Morgunblaðið - 22.10.2000, Blaðsíða 40

40 SUNNUDAGUR 22. OKTÓBER 2000
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
+
Innilegustu þakkir til allra þeirra, sem sýndu
okkur hlýhug og vináttu viö andlát og útför eig-
inmanns, föður okkar, tengdaföður og afa,
ALBERTS STEFÁNSSONAR
skipstjóra,
Miðgarði,
Fáskrúðsfirði.
Guðrún Einarsdóttir,
Stefán Albertsson, Snjólaug Valdimarsdóttir,
Þórhildur Albertsdóttir, Elías Ólafsson,
Margrét Albertsdóttir, Guðmundur K. Erlingsson,
Kristín Björg Albertsdóttir
og afabörn.
+
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu
okkur samúð, vináttu og hlýhug við fráfall og
útför ástkærrar móður okkar, tengdamóður,
ömmu og langömmu,
JÓNÍNU ANTONSDÓTTUR,
Ægisstíg 4,
Sauðárkróki.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Sjúkrahúss
Sauðárkróks.
Birna Árnadóttir, Bjarni Birgir Þorsteinsson,
Sigríður Árnadóttir, Örn Arason,
Rögnvaldur Árnason, Ingibjörg Sigurðardóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Innilegar þakkir fyrir hlýhug og vináttu við frá-
fall föður okkar, tengdaföður og afa,
JÓHANNESAR MARKÚSSONAR
fiugstjóra.
Kolbeinn Jóhannesson, Erna S. Sigurðardóttir,
Helga Jóhannesdóttir, Hjörtur Grétarsson,
Ingileif Jóhannesdóttir,
Edda Jóhannesdóttir, Eiður S. Eiðsson
og barnabörn.
+
Innilegar þakkir til allra þeirra, sem sýndu okk-
ur samúð og vináttu við andlát og útför
ÞÓREYJAR D. BRYN JÓLFSDÓTTUR,
hjúkrunarheimilinu Skógarbæ.
Sérstakar þakkir fá starfsmenn Efstabæjar í
Skógarbæ fyrir einstaka hlýju og góða um-
önnun síðustu árin hennar.
Leifur Pétursson, Elsa Vilhjálmsdóttir,
Ottó Ö. Pétursson, Sigríður Hannesdóttir,
Guðrún Bergmann, Árni B. Guðmundsson,
Þórður H. Bergmann, Sigríður Eggertsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
' Lokað
Verslun okkar verður lokuð mánudaginn 23. október frá
kl. 9.00-14.00 vegna jarðarfarar SESSELJU DAVfÐSDÓTTUR.
Kjötborg,
Ásvallagötu 19.
Blómaskreytingar við öll tilefni
Opið til kl. 19 öll kvöld
Blómastofa
Friðfinns,
Suðurlandsbraut 10,
sími 553 1099, fax 568 4499.
SIGRÍÐUR
BOGADÓTTIR
+ Jónína Sigríður
Bogadóttir fædd-
ist í Flatey 26. nóv-
ember 1907. Hún lést
3. október síðastlið-
inn. Foreldrar henn-
ar voru Bogi Guð-
mundsson kaup-
maður, bóndi og
smiður í Flatey og
kona hans Sigurborg
Ólafsdóttir hús-
freyja. Sigríður var
fjórða í röð 11 systk-
ina. Náðu 10 fullorð-
insaldri og lifa nú eft-
ir tveir yngstu bræð-
umir. Systkinin talin í aldursröð
voru: Guðmundur, f. 1903; Ólafía
Guðrún, f. 1904, dó á 1. ári; Ólafía,
f. 1905; Jónína Sigríður, f. 1907;
Yngvi, f. 1909, Lára, f. 1910;
Sturla, f. 1913; Þórður, f. 1915;
Kristín, f. 1916; Sigurberg, f.
1918, Jón, f. 1923.
Sigríður ólst upp í Flatey hjá
foreldmm sínum ásamt systkina-
hópnum. Uppkomin fór hún
Mig langar að setja á blað nokkur
orð til minningar um hana Sigríði
föðursystur mína.
Mín fyrstu tæp átta æviár sem ég
átti í Flatey eru mjög sterk í minn-
ingunni. Bæði sökum þeirrar nátt-
úrufegurðar sem eyjarnar sköpuðu,
þeirra lifnaðarhátta sem enn voru
við lýði þar og ekki síst hins litríka
mannlífs sem þar var. Ein af þessum
persónum var Sigga. Það var altaf
mikið um að vera í Flatey á þessum
árum, þó er einn atburðir sem stend-
ur mér enn ljóslifandi fyrir hugskots
sjónum. Mín fyrsta minning um
Vertshúsið. Pabbi og Sigga leiddu
mig inn í herbergið inn af stofunni,
inn að sjúkrabeð hennar ömmu og
áttum við þar ógleymanlega stund
saman. Ég áttaði mig ekki á því fyrr
en mörgum árum seinna hvaða áhrif
veikindi og fráfall ömmu hafði á líf
Siggu. Sigga hafði, eins og systur
hennar höfðu gert, farið „suður“ til
að vinna en komið vestur um slátt og
sláturtíð. Síðan hætti Sigga að fara
„suður“. Bræður hennar og systur
flytjast frá Flatey hvert af öðru en
hún verður eftir í föðurhúsum og
tekur að sér heimilishaldið og geng-
ur Dinna í móðurstað. Þannig man
ég Siggu. Eitthvað að sýsla í eldhús-
inu í Vertshúsi, passa uppá þá afa og
Dinna eða lesa dönsku blöðin. Sigga
las mikið enda varð hún bókasafns-
stundum til höfuð-
borgarinnar og var
þar bæði í vistum og
fiskvinnu. Ung að
aldri varð hún fyrir
þeim heilsubresti að
eftir það þoldi hún
aðeins takmarkaða
vinnu. Ilentist hún
því á heimili for-
eldra sinna og tók
við húsmóðurhlut-
verkinu við lát móð-
ur sinnar 1956. Þá
gekk hún og í móð-
urstað fóstursyni
þeirra og dóttursyni,
Kristni Breiðfjörð (Dinna). Um
árabil var hún bókavörður við
Bókasafnið í Flatev. Bogi dó 1965,
en Sigríður og Kristinn fluttu suð-
ur 1980. Bjuggu þau fyrst saman í
Hátúni og hún þar til æviloka en
hann hefur seinni ár búið í öðru
sambýli á vegum Öryrlgabanda-
lagsins.
Útför Sigríðar fór fram frá
Laugarneskirkju 13. október.
vörður í bókasafninu í Flatey. Það
var gott að koma í heimsókn til
Siggu. Iðulega gaukaði hún kandís-
mola eða einhverju góðgæti að okkur
krökkunum og alltaf hafði hún eitt-
hvað til að gefa okkur, þótt það væri
ekki annað en fallegur steinn sem
hún hafði fundið. Henni þótti mikil-
vægt að geta glatt okkir.
Einu sem þegar ég var í heimsókn
í Flatey með fjölskylduna mína og
var að kveðja Siggu þótti henni það
miður að „núna ætti hún bara ekkert
til að gefa mér hvað þá drengjunum
þínum“. Sigga var alltaf vel til höfð.
Ég man aldrei eftir henni öruvísi til
fara en þannig að hún væri tilbúin að
taka á móti hvaða heimsborgara sem
var, enda var hún sannur heimsborg-
ari sjálf, þótt hún hafi aldrei farið
lengra að heiman en „suður“ til
Reykjavíkur. Það má með sanni
segja að þau Sigga og Dinni hafi siglt
með síðasta skipi suður því þau voru
síðust af Flateyingunum sem fluttu
þaðan áður en nýir bændur hófu bú-
skap á eyjunni. Mér er minnisstætt
að í einu af mörgum bréfum sem
Sigga skrifaði mér frá Flatey segir
hún að þau Dinni séu einu manneskj-
urnar í plássinu og um jólin hafi þau
varla séð eina einustu manneskju
sökum snjóþunga og óveðurs sem af
var þeim vetri.
Jæja frænka, nú þegar þú ert
gengin á vit feðra þinna vil ég kveðja
þig í hinsta sinn. Þú varst stór hluti
af minni tilveru og ein af þeim mann-
eskjum sem mótaði mig í bernsku.
Ég er þakklátur fyrir þær samveru-
stundir og þær minningar sem þú
skilur eftir í huga okkar allra. Guð
geymi þig, frænka.
Guðjón Sigurbergsson
og fjölskylda.
Fyrstu kynni mín af Siggu Boga
voru að ég á stráklingsárum kom í
fylgd mömmu minnar inn til hennar.
Ég þáði þar víst einhverjar góðgerð-
ir. Þær áttu eftir að verða meiri
seinna.
Það fór vel á því að hlusta á rödd
hennar í útvarpinu tveim dögum eft-
ir að hún var jarðsett. Þá var endur-
tekinn þáttur frá 1961. Stefán Jóns-
son fréttamaður á ferð um eyjarnar
talaði þar m.a. við Sigríði Bogadótt-
ur, bókavörð í Flatey.
Sigga var mótuð af möguleikum
sinnar kynslóðar, sem ólst upp við
þann aga, sem þurfti til að nýta allt
sem nýtt varð. Hún sagði mér hve
henni fannst tilfinningin skrýtin þeg-
ar hún sem stálpaður krakki steig á
gras í fyrsta sinn. Ég trúði því að
vísu varla að rétt væri, en hún trúði
því sjálf. Það segir mér að krökkun-
um hafi hreint ekki verið leyft að
vera neitt að traðka grasið að nauð-
synjalausu. Malarbornir stígar og
fjörur hafa orðið að duga sem leik-
vangur um gróandann. Veturnir
hafa síðan boðið upp á rýmra svið.
Á árunum kringum 1970 átti ég
heima í Flatey. Á þeim árum voru
þar enn 20-30 manns búandi. Ég lét
mig einhverntíma hafa það að orða
svo frá sjónarhóli fjármanns, að
Sigga og Dinni væru þau einu sem
eftir væru af gamla Flateyjarstofn-
inum. Það var rétt, þau voru inn-
fædd. Hitt fólkið aðflutt.
Sigga Boga, formföst, yfirlætis-
laus, alúðleg, setti svip sinn á þennan
hóp. Ekki mun hafa verið á al-
mannavitorði fyrr en þá, er þessi
hópur fór að halda með sér þorra-
blót, að Sigga lumaði á hagmælsku.
Fram voru reiddir léttmælisbragir
hennar um lífið á líðandi stundu og
gleyptir með þorramatnum við mikið
smjatt.
Hún kunni ýmsu að miðla, lesin og
fróð. Bókavarðarstarfið hafði fært
henni sitthvað. Kóngafólkið úti um
Evrópu talaði hún um eins og fjöl-
skyldu sína. - Og reynd. - Á Reykja-
víkurárum hennar fyrr, var sjóleiðin
Reykjavík-Flatey algengasti ferða-
mátinn. Hún lenti tvisvar í skip-
strandi á þessum ferðum sínum.
Kannski höfðu þeir hlutir á dag-
ana drifið sem gerðu hana veður-
hrædda. Óttinn rak hana á annarra
fund til að leita gistingar ef veður
voru válynd á veturna.
Hún var sumarsins barn og nátt-
úruskoðari. Týndi steina og skeljar
um allar fjörur, sem hún prýddi
heimili sín bæði með. Já, þau voru
tvö. Á hverju vori flutti hún bústað
sinn um þvera Skansmýri og bjó í Al-
heimi sumarlangt. Fyrir henni var
þetta eins og að búa í sveitinni á
sumrin. Fjölskyldan átti bæði Al-
heim og Vertshúsíbúðina. Svo er
enn.
Sigga var aldrei að apa neitt,
meirihlutanum til þægðar. Ein-
hverntíma var fólk að bera saman
bækur um hver farfugl væri mestur
vorboði. Einkennisfugl Flateyjar,
ritan, fékk víst atkvæði margra, en
Sigga galt maðkaflugunni sitt.
Já, hún miðlaði ýmsu. Það varð
aldrei erindisleysa úr að renna í eld-
húskrókinn hjá henni og doka stund.
Kannski er stærsta erindið enn
ónefnt. Það var að glomma í sig
hverja sneiðina af annarri af jólakök-
unni hennar góðu. Engin kerling
önnur gerði aðra slíka. Hvort mun
uppskriftin nú týnd og gleymd er
hún er öll? Eða réð handverkið hér?
Verkið lofar meistarann.
Sigga og Dinni voru ákveðin ein-
ing innan heildarinnar í Flatey þess-
ara ára.
Gott er það að vita að hann býr nú
við atlæti og félagsskap sem honum
hentar. Ég tiúi að enn eigum við eft-
ir að sjást í Flatey. Honum og öðrum
ættingjum Siggu sendi ég kveðju
mína í minningu hennar.
Jóhannes Geir Gfslason.
Frágangur afmælis-
og minningargreina
MIKIL áhersla er lögð á, að handrit séu vel frá gengin, vélrituð eða
tölvusett. Sé handrit tölvusett er æskilegt, að disklingur fylgi útprent-
uninni. Það eykur öryggi í textameðferð og kemur í veg fyrir tvíverknað.
Þá er enn fremur unnt að senda greinarnar í símbréfi (569 1115) og í
tölvupósti (minning@mbl.is). Nauðsynlegt er, að símanúmer höfundar/
sendanda fylgi.
Um hvern látinn einstakling birtist formáli, ein uppistöðugrein af
hæfilegri lengd, en aðrar greinar um sama einstakling takmarkast við
eina örk, A-4, miðað við meðallínubil og hæfilega línulengd, - eða 2.200
slög (um 25 dálksentimetra í blaðinu). Tilvitnanir í sálma eða ljóð tak-
markast við eitt til þrjú erindi. Greinarhöfundar eru beðnir að hafa
skírnarnöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.
LEGSTEINAR
Komið og skoðið
í sýningarsal okkar eða
fáið sendan myndalista
MOSAIK___________________
Hamarshöfði 4, 112 Reykjavík
sími: 587 1960, fax: 587 1986