaenglageyma
öll bomin þín, svo blundi rótt
(M. Joch.)
Kær kveðja.
Þín frændsystkin,
Helena og Arnór Orn.
Kveðja frá frændfólki
Hvarsem éger,
engrnn það sér,
aðégþarfvin
sem hefur örlitla stund,
ætlaðamér.
Enginn sbin tíma gefur.
Guðhefurstund,
gleynúreimér,
Guð heyrir bænir allar.
Tárumíbros
breytirhannhér,
bamið sitt mig hann kallar.
Guð minn,égbið,
gættumínvel,
gefðu mér blessun þína.
Breyskurþóttsé,
fúsþérégfel
framtíðogvegumína.
(Lilja S. Kristj ánsdóttir.)
SIGRÍÐUR
PÉTURSDÓTTIR
+ Sigríður Péturs-
dóttir fæddist 1
Ólafsfirði 5. apríl
1944. Hún lést á
heimili sínu hinn 7.
október sfðastliðinn.
Foreldrar hennar
eru þau Ásta Sig-
valdadóttur frá Una-
stöðum, Hólahrcppi í
Skagafirði, f. 8. mars
1924, og Pétur Sig-
urðsson frá Reykhól-
um í Barðastrand-
arsýslu, f. 15. júlí
1920, d. 7. október
1972. Bræður henn-
ar eru þeir Sigvaldi Hólm Péturs-
son, f. 12. janúar 1943, og Sigurður
Pétursson, f. 1. apríl 1948.
Sigríður giftist
hinn 17. júní 1964
Karli Jónssyni. Þau
slitu samvistir. Börn
þeirra eru: 1) Guðrún
Ásta, f. 22. nóvember
1963. Maki hennar er
Guðmundur Birgir
Ivarsson, f. 11. októ-
ber 1964. Börn Guð-
rúnar Ástu eru þær
Fanney Norðfjörð, f.
15. febrúar 1985 og
Eva Karen, f. 27. jan-
úar 1997. 2) Karl
Andrés, f. 25. júní
1966. Maki hans er
María Árnadóttir, f. 16. septem-
ber 1960. Sonur þeirra er Krist-
mann, f. 24. nóvember 1996, en
fyrir á María synina Siguijón
Jónsson, f. 22. desember 1979 og
Árna Markús Jónsson, 3) Pétur, f.
23. ágúst 1973, barnlaus.
Fjölskylda Sigríðar bjó í Ólafs-
firði til ársins 1952 en fluttist það-
an til Hofsóss. Árið 1959 flytur
fjölskyldan frá Hofsósi til Reykja-
víkur. Frá Austurbæjarskólanum
varð Sigríður gagnfræðingur og
hún nam síðan í einn vetur við
Myndlistarskólann en hún var
mjög listræn í eðli sínu. Sigríður
starfaði hjá Barna- og fjölskyldu-
ljósmyndum og hafði þar þann
starfa að lita svart-hvítar ljós-
myndir. Var Sigríður með þeim
síðustu sem bjó yfir kunnáttu og
sinnti þessum starfa, áður en
breytt tækni í Ijósmyndun tók yf-
ir. Þá starfaði Sigríður um hríð á
teiknistofunni Hnit eða þar til
heilsa hennar brast.
Útför Sigríðar fór fram í kyrr-
þey frá Fossvogskapellu föstu-
daginn 13. október.
í þessum fáu og fátæklegu orðum
viljum við minnast Siggu frænku.
Siggu frænku voru gefnir margir
góðir hæfileikar og mannkostir.
Þannig gat hún á undraverðan hátt
töírað fram magnaða hluti nánast
upp úr engu og gilti einu hvort hún
dekkaði matborð með margvíslegum
kræsingum eða las ævintýri fyrir
böm þar sem hver persóna hafði sína
sérstöku rödd þvi listræn var hún
með afbrigðum. Glaðværð hennar
var einstök og það var alltaf mikið líf
og fjör í kringum hana. Hún hafði
sérlega smitandi hlátur og gat jafn-
vel fengið mestu þursa til þess að
brosa. En sitthvað er gæfa og gjörvi-
leiki, okkur er það ekki öllum gefið
að haga seglum eftir vindi.
Guð gef mér æðruleysi
tilaðsættamigviðþað
sem ég fæ ekki breytt,
kjark til að breyta
þvíseméggetbreytt,
og vit til að greina þar á milli.
(Reinhold Niebuhr.)
Góður Guð gefi Siggu frænku frið
en hinum líkn sem lifa.
Hólmfríður og Kristján Freyr.
Með þessum orðum vil ég minnast
Siggu frænku. Eitt sinn þegar ég
sem lítill krakki átti erfitt með svefn
var Sigga ekki lengi að bjarga mál-
um. Hún gaf mér „töfrakrem“ sem
átti að bera á andlitið og þá gengi allt
betur. Kremið virkaði. Það sem óvit-
inn vissi ekki og seinna kom í ljós var
að þetta var dós af Nivea-nætur-
kremi. Þó held ég að sannfæringar-
máttur Siggu hafi hér verið þyngri á
metum en innihald og gæði krems-
ins. Þessi minning er mér kær og
hugsa ég iðulega til Siggu þegar ég
ber „töfrakrem“ af einhverju tagi í
andlit mitt.
