Skírnir - 01.01.1889, Síða 28

30
ENGLANI).
börðust þeir við Thibetsmenn, sem bjuggust við hjálp frá Kin-
verjum, en fengu hana ekki.
Kanadabúar vilja komast í nánari samband við Bandaríkin
en þeir hafa verið í hingað til, en Englendingar hamla því
allt hvað þeir geta, því þá yrði Kanada eitt af Bandaríkjunum
áður langt liði. Manitobafylkið í Kanada er á stærð við Eng-
land og Skotland til samans, ibúar þess hafa tífaldast á hálf-
um mannsaldri. J>að er hveitiland mikið, og ibúunum þykir
langt og dýrt að flytja hveiti eptir Kyrrahafsjárnbrautinni til
Austur-Kanada. Bandaríkin eru rétt fyrir sunnan þá og
þangað lögðu þeir járnbraut sjálfir, sem í október var fullgjör
að þeim stað, þar sem hún verður að liggja yfir Kyrrahafs-
járnbrautina. Umsjónarmaður þeirrar brautar hafði safnað liði,
rak Manitobamenn burt og tók upp hluta af hinni nýlögðu
járnbraut. Manitobamenn söfnuðu nú liði í gríð og ætlaði að
verða heljarmikið stríð út úr þessu, en Kanadastjórn skakkaði
ieikinn. Islendingar í Winnipeg fylgja Manitobamönnum að
máli. Við árslok voru engin úrslit orðin á þessu máli.
I Afriku hafa Englendingar átt i ófriði suður og norður,
við Zúlú-Kafirana og Súdansmenn kringum bæinn Suakim við
rauðahafið. Osman Digma er aðalforingi Súdansbúa. Hann
laug því upp, að Mahdíinn í Khartum hefði tekið Stanley og
Emin pasja höndum og kvaðst mundi leysa þá úr varðhaldi
ef borgin Suakim væri gefin á vald hans. Honum var trúað
um tima en svo reyndist öll saga hans lygi. Hinn 20. desem-
ber vann Grenfell, herforingi Englendinga, mikinn sigur á
honum og flæmdi hann burt. Englendingar hafa nú lítið lið á
Egiptalandi. Tyrkir hafa gengið að samningnum um Suez-
skurðinn (sjá Skírni 1888 bls. 27—28).
I Skirni 1888 bls. 28 gat jeg þess, að Jósef Chamber-
lain var að sem semja við Bandaríkin í Washington um mis-
klíðir út af fiskiveiðum. Eptir langan tíma gekk saman og
samningur sá. sem gjörður var, var lagður fyrir þingið í
Washington. Efri deild neitaði með meiri hluta atkvæða að
samþykkja hann. Stendur þannig við hina gömlu samninga
enn, sem þykja ónógir.
Salisbury jsagði í ræðu í Edinburgh, að hann fyrir sitt