Skírnir - 01.01.1889, Blaðsíða 16

18
FRIÐUR EÐA ÓFRIÐUR.
ríkismenn og fl. vildu að Rússar segðu hver ætti að taka við
stjórn eptir Ferdinand. Hinn þýzki sendiherra studdi sendi-
herra Rússa í Constantinópel, svo að soldán þorði ekki annað
en að senda í snatri hraðfrétt til Stambúloffs, æðsta ráðgjafa
Ferdínands i Sofíu á þá leið, að landsvist Ferdinands væri
ólðgleg og andstæð Berlinarsamningnum, þetta var 6. marz.
Stambúloff svaraði ekki og 9. marz dó Vilhjálmur keisari og
þá var Búlgariu gleymt um langan tíma. Ferdínand situr þar
enn að völdum (í febrúarlok 1889).
Sendimaður frá blaðinu «New York Herald* hafði hitt
Bismarck þá dagana sem hann hélt ræðuna. Hafði Bismarck
sagt honum, yfir kampavini, að ekki byggist hann við ófriði
fyr en vorið 1892, en sjálfur mundi hann varla lifa lengur en
til 1893. Jeg læt ósagt hvort þetta er satt, en ekki hefur Bis-
marck borið það aptur.
III. Landamæri Frakka og þjóðverja. þrenningar-
sambandið eða friðarsamsærið.
A landamærum þessara tveggja þjóða, Frakka og þjóð-
verja, er heldur en ekki nábúakritur. I Skirni 1888 bls. 9—11
sagði jeg frá ýmsum þess háttar ertingum sem gerðust 1887,
þeim heldur áfram, og svo sýnist sem þjóðverjar narti meir í
Frakka en Frakkar i þá, að minnsta kosti á sjálfum landa-
mærunum.
1 janúarmánuði var gamall maður franskur, sjötugur að
aldri, á dýraveiðum og steig í ógáti yfir landamærin. þýzkur
varðmaður tók af honum byssuna og hann sá hana aldrei
aptur. þesskonar kemur svo opt fyrir að jeg vil ekki vera að
telja það upp. En í Elsass og Lothringen var hugarþelið til
Frakka hið sama, eptir sem áður; þá kom Bismarck i hug
snildarráð til að stía Frökkum burt frá þessum fylkjum. Hann
gaf út 22. mai tilskipun um, að hvert mannsbarn, sem stígur
fæti yfir landamæri þýzkalands frá Frakklandi, hverra erinda
sem er, skuli sýna leiðarbréf frá sendiherra þjóðverja í París
eða verða apturreka. þetta er gert, segja blöð Bismarcks, til
að hamla frönskum æsingum, en i rauninni kemur þetta ferða-
bann hart niður á mörgum öðrum en Frökkum. Sendiherrann