Skírnir - 01.01.1885, Blaðsíða 57

ENGLAND.
59
færast nær og nær að vestan og norðan, og Englendingar geta
ekki að sjer gert, þeim verður bilt i hvert skipti, sem þeir
heyra, að Rússar hafi þokað sjer fram í Asiu. >:þið verðið að
nema staðar við Herat og Afganaland, ekki eitt fótmál framar!«
kalla þeir til Rússa. Hjer koma ávallt góð orð á móti en
Englendingar þykjast verða að fara eptir því, sem á eptir
kemur. Rússar eru nú við takmörkin, og má vera að hvoru-
tveggju takist hjer sem vinir i hendur. En lítið þarf út af að
bera. Forvörðum Afgana og Rr'issa getur lent saman eins og
í ógáti, og Rússar sækja eptir þeim inn í landið, hinir risa við
og neyta meiri afla, og heita svo á hjálpvætti sína, ef illa fer.
En þá er taflið um Indland byrjað. Ef til slíks kæmi mundi
mest undir komið, hvernig Indverjar sjálfir mundu snúast við
þeim tíðindum. Auk 65,000 hermanna frá Evrópu standa
125,000 Indverja undir merkjum Englendinga á Indlandi. þeir
segja, að það lið sje bæði gott og trútt. En hinir þarlendu
höfðingjar, undirkonungar kvenkeisarans; hvernig mundi þeim
verða við heimsókn Rússa? Hjer er bágt neitt að fullyrða, en
mestar líkur samt til, að þeir mundu reynast traustir og bein-
ast til varnanna. Undirkonungarnir stýra langt um meira her-
afla enn Englendingar sjálfir. Fólkstalan í eignarlöndum Eng-
lendinga er 200 millíóna, en i löndum konunganna 51 millión,
og þó hafa þeir að samtöldu ekki minna enn 349,000 her-
manna (með 4237 fallbissum). En nú er svo mál með vexti,
að Englendingum er farið að þykja nóg um þenna herafla, og
sá er ekki minnstur vandinn, sem þeir hafa falið Duíferin á
hendur, er hann á að telja svo um fyrir höfðingjum eða knýja
þá, að þeir hætti því herhaldi, eða láti sjer nægja með fimrnt-
ung þess liðs, sem þeir hafa hingað til haft. J>að er hætt við,
að höfðingingjarnir firrist, og þeim lítist ekki á blikuna, efslíku
verður fast að þeim haldið. þvi verður eflaust slegið á frest,
ef til stórtiðinda dregur þar eystra.
I haust var afhjúpuður minnisvarði (líkneskjuvarði) Beacons-
fields jarls í Armskirk, litlum bæ nokkrar mílur frá Liverpool,
og hjelt Richard Cross vigsluræðuna. Hann stóð fyrir innan-
nkismálum í ráðaneyti Beaconsfields. Rædan var einskonar