Morgunblaðið - 30.12.2000, Blaðsíða 43

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
LAUGARDAGUR 30. DESEMBER 2000 43
+ Kristm Karítas
Þórðardóttir
fæddist í Vestmanna-
eyjum 18. mars 1941.
Hún lést á líknar-
deild Landspítalans í
Kópavogi 20. des-
ember síðastliðinn
og fór útför hennar
fram frá Bústaða-
kirkju 29. desember.
Vegna mistaka við
vinnslu blaðsins birt-
ust tvær af eftirfar-
andi greinum undir
rangri fyrirsögn.
Hlutaðeigendur eru
beðnir velvirðingar á mistökun-
um.
Nokkrum dögum fyrir fæðingarhá-
tíð frelsarans, hátíð ljóss og friðar,
barst okkur sú fregn að Stína hefði
kvatt þennan heim. Sú fregn kom
okkur ekki á óvart þótt maður sé í
raun alltaf jafn óviðbúinn dauðanum.
Við glöddumst líka í hjarta okkar yfir
því að hún fékk lausn frá því mikla
stríði sem hún háði og dregur margan
manninn til dauða langt um aldur
fram. En þegar kallið kemur má eng-
inn sköpum renna og við forum jafn
snauð úr þessum heimi og Jesúbamið
sem fæddist í Betlehem. Stína var
einstaklega hlý og glaðlynd kona og
rækti starf sitt á Símanum af ein-
stakri kostgæfni svo að aðdáunarvert
var, en þar starfaði hún með okkur í
yfir þrjátíu ár. Hún var listmálari af
Guðs náð og eigum við mörg okkar
málverk eftir hana sem verða okkur
dýrmætari eftir því sem árin líða.
Einnig gaf hún okkur málverk sem
prýða vinnustað okkar og við minn-
umst hennar með þökk og virðingu
þegar við lítum þau augum.
Við vottum eiginmanni hennar,
bömum og öllum aðstandendum okk-
ar dýpstu samúð.
Vinnufélagar á Símanum.
Elsku Stína, þá er komið að kveðju-
stund. Þetta er búinn að vera erfiður
tími undanfama átta mánuði en þú
sýndir mikla þrautseigju og barst þig
vel þótt verkir hafi þjakað þig. Alltaf
geislaði góðmennska og þakklæti úr
andliti þínu. Þú varst heilsteypt per-
sóna og það var engin feyra í steyp-
unni heldur var hún úr gulli. Eg rifja
upp þegar við Bjöm Andri komum og
heimsóttum þig í sumar og í haust og
hann sat í fanginu á þér og brosti og
hjalaði. Þú áttir auðvelt með að fá
hann til að brosa enda hefur hann nú
alveg skynjað, þótt ekki væri nema
nokkura mánaða, að þar væri góð
manneskja sem alveg væri hægt að
treysta þó að hann færi úr fanginu á
mömmu sinni. Þú hafðir svo mikið
yndi af því að hitta hann og ef hann
var ekki með í heimsóknunum vorum
við oftar en ekki að ræða um hann og
bamauppeldi og þú að segja mér frá
hvemig hefði verið þegar þín böm
vora lítil. Með þakklæti fyrir að hafa
fengið að kynnast þér og eytt stund-
um með þér undanfama mánuði votta
ég ykkur, Einar, Einar Þór, Magga,
Sólveig, Þórður og Beggi, mína
dýpstu samúð og vona að Guði styrki
ykkur í sorginni.
Þóégsélátin
harmið mig ekki með tárum.
Hugsið ekki um dauðann
rneðharmiogótta.
Égersvonærri
að hvert tár snertir mig og kvelur
þó látna mig haldið.
En þegar þið hlæið og syngið
meðglöðumhug
lyftist sál mín upp í mót til ljóssins.
Verið glöð og þakklát
fyrir allt sem lífið gefiir
ogþólátinsé
tek þátt í gleði ykkar yfir iífinu.
(Höf.ók.)
Sigríður Bjömsdóttir.
Hún átti hvorki landamæri né
æskustöðvar. Slíkt verður ekki sagt
um margar mannverur í heiminum.
Stína systir mín átti
smáar æskustöðvar á
eystri hluta Heimaeyj-
ar, sem nú er undir
hraunmassa og er horf-
ið að eilífu;
Ó,gamlagatanmín,
ég glaður vitg'a þín
og horfhar stundir heilsa
mér.
(ÁsiíBæ.)
Það vora forréttindi
að alast upp í Eyjum,
þar býður náttúran
uppá ævintýraheim á
flestum sviðum. Þótt
veðrahamur sé þungur kom það fyrir
að Stórhöfði lagðist í fílu þegar lognið
var sem hávaðasamast og ekki bærð-
ist hár á höfði meðan aldan og berg-
mál fjalla unnu saman, svo útkoman
var besta logn í heimi. Þama áttum
við systur samleið sem eðlilegt er þar
sem hún var fimm árum yngri og era
þessi ár bæði samtvinnuð og sterk.
Það er furðulegt hvað eldri systkin
geta sýnt mikla harðstjóm, hún upp-
fyUti allar mínar kröfur og stundum
meira, en árin liðu og Noregur féU,
það var komið að skuldadögum og
uppgjörið sýndi skapgerð hennar sem
var sko sterk og heUsteypt, skápgerð
sem mátti treysta á í blíðu og stríðu.
Ein sterkasta minningin sem bund-
in er við Stínu er þegar við gengum
eitt sinn út á Hafhargarð. Við voram
nokkur böm saman, það var háflæði
og sjórinn pusaðist inn á garðinn ann-
að kastið, allt í einu dettur hún út af
garðinum og niður eftir haUanum sem
gengur út í sjó, ég veit ekki hvemig
ég dröslaði henni upp rennblautri og
skjálfandi en þessi minning er svo
skelfíleg að ég á aUtaf eftir að endur-
lifa hana.
Við systkinin áttum því láni að
fagna að eiga reglusamt heimUi þar
sem við gengum áhyggjulaus inn í
ljósið. Það var ekki út í hött að eitt
bamabam foreldra minna var visst
um að afi væri skyldur guði vegna
Jesúmynda sem héngu á veggjunum.
Mörgum stundum eyddum við í
Landakirkju þar sem faðir okkar var
meðhjálpari í áratugi. Hér fylgir saga
sem sýnist kannski væmin, það gerir
ekkert tíl, það er nóg af hinu. Stína
kom grátandi heim dag einn og var
ástæðan sú að kona ein í bænum hafði
heUt sér yfir hana í bræði og dró for-
eldra okkar inn í umræðuna á nei-
kvæðan hátt, þessi kona var ógæfu-
söm og bjó við óreglu og fátækt og
hefur bamið sjálfsagt verið á ferðinni
á röngum stað á röngum tíma.
Mamma og pabbi hlustuðu en sögðu
ekki orð. Þetta var um vetrartíma og
um kvöldið komu þau með strigapoka
sem í var saltkjöt og fleira matarkyns
og við systur beðnar um að fara með
pokann í skjóli myrkurs og skUja
hann eftir í forstofunni og mátti eng-
inn sjá okkur. Ég þarf ekki að taka
það fram að pokann átti umrædd
kona að fá. Við systur harðneituðum
' 31 ómabúðín
öa^ðskom
. v/ Uossvogskirkjugarð ,
V Sími. 554 0500 /
að fara, en á endanum drösluðum við
pokanum á sinn stað og vora hvorki
kristUegar né kærleiksnkar kveðj-
umar sem fylgdu sendingunni frá
okkar hálfu. Við Stína ræddum þenn-
an atburð stundum og voram sam-
mála um að þegar Gróa á Leiti birtist
þá mætti pokaskrattinn með.
Æskuminningamar era sterkar,
þessi fátæklegu orð era rituð í anda
okkar systra, hún bjó yfir hárfínum
húmor sem fáum er gefinn, þess
vegna gladdi þessi minning okkur oft.
Það er sólríkur sumardagur í Eyj-
um, nú skyldi skemmta sér og það var
gert af heilum huga. Dagurinn byrjar
á bamamessu kl. 11 í Landakirkju,
Betel kl. 14 þar sem sungið var Mitt
líf er í frelsarans hönd, síðan bíó kl.
15, sem var toppurinn á deginum, en
þá voram við dregnar niður á jörðina,
mamma skipaði okkur að vera úti í
guðsgrænni náttúrunni. Við gáfum
ekki mikið fyrir guðsgrænkuna þegar
ævintýri var á næsta leiti. Var nú lagt
úr vör til að fjármagna fyrirtækið.
Ekki þýddi að leita til föðurhúsanna í
þetta skipti vegna veðurs og var
brennt á rúntinn í leit að Grfmi bróð-
ur sem alltaf átti pening. Þegar bíóið
var búið var oftast eitthvað að gerast
á Stakkagerðistúninu, lúðrasveitin
með Hreggvið og stóra lúðurinn í
broddi fylkingar eða hvítasunnu-
messa með söng og gleði. Kl. 20:30
var samkoma í KFUM og KFUK og
þangað var skundað, þar endaði dag-
urinn í stanslausum hlátri sem stafaði
af þreytu og skemmtanafíkn. Voram
við kurteisislega beðnar um að yfir-
gefa guðshúsið og koma okkur í bælið
sem við gerðum með gleði. Hvað stóð
svo eftir? Einar í Betel sagði; „guðs-
orð lætur ekki að sér hæða. Sáðkomið
gerir sitt gagn“.
Stína kynntist eiginmanni sínum,
Einari Norðfjörð, í Reykjavík árið
1966, heimili þeirra er á Osabakka 11 í
Reykjavík, þangað fluttu þau eftir
gos, keyptu foreldrar okkar neðri
hæðina og áttu því láni að fagna að
vera í skjóli þeirra í 11 ár eða þangað
til þau neyddust til að fara á stofnun
vegna sjúkleika. Heimilið var staður-
inn hennar Stínu, þar vildi hún vera,
starfa að list sinni, list sem prýðir
mörg heimili á íslandi, málverk, mál-
aður rekaviður og teikningar. Það lék
allt í höndunum á henni, ég reyndi að
hvetja hana en gallinn var sá að hún
misskildi sjálfa sig. Bömin og eigin-
maðurinn vora í fyrirrúmi. Einar Þór,
elsti sonurinn, átti afinæli á dánar-
degi móður sinnar og lést hún á sama
tíma og hann fæddist fyrir 33 áram.
Hann og Margrét sambýliskona hans
eiga vona á sínu fyrsta bami um ára-
mót og fyrsta bamabami fjölskyld-
unnar. Síðan koma Sólveig, Þórður og
Bergsteinn, sem ég kalla alltaf Best-
an minn. Ég verð að skjóta hér inn
smá monti að Besti er búinn að vinna
ótal afrek á vegum skáklistarinnar,
maður hampar sínum.
Elsku Einar minn, hvað þið vorað
öll góð við hana allan veikindatímann
og alla tíð.
Dýpt guðdóms er langt ofar okkar
skilningi, er það furða þótt okkur sé
boðið að trúa eins og bamið.
Ég lifi og þér munuð lifa.
Ellý Þórðardóttir.
já |k
l G‘ w ARÐHETMA ABÓD■STEKKJAHBA SÍMI 540 3320 kR j
^ - ^
KRISTÍN KARÍTAS
ÞÓRÐARDÓTTIR
Frágangur afmælis-
og minningargreina
MIKIL áhersla er lögð á, að handrit séu vel frá gengin, vélrituð eða
tölvusett. Sé handrit tölvusett er æskilegt, að disklingur fylgi útprent-
uninni. Það eykur öryggi í textameðferð og kemur í veg fyrir tvíverknað.
Þá er enn fremur unnt að senda greinarnar í símbréfi (569 1115) og í
tölvupósti (minning@mbl.is). Nauðsynlegt er, að símanúmer höfundar/
sendanda fylgi.
Um hvem látinn einstakling birtist formáli, ein uppistöðugrein af
hæfilegri lengd, en aðrar greinar um sama einstakling takmarkast við
eina örk, A-4, miðað við meðallínubil og hæfilega línulengd, - eða 2.200
slög (um 25 dálksentimetra í blaðinu). Tilvitnanir í sálma eða ljóð tak-
markast við eitt til þrjú erindi. Greinarhöfundar era beðnir að hafa
skírnarnöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.
SIGURBIRNA
HALLDÓRA
BALDURSDÓTTIR
+ Sigurbirna Hall-
dóra Baldurs-
dóttir fæddist á ís-
ólfsstöðum á
Tjörnesi í Suður-
Þingeyjarsýslu 13.
maí 1938. Hún lést á
heimili sínu, Tún-
götu 40, Siglufirði,
17. desember síðast-
liðinn. Foreldrar
hennar voru Laufey
Anna Aðalsteins-
dóttir og _ Baldur
Ingimar Árnason.
Birna var önnur í
röð fjögurra al-
systkina og átti fjögur hálfsystk-
ini samfeðra og einn uppeldis-
bróður.
Birna ólst upp á Húsavfk.
Fyrir finnst það út sem flestir vilja finna.
Án þess að þjást og þrautir yfirvinna.
Lífiðereinsogeldur,
það stundum sárum kvölum veldur.
Hjá okkur öllum liggur leið í ókunn lönd,
Við endum okkar æviskeið á ókunnri
strönd.
í dag er dagur bæði sorgar og fag-
urra minninga.
í dag kveðjum við með söknuði
móður okkar, tengdamóður og ömmu,
en einnig góðan vin.
Hver dagur kemur og fer. Fjar-
lægðin á milli okkar var svo mikil en
þó svo lítil. Þegar við daglega töluð-
umst við í síma virtist íjarlægðin eng-
in vera.
En þegar kallið kom voram við
skyndilega svo óralangt í burtu.
Kveðjustund er oft sársaukafull en
minningamar lækna þau sár. Með
fangið fullt af minningum um lífsgleði
þína, hlátur og gleði munum við sigr-
ast á sorginni. Mamma var minn besti
vinur, við gátum rifist, grátið og hleg-
ið en að lokum vora faðmlögin alltaf
hlý og brosið hennar læknaði allt. Við
gátum talað um margt og oft sendum
við hvor annarri litla bréfsnepla með
fleygum orðum og tilvitnunum. Skila-
boðin vora smá en hvert orð hafði
mikla meiningu. Eins og síðustu boð-
in sem ég fékk lýsa best, í faUegum
ramma, pakkað inn á látlausan hátt í
lítið eldhúsbréf, og inni í rammanum
vora þessi boð: „Maðurinn er eina lif-
Hinn 19. septem-
ber 1956 giftist
Birna Guðna Álbert
Egilssyni, ættuðum
frá Isafirði. Þau
áttu fyrstu hjúskap-
arárin á Húsavík,
en fluttu síðan upp
úr 1960 til Siglu-
fjarðar og bjuggu
lengst af á Túngötu í ^
18. Eiginmaður
Birnu lést 16.1.
1993. Þau eignuðust
tvö börn, Baldur
Árna og Laufeyju
Onnu, og fyrir átti
Guðni soninn Jóhann.
Útför Birnu fer fram frá
Siglufjarðarkirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 14.
andi veran sem hefur ekki gert sér
ljóst, að lífið er til þess að njóta þess.“
Þessi litli rammi með þessum orð-
um jafnast á við allt sem heimurinn
hefur upp á að bjóða. Mamma kenndi
okkur alltaf að gjafimar þurfa ekki að
vera stórar, það er meiningin og hug-,|
urinn eða jafnvel orðin, sem mestu '
máli skipta. Þetta er það sem ég kenni
mínum bömum í dag.
Það að geta sagt við þá sem standa
okkur næst „Ég elska þig“ er öllum
svo mildls virðj í gegnum lífið. Því vilj-
um við kveðja móður okkar, tengda-
móður og ástkæra ömmu með þeim
orðum: „Við elskum þig.“
Að lokum langar mig til að vitna í
bréf sem mér barst og reyndist mér
mikiil styrkur:
Þóégsélátinn,
harmið mig ekki með tárum.
Hugsið ekki um dauðann með harmi og
ótta.
Ég er svo nærri að hvert ykkar tár snertir
migogkvelur.
En þegar þið hlæið og syngið með glöðum
hug,
lyftist sál mín upp á mót til Ijóssins.
Verið glöð og þakklát fyrir aUt sem Ufið
gefúr
og ég tek þátt í gleði ykkar yfir lífinu.
Hvfl þú í friði.
Laufey Anna Guðnadóttir,
Lenó, Lenó Baldur, Mignel
Guðni og Birna Guðný,
Baldur Arni og Guðni Már.
UTFARARSTOFAISLANDS
Sjáum um alla þá þætti sem hafa ber í huga
er andlát verður
Útfararstjórar okkar búa yfir áratuga reynslu af störfum við
útfararþjónustu.
Sjáum um útfarir á allri landsbyggðinni.
sííii 896 8242

Útfararstofa íslands, Suðurhlíð 35, Fossvogi.
Sími 581 3300. Þjónusta allan sólarhringinn.
www.utfararstofa.ehf.is
Vesturhlíð 2
Fossvogi
Sími 551 1266
www.utfor.is
Þegar andlát
ber að höndum
Önnumst alla þætti útfararinnar.

x
Við Útfararstofu kirkjugarð-
anna starfa nú 14 manns
með áratuga reynslu við
útfaraþjónustu. Stærsta
útfararþjónusta landsins
með þjónustu allan
sólarhringinn.
Prestur
Kistulagning
Kirkja
Legstaður
Kistur og krossar
Sálmaskrá
Val á tónlistafólki
Kistuskreytingar
Dánarvottorð
Erfidrykkja
’GAV-V'
¥
UTFARARSTOFA
KIRKJUGARÐANNA EHF.