Skírnir - 01.01.1842, Side 48

50
liennar er lítið meira enn sjrtnin og eingiu sönn
vera 1 [>ví; flokka drátturinn iýsir því og að\ísu,
að [>jóðin alidrei getnr sofnað, heldur hann og
henni sívakandi, en hann hlýtur og að aptra incgni
hennar og koraa lienui opt í bobba. I öllu þessu
eru Frakkar rajög ólíkir Bretum, er helst skiptast
í tvo aðalflokka, er liverr hefir sína föstu oddvita og
föst mið fyrir stafni. Líka gðta menn með sanni
sagt, að deilnrnar á Bretiandi se á millura fólks-
ius sjálfs, en eigi á millum stjórnarinnar og [>egn-
anna; [>ví stjórnin biður aldrei neitt tjón við [>að,
hvert heldur Torimenn eður Vigmenn komast þar
til valda; hún er'aetíð jafnöflug eptir sem áður;
því sá flokkurinn, er mannsterkari er, hefir ætíð
völdio, en missir [>au óðara aptur, og liann er
orðinn veikari. Og [>ó öll likindi se til, að odd-
vitar Vigmanna að lokunum komist með þjóðina
að miði því, er þeir streita til, þá þjóta þeir þó
eigi með hana þángað án þess hún verði vör við,
er einu gildir, því þá myndi hún hafa lítil not af
þv/, heldur ver&a þeir að liðka hana smámsaman
áfram eptir ser; vilji þeir fara of harðt á und-
an, nemur hún staðar; en þá hremsa Tor/menu
hana, og hjá þeim b/ður hún, þángað til hún
með öllu er búin að átta sig og hefir aptur komið
anga á Vigmenn; sl/tur hún sig þá lausa af fyrir-
liðum Torimauua og fér aptur að halda af stað
eptir Vigmönnum. þannig liðkar þjóðin sig þar
sjálf smám saman áfram og stefnir að föstu miði.
Af þv/, er nú var sagt um Frakka, er eigi að
undra, þó stjórnendur þar á sina síðu vilji efla
völd 8in, en fólkið á hinn hoginn eiri þv/ /lla.