Skírnir - 01.01.1885, Blaðsíða 73

FRAKKLAND.
75
góðu happi að hrósa, en þess naut ekki lengi við, Við norður-
takmörkin liggur bær, sem Langson heitir, og þaðan áttu Sín-
lendingar að kveðja lið sitt, en þar sat það enn 17. júní, er
sveit af her Frakka var þangað á leið komin og vissi ekki fyr
til enn kúlur riðu að frá launsátursliði. Svo fór fram nokkra
daga, en 23. hittu þeir fjölskipaðar sveitir af her Sínlendinga hjá
lcastalavígi Bac-Le í grennd við Langson. Fyrirliði Frakka sendi
þá boð til foringjanna (mandarínanna), og ljet spyrja þá að,
hvort þeir vissu eigi, að friður var saminn. þeir kváðust það
vel vita, enda hefðu þeir elckert rofið, en það hefðu verið
lausaflokkar frá fjallabyggðinni, sem skotið hefðu á sveitina
frönsku. Hann bað þá hafa sig burt af þeim stöðvum og gefa
kastalann á sitt vald. það þóttust þeir ekki geta og báðu um
nokkurra daga frest, en hann tók nokkra tíma til, og sagðist
ella mundu að sækja. þeir svöruðu þá engu, en fer hann hafði
haldið áfram fjórðung milu, rjeðu þeir á Frakka með miklu
ofurefli — 4 eða 6 þúsundum manna. þá var kvöld komið, en
sú hríð tókst aptur um morguninn á eptir, og um hádegi urðu
Frakkar að hörfa aptur, og höfðu látið ekki fáa af svo litlu
liði. J>egar þetta var kært i Peking og beðið bóta fyrir frið-
rofið og mannskaðann, var fyrst svarað, að stjórnin hefði hjer
ekkert fyrir lagt og af engu vitað. Frakkar. kölluðu þó siðar
sannfrjett, að allt hefði verið gert að hennar boði. Hún færð-
ist líka undan bótagjaldinu, sem Frakkar kröfðust ekkjum og
skyldmönnum þeirra manna til handa, sem fallið og örkumlazt
höfðu í viðureigninni hjá Bac-Le. þeir færðu þáer þó niður úr
250 millíónum' franka til 80 (50?), en Sínlendingar buðu 3
millíónir, og vildu ekki úr láta aka. Frakkar sáu þá, að harð-
ara varð á að knýja, og ljetu nokkur herskip halda til eylands-
ins Formósu og gera skothríð að hafnarborginni Kelung á
norðurodda eyjarinnar. Borgin komst á vald Frakka, og síðar
(í oklóber) annar bær á vesturströnd eyjarinnar, sem Tamsui
heitir. Sínlendingar höfðu allmikinn liðskost á eyjunni, og þó
Frakkar lcölluðu hana veð fyrir bótagjaldinu — náðu þeir ekki
öðru haldi á henni enn því, sem þær sveitir höfðu, er tóku
setustöð i hafnarbæjunum, eða herskip þeirra sem bönnuðu að-