Allt eins og blómstrið eina
uppvexásléttrigrund
fagurt með fijóvgun hreina
fyrst um dags morgunstund,
á snöggu augabragði
afskoriðverðurfljótt,
lit og blöð niður lagði —
líf mannlegt endar skjótt.
(Hallgr.Pét)
Góður Guð gefi Siggu frænku góð-
an næturstað.
Margrét Sigurðardóttir.
Formáli minningargreina
ÆSKILEGT er að minningargreinum fylgi á sérblaði upplýsingar um
hvar og hvenær sá, sem fjallað er um, er fæddur, hvar og hvenær dáinn,
um foreldra hans, systkini, maka og böm, skólagöngu og störf og loks
hvaðan útför hans fer fram. Ætlast er til að þessar upplýsingar komi að-
eins fram í formálanum, sem er feitletraður, en ekki í greinunum sjálf-
um.
Mikil áhersla er lögð á, að handrit séu vel frá gengin, vélrituð eða
tölvusett. Sé handrit tölvusett er æskilegt, að disklingur fylgi útprent-
uninni. Það eykur öryggi í textameðferð og kemur í veg fyrir tvíverknað.
f;*
Elsku Kolfinna okkar, við kveðj-
um þig og þökkum þér samveru-
stundirnar. I hjörtum okkar lifir
minning um litla yndislega stúlku.
Ásta, Pétur, Sif og Svana, sorg
ykkar er djúp og sár, en þið eigið
góðar minningar sem munu gefa
ykkur styrk til þess að takast á við
lífið áfram. Við biðjum góðan Guð að
halda verndarhendi yfir ykkur og
styrkja.
Anna María, Davíð,
Unnur Edda,
Sveinn Amar og
Siija Katrín.
Mig setti hljóðan þegar ég frétti
að litla vinkona mín hefði kvatt okk-
ur.
Ég kynntist Kolfinnu fyrir um ári
þegar móðir hennar fór þess á leit
við mig að aka henni heim frá dag-
heimilinu. Það fór ekki fram hjá
neinum sem ungengust Kolfinnu
litlu, að með fallegu brúnu augunum
sínum tjáði hún tilfinningar sínar.
Ég votta foreldrum og öðrum að-
standendum innilega samúð og kveð
hana Kolfinnu með þessum vísum
sem lýsa samskiptum okkar þetta ár
sem við vorum samferða.
Við hittumst daga flesta
og ókum saman um stund.
Þér fannst það skemmtun besta
aðfaraávinafund.
Nú ertu farin, litla vina mín
lokið er jarðvistþinni.
En brosið blítt og augun þín
mér aldrei líða úr minni.
(Sólveig Jóna Jónsdóttir.)
Sigurður bflstjóri.
Með þessari litlu kvöldbæn viljum
við kveðja litlu frænku okkar.
Legg ég nú bæði líf og ðnd
ljúfí Jesús, í þína hönd,
síðast þegar ég sofna fer
sitji Guðs englar yfir mér.
Elsku Pétur, Asta, Svanfríður
Birna og Sif. Megi Guð styrkja ykk-
ur á þessum erfiða tíma.
Fjölskyldan
Dvergaborgum 8.
Til eru fræ, sem fengu þennan dóm:
að falla í jörð, en verða aldrei blóm.
Eins eru skip, sem aldrei landi ná,
og iðgræn lönd, er sökkva í djúpin blá,
og von, sem hefur vængi sína misst,
og varir, sem aldrei geta kysst,
og elskendur, sem aldrei geta mæst,
og aldrei geta sumir draumar ræsL
Til eru ljóð, sem lifna og deyja í senn,
og lítil böm, sem aldrei verða menn.
(Davíð Stef.)
Þær skyldur sem Guð leggur á
mennina eru margar og misjafnar.
Ásta María Reynisdóttir og Pétur
Rafnsson, foreldrar Kolfinnu Pét-
ursdóttur, hafa mátt bera þyngri
byrðar en flestir og bera nú til grafar
annað barn sitt.
Við, stöllur Ástu Maríu úr fótbolt-
anum og saumaklúbbnum, höfum
fylgst með uppvexti Kolfinnu og
þroska allt frá fæðingu hennar. Við
höfum dáðst að því af hve miklu
æðruleysi Ásta María og Pétur hafa
tekist á við þau erfiðu veikindi sem
hrjáðu Kolfinnu frá fæðingu, en þau
voru þau sömu og drógu bróður
hennar, Reyni Gísla, til dauða áður
en hann náði eins árs aldri. Þau
sýndu henni, líkt og Reyni Gísla, ein-
staka ást og umhyggju, byggðu sér
fallegt heimili þar sem hugsað var til
allra hennar þarfa í framtíðinni svo
hún, þrátt fyrir mikla fötlun, gæti al-
ist upp i faðmi fjölskyldu sinnar og
ástvina.
En eitt sinn verða allir menn að
deyja. Kolfinna mátti á rúmum fjór-
um árum takast á við erfiðari baráttu
en flestir þeirra sem langlífari eru
hafa tekist á við á sinni ævi. Dvöl
Kolfinnu hér á jörð kenndi öllum
þeim sem til hennar þekktu að taka
ekki heilsu og heilbrigði sem sjálf-
sagðan hlut, heldur að meta heilsuna
ofar öllu, enda er hún dýrmætasta
gjöf Guðs til okkar mannanna.
Við vottum Ástu Maríu, Pétri,
Svanfríði Bimu, Sif og öðrum ætt-
ingjum Kolfinnu okkar dýpstu sam-
úð og biðjum algóðan Guð að styrkja
þau í sinni miklu sorg.
Saumaklúbburinn.
Við í Smárahvammi kveðjum hana
Kolfinnu okkar með uppáhaldslag-
inu hennar.
Uppi á grænum, grænum himinháum hól,
sá ég hérahjónin ganga.
Hann með trommu, bomm, bomm,
bommborommbommbomm,
hún með fiðlu sér við vanga.
Þá læddist að þeim ljótur byssukarl og
miðaði í hvelli,
en hann hitti bara trommuna sem small,
og þau hiupu’ og héldu velli.
(Þýð. Hrefna Tynes.)
Hvíl í friði litla vina. Kæru for-
eldrar og systur, megi Guð vera með
ykkur og veita ykkur styrk.
Starfsfólk Smárahvamms.
Vertu sæl, vor litla, hvíta lilja,
lögð í jörð með himnafóður vilja,
leyst frá lífí nauða,
ljúf og björt í dauða
lézt þú eftir litla rúmið auða.
Vertu sæl, vor litla ljúfan blíða,
Lof sé Guði, búin ertu’ að stríða.
Upp til sælu sala
saklaust bam án dvala.
Lærðu ung við engla Guðs að tala.
(Matt Joch.)
Elsku Ásta, Pétur, systur og aðrir
aðstandendur, við vottum okkar
innilegustu samúð og megi Guð
styrkja ykkur í sorginni. Við munum
geyma minninguna um litlu stúlkuna
ykkar með brúnu, fallegu augun og
bjarta brosið sitt. Guð geymi hana.
Legg ég nú bæði líf og önd,
ljúfi Jesús, í þína hönd,
síðast þegar ég sofha fer
sitji Guðs englar yfir mér.
(Hallgr.Pét)
Starfsfólk Skammtíma-
vistunar, Álfalandi 6.
Elsku Kolfinna okkai’.
Þökkum kærlega fyrir samveruna
sem við áttum á Bangsadeild. Minn-
ing okkar um þitt fallega bros og
stóru brúnu augun þín mun fylgja
okkur um ókomna framtíð. Nærveru
þinnar er sárt saknað af öllum á
Bangsadeild. í huga barnanna á
deildinni ert þú orðin engill sem get-
ur hlaupið og flogið á himnum.
Ásta, Pétur, Svana og aðrir að-
standendur, við vottum ykkur samúð
á þessum erfiðu tímum.
Legg ég nú bæði líf og önd,
ljúfi Jesú, í þina hönd,
síðast þegar ég sofna fer
sitji Guðs englar yfir mér.
(Hallgr.Pét.)
Starfsfólk Bangsadeildar,
Múlaborg.
Vemdi þig engiar, elskan mín,
þá augun fögru lykjast þín,
líði þeir kringum hvílu hljótt
á hvítum vængjum um miðja nótt
(StTh.)
Á morgun kveðjum við litla vin-
konu okkar, Kolfinnu Pétursdóttur.
Upp í hugann kemur vísa sem
hefst þannig: „Þetta litla ljósið mitt
það skal lýsa bjart“. En það var ein-
mitt rétt fyrir jólin í fyrra að Kolfinna
tók þátt í skemmtun í Lyngási og fór
upp á svið ásamt hinum bömunum
með ljós í hendi og starfsfólkið söng
„þetta litla ljósið mitt“.
Við minnumst Kolfinnu eins og
ljósgeisla. Fallegri augu og fallegra
bros var vandfundið. Við minnumst
líka þrautseigjunnar og þolinmæð-
innar þegar henni leið illa, en alltaf
var samt stutt í brosið og góða skapið.
Mér er sem leggi ég lófann
á litla höfuðið þitt,
biðjandi Guð að geyma
gullfagrabamiðmitt.
(B. Gröndal.)
Við biðjum góðan Guð að vernda
og varðveita Kolfinnu litlu og styðja
og styrkja Ástu, Pétur, Sif og Svönu,
einnig afana, ömmurnar og aðra
aðstandendur.
Vinir á stofu A, Lyngási.