Skírnir - 01.01.1842, Qupperneq 21

23
hrykki eigi til aí5 borga með kanpmönnum si'num
Opíum þab, er Kínverjar hefði önýtt fyrir þeim,
töidu þeir alleina það 10 þúsundir [nisunda pjastra
virði, og væri þá aliur stríðs kostuaður sinn óborg-
aður ; eins likaði þeiin það eigi, að keisari skyldi
mega taka þar aila sömu tolla og tekjur, sem í
Vampóa; [>ví, meðan því færi fram, myndi alldrei
raikil kaiipverdslun geta komist [>ar á; að visu
lægi Hong Kongágæta vel við allskonar verðslun,
og þar væri hin besta höfn, en raenn hefði samt
eigi fyrir svo miklu að gángast, að margir myndi
vildja setjast freraur þar að, enn á hinum staðnum ;
lika myndi keisari vilja hafa þar sjálfur umboðs-
menu til að taka tekjur sinar og tolla, yrði þá ráð
sín þar lítil, og því fremur, sem eyin eigi var fengin
þeim til eignar, heldur var géfin þeim að löni,
sem Macao Portiigalsmönnum. Bretar sendu því
annan i stað Elliots, hét sá Pottinger; lögðu þeir
á vald hans að lieya striðið og semja frið, og
skyldi hann eigi standa uudir jarli Breta i Aust-
urindium. En áfcur enn Pottínger kom til Kína-
lands, var stríðið brotið þar út á ný. Keisari
hafði eigi viljað leggja samþykt sína á friðarsamn-
inginn, heldur baufe, að Kesclien væri í fjötrum
sendur til Pekíngsborgar, svohanu yrfei þar dæmdur
af æðstu dómönduin ríkisins fyrir kjör þau, er.
lianu hefði gjört liinum útlendu villimönnum —svo
kalla kínverjarBreta—var Keschen seinna dæmdur
til að deya með pislum og eigur hans gjörast
upptækar; síðar barst satnt að keisari heffei lin-
að dóin þann, en nú er það þó af sumum borið
til baka aptur; Kínverjar höfðu eigi heldur gefið