Skírnir - 01.01.1889, Qupperneq 15

FKIÐUR F-ÐA ÓFRIÐUR.
17
Yfir höfuð óttumst vér þjóðverjar engan nema guð. Ættjarðar-
ástin frá frelsisstriðinu 1813 og 1814 er nú eign allrar hinnar
þýzku þjóðar. þegar striðsstundin kemur, mun hver þýzkur
hermaður, sá hæzti og sá lægsti, fús og glaður leggja líf sitt
i sölurnar fyrir þýzkaland með orðtakinu: Fur Gott, Kaiser
und Vaterland (Fyrir guð, keisara og föðurland) (Lengi og hátt
ópað heyr).
þingið samþykkti i einu hljóði og umræðulaust heraukann.
Bismarck komst með naumindum heim til sín, því Berlínar-
búar ætluðu að jeta hann upp. Frumvarpið var afgreitt eptir
aðra og þriðja umræðu frá þinginu 10. febrúar. Frakkar og
Rússar tóku þessari heljarræðu með stillingu. Blað Rússa-
stjórnar Journal de St. Petersbourg sagði að ræðan væri ágæt,
en landamæri Rússa og þjóðverja væru 200 mílur á lengd og
hvert land hefði rétt til að tryggja sig sjálft eins vel og það
gæti. Vilhjálmur prins (nú keisari), son krónprinsins, hélt ræðu
i Brandenburg og lofaði Bismarck framúr öllu valdi; hann
brúkaði orð Bismarcks og sagði: «vér Brandenburg-menn ótt-
umst guð einn, en annars ekkert i þessum heimi». Daginn
eptir að herlagafrumvarpið var afgreitt frá þinginu, ll.febrúar,
skýrði blaðið «Neue Freie Presse» í Vín frá, hverjum samningum
Ítalía væri bundin við hin önnur tvö riki í þrenningarsamband-
inu. Italia og Austurríki eru samhent i öllum málum á Balkans-
skaga. Ítalía og þýzkaland hjálpa hvort öðru ef Frakkar ráð-
ast á annaðhvort þeirra. Stjórnirnar hafa ekki borið þetta
aptur, svo það mun vera nálægt sönnu. Aptur á móti hefur það
reynst ósatt sem blaðið sagði, að England hefði gert samning
við Ítalíu um að styðja það á sjó i Miðjarðarhafinu.
þannig eru þá Rússland og þýzkaland skilin að fullu og
öllu og þrenningarsambandið komið í stað sambands hinna
þriggja keisara. það er þetta merkisatriði i sögu síðari helm-
ings hinnar nítjándu aldar, sem ræða Bismarcks hefur skýrt
betur en nokkuð annað.
Af Búlgariukaflanum í ræðu Bismarcks leiddi það, að
Rússastjórn stakk upp á 23. febrúar, að öll stórveldin skyldu
lýsa yfir að Ferdinand væri ólöglega að kominn furstatign í
Búlgaríu og skora á soldán að reka hann burt. En Austur-
